Morgunblaðið - 17.11.1957, Blaðsíða 20

ae
MORGV'NBLAÐIÐ
Sunnudagur 17. nóv. 1957. ’
I
I
I
I
A
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
184
„Abra, ég hef drepið bróður
minn“, sagði Cal — „og pabbi
hefur fengið slag. Þetta hvort
tveggja er mér að kenna“.
Hún greip um handlegginn á
honum, með báðum höndum og
þrýsti sér þéttar að honum.
„Heyrðirðu ekki hvað ég sagði?"
spurði Cal.
„Jú, ég heyrði það“.
„Abra, móðir mín var hóra“.
„Ég veit það, Cal. Þú sagðir
mér það. Faðir minn er þjófur".
„Það er hennar blóð, se*n renn-
ur í æðum mínum, Abra. Skilurðu
það ekki ?“
„Og hans blóð í minum æðum“,
sagði hún.
Þau gengu þegjandi áfram, á
meðan hann reyndi að vinna bug
á geðshræringu sinni. Vindurinn
var napur og þau hertu göng-
una til þess að halda á sér hita.
Þau gengu framhjá síðasta götu-
ljóskerinu í úthverfi Salinas og
myrkrið grúfði fyrir framan þau
og gatan var gangstéttarlaus
með svörtum forarpoílum.
Þau voru stödd þar sem gang-
stétt og götuljós þraut. Gatan
undir fótum þeirra var sleip af
vorleðju og grasið, sem straukst
við fætur þeirra var vott af dögg.
„Hvert erum við að fara?“
spurði Abra.
„Ég varð að flýja undan augum
föður míns. Ég sé þau alltaf fyr-
ir mér. Ég sé þau jafnvel með
lokuðum augum. Ég mun alltaf
sjá þau. Faðir minn deyr innan
skamms, en augu hans munu halda
áfram að stara á mig og segja
mér að ég hafi drepið bróður
minn“. —
„Þú gerðir það ekki“.
„Jú, ég drap hann. Og augu
★
Þ ý z k i r
Standlampar
Verð kr. 595.00
Vegglampar
Verð frá kr. 123.15.
Uekla
O-
-□
Þýðing
Sverrii Haraldsson
-□
föður míns segja að ég hafi gert
það“.
„Þú mátt ekki tala svona. Hvert
eigum við að fara?“
„Bara svolítið lengra. Það er
skurður þar og dæluhús — og píl-
viðartré. Manstu eftir pílviðar-
trénu?“
„Já, ég man eftir því“.
„Greinarnar hanga niður, al-
veg eins og tjald“, ragði hann. —
„Og þær ná alveg til jarðar“.
„Ég veit það“.
„Á kvöldin — þegar sólin var
að síga til viðar — voruð þið Ar-
on vön að sveigja greinarnar til
hliðar og smjúga inn á milli
þeirra — og þá gat enginn séð
ykkur í gegnum laufþykknið".
„Lást þú þá á gægjum?"
„Já, vertu alveg viss. Ég njósn-
aði um ykkur", sagði hann, en
bætti svo við eftir stundarþögn: —
„Nú vil ég að þú komir með mér
þangað — inn á milli pílviðar-
greinanna. Það er það eina sem
mig langar til“.
Hún nam staðar og hönd henn-
ar togaði í hann: — „Nei“, sagði
hún óróleg: — „Það væri ekki
rétt“.
„Viltu ekki koma með mér
þangað?"
„Ekki ei þú gerir það til þess
að flýja undan einhverju. — Nei,
þá vil ég það ekki“.
„Þá veit ég ekki hvað ég á að
gera“, sagði hann. — „Hvað á ég
L
A
L
S
I
R
Austurstræti 14.
Sími: 1.1687.
s
K
E
R
IVI
A
R
að gera? Segðu mér hvað ég á að
gera“.
„Ætlarðu þá að gera eins og ég
segi?“
„Ég veit það ekki".
„Við skuluan fara til baka“,
sagði hún.
„Til baka? Hvert?"
„Heim til pabba þíns“, sagði
Abra.
3.
Þau sátu inni í illa lýstu eldhús-
inu. Lee hafði kveikt upp í ofnin-
um, til þess að þeim yrði ekki
kalt.
„Það var hún sem sagði mér að
koma“, sagði Cal.
„Auðvitað gerði hún það. Ég
vissi að hún myndi gera það“.
„Hann hefði komið hvort sem
var“, sagði Abra.
„Það er aldrei að vita“, sagði
Lee.
Hann fór út úr eldhúsinu, en
kom aftur að vörmu spori: —
„Hann sefur ennþá". Lee setti
steinkrús og þrjá, litla gegnsæja
postulínsbolla á borðið.
„Ég man eftir þessarri krús“,
sagði Cal.
„Ekki furðar það mig". Lee
hellti hinum svarta, dökka drykk í
bollana. — „Nú skuluð þið bara
dreypa á þessu og láta það renna
hægt eftir tungunni", sagði Lee.
Abra studdi olnbogunum á
borðið. — „Hjálpaðu honum",
sagði hún. — „Þú skilur allt, Lee.
Þú verður að hjálpa honum".
„Ég veit ekki hvort ég skil mik-
ið eða lítið", sagði Lee. — „Ég
hef aldrei fengið tækifæri til að
skera úr því. Ég hef alltaf um-
gengizt menn sem voru, ekki úr-
ræðalausari en ég, héldur óhæfari
til að annast hina úrræðalausu.
Og ég hef alltaf orðið að gráta
— einn“.
„Gráta? Þú?“
„Þegar Samúel Hamilton dó,
slokknaði heimurinn eins og ljós“,
sagði hann. — „Ég kveikti það að
nýju, til þess að sjá eld hans og
anda halda áfram að vara í börn-
um hans — og ég lifði það að sjá
börn hans hrakin og tvístruð og
eyðilögð, eins og andi hefndarinn-
ar væri þar að verki. Látið þið
ng-ka-py liggja lengi á tungunni,
áður en þið kingið. Það er bezt“.
Hann hélt áfram: — „Ég varð
að losa mig við mínar eigin
heimskulegu skoðanir. Þessar mín-
ar heimskulegu skoðanir voru: —
Ég hélt að hið góða færi forgörð-
um og ónýttist en hið illa vær'i æ-
varandi og sífellt.
Ég hélt að reiður og hefnigjarn
guð hefði einhvem tíma helt fljót
andi eldi úr bræðslukatli, til þess
að hreinsa eða tortíma hinu litla,
jarðneska sköpunarverki sínu. ■
Ég hélt að ég hefði hlotið að erfð-
um bæði brunasárin og óhreinind-
in, sem útrýma skyldi með eldi og
bruna. Ég hélt að allt væri hlotið
að erfðum — allt hlotið að erfðum.
Finnst þér það stundum líka?“
„Ég held það“, sagði Cal.
„Ég veit það ekki“, sagði Abra.
Lee hristi höfuðið. — „Það er
ekki gott“, sagði hann. „Það er
ekki gott að hugsa þannig. —
Kannske —“. Svo þagnaði hann.
Cal fann, hvernig brennivínið
hitaði honum innvortis: „Kannske
hvað?“ spurði hann.
„Kannske kemstu einhvern tíma
til skilnings á því að hver maður
og hver kynslóð þarf að endur-
tendrast, herðast að nýju. Missir
nokkur iðnaðarmaður, hversu gam
all sem hann verður, löngunina
til að skapa eitthva^ fullkomið,
krukku, bikar — laufþunnan,
sterkan, gegnsæjan?" Hann bar
postulínsbollann sinn upp að Ijós-
inu. — „Öll óhreinindi brennd í
burtu og búið undir hina hreins-
andi bræðslu og til þess þarf —
meiri eld. Og svo verður árangur-
inn annað hvort gjallhaugur, sori,
eða það sem engan getur hætt að
dreyma um — fullkomnun". Hann
tæmdi bollann og sagði hátt: —
„Cal, hlustaðu á mig. Geturðu
hugsað þér að sá sem skapaði okk-
ur, hver svo sem hann er, að hann
hætti að prófa?"
„Ég skil þetta ekki fyllilega",
sagði Cal. — „Ekki núna“.
Þungt fótatak hjúkrunarkonunn
Athugið strax
Stórt fyrirtæki í Reykjavík vill ráða ungan og reglusam-
an pilt til skrifstofustarfa. Dálítil bókhaldsþekking nauð-
synleg. Umsóknir er tilgreini um aldur og fyrri störf, ásamt
meðmælum ef til eru og mynd af umsækjanda, óskast sent í
lokuðu umslagi til blaðsins merkt: „Framtíðarstarf —3307“.
Þagmælsku er heitið.
— NESTl —
BENZlN
NESTI (Drive in) Fossvogi
M ARKÚS Eftir Ed Dodd
J ar heyrðist inni í stofunni. Svo
kom hún siglandi inn um dyrnar
og leit á Öbru, sem enn studdi oln-
bogum á borðið og höndum að
vanga.
„Eigið þið nokkra vatns-
könnu?" spurði hjúkrunarkonan.
„Sjúklingar verða oft mjög þyrst-
ir. Ég er vön að hafa fulla vatns-
könnu við hendina. Þeir anda
nefnilega með munninum og af
því stafar þorstinn".
„Er hann vakandi?" spurði
Lee. — „Hérna er kannan".
„Oh, já. Hann er vakandi og
hefur hvilzt ágætlega", sagði
hjúkrunarkonan. — „Ég er búin
að þvo honum í framan og greiða
hárið á honum. Hann er góður og
þægilegur sjúklingur. — Hann
reyndi að brosa til mín“.
Lee stóð á fætur: — „Komdu,
Cal“, sagði hann. — „Og þú Mka,
Abra. Þú verður að koma“.
Hjúkrunarkonan fyllti könnuna
í vaskinum og gekk í fararbroddi
inn til sjúklingsins.
Þegar þau komu inn í svefnher-
bergið, lá Adam með höfuðið á há-
um hlaða af púðum. Hvítar hend-
ur hans lágu á sænginni og sneru
lófum niður og sinamar frá hnú-
1) Eftir skamma stund bítur
tóungurinn á hjó Sirrí.
2) — Finnst þér hann ekki fal-
legur.
— Komdu nú aftur, ég þarf að
segja nokkuð við þig.
3) — Sjáðu nú til Sirrí, ég hef
alltaf dáðst að stúlkum eins og
þér. Þú ert gáfuð og falleg og
alltaf svo eðlileg.
4) — Og nú ætla ég að segja
svolítið við þig, sem mun koma
þér á óvart.
aníltvarpiö
Sunnudagur 17. nóvemberj
Fastir liðir eins og venjulega.
II, 00 Messa í barnaskóla Kópa-
vogs (Prestur: Séra Gunnar
Árnason. Organleikari: Guðmund
ur Matthíasson). 13,10 Sunnudags
erindið: Hvernig urðu Ijóð Jónas-
ar Hallgrímssonar til? (Steingrím
ur J. Þorsteinsson próf.). 14,00
Miðdegistónleikar (plötur). 15,30
Kaffitíminn: a) Josef Felzmann
o. fl. leika vinsæl lög. b) (16,00
veðurfregnir). — Létt lög (pl.).
16.30 Á bókamarkaðnum: Þáttur
um nýjar bækur. 17,30 Barnatími
(Skeggi Ásbjarnarson kennari):
Minnzt aldarafmælis Jóns Sveins-
sonar (Nonna). a) „Nonni og
Manni fars. á sjó“, leikþáttur, leik
inn af börnum. b) „Ekki eru allar
ferðir til fjár“, kafli úr „Nonna"
(Ólafur Jónsson leikari les). —
18.30 Hljómplötuklúbburinn -—
(Gunnar Guðmundsson). 20,20
Hljómsveit Ríkisútvarpsins leik-
ur í hátíðasal Háskólans. Stjórn-
andi: Hans-Joachim Wunderlich.
21,20 Um helgina. — Umsjónar-
menn: Gestur Þorgrímsson og
Egill Jónsson. 22,05 Danslög: —
Sjöfn Sigurbjörnsdóttir kynnir
plöturnar. 23,30 Dagskrárlok.
Mánudagur 18. nóvembert
Fastir liðir eins og venjulega,
13,15 Búnaðarþáttur: Starfið í
sveitinni; I. (Játvarður Jökull
Júlíusson bóndi á Miðjanesi í
Reykhólasveit). 18,30 Fornsögu-
lestur fyrir börn (Helgl Hjörvar),
18,50 Fiskimál: Frá útgerð Vest-
firðinga (Arngrímur Fr. Bjarna-
son, kaupmaður á Isafirði). 19,05
Þingfréttir, — Tónleikar. 20,30
Einsöngur: Gunvor Norlin-Sigurs
syngur sænsk vísnalög; Fritz
Weisshappel leikur undir á píanó.
20,55 Um daginn og veginn
(Andrés Kristjánsson blaðamað-
ur). 21,15 Tónleikar (plötur). —
21,35 Upplestur: Karl Guðmunds-
son leikari les smásögu úr bókinni
„Hrekkvísi örlaganna" eftir Braga
Sigurjónsson. 22,10 Hæstaréttar-
fhál (Hákon Guðmundsson hæsta-
réttarritari). 22,30 Kammertón-
leikar (plötur). 23,05 DagskrárL
Þriðjudagur 19. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega.
18.30 Útvarpssaga barnanna: —
„Ævintýri úr Eyjum“ eftir
Nonna; VIII. (Óskar Halldórsson
kennari). 18,55 Framburðar-
kennsla í dönsku. 19,05 Þingfrétt-
ir. — Tónleikar. 20,30 Daglegt
mál (Árni Böðvarsson kand.
mag.). 20,35 Erindi: Daglegt líf
í Landinu helga á Krists dögum;
III. (Hendrik Ottósson fréttamað-
ur). 21,00 Tónleikar (plötur). —
21.30 Útvarpssagan: „Barbara"
eftir Jörgen-Frantz Jacobsen
XXII. (Jóhannes úr Kötlum). —
22,10 „Þriðjudagsþátturinn". —
• Jónas Jónasson og Haukur Mort-
| hens sjá um flutning hans. 23,10
* Dagskrárlok.