Morgunblaðið - 02.02.1958, Blaðsíða 16

16
MORCUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 2. febrúar 1958
Simi 15300
Ægisgötu 4
NYKOMIÐ
Málningarsptrautur
Rörtangir
Blikkklippur
Stjörnulyklar
Klaufhamrar
Trésmíðaþvíngur
Nýttúrval
ai spennandí lastmréfni
f<« st.ín vnf:m,\v«í
\?mm
UKllAm.VM)!

Útboð á hitaiogn
Tilboð óskast í hita- og loftræstingarlögn I húsið
Skaftahlíð 24. — Nánari upplýsingar gefur Agnar
Gústafsson, Austurstræti 14, sími 22870, eftir kl.
3 daglega.
VEGGUR H.F.
— Bezt að auglýsa / Morgunbladinu —
KNATTSPYRNUFELAGIÐ FRAM — ÁFRAM FRAM — ÍÞRÓTTIR FYRIR ÆSKUNA — KNATTSPYRNUFELAGIÐ FRAM __ ÁFRAM FRAMMARAR __
Bð
bt
S
ö
$
U2
(á
<
8
<
s
<
tó
b*
tn
Ðí
»
o
d
H
S
<
Cá
fct
Fyrsta
SILUTAVELTA
arsms
hefst kl. 2 í dag í Listamannaskálanum.
Á Hlutaveltunni verða þúsundir eigulegra muna. — 3000,00 krónur í peningum.
Matarforði tii vetrarins:
50 kg. Hveiti
50 kg. Kartöflur
50 kg. Strásykur
50 kg. Haframjöl
1 skr. Dilkakjöt
Verðmæti: 800.00 til 900.00 kr.
Alit í einum drætti.
HÚSGÖGN:
GÓLFTEPPI INNSKOTSBORÐ
Ftaigferðir í allar áttir
Fjöldi listaverka
Rafmagnsáhöld alls konar
Silfurvörur
Búsáhöld og m. m. fleira
góðra muna
Málverk eftir
Ásgrím Jónsson
Skrautútgáfa af vcrkum
Jónasar Hallgrímssonar
Mikið úrval MATVÆLA
FATNAÐUR
SKÓFATNAÐUR
REYKVÍKINGAR!
Látið ekki happ úr hendi sleppa. Þetta verð ur glæsilegasta og happasælasta hlutavelta ársins.
Aðgangur ókeypis. — Hlutaveltan hefst kl. 2. — ENGINN NÚLL!
58
o
«3
50
(0
f8
>
58
w
p
ð
s
58
g
g
KNATTSPYRNUFELAGIÐ FRAM
- KNATTSPYRNUFÉLAGIÐ FRAM — ÁFRAM FRAM — ÍÞRÓTTIR FYRIR ÆSKUNA — KNATTSPYRNUFÉLAGIÐ FRAM — ÁFRAM FRAMMARAR —
t
LESBOK BARNAN.TA
*
LESBÓK BARNANNA
S
hjartað stöðvaðist í
brjósti hans.
Langt út á snjóbreið-
unni sá hann ógreinilega
eins og dökkva, stökkv-
andi skugga, sem stefndu
í áttina til hans.
„Úlfar“, hrópaði hann
ofsahræddur. — „Mush,
Nunshúk, mush“, kallaði
hann til hlundsins, sem
þegar þreif sprettinn.
Nanúk reyndi að missa
ekki kjarkinn, en hann
vissi að jafnvel hinir dug
legustu veiðimenn óttuð-
ust úlfana. Sérhvert dýr,
jafnvel hvítabjörninn
sjálfur, óttast þessa gráu,
blóðþyrstu varga. Nanúk
hafði enga byssu, og hann
vissi, hvað myndi ske, ef
úlfarnir næðu þeiin.
—- „Hraðará, hraðara,
mush, mush“, kallaði
hann til hundsins. Nuns-
húk hafði nú fengið veð-
ur af úlfunum, og hárin
risu á hryggnum á hon-
um. Hann streittist áfram
fyrir sleðanum, sem rann
alltaf verr og verr. Úlf-
arnir voru greinilega að
nálgast þá. Þegar Nanúk
fór að aðgseta sleðann, sá
hann að stórir snjóklump-
ar höfðu festst við meið-
ana. Það varð ekki hjá
því komizt að nema stað-
ar. Nanúk kveikti á prím-
usnurn, bræddi dálítinn
snjó og hellti heitu vatn-
inu yfir meiðana. Snjór-
inn, sem var fastur á
þeim, breyttist í hálan,
gljáandi ís. Sleðinn rann
nú aftur léttilega yfir
snjóinn og Nunshúk gat
aukið ferðina.
Meðan þeir námu stað-
ar höfðu úlfarnir óðfluga
nálgast þó. Nanúk sá þá
fremstu nú greinilega, þar
sem þeir hlupu þögulir
með tunguna lafandi út
úr skoltunum, og lítil,
rauð, stingandi augun
fylgdu hverri hreyfingu
sleðans, þar til þeir höfðu
unnið kapphlaupið, og
fjórir þeir fyrstu hlupu
meðfram sleðanum.
Nanúk kastaði spjótinu
til þeirra, en hann var
bæði hræddur og óstyrk-
ur, svo að hann hitti ekki.
Öll sund virtust nú lok-
uð og Nanúk fór að gráta.
Tárin runnu niður kinn-
ar hans, þar sem þau
breyttust í litlar ísperlur.
Hann reyndi að sigrast
á hræðslunni. Ekki mátti
hann gráta, sem bar nafn
hins stóra, sterka bjarnar.
Framundan sá Nanúk
nú hilla undir póststöð-
ina. Hann reyndi að
hlaupa hraðara og fá Nun
shúk til að herða ferðina.
Ef þeir aðeins kæmust til
stöðvarinnar væru þeir
úr allri hættu. En nú var
allur úlfahópurinn kom-
inn og hafði umkringt
sleðann. Nunshuk nam
staðar og hörfaði til Nan-
úks, eins og hann leitaði
skjóls hjá honum. Úlfarn-
ir lögðust niður og fóru
að skríða i áttina til
drengsins og hundsins.
í örvæntingu svipaðist
Nanúk eftir einhverju til
að verja sig með. Þá datt
honum nokkuð í hug.
Hann kveikti á prímusn-
um, tók af sér langa trefil-
inn, sem hann hafði marg
vafið um hálsinn og
kveikti í honum. Svo
sveiflaði hann logandi
treflinum eins og flökt-
andi blysi, æpti eins hátt
og hann gat og stökk móti
úlfunum. Þeir hopuðu
hægt undan honum með
reiðilegu ýlfri. Þegar
hann hafði rekið þá alla
spölkorn til baka, hljóp
hann að sleðanum og gat
nú aftur haldið ferðinni
áfram. Hann hélt treflin-
um hátt á lofti eins og
logandi fána. Eldurinn og
neistaflugið hræddi úlf-
ana, svo að þeir héldu sig
dáiítið fyrir aftan sleð-
ann.
Þeir komust að póst-
stöðinni, um leið og trefill
inn var að brenna upp.
Úlfarnir færðu sig nú nær
en Nanúk var ekki leng-
ur hræddur. Maðurinn í
stöðinni mundi bjarga
honum.
Hann hljóp að dyrun-
um, barði og kallaði á
hjálp. Úlfarnir slógu aft-
ur hring um hann, en eng
inn kom til dyra. Nanúk
skildi nú, að póststöðin
var mannlaus, og að nú
var öll von úti.
En einmitt í þessum
svifum kvað við hár skot-
hvellur. Úlfarnir tóku
strax til fótanna og þutu
út í rökkrið, þar sem þeir
hurfu eins og skuggar,
sem leysast sundur.
Nanúk sá, hvar maður
á hundasleða kom brun-
andi til peirra.
„Ég sá einkennilegt blys
langt í burtu“, sagði
hann. „Þá vissi ég, að eitt
hvað óvenjulegt var að
gerast og flýtti mér hing-
að aftur“.
Nanúk brosti og klapp-
Þegar þú hefur lokið við að lita þessa mynd,
muntu sjá betur, aí hverju hún er.
Taktu fram litina þína og litaðu alla reitina eftir
því, hvernig þeir eru merktir, þannig: B = blátt; O
= appelsínugult; R = rautt; Y = gult; V = fjólu-
blátt; G = grátt. Ef þú átt ekki gráan lit, getur þú
litaö mjög dauft með þeim svarta.
aði Nunshúk, sem ennþá
titraði eftir hræðsluna.
Hann sagði nú mann-
inum upp alla söguna, og
bað hann að koma með
sér til að hjálpa föður .;in-
um.
Maðurinn kinkaði kolli
og lét Nanúk setjast á
sleðann sinn.
„Þú berð sannarlega
nafn með réttu“, sagði
hann. „Þú ert hraustur
veiðimáður og hugrakk-
ur eins og stóri, sterki
björninn.
Nanúk brosti um leið
og hann sökk þreyttur
og hamingjusamur niður
í mjúka loðfeldina á sleð-
anum.
IS3
Mamman: Jæja, Siggi
minn, hvað gerir þú svo,
þegar þú situr í strætis-
vagninum og kona kem-
ur inn?
Siggi: Það sama og
pabbi. Loka augunum og
læzt sofa
Kæra Lesbók.
Mikið er langt síðan ég
skrifaði þér síðast. Kisi
minn, hann Klói, sem ég
sagði þér þá frá, er nú
dóinn, hann varð undir
bíl.
Áður en hann dó fórum
við með hann í sveitina,
í sumarbústað upp í
Grímsnesi.
Einu sinni sat kisi á
tröppunum og var að
sleikja sólskinið. Þá kom
ein beljan hnusandi og
viidi fara að þefa af kisa.
Kisi varð voðalega hrædd
ur, því að hann þekkti
ekki kýr. Hann varð svo
hræddur, að hann þoxði
hvorki að hvæsa né urra.
Hann mjálmaði aumkv-
unarlega. Þá kom ég og
hjálpaði honum og rak
kúna burt.
Með beztu kveðju.
Björn Sigurbjörnsson,
Reykjavík.
SKRÍTLU S AMKEPPNIN
48. — Hafið þér týnt
einhverju?
— Já, hafið þér fundið
það?
— Nei, en ég var að
hugsa um að fara að
leita, og datt í hug að
spyrja, hvort þér vilduð
ekki greiða eitthvað af