Morgunblaðið - 01.03.1958, Blaðsíða 12

12
MORGVNBLAÐIÐ
Laugardagur 1. marz 1958
Weáa / reil Eftir
/ / EDGAR MITTEL HOLZEII ka n di
ÞýSíi-g: 50
Sverrir Haraldsson ó k U Cý €£ &
„Ég er mjög hrifinn af frekn-
um“, sagöi Gregory — „sérstak-
l«ga ef þær eru á meyjarbrjóst-
um og maga“.
„Nei,. nú kemurðu aumingja
Mabel til að roðna. Ég er alveg
viss um að hún rcðnaði ekki svona
mikið á fimmtudagskvöldið, þegar
hún kyssti þig. Ah. Þama kom ég
ykkur bácum til að roðna“. Hún
kastaði hnakka og hló tryllings-
lega. — „Jæja, það er víst bezt
að ég fari og ljúki v:ð orgel-æfing
una mína“, bætti hún við og spratt
á fætur.
„Þú ert nú meira barnið", sagði
Mabel.
„Ekki samt eins og sumir voru
rétt áðan. Hvar skyldi Sigmund
annars halda sig. Pabbi er* að
kalia saman leitarmenn, til þess
að fara og leita að honum“.
Þau Gregory og J abel störðu
á hana. Gregory var snögglega
orðinn mjög alvarlegur.
„Ég sagði pabba, að ég hefði
gert mér alveg sérstaka skoðun
á hvarfi hans og hann gaf orðum
mínum gaum, vegna þess, að hann
virðir andann meira, en freknótt
hold“.
Elding leiftraði á suður-loftinu.
„Sáuð þið eld-kvíslina?“ sagði I
Olivia. — „Jæjí^Jég verð víst að'
fara. Það bíða mín orgel-æfingar
í auðri kirkju, meðal reikandi
skugga og vofa. Við sjáumst aft-
ur í rúminu í kvöld, min freknótta,
heita systir“.
Þau horfðu á eftir henni, unz
hún hvarf sjónum þeirra. Einu
sinni stanzaði hún, leit við og
brosti til þeirra.
„And when the Angel. .“. Hún
veifaði hendinni til þeirra, hló
hvellum hlátri og hljóp í áttina
til kirkjunnar, með liðugum, hljóð
lausum fótaburði.
6.
„Þú gerir mig hræddan, 01Iie“.
„Mér þykir það mjög leitt, kæri
Berton. En stundum verð ég að
gera þig hr.eddan".
„Sástu það niðri í rauðu djúpi
Ibi Creeks?“
„Nei, í púður-bláu þokunni".
„í tunglsskinsmóðunni?"
„Nei, í hinni draugalegu móðu
ljósaskiptanna".
„Sástu raunverulega blóð?“
„Já og eldingu. Og leiftrandi
vopn. Scimitar". (Tyrkneskt
sverð).
„Sástu nokkrar freknur?"
„Já, og sjálfa mig í rakri, ilm-
andi hættu“.
„Voru freknurnar mjög ógn-
andi?“
„Ég sá illúðlega hausa dansandi
í kringum þær“.
Berton hrökk við. 1 heila mín-
útu þögðu þau bæði og horfðu á
tunglsskin kvöldsins, sem breidd-
ist, eins og ábreiða úr köngullóar-
vef, yfir grasið. Það snart þau,
þegar þau skriðu inn undir lauf-
þykknið, sums staðar í alla-vega
löguðu blettum, eins og peningar,
flugdrekar og handaför. Uppi yf-
ir flögraði eld-fluga, eins og leiftr
andi þráður, inn í rökkrið til
þeirra og breytti andlitum þeirra
í föl-bleikar vofur, áður en hún
hvarf aftur út í gegnum viðar-
flækjuna uppi yfir höfðum þeirra.
Þau sáu skóla-benab og smíðaskýl
ið bera við skógarvegginn. Um-
hverfis þau var heimurinn fullur
af snemmkvæmum nátt-skuggum
og skordýraröddum, sem hækkuðu
eftir því sem myrkrið magnaðist.
„Hvers vegna voru illúðlegir
hausar að dansa í kringum frekn-
urnar?“ spurði Berton.
„Vegna þess, held ég, að sál
Luise héfur tekið sér bólstað í lík
amanum, sem freknurnar ber. —
Þetta voru allt karlmannshausar".
„Heldurðu í raun og veru, að
Luise hafi farið ! hana?“
„Já, það held ég. Hvers vegna
heldurðu að hún væri annars að
eltast svona ákaft við hann?“
„Hefur hún verið að eltast við
hann?“
„Hefurðu ekki augu til að sjá
með?“
„Hefur hún kysst hann?“
„Ég er viss um að hún hefur
gert það — á fimmtudagskvöldið.
Ég skynjað; það í móðunni".
! „Móðan getur haft rangt fyrir
sér“.
„Vitleysa. Hvernig gæti móð-
unni skjátlazt?"
Hann ók sér órólega: — „En í
alvöru talað, Ollie. Heldurðu raun
verulega að hlutirnir stefni að
blóðugu hástigi? — Heldurðu að
hann muni gera tilraun til að
drepa þig?“
„Ah moon of my delight...."
„Ósköp leiðast mér þessar sí-
felldu tilvitnanir þínar“.
„The curfew tolls the knell of
parting day“.
„Ég drep sjálfan mig, ef eitt-
hvað illt kemur fyrir þig, Ollie".
„Thou wast not born for death,
immortal Bird“.
„Sál mín myndi leita að þér,
eilíflega".
„Among the guests star-
scattered on the grass?“
„Hættu nú þessu bulli og
reyndu .að tala í alvöru“.
„Tomorrow I may be myself
with yesterdays seven thousand
years“.
„Mamma er að kalla á okkur í
miðdagsmatinn“.
„Já, við skulum fara. Þessi hell
ir er að fyllast smátt og smátt af
þrjózkufullum skuggum. — It is
nothing but a Magic Shadow-
show—“
„Þú gerir mig hræddan".
Við miðdegisverðarborðið var
hann svo þögull og órólegur, að
Gregory renndi til hans forvitnis
augum, öðru hverju og gat sízt
skilið, hvað komið hefði honum í
svo undarlegt skap. — „Hann er
næstum eins torskilinn", hugsaði
Gregory með sér — „og Olivia,
systir hans“.
Berton sat í gamla sætinu sínu,
andspænis Oliviu og hún sat við
vinstri hlið Gregorys. Hún vii'tist
mjög ánægð með sjálfa sig og þeg
ar máltíðinni var að Ijúka, hvísl-
aði hún að Gregory: „Ég er full
af skáldskap í kvöld — sérstak-
lega er það Omar. Það veit á illt“.
„Er það?“ sagði Gregory.
„Já, það þýðir, að ég sé í skyggn
isástandi. Manstu morguninn, þeg
ar ég mætti þér inni í skóginum,
á leiðinni til rústanna? Manstu
að ég kallaði þá til þín....?“
„Já, ég man eftir því“.
„Þá var ég lika í skyggnis-
ástandi".
Hann brosti.
Mabel leit til hans og brosti
líka.
Séra Harmston var að tala um
nýja bókaskápinn við konu sína.
„1 kvöld sá ég líka margt fleira.
1 ljósaskiptunum, i gráu, drauga
legu móðunni".
„Og hvað sástu?“
„Blóð og hættu. Og Luise“.
„Luise?“
„Veiztu ekki hver Luise er?“
„Oh, jú. Nú man ég það. Holl-
enzka stúlkan sem lifði á átjándu
öldinni og naut þess, að láta
nauðga sér“.
„Oh, þú manst það þá. Ég hélt
að brjálsemi þín hefði hindrað þig
í að muna nokkuð af því, sem ég
sagði þann morgun. Brjálsemi þín
hlýtur að vera mjög sjaldgæf teg-
und“.
Hann ók sér í stólnum.
„Þetta gerir þig vandræðaleg-
an. Ágætt. Þú verðskuldar dálitla
refsingu. Veiztu það, að sál Luise
ógnar þér?“
Baboon (stór apategund), öskr
aði einhvers staðar ofar við fljót
ið, hásum hryglurómi.
Berton ieit aftur fyrir sig, kvíð
andi á svip.
Gregory sá klukkutuminn í
tunglsbirtunni.
„Nótt og dag er gerð innrás
í þig, hægt og hvíldarlaust".
»,Ég er þér mjög þakklátur fyr
ir aðvörunina".
„Þú skalt ekki hlæja að mér.
Varaðu þig, áður en það er um
seinan".
„Hvaða varúðarráðstafanir ráð
leggur þú mér þá að gera?“
„Eyrst og fremst skaltu aldrei
vera einn með Mabel. Sál Luise
hefur náð henni á sitt vald“.
Hann brosti.
„Vertu ekki að sýna tennurnar,
eins og hreysiköttur. Reyndu held
ui að reka upp góðan, hljómfagr
an, enskan hlátur, svona til til-
breytingar. Geturðu það ekki?“
„Ég skal gera það eftir mat-
inn“.
„Veiztu það“, sagði hún — „að
þú hefur brugðizt vonum mínum
alveg voðalega“.
„Hef ég? Að hvaða leyti?“
„Þegar þú varst brjálaður,
varstu mörgum sinnum betri. Þú
áttir svo vel heima í hinum trúar-
legu goðsögum okkar. Sjáðu t. d.
hvernig þú drapst hanann á sunnu
daginn var. Það var aldeilis ágætt.
Slíka hluti kunnum við vel að
meta. Þeir eru óvenjulegir og
skuggalegir. Ef þú hefðir getað
haldið áfram að gera fleira af
sama tagi, þá hefðir þú hlotið
hrós okkar og samþykki. — En
í þess stað þarftu endilega að
verða heilbrigður og haga þér eins
og venjulegur maður“.
Orð hennar röskuðu ró hans,
enda þótt hann gerði sér ekki
grein fyrir orsökinni. Hann hafði
óljósan grun um það, að þarna
hefði hún hreyft einhverju þýðing
armiklu máli.
Garvey, sem sat við hlið hans,
spurði skyndilega: — „Hefurðu
frétt nokkuð um Sigmund, pabbi?
Hafa leitarflokkarnir ekkert látið
til sín heyra?“
„Tveir þeirra hafa tilkynnt mis
heppnan, drengur minn“, sagði
faðir hans. — „Ég er að bíða eft-
ir orðum frá þeim þriðja". Hann
talaði með örlítinn áhyggjuvott í
röddinni. Það var í fyrsta skipt-
ið, sem Gregory sá hann öðru vísi
en. í sólskinsskapi.
„En hvað í ósköpunum getur
hafa komið honum til að hlaupast
svona á brott?“ sagði Garvey.
„Olivia hefur komið með þá til-
gátu“, sagði faðir hans — ,,að
hann muni hafa stolið einhverju
og þori svo ekki að taka afleiðing
um gerða sinna. Mjög sennileg
tilgáta, enda þótt ég hafi ekki
fengið neina tilkynningu um
þjófnað".
„Það væri þá fjórða afbrotið
hans, er það ekki?“ sagði frú
Harmston.
„Jú“, sagði maður hennar.
SUtttvarpiö
Laugardagur 1. marz:
Fastir liðir eins og vtnjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 Laugar-
dagslögin". 16,00 Fréttir og veður
fregnir. — Raddir frá Norðurlönd
um; XI: Sænska Nóbelsverðlauna
skáldið Per Lagerkvist les frum
ort kvæði. 16,30 Endurtekið efni
17,15 Skákþáttur (Guðmundur
Arnlaugsson). — Tónleikar. 18,00
Tómstundaþáttur barna og ungl-
inga (Jón Pálsson). 18,30 Útvarps
saga barnanna: „Hanna Dóra"
eftir Stefán Jónsson; VIII. (Höf.
les). 18,55 1 kvöldrökkrinu: Tón-
leikar af plötum. 20,30 Skopstæl-
ing á sinfónískum tónleikum,
gerð í gamni og alvöru af ymsum
þekktum tónskáldum og hljóðfæra
leikurum (Hljóðritað á plötu í
Royal Festival Eall í Lundúnum
13. nóv. 1956). — Guðmundur
Jónsson söngvari kynnir. 21,10
Leikrit: „Hálftími eftir. Gjörið
þið svo vel!“ eftir Stanley Ric-
hards. Þýðandi: Helgi Bachmann.
— Leikstjóri: Helgi Skúlason.
22,10 Passíusálmur (24). 22,20
Danslög (plötur). — 24.00 Dag-
skrálok.
EINAR ÁSMUNDSSON
hæsiarcttarlögmabur.
HAFSTEINN SIGURÐSSON
héraðsdómslögmaíur.
Sími 15407.
Skrifstofa, Hafnarstræti 6.
Til solu
8 lesta vélbátur nú þegar. Ný ELAC MINISKOP fisksjá er
í bátnum. Einnig nýr seglaútbúnaður og lífbátur. Bátur-
inn er tilbúinn til færaveiðá nú þegar. Veiðafæri geta fylgt
Vél og bátur í prýðislagi. Semja ber við undirritaðan
SVEBBIK SIGUKÖSSON, Hábæ, Vestmannaeyjum
BólstruB húsgögn
Útskorin sófasett
Hringsófasett
Armstólasett
nýtízku sett
Armstólasett, alstoppuð
Svefnsófar
Sófaborð og smáborð
Höfum úrval húsgagnaáklæða
Kaupið eða pantið húsgögnin strax, áður en
þau hækka í ve*rði. — Beztu greiðsluskil-
málana fáið þið hjá okkur.
Bólsturgerðin
I. Jónsson hf.
Brautarholti 22 — Sími 10388
Lampar
Fjölbreytt úrval nýkomið
Þ. á. m. hiniir margeftirspurðu
DRAGLAMPAR
Skermabuðin
Laugavegur 15 — Sími: 19635

Markús heldur enn af stað með Króka-Ref, en ferðin gengur seint eins og áður.