Morgunblaðið - 02.03.1958, Blaðsíða 8

8
MORCVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 2. marz 1958
Frú Anna Borg skrifaði fyrir
nokkrum dögum stutta grein í
Berlingske Tidende, þar sem hún
segir frá mesta óhappi og von-
brigðum ævi sinnar. Það gerðist
árið 1951 í fæðingarbæ hennar,
Reykjaviic, þegar hún kom fram
í leikritinu „ímyndunarveikin
eftir Moliere
Skýrir frúin svo frá, að Þjóð-
leikhúsið hafi boðið henni að
komá heim og leika í tveimur leik
ritum, Heilagri Jóhönnu eftir
Bernard Shaw og ímyndunar-
veikinni eftir Moliere.
— Ég vildi þetta mjög gjarn-
an, segir hún, þótt ég sæi að
þetta gæti verið varhugavert, því
að ég átti að leika á íslenzku, —
máli, sem ég hafði ekki talað í
25 ár.
— Ég var titrandi af spenningi,
hvernig þetta myndi ganga. Sem
betur fer gekk frábærlega
vel með Heilaga Jóhönnu, en svo
kom að ímyndunarveikinni.
— Fyrst var enginn leikstjóri
til taks, en ég minntist þess að
bróðir minn, sem annars er lög-
fræðingur hafði mikið komið ná-
lægt leiklistinni. Ég taldi þess
vegna að við tvö í sameiningu
gætum sett leikritið sæmilega á
svið Þjóðleikhúsið féllst á það.
Síðan lýsir frú Anna Borg því,
hvernig leikurinn hafi verið sett-
ur á svið. Þetta var „farsi“, hún
átti að ,leika hina óðamála Pern-
illu og stóð varla kyrr eitt ein-
asta andartak á sviðinu.
— Nærri má geta, hve undr-
un mín og vonbrigði voru mikil,
þegar ég las það á eftir í blaði
einu, að til þess að fylgjast með
mér á sviðinu hefðu áhorfendurn
ir þurft að hreyfa höfuðið til eins
og áhorfendur á knattspyrnuvelli
Var þar sagt, að ég leiddi athygl-
ina frá hinum leikurunum með
því að þjóta stöðugt fram og aft
ur. Þessi leikdómur hafði sömu
áhrif á mig og löðrungar Að vísu
reyndu menn að telja mér trú
um að umsögn þessi væri ekki
mikils vix’ði, en ég tók hana svo
nærri mér, að ég hef aldrei síð-
an getað gleymt henni.
Að lokum segir frúin að á síð-
ustu sýningum í Þjóðleikhúsinu,
hafi hún verið orðin veik og með
háan hita. Var það byrjun að
sjúkdóm, sem hindraði hana í
að leika næstu þrjú ár. — Mér
gafst þá þeim mun meiri tími til
að hugsa um leiklistargagnrýn-
anda í Reykjavík, sem hafði líkt
mér við knattspyrnumann En
líklega hefur mér orðið meiri
ami að þessu en efni stóðu til.
Yves Saint-Laurent, 22 ára að
aldri og arftaki Christians Diors,
hlaut eins og kunnugt er rhikið
lof fyrir fyrstu tízkusýninguna
sína. Ungi maðurinn tók við ham
ingjuóskunum með tárin í aug-
unum og lýsti þvi yfir í heyranda
hljóði, að hann myndi vinna á-
fram af miklu kappi og í engu
slaka til. Yves fer á fætur kl. 7,
fer til vinnustofu sinnar kl hálf
tíu og vinnur óslitið til kl. 9 að
kvöldi. Hann reykir ekki, drekk-
ur ekki og fer aldrei út að
skemmta sér...
Það er ekki með öllu afleið-
mgalaust, að leika þrjóta og of-
úopamenn í kvikmyndum, þó
æikararnir séu
til vill gæf-
menn í ver
Á þessu
Charles
Laughton fengið
að kenna. Hann
hefur eins og
kunnugt er leik-
ið marga harð-
snúna karla, svo
sem t.d. Bligh skipstjóra í
Uppreisninni á Bounty, svo dæmi
sé nefnt. Síðan hefur það legið
í loftinu, að Charles Laughton
I
væri ekki neitt lamb að leika
sér við og þetta hefur m.a. kom-
ið fram í því að þau hjónin,
hann og frú Eisa Lanchester, er
kvað vera elskulegasta kona,
geta ekki með nokkru móti feng
ið hjálparstúlku á heimilið. Ef
eftir þvi er leitað, er svarið allt
af hið sama:
— Við þorum ekki að hætta á
að vinna húsverk fyrir svc
Sparið og notið Sparr
strangan herra.
Nú hafa hjónin, eftir margra
ára dvöl í Bandaríkjunum, snúið
aftur til London, en þar tók ekk-
ert betra við. Engin hjálpsöm
stúlka eða kona hefur boðið sig
fram til að vinna á heimilifiu og
nú hefur Charles Laughton gert
magnaða auglýsingaherferð til
þess að ná sér í húshjálp og
hrinda af sér þessu illa orði.
„Ef þetta ekki dugar, þá verð
eg sennilega e.ns geðillur eins
og sögurnar segja að ég sé“, seg-
ir Laughton nú.
Pliilip, hertogi af Edinborg,
hefir nýlega gert heildsölum,
sem verzla með fuglakjöt í
grennd við Sand
ringhamhöll, ó-
þægilegan grikk
Þannig er mál
með vexti, að á
síðasta veiði-
timabili skaut
hann og vinir
hans í veiðiland
inu umhverfis
Sandringham-
höll 400—500 fasana á dag. Ráðs-
maðurinn seldi smásölum þegar
veiðina Framboðið á fasönum
varð því svo mikið, að verðið
féll 60—80%. Heildsalarnir í
! grenndinni voru því ekki lengur
1 samkeppnisfærir og hafa í bili
hætt allri vei'zlun með fasana.

Anita Ekberg, hin íturvaxna
sænska kvikmyndaleikkona,
dvelst nú hjá móður sinni í
Malmö um ó-
ákveðinn tíma,
að því er sagt er.
Eiginmaður An-
itu, Anth. Steele
dvelst nú í Ind-
landi. Þá tóku
menn að tala
um, að skilnað-
ur stæði fyrir
dyrum. Anita
hefir engan veginn látið orð falla
í þá átt, en sagði hins vegar, að
Anthony væri „hræðilega af-
brýðisamur". „Ég fæ áreiðan-
lega aldrei að fara ein út að
skemmta mér, fyrr en sú breyt-
ing verður á, að karlmennirnir
horfa aðeins framan í mig, en
virða mig ekki að öðru leyti fyrir
sér...“, sagði hún.
I Jeff Chandler, „villimaðurinn
' ‘á Hollywood“, og kvikmynda-
leikkonan Kim Novak hafa slitið
öll vináttubönd
sín á milli. Bæði
hafa kunngert,
að þau hati
hvort annað. Ó-
vináttan hófst,
þegar Jeff lýsti
yfir því, að það
væri hreinasta
kvalræði að
leika ástaratriði
á móti Kim Novak. Hún gæti
ekkert leikið og væri ekki annað
en sæmilega snotur, ljóshærð
brúða! „Ég hef næga leikarahæfi-
leika-“ hreytti Kim út úr sér.
„A.m.k í því að klóra — og það
skal ég bráðlega sanna Chandler
áreifanlega“.
í London er alþekkt vaxmynda
safn, sem fjöldamargir íslend-
ingar kannast við og kallast Vax
myndasafn ma-
dame Tussauds.
Þar hefur um
langa hríð staðið
mynd af Lord
Mountbatten, er
?ar seinasti vara
konungur í Ind-
landi og mikil
sjóhetja í styrj-
öldinni sem leið.
Nú á að endurnýja vaxmyndina,
ina, sem er frá árinu 1942 en þar
er hann miklu unglegri í útliti
heldur en nú, en lávarðurinn
hefir síðan orðið allmiklu feitari
og þunnhærðari. En Mountbatt-
en er ekki á því að láta hlunn-
fara sig í sambandi við þessa
nýju vaxmynd. Þegar setja átti
vaxmyndina upp, sendi hann þess
vegna einkahárskexa sinn, með
ök tæki og tilfæringar, til þess
að laga harið á vaxmyndinni, svo
að það yrði sem ellra líkast því,
sem er á honum sjálfum.
Forst.iori í.vrir safninu sagði, að
þetta væn mjög óvenjuiegt, en
eKkert væri við því að segja, þótt
lávarðurinn vildi sjálfur hafa
hönd í bagga svo að vaxmyndin
liti út eins og hann væri sjálfur.
Harry S. Truman, fyrrverandi
Bandaríkjaforseti, ætlar nú að
taka sér nýtt starf fyrir hendur
— sem útvarps-
stjarna. Ásamt
forráðamönnum
stórrar, banda-
rískrar útvarps-
stöðvar leggur
Truman nú á ráð
in um „mjög
skemmtilegan
dagskrárlið", er
einkum er ætl-
aður ungu fólki. „Auðvitað verð
ég að fá fagmenn mér til aðstoð-
ar“, sagði Truman. „Ég er ekki
sérstaklega vel til þess fallinn að
skemmt.a fólki einn“»
í Vestur-Berlín er nú hafin op-
inber rannsókn, sem vekur mikla
athygli í Þýzkal. og er líkt við
hin frægu réttarhöld gegn Ad-
ams lækni i Englandi. Er málið
gegn Stefanie Burgmann, sem er
apótekari og er hún ákærð fyrir
að hafa 3. nóv. 1956 myrt 16 ára
dreng með eitri og reynt að
drepa móðursystur og bróður
hins myrta á sama hátt. Réttar-
höldin fara fram fyrir opnum
tjöldum og safnast þangað múgur
og margmenni.
Svo bar við fyrir stuttu síðan
að tvítug
stúlka Gloria
Stone að naím,
sem hefur þá at
vinnu að vera
skotspónn fyrir
hnífakastara i
hinum stóra
„Mainstreet
kabaretti" i
Ohio, féil í yfir
lið í miðri jýn-
ingu. Fólkið j
salnum stökk á
fætur og æpti
því að allir
neldu að einn
hnífurinn hefðí
lent í Gloriu.
En svo var
ekki, þvi að í
Ijós kom, að
Gloria hafði
misst meðvit-
undina vegna
þess að hún
varð þess vör að kónguló var a8
skríða upp eftir vinstri fætinum