Morgunblaðið - 20.03.1958, Blaðsíða 12

12
MORGVISBLAÐIÐ
Fimmtudagur 20. marz 1958
WJ cií reihan di
Eflir
EOGAR MITTEL HOl.lER
ÞíSii.g:
Sverrir Haraldsson
Jafnvel pabbi ]pinn heldur því
fram“.
„Við skulum hætta að tala og
hlusta“.
„Gott og vel. Hættum þá að
tala og hlustum".
Hamarshögg heyrðust í kyrru
kvöldloftinu. Inni í kjarrinu rak
fugl upp hvella, langdregna
skræki....... Tweep-reet........
Tweep-reet.....Aftur heyrðust
hamarshöggin......
„Hann er inni í smíðaskýlinu".
„Hver? Pabbi þinn? Og hvað
með það?“
„Hanr. er að smíða líkkistu".
„Líkkistu ?“
,Já. Hier leyt begraven. .. .“
„Komstu til að segja mér það?“
„Mamma sendi mig“. Hún depl
aði augunum, leit undan og Gre-
gory heyrðist hún snökkta með
þungum ekka. Svo sagði hún, næst
um óheyranlega lágt: „Meðan þú
sazt hérna og málaðir, kom dá-
lítið hræðilegt fyrir".
„Hvað var það?“
„Dauðinn".
„Er einhver dáinn?“
„Já“.
Hann fann hvernig hláturinn
kafnaði innra fyrir og skildi eft-
ir stórt holrúm í maganum á hon-
um. Svo leit hann á hana, titrandi
af kvíða og eftirvæntingu.
„Hver er dáinn?"
i
u

65
a
Hann sá að höfuð hennar titr-
aði: „Þín heitt elskaða", sagði
hún.
„Nei, hættu nú öllu heimsku-
legu gamni og segðu mér til
hvers þú komst hingað“. Hann
talaði hranalega og með uppgerð
ar alvöru. — „Svona, talaðu nú.
Hver er dáinn? Hættu þessum
bjánaskap, Olivia og vertu nú
einu sinni á ævinni alvarleg".
Hún leit til hans tárvotum aug
um, kjökrandi og ætlaði að
hlaupa út úr herberginu.
Hann fleygði frá sér lita-
spjaldinu og penslinum og greip
í handlegg hennar. — „Láttu nú
ekki eins og geit, heimska.......
Hættu því, segi ég.......Segðu
mér afdráttarlaust hvað komið
hefur fyrir. Hvers vegna ertu að
gráta?“
„Er ég ekki búin að segja þér
það? Er ég ekki búin að segja
þér það?“ Hún sleit sig lausa og
kastaði sér á grúfu í rúmið og
hristist öll af áköfum ekka.
Hann stóð þögull og horfði á
hana. Að nokkurri stund liðinni,
sagði hann: „Þú blekkir mig ekki
með þessu — þessu góli þínu.
Stattu á fætur, undir eins“.
Hún virtist ekki einu sinni hafa
heyrt til hans. Hann settist á
Vanfar stúlkur
til aðstoðair í eldhús
MATARDEILDIN
Hafnarstræti 5
ðtgerðarmenn
Rétt stilling á dieselolíuverki og toppum tryggir
öruggan gang bátsins. Önnumst viðgerðirnar með full-
komnustu tækjurn og af æfðum fagmönnum.
BOSCH umboðið ó íslandi
Bræðumir Ormsson h.f.
Vesturg. 3. — Simi 11467.
HOLMENS KANAL 15 C. 174
Hotel Kongen af Danmark — Köbenhavn
1 miðborginni — rétt við höfnina.
Herbergi með morgunkaffi frá dönskum kr. 12.00.
stokkinn fyrir framan hana og
reyndi að róa hana: — „Þú hef-
ur ekki sagt mér neitt ennþá,
kjáninn þinn. Hefur orðið slys
eða hvað?“
Hún hreyfði höfuðið, til sam-
þykkis: — „Já. Hún — hún var
á verði“.
„Á verði?"
„Hún var á verði, þegar það
gerðist. Það var snákur sem beit
hana“. Hún settist upp og byrj-
aði að nudda þumalfingurinn og
hrista höfuðið með örvæntingar-
fullum svip. Tár hennar höfðu
skilið eftir rakan blett á rekkju-
voðinni. — „Hún var svo góð. —
Svo góð og falleg og ....“ Síð-
ustu orðin köfnuðu í sárum grát
ekka.
Hann byrjaði að tala, en varð
að hætta, til þess að ræskja sig.
Að lokum tókst honum að segja:
„Segðu mér nú hvað það var,
sem kom fyrir. Snákur beit
hvern? Mabel? Hvenær? Hvar
gerðist þetta?"
„Hún var að ganga eftir stígn
um, sem liggur yfir til Ibi. Hún
var á verði og átti að fara og
gæta að bátunum. — Þeir voru
hlaðnir af framleiðsluvörum —
og það átti að senda þá heim til
hr. Buckmasters".
„Já, haltu áfram“.
„Ég — ég get það ekki. .. Það
var bushmaster“.
„Bushmaster?"
„Já, hann stökk á hana, út úr
runnunum, og beit hana. Robert
í Art Squad heyrði hljóðin í henni
og flýtti sér henni til hjálpar.
Hann drap snákinn. Snákurinn
réðist á Robert, en tókst ekki að
bíta hann. Hann drap hann með
saxinu sínu. Hann reyndi að
sjúga eitrið út úr öklanum á Ma-
bel, en það kom ekki að neinu
haldi. Það var of seint. Hann fór
með hana til Benab ellefu og
nokkrum mínútum síðar var hún
dáin“.
„Dáin?‘
Hún kinkaði kolli. „Ég get ekki
trúað því. Ég talaði við hana
nokkrum mínútum áður en við
Berton fórum yfir Ibi. Við mætt-
um henni við Benab sextán, þar
sem hún var að tala við í Gunt-
her og konuna hans. Oh, nei, ég
get ekki trúað því — vil ekki
trúa því“.
„En .... heyrðu mig. Hvar er
allt hitt fólkið? Joan frænka og
Gerald frændi og — og Garvey?
Ég veit ekki.. ..“
Hún byrjaði aftur að snökkta.
Hann hristi hana og sagði:
„Segðu mér, hvar þau eru?“ —
Rödd hans var skipandi.
„Spurðu mig ekki. Spurðu mig
ekki. Ég .... Þau eru í Benab
ellefu — hjá Mabel. Ég skildi þau
þar eftir. Mamma bað mig um
að fara og segja þér frá því“.
„Hvar er pabbi þinn?“
„Pabbi er inni í smiðakofanum,
að smíða líkkistu".
„Smíða líkki — sjáðu nú til. Ég
vona að þetta sé ekki ein af þín
urn heimskulegum glettum. Ertu
kannske að gera að gamni þinu, á
svona smekklausan hátt?“
Hún sagði ekki orð, sat bara
kjökrandi og starði út í eitt horn
ið í herberginu. Kinnar hennar
voru tárvotar.
Gregory horfði á hana, gekk
svo yfir að glugganum, kom aft-
ur og hélt áfram að horfa á hana.
„Ég get ekki trú .. nei, í gær-
morgun var hún einmitt að segja
mér frá þessum bushmasters, —
I hvernig þeir réðust á menn. ...“
Hann greip um öxl hennar og
■ hristi hana til: „Ég trúi þér ekki.
; Þetta er bara eitt af þessum
venjulegu hlægilegu hrekkja-
brögðum þínum. Og það mjög
lélegt og ósmekklegt“.
„En hún er dáin......Hún er
dáin. Heldurðu að ég sé að gera
að gamni mínu? Maby er dáin. Þú
tekur aldrei neitt alvarlega sem
ég segi. En hún er dáin. Dáin....
Ef þú trúir mér ekki, þá skaltu
bara-fara og sjá það sjálfur“.
í Hún hljóp út úr herberginu og
grét hátt og móðursýkislega. —
Hann heyrði að hún fór inn í
næsta herbergi og fleygði sér út
af í rúmið.
Hann hristi höfuðið ofsalega,
fannst hann ætla að riða til,
greip eftir samanvöfðu flugna-
netinu, missti af því, en skjögr-
aði samt ekki hið minnsta í spori,
j Sviminn var bara ímyndun. Aðr-
ir hlutir gátu þá líka verið ímynd
anir. Jafnvel vera hans í þessu
Húsgagnasmiðlr
Nokkra planka af ýmsum harðviði, svo
sem ask, birki, álm o. fl., getum vér
selt fyrir lágt verð.
Trésmibjcm SILFURTÚN hf.
Silfurtúni
il
DECKER TRIED TO RUN
OUT ON AftE, MRS. BLITZ...
I OVERTOOK HIM AND IN
THE FIOHT HE FELL NEAR
A HORSE AND WAS
OL
r
L
ú
ó
1—2) „Króka-Refur ætlaði að
tUjúka og skilja mig eftir“,
sagði Markús, „en ég náði honum
og réðist á hann. í átökunum
íéll hann og einn hesturinn sló
hann. Hann er illa særður“. —
„Já, ég skal sjá um að honum
veröi veitt nauðsynleg aðstoö'',
mælti frú Anna.
3—4) „Þér líður betur r.úna,
Markús, er það ekki?“ spurði
Dídí, sem tæplega haf'ði vikið frá
honum. — „Jú, Dídí. mér hefir
var aðeins orðinn svangur, kald-
ur . . . . og einmanna". — „En
nú er alt mótlæti úr sógunm“,
sagði Dídí. Þú verður að minnsta
ekei t orðið meint af volkinu. Ég ‘ kosti ekki einmanna framar"
herbergi. Hann lokaði augunum,
opnaði þau svo aftur og horfði
út um gluggann. . . Hann heyrði
hamarshöggin í smíðaskúrnum
og söng fuglanna í skóginum. Allt
gátu þetta verið tómar ímyndan-
ir — líka bushmaster. Og Benab
ellefu. Hann fór út úr herberg-
inu, hikaði örlítið úti á gangin-
um, gekk svo inn í næsta her-
bergi og horfði á Oliviu, sem lá í
rúminu. Hún snökkti lágt og
þrýsti andlitinu niður í koddann.
Hann opnaði munninn, til að
segja eitthvað, en ekkert orð kom
af vörum hans. Svo gekk hann
aftur fram á ganginn.
Hann reikaði að stiganum og
var kominn niður í hann, þegar
hann heyrði Berton kalla. Hann
var einhvers staðar úti.
„Olivia, hvar ertu?“
Gregory hitti hann inni i dag-
stoíunni. — „Hefur'ðu séð Ollie?"
Hann var mjög fölur í framan og
raunamæddur.
„Hún er uppi. Hvað hefur ann-
ars komið fyrir?“
„Hefur Ollie ekki sagt þér það?
Bushmaster .... hann beit Ma-
bel. Hún er dáin“. Hann deplaði
augunum ört, snökti lágt og flýtti
sér upp stigann.
Gregory litaðist urn í stoíunni.
Hann horfði á grammofóninn,
sem stóð á bambus-borðinu, forn-
fálega borðið á miðju gólfinu,
með útskornu fótunumt skinnfóðr
aða hægindastólinn, tréstólana
tvo og litla ómálaða borðið með
taflborðinu og öskjunni með
taflmönnunum. Fleiri húsmunir
voru ekki þar inni. Hann horfði
á myndirnar á veggjunum —■
þrjár myndír, ein á hverjum
vegg. Ein þeirra var af stórri
byggingu með turni. — Seinna
fékk hann að vita, að það var ráð
húsið í New Amsterdam. Önnur
var af corials á fljótinu. Og þessi
— fyrir ofan grammófóninn —
var olíumálverk. Eftir Mabel. —
Olivia hafði sagt honum það
nokkru áður.
Hann heyrði rödd Bertons og
fótatak hans, uppi á lofti. Olivia
var enn kjökrandi. Berton
snökkti lika.
Gregory gekk niður eldhúss-
SPtltvarpiö
Fixnmtudagur 20. marz:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 „Á frívaktinni", sjómanna-
þáttur (Guðrúr Erlendsdóttir).
10.30 Fornsögulestur fyrir börn
(Helgi Hjörvar). 18,50 Framburð
arkennsla í frönsku. 19,10 Þing-
fréttir. — Tónleikar. 20,30 „Víxl-
ar með afföllum", framhaldsleik-
rit fyrir útvarp eftir Agnar Þórð
arson; 7. þáttur. — Leikstjóri:
Benedikt Árnason. Leikendur:
Rúrik Haraldsson, Herdís Þor-
, valdsdóttir, Valur Gíslason og
| Lárus Ingólfsson. 21,10 Kórsöng-
| ur: Karlakór Akureyrar syngur
I undir stjórn Áskels Jónssonar —■
(Hljóðritað nyrðra á s. 1. ári). —
21,45 íslenzkt mál (Dr. Jalcob
! Benediktsson). 22,10 Passíusálm-
j ur (39). 22,20 Erindi með tónleik
I um: Baldur Andrésson kand. theol.
talar um norska tónlist. — 23,00
Dagskrérlok.
Föstudagur 21. niarz:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
18.30 Börnin fara í heimsókn til
merkra manna (Leiðsögumaður:
Guðmundur M. Þorláksson kenn-
ari). 18,55 Framburðarkennsla í
esperanto. 19,10 Þingfréttir. Tón-
leikar. 20,30 Daglegt mál (Árni
Böðvarsson kand. mag.). 20,30
Erindi: Æsir, vanir og austræn
goð; síðara erindi (Hendrik Ottós
son fréttamaður). 21,00 Tónleik-
ar: Enskir listamenn syngja og
leika létt-klassisk lög (plötur).
21.30 Útvarpssagan: „Sólon
íslandus" eftir Davið Stefánsson
frá Fagraskógi; XVI. (Þorsteinn
Ö. Stephensen). 22,10 Passíusálm-
ur (40). 22,20 Þýtt og endursagt:
Söngkonan Melba eftir Beverley
Nichols (Svcinn Sigurðsson rit-
stjóri). 22,35 Frægir hljómsveit-
arstjórar (plötur). 23,15 Dagskrár
lok. —