Morgunblaðið - 28.03.1958, Qupperneq 11

FRÁ S.U.G. RITSTJÓRAR JÓSEF H. ÞORGEIRSSON OG ÖLAFUR EGILSSON
BÓKST AFURINN
BLÍFUR
STAI.IN snérist með rudda-
legri liörku ekki aðeins gegn
öllu, sem var andstætt hon-
um, heldur einnig gegn öllu,
sem honum í skapofsa og
grimmdaræði virtist stefnt
gegn hugmyndum sínum.
(Krúsjeff í leyniræðunni um
Stalin, 1956).
ÉG er stoltur af þeirri stað
rcynd, að við Stalin og ég,
störfuðum saman og þjónuð-
um sameiginlega hinni miklu
hugsjón. Ég er stoltur af
þeirri staðreynd, að við skul-
um vera stalinistar.
(Krúsjeff við nýjársmóttoku, 1957).
Okltur langar ekki til að gcra
lítið úr árangri Stalins í bar-
áttunni fyrir eflingu sósíalis-
mans I landi okkar, til þess
er hann of glæsilegur.
(Krúsjeff við móttöku
Ciiou En-lai, 1957).
í RAONINNI hundsaði Stalin 1
starfsvenjur flokksins og þver j
braut allar grundvallarregl- '
ur Lenins. Staðreyndirnar 1
færa sönnur á, að eftir skip- ,
unum hans voru fjölmörg ill- ;
virki framin án tillits til laga
flokksins og landslaga.
(Krjúseff á 20. flokksþinginu, 1956)
_________________________________I
\átöl Staii,
má
ANDRÉ Guillant, sem eitt sinn
var utanríkisráðherra Frakk-
lands, ræddi um Stalin og komst
að eftirfarandi niðurstöðu:
„Honum urðu á tvenn örlaga-
rík mistök. Hann ieyfði ekki að-
eins vesturlandabúum að sjá her-
menn sína, heldur einnig — okk-
ur til aukins hagræðis — leyfði
hann hermönnum sínum að sjá
vesturlönd.
Rússnesk kímni
„MÉR hefur hlotnazt sá heið-
ur, að vera fulltrúi Sovétríkj-
anna; ríkja, sem hafa byggt upp
hagkerfi, er ekki veitir rúm fyrir
neinskonar heimsvaldastefnu, er
sýgur hjarta-blóðið úr lítt þró-
uðum löndum; ríkja, sem grund-
valla samskipti sín við önnur
ríki, stór og smá, á gagnkvæmri
viðurkenningu fullveldis og and-
Úð á erlendri íhlutun".
(Shepilov í Kairo, 16. júni 1956)
Kommúnisminn
i spéspegii
*
Agrip af sögu rússneska
kommúnistaflokksins
Með þvi að hagnýta ræður og ritgerðir opinberra aðila í
Rússlandi hefur tekizt, að rita eftirfarandi ágrip af sögu
rússneska kommúnistaflokksins. Lesendum skal sérstak-
lega bent á, að fullt tillit er tekið til þess, sem reynzt hefur
sannast og réttast fyrir hinum óskeikulu „alþýðudóm-
stólum“.
HINN bolsevíski armur, sem
starfaði innan hins fyrrverandi
socialdemokratíska flokks í Rúss-
landi, átti tilveru sina að þakka
hugmyndum, er settar voru fram
af föðurlandssvikaranum Kamen
ev og hinum ihaldssama tæki-
færissinna Rykov, en Lenin kom
þessum hugmyndum í fram-
kvæmd árið 1917. Á því ári tókst
Bolsévikkum með aðstoð hinna
and-byltingarsinnuðu sjóliða í
Kronstadt að ná undirtökunum
í Fétursborg, sem þá var höfuð-
borg Rússlands.
Liðsveitir úr Itauða hermun,
„Jú, i.ann þarf sko ekkcrt að
vinna — frændi lians veit eitt-
hvað Ijótt um verkstjórann“.
HEiðstæðurnar
STARFSMAÐUR sovézka sendi-
ráðsins í Sviss var nýlega viðsladd
nr opiubera alliöfn, þar sem
svissneskur ráðherra lýsli þvi yfir,
að sljórn hans liefði x hyggju að
koxna á fót öflugum sjólier og
væri um það bil að stofnsetja
flolaniálaráðuneyti í Bern.
Rússinn gat ekki varist hlátri
og var ekki laust við að það fcngi
nokkuð á heimamann, sem liark-
aði þó skjótlega af scr, klappaði
gestinum á íerðamar og sagði
brosandi: Hvers vegna hlægið
þér? I>ér haldið þó ekki að sviss-
neskt flotaniálaráðuneyti sé meiri
fjarstæða en sovézkt dómsniála-
ráðuneyti.
sem var skipulagður af ofbeldis-
manninum Trotzky, gersigruðu
fjandmenn hinnar dýrðlegu októ
berbyltingar undir frábærri for-
ystu fasistanjósnarans Tuchats-
hevski.
Zionistinn Radek, ásamt al-
þjóðahyggjumanninum Sinovyev
komu á fót kommúnistaflokkum
Vestur-Evrópu, sem áttu að
ryðja brautina fyrir heimsbylt-
inguna undir forustu blóðhund-
arins Jagoda.
Eftir þetta hófust miklar fram
farir í Ráðstjórnarrikjunum,
einkum eftir að fyrsta fimm ára
áætlunin kom til framkvæmda
undir stjóm samsærismannsins
Búkharins. Jafnskjótt og morð-
inginn Yeshov hafði tryggt vald
Ráðstjórnarinnar, gat einræðis-
seggurinn Stalín brotist til valda
og þanið riki sitt yfir hálfa
Evrópu og Asíu með aðstoð samn
inga, sem hann gerði við böðul-
inn Hitler. Ómetanleg eru þau
störf og þjónusta, sem bandittinn
„Sigurbraut fólksins".
Öreigar allra landa, sameinizt!
„Ekkert er skaðlegra en innan-
tóm slagorð um þrá mannanna
eftir heimsfriði. Það eru aðeins
sykraðir dagdraumar“.
Beiía og krcddumaðurinn Malen-
kov lögðu fram, til að takast j
mætti að ná þessum árangri og
varðveita hann.
Malenkov, þetta svivirðílega
skorkvikindi, hrifsaði til sín
völdin á hinni örlagaríku stundu
eftir dauða Stalíns, en nú hefur
hinn mikli leiðtogi öreiga allra
Ianda, Nikita Sergeyevich Krú-
sjeff, tekið við forystunni. For-
lögin hafa valið hann til að leiða
þjóðir Ráðstjórnarrikjanna og al
þýðulýðveldanna inn í hina rós
rauðu framtíð, sem á rætur sínar
að rekja til ársins 1917.
Ivan A. Serov
yfirmaður sovézku leyniþjóust-
unnar, er víðfrægur sérfræðingur
stjórnar sinnar í nauðungarflutn
ingum fólks úr þeim löndum
og landssvæðum, sem yfirboðaðar
hans hafa „frelsað“ af náð sinni
og miskunn. — Fyrir afrek sín
hefur Serov m. a. verið ssemdur
Lenin-orðunni þrívegis og mátti
ekki minna vera.
SAGNFRÆÐI
9.
í anda söguskoðunar Marx
„ÁRIÐ 1923 var V. Vorowsky
sendur sem forstöðumaður
sendisveitar okkar til Laus-
anne, þar sem hann var myrt
ur 10. maí af meðlimi úr her-
sveitum hvítliðanna, sem
höfðu samband við svissneska
fasista".
(Stóra rússncska alfræðibókin,
ágúst 1929).
„VOROWSKY var fulltrúi
Ráðstjórnarríkjanna á róð-
stefnunni í Lausanne. 10. maí
dó hann á vígvelli sínum,
myrtur af meðlimi úr her-
sveitum hvítliðanna, umboðs-
manni brezku heimsveldis-
stefnunnar". ,
(Stóra rússneska alfræðibókin,
ágúst 1951).
„ÞRJÁTÍU árum síðar, árið
1923, var sendifuiltrúinn V.
Vorowsky, einn af elztu .með-
limum í flokki Bolsévikka,
myrtur í Lausanne (Sviss-
landi) af hvítliðum, sem voru
launaðir af ensk-amerískum
heimsvaldasinnum".
(Stóra rússneska alfræðibókin,
ágúst 1953).
Efnahagsaðstoð
STÓR hópur af áróðursmönnum
frá Moskvu komu til rikisverk-
smiðjunnar „Rauði október" J
nágrenni Yenisseisk. Þeir áttu að
útskýra efnahagsaðstoð Ráð-
stjórnarríkjanna við þau ríki, er
skammt eru á veg komin í iðn-
væðingu.
„Til dæmis", sagði einn áróð-
ursmaðurinn, „vinna verkfræð-
ingar okkar nú að því, að koma
upp skóverksmiðju í Afganistan,
sem mun geta framleitt 500 pör
af skóm á degi hverjum".
Áheyrendur sýndu ánægju
sína með dynjandi lófataki.
Eftir að umræðunum var lokið,
gekk gamall bóndi rólega upp á
ræðupallinn, horfði kindarlegur
á svip niður á flókastígvélin sín
og sagði: „Félagi, viltu vera svo
vænn að segja mér, er langt til
þessa staðar, sem þið kallið Afg-
hanistan?" ,
„ÞEGAR einhver hcldur því fram
við niig að sumar þjóðir séu ekki
reiðuhúnar til að öðlast sjálfstæði,
þá hlæ ég upp í opið gcðið á
honum“, ,
Ki~úsjeff, 5. maí 1956.
Áróðursmaður boðar gernýt-
ingu vinnuaflsins.
Dínlektiskor
hoppræður
AMERÍSKUR blaðamaður, sem
nýlega var kominn frá Moskvu,
sagði eftirfarandi sögu:
Rússneskur embættismaður 1
Moskva bauðst til að sýna
amerískum sendiráðsfulltrúa
borgina. Komu þeir m.a. á járn-
brautarstöðina og Rússinn sagði
stoltur við gest sinn: „Þetta er
bezta járnbrautarstöðin í öllu
Rússlandi. Lest fer frá brautar-
palli A til Varsjá með þriggja
mínútna millibili; frá brautar-
palli B fara lestir til Kiev á
tveggja mínútna fresti, og frá
brautarpalli C fara lestir á hverri
minútu til Leningrad".
Ameríkumaðurinn varð undr-
andi og sagði: „En — við höfum
staðið hér í 34 mínútur og ekki
ein einasta lest hefur komið eða
farið".
Rússinn varð hugsi um stund,
en mælti síðan: „Og þið farið
illa með blökkumennina“.
(Að mestu leyti úr þýzka
tímaritinu „Tarontula")
Lenin, 1918.
V:||^ ; y ó;.
„Öreigar allra landa — haidið kj . .