Morgunblaðið - 28.03.1958, Qupperneq 20

20
MORGVNBLAÐIÐ
Föstudagur 28. marz 1958 |
Kona blinda uppgjafahermanns
ins, Lorette Corbier, og dr. Guy
Mercier horfast vandræðalega í
augu.
klo 23,15 mlftevróputimi -
við napoli-flóann.
Carmeia stendur berfætt við
hlið föður síns. Hún strýkur hend
inni ósjálfrátt hvað eftir annað
yfir öxl hans, er hún hlustar á
íöddina sunnan frá Afríku: —
TRZ kallar .... TRZ kallar. ..
Við bíðum stöðugt eftir sambandi
við París.
Domenico þrífur hljóðnemann
reiðilegur: — Það geri ég líka.
Þetta tekur sinn tíma, eða skiljið
þér það ef til vill ekki?
— Viljið þér gera svo vel að
spyrja París aftur? .. Ég bíð ..
skipti....
— Það getur tekið margar
stundir, hreytir Domenico út úr
sér.
— Kallaðu París, pabbi, segir
Carmela biðjandi. Hún iýtur yf-
ir hann og brosir. Domenico styn
ur þungan.
— Já, já, vina mín, muldrar
hann. En honum gefst ekki tími
til þess að kalla París.
1 sömu andránni heyrist hávaði
utan frá stiganum. Kvenmannsóp
kveður við. Æstar karlmannaradd
ir svara. Hratt fótatak heyrist
upp stigann.
— Heilaga g’'ðsmóðir, segir
Domenico og grípur um brjóst
eér.
Dominico ýtir Carmelu tii hliðar
og gengur út í forstofuna. Hann
opnar yztu dyr-nar, hann er skjálf
hentur.
Ippolito lögregluforingi gengur
hratt inn. Þegar hann kemur
auga á loftskeytatækið breiðist
sigurbros yfir andlit hans.
— Jæja, þá eruð þér loksins í
6nörunni, segir hann og hlær í
hrifningu.
— Ég er friðsamur maður!
Hvaða rétt hafið þér til þess að
ryðjast inn í íbúð mína? hrópar
Domenico.
— Það er alveg óþarfi fyrir yð
ur að gera að gamni yðar. Ippolito
hi-indir Domenico til hliðar og
gengur fyrir mönnum sínum að
loftskeytatækinu: — Þarna er
það! Þetta er leikfang! Loftskeyta
maður lögreglunnar getur e)kki
stillt sig um að fitla við þessi
gljáandi tæki. Hann er stórhrif-
inn. Ippolito snýr sér snögglega
að ungu stúlkunni, sem hefur
krosslagt handleggina yfir brjóst
in — eins og henni sé kalt.
— Þér eruð ef til vill dóttir
hans? segir Ippolito og hnykkir
hijfðinu til í átt að Domenico, sem
nú er orðinn náfölur.
Carmela svarar ekki. Hún herp
ir varirnar reiðilega saman. Hún
dregur andann djúpt og nasirnar
þenjast eins og á villidýri í víga-
hug.
Domenico hefur enn ekki gefið
upp aila von: — Má óg ekki sjá
skilríki yðar? Hafið þér leyfi til
þess að gera húsrannsókn? Nú,
ekki það? Þá ættuð þér að
hypja ....
-—- Nú er nóg komið, segir ]ög-
reglufulltrúinn. — Domenico
d’Angelantoni. Þér eruð hand-
tekinn!
Sakamálafulltrúinn grípur um
handlegg Carmelu: — Farið þér
inn og klæðið yður. Þér komið
líka með.
— Burt með hendurnar! hvæsir
Carmela og slær á fingur honum.
Síðan tekur ^hún sér stöðu fyrir
framan föður sinn, hún er tein-
rétt og augun geisla: — Hvers
vegna handtakið þér okkur í raun-
inni, hr. lögreglufulltrúi?
— Það vitið þér ofurvel, ung-
frú. Það getur varla hafa farið
fram hjá yður, að faðir yðar er
sérlega ákafur áhugamaður um
loftskeytafræði. ...
— Því h°f ég engan veginn neit
að, hr. lögreglufulltrúi, grípur
Domenico fram í. — Ég á sendi-
tækið. Og hvers vegna haldið þér?
Af því að ég er einmana, óham-
ingjusamur maður, sem óhamingj
an eltir — og eiginkonan hefur
svikið. ... Eina ánægjan mín er
að tala við aðra í gegnum loft-
skeytatækin mín. .. .
— Já, við smyglara! Hversu
mikið hefur yður verið borgað,
Domenico, fyrir að nota senditæk-
ið yðar í þágu smyglaranna? hróp
ar Ippolito kaldx-analega.
— Smyglara? segir Domenico
og lyftir brúnunum undrandi.
— Já, náungananna á „Lola
Lola! Það er tilgangslaust fyrir
yður að gera að gamni yðar,
Domenico. Við höfum fylgzt með
sendingum yðar síðustu tvær
stundirnar.
— Ég veit ekki um hvað þér
eruð að tala, hr. lögreglufulltrúi.
Ég er fi'iðsamur boxgari. .. .
— Hættið þessari þvælu! Við
höfum heyrt yður senda „Lola
LoIa“ fyrii'mæli.
— Hræðilegur misskilningur,
hr. lögreglufulltrúi. Domenico nýr
hendur sínar í örvæntingu. — Já,
hr. lögreglufulltrúi. Ég hef í
kvöld verið tengiliður — en vitið
þér fyrir hvern? Fyx-ir skip í
Norður-íshafinu, sem hefur fár-
sjúkan mann innan borðs! Ég hef
reynt að koma á sambandi mitli
Pasteur-stofnunarinnar í París og
skipstjói'ans á skipinu. Þetta er
mannúðarverk, hr. lögreglufull-
trúi!
— Faðir minn segir satt! hióp
ar Carmela.
Meðan á samtalinu hefur staðið
hefur loftskeytamaðui-inn verið
að fitla við senditæki Domenico.
Skyndilega kveður við í hátalar
anum: — TRZ .... TRZ kallai’.
.... Hvernig gengur það með sam
bandið við París? .... Hvað hef-
u; orðið af yður, Napoli?....
Þetta er rödd Lalande verkfræð
ings, sem er í kobarnámubænum
Tituie í Belgisku Kongo. Hás
rödd, sem talar lítt skiljanlega
ensku.
Allt fellur í dúnalogn í herberg
inu. Lögreglumennirnir stara full
ir undrunax'.
— Þai-na getið þér sjálfur
heyrt, segir Domenico sigri hrós-
andi. —
— Þvaður og prettir! segir lög
reglufulltrúinn og hristir höfuðið.
— Ilaldið þér, að yður. takist að
leika svo auðveldlega á okkur —
afbrotamaður?
— Leyfið mér að komast að loft
skeytatækinu, hr. lögx-eglufulltrúi.
Leyfið mér að tala við manninn —
þá getið þér fullvissað yður um
að ég hef sagt srnnleikann.
— TRZ .... TRZ kallar. .. .
Napoli, hvað hefur orðið af yður?
hrópar Lalande.
— Þér komið ekki nálægt tæk-
inu, segir lögi-eglufulltrúinn ógn-
andi í'öddu við Domenico. Hann
gefur loftskeytamanni lögreglunn
ar bendingu.
— Svarið þér!
— Ég þekki ekkert til þessai'a
tækja, hr. lögreglufulitrúi......
Þetta er alveg ný gerð.
— TRZ kallar .... TRZ kall-
ar......Hvað hefur komið fyrir,
Napoli...... Ætlið þér að láta
aumingja manninn deyja? ....
Svarið......
Ippolito lögreglufulltrúi hugsar
sig um andartak. Hann vix'ðir dótt
ur Domenico fyrii' sér. Augu henn
ar eru útstæð og full angistaiv
Hendur hennar hanga máttlaus-
ar.
— Þá það, muldrar Ippolito.
Hann vikur til hliðar svo að Do-
menico komist að loftskeytatæk-
inu. — Svarið honum þá! En ef
þér gerið ekki eins og ég segi —
þá megið þér biðja fyrir yður!
Domenico er þögull og byrjar
að fást við loftskeytatækið. Síð-
an tekur hann hljóðnemann og
talar drafandi röddu — á ensku:
Þetta er Napoli .... þetta er
Napoli .... Napoli kallar TRZ . .
kallar TRZ. Hann setur móttöku
tækið í samband.
—- Jæja, loksins — hljómar
áköf rödd Lalande í hátalaranum.
— Hvar hafið þér verið allan
þennan tíma?
Domenico í'ýfur sambandið við
móttökutækið, flytur það í send-
inn: — Öi'lögin hafa oxðið mér
óhliðholl, TRZ. .. Búið að hand-
taka mig. Hér er fulltrúi fi'á lög
reglunni, sem vill leggja nokkrar
spui'ningar fyrir yður....
hana fx-amar öllu, ævisögu sína.
— Maðurinn minn var eftirlæti
allra ungra stúlkna. Ungui', fríð-
ur, efnaðui'. Frábær íþróttamað-
ur, ósigrandi í tennis og reið-
mennsku. Elskulegur, aðlaðandi.
Við vorum mjög hamingjusöm..
Götuljósin varpa daufi'i bix'tu
á andlit þeirra. Guy Mex-cier sit-
ur þögull, er álútur og starandi
— og hlustar.
— Svo dundi óhamingjan yfir.
Eftir innrás bandamanna gekk
hann í her de Gaulle. — Tíma-
spx-engja sprakk í höndum hans.
Það var um langan veg að fara
til næsta læknis, sem hafði ein-
hverja þekkingu á augnaaðgerð-
um. Þeir fluttu hann í skyndi til
Parísar og tveir beztu læknar okk
ar framkvæmdu skurðaðgerðina.
Það var of seint......Þeir urðu
að segja honum, að hann mundi
aldrei hljóta sjónina á ný, yi'ði
blindur á báðum augum um aldur
og ævi.
Lorette diýpir höfði. Guy
Mex-cier hugsar: .... og ein af
áður eftirsóttustu konum Parísar-
box-gar verður um alla framtíð að
gegna hlutverki vonsvikinnar, ef
til vill bláfátækrar hjúkrunar-
konu .... um alla framtíð.
Bíllinn stanzai'. — Þá erurn við
komin, Guy.
Poul Corbier situr við sendi-
tækið. Grannur, fölur og tauga-
óstyrkur.
— Gjörið þér svo vel að fá yð-
ur sæti. Það var gott að þér kom-
uð hingað svona fljótt, það er
undantekning.
-— Hvað eigið þér við með und-
antekningu?
— Hvað læknum viðkemur. —
Venjulega er ekkei't á þá að
ti-eysta. Þeim stendur hjartanlega
á sama á hvei'ju gengur!
Hann hefur þá ímyndað sér, að
það sé sök læknanna! hugsar Guy
Mercier.
Hann hefur látið læknana
gjalda örlaga sinna. Mercier lítur
^á Lorette. Hún lítur undan, forð
ast að mæta augnai'áði hans.
En skyndilega stokkroðnar hún
í andliti og hraðar sér samstund-
is út úr stofunni.
Leigubíll ekur út að Champ de
Mars. 1 aftursætinu sitja karl og
kona, Lorette Corbier og ungi
læknirinn, dr. Guy Mei'cier.
— Ég giftist seint á árinu
1943. ...: Lorette er að segja
manninum, sem eitt sinn elskaði
Þessi bölvaði bjáni í Napoli.
Coibier hlær fyi'ii'litlega og tek-
ur hljóðnemann upp.
— Hvað er að honum?
—- Sambandið er rofið. Hann
lætur ekki heyra til sín. 1 upp-
hafi vildi hann ekki einu sinni
gefa upp kallmex'kið.
Corbier byi’jar að kalla í hljóð-
nemann. Hann talar ensku reip-
rennandi, eins og útlendingur, sem
oft hefur dvalizt í Englandi allt
frá barnæsku. Hreimurinn gefur
það til kynna. — IPR, IPR, IPR
45 .... Svai-ið .... Svarið. ....
Til mín er kominn læknir frá
Pasteur-stofnuninni, hann situr
við hlið mér.
Hann snýr sér að Mercier: —
„Kallmerkjabókin" mín liggur
þarna á boi-ðinu, læknir. .. Viljið
þér ekki athuga fyrir mig hver
hefur kallmerkið IPR 45? Leitið
undir Italíu.
Mei'cier kinkar kolli. Hann tek-
ur upp þykka bók, sem helzt lík-
ist símaskx'á. Allir áhugamenn um
loftskeytafræði, sem eiga sendi-
stöð, eru skyldugir til þess að láta
ski'á sig í bókina og velja sér kall
merki.
— IPR 45 .... IPR 45 ....
Svarið....... Ég skipti! hrópar
blindi maðurinn í hljóðnemann.
IPR er kallmenkið, sem Domenico
d’Angelantonío hefur gefið upp.
a
L
u
1—3) „Svo þú álítur mig ófram
íoerinn, Dídí“, sagði Markús. „Er
það rétt skilið?“ Síðan tekur
Markús utan um báðar axlir Dí-
díar og rekur henni rembings-
koss. — „A-a, kannski hefur mér
skjátlast“, stynur Dídí og Ijómar.
4) Á meðan þessu fer fram um
borð í „Eskimóadrottningunni”
In a lonelv stretch of
WOODS ALONG THE GREAT
RIVER, FOUR MEN WAIT IM-
PATIENTLY FOR THE ESKIfAO
QUEEN TO COME IN SIGHT
bíða fjórir skuggalegir menn
komu skipsins neðan við ána.
Guy Mercier lítur upp úr
skránni: — Kallmerkið IPR 45 er
ekki til.
— Hvað segið þér? Er það ekki
til?
— Nei, á eftir IPR 40 kemur
IPR 62.
— Þá hefur þrjóturinn leiikið
á mig. Slíkum mönnum ætti að
hegna! Þetta er óverjandi!
Blindi maðurinn er argur. Hánn
skiptir frá senditæki til móttöku-
tækis.
Hann er utan við sig af æsingi.
— Og ég hef látið sækja yður um
miðja nótt, læknir, vegna þess að
ég hélt að mannslíf væri í hættu.
Og síðan kemur það í ljós, að....
Hann þagnai', því að blíðleg, en
dapurleg rödd Domenico hljómar
frá hátalaranum: — Halló, París
.... Halló, París .... IPR 45 kali
ar á París....
Dr. Mei-cier snýr sér snöggt að
þeim blinda.
Corbier gefur senditækinu sam-
bandið þegar í stað: — París hér
.... Pai'ís hér.....Ég heyi'i til
yðai', IPR 45, segir hann með ó-
þolinmæði.
kl. 23,55 miðevróputíml - 1
napoli-flóanum. i
— Heyrið þér, Pai'ís .... ég
gaf yður í upphafi rangt kall-
merki, segir Domenico. Dóttir
hans, Ippolito lögreglufulltrúi,
sakamálafulltrúinn og loftskeyta-
maðui-inn stánda þétt umhverfis
Domenico. Svitinn drýpur af
enni hans.
— Hvers vegna gerðuð þér
það? spyr Poul Coi'bier.
— Ég hafði mínar ástæður. .,
Þér megið ekki óttast, enda þótt
ég segi yður, að ég er hér undir
lögi-eglueftirliti. Lögreglan hef-
ur gengið úr skugga um það, að
við erum að reyna að mynda loft-
SHtltvarpiö
Föstiidugur 28. marz:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
18.30 Böx-nin fara í heimsókn til
merkra manna (Leiðsögumaður
Guðmundur M. Þoi'láksson kenn-
ai'i). 18,55 Framburðax-kennsla í
erperanto. 19,10 Þingfréttir. Tón-
'leikar. 20,30 Daglegt mál (Árni
Böðvarsson kand. mag.). 20,35
Erindi: Dagar anna og ánægju
(Ólafur Þoi'valdsson þingvöiður).
21,00 Islenzk tónlistarkynning:
Lög eftir Árna Björnsson. Flytj-
endur: Gísli Magnússon píanóleik
ari, Ernst Normann flautuleikari
og söngvararnir Árni Jónsson og
Guðmundur Jónsson. — Fritz
Weissliappel leikur undir söngv-
unum og býr þennan dagski'ái'lið
til flutnings. 21,30 Útvai-pssagan:
„Sólon íslandus' eftir Davið Stef
ánsson frá Fagi'askógi; XVIII.
(Þorsteinn Ö. Stephensen). 22,10
Passíusálmur (45). 22,20 Smáþætt
ir um fuglaveiði í Drangey (Ólaf
ur Sigurðsson bóndi á Hellu-
landi). 22,35 Frægar hljómsveitir
(plötur). 23,10 Dagskrái'lok.
Laugardagur 29. marz:
Fastir liðir eins og vehjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 „Laugar-
dagslögin". 16,00 Fréttir og veð-
urfregnir. — Raddir frá Norður-
löndum; XV: Poul Reumert leik-
ari les úr „Holbergs Epistler". —
16.30 Endui'tekið efni. 17,15 Skák
þáttur barna og unglinga (Jón
Pálsson). 18,30 Útvarpssaga barn
anna: „Strokudrengurinn" eftir
Paul Áskag, í þýðingu Sigurðar
Helgasonar kennara; V. (Þýðandi
les). 18,55 í kvöldrökkrinu: Tón-
lei’kar af plötum. 20,30 Einsöngv-
arar: Frægar sópi'ansöngkonur
syngja (plötur). 21,00 Leikrit:
„Systir Gracia“ eftir Martinez
Sierra; fyrsti hluti. Þýðandi:
Gunnar Árnason. — Leikstjóri:
Valur Gíslason. Leikendur: Katrín
Thoi’s, Sigríður Hagalín, Ai'ndís
Björnsdóttir, Guðbjöi'g Þorbjarn-
ardóttir, Mai'gx'ét Magnúsdóttir,
Valur Gíslason, Brynjólfur Jó-
hannesson, Lárus Pálsson og Jón
AðiLs. 22,10 Passíusálmur (46). —
22,20 Danslög (plötur). — 24,00
Dagskrárlok.