Morgunblaðið - 01.06.1958, Síða 14
14
m u n i, v rs tt l a tí i tí
Sunrmdagur 1. júní 1958 i
77/ sölu
Kjötsög — Farsvél (Lynhakker) 33 lítra. Hakkavél,
lítil. — Fyisusprauta (10 lítra). — liariLoxiusuræiari
tilvalin fyrir veitingahús.
BrauðskurSarhnífur, — trog o. m. fl.
Uppiýsingar í dag í síma 15899.
I
Qmndtölktigiróf í
S&mviniriÉUisk«íl«iniii lllf. ö'sl
| fara fram síðari hluta sepíembermánaðar
nk. Umsóknir sendist skéianum eða fræðslu-
deild S.Í.S. fyrír 1. september.
Samvinnuskólinn, Bióröst.
— Reykjavíkurbréf
Framh. af bls 13
ekki miklu skifta og þorði sýni-
lega vana nærri að koma. En af
ummælum Tímans á fímmtudag
verður ekki annað ráðið, en að
blaðið sé á bandi kommúnista.
Segir blaðið, að utanríkisráð-
herrann hefði viljað aðra af-
greiðslu landhelgismálsins, en
„fyrir þá, sem hafa viljað fara
harðara, er vel hægt að skilja
þá afstöðu ráðherrans“, segir
Tíminn. Það er augljóst, að Tím-
inn vill hvorugan styggja, en
sveigzt þó greinilega til stuðnings
við kommúnista gegn utanríkis-
ráðherranum.
>að sem hér skiftir öllu máli
er það, að blað sjávarútvegsmála-
ráðherrans skuli birta reglugerð
um útfærslu íslenzkrar landhelgi,
sem blað utanríkisráðherrans
hins vegar segir daginn eftir, að
hafi „ekkert gildi, en málið enn
til umræðu milli stjórnarflokk-
anna“. Almenningur verður að
gera sér það ljóst, til að skilja
hve alvarlegt þetta mál er
að bak við skrif Þjóðviljans
stendur Lúðvík Jósefsson sjávar-
útvegsmálaráðherra sjálfur, og
bak við svör Alþýðuflokksins
stendur Guðmundur í. Guð-
mundsson utanríkismálaráðherra.
Það eru því raunverulega þessir
tveir menn, sem hér eru að eig-
ast við.
En hvers konar skripaleik er
hér verið að leika frammi fyrir
íslenzku þjóðinni og raunar öil-
um heimi? Og um hvað var sam-
ið milli flokkanna aðfaranótt 24.
maí? Eða var yfirleitt um nokk-
uð samið á þeim tíma? Svo virð-
ist nú, sem þar hafi ekkert end-
anlegt samkoulag náðst um land-
helgismálið, heldur sé það enn
til umræðu. Það hefur þá komið
í ljós, að yfirskriftir stjórnar-
flokkana um „samkomualg" voru
ekki exns haldgóðar og látið var.
Það mál, sem flokkarnir töldu
sig hafa samið um, er þegar til
á að taka „enn til umræðu milli
stjórnarflokkanna“, og sú reglu-
gerð, sem Þjóðviljinn segir að
samkomulag hafi orðið um, hef-
ur „ekkert gildi“, að sögn blaðs
sjálfs utanríkisráðherrans.
Það verður með hverjum deg-
inum ljósara, að ríkisstjórnin
stendur á völtum fótum og að
sundrungin innbyrðis hefur far-
ið mjög í vöxt siðustu dagana.
Birting Þjóðviljans á reglugerð-
inni varðandi landhelgina og
svar málgagns utanríkisráðherr-
ans, hefur leitt í Ijós, svo skýrt
sem verða má, í hvílíkt hyldýpi
óheilindanna stjórn landsins er
sokkin.
Á að fvlgja
sigrinum eftir ?
Þjóðviljinn hrópaði um „sigur“,
þegar hinir flokkarnir töluðu um
„samkomulag", eins og getið er
um hér að framan. Heyrzt hefur,
að kommúnistar hafi fyllsta hug
á, að fylgja þeim „sigri“ eftir.
Kommúnistar sjá það jafnvel og
hinir stjórnarflokkarnir, að ríkis-
stjórnin er í algerum ógöngum.
Ef til vill gæti hún keypt sér
lengri setu með einu móti og
það er með peningum. Það vant-
ar enn peninga til margra fram-
kvæmda, sem lofað hefur verið,
svo sem togarasmíða. Kommún-
istar hafa lengi haldið því fram,
að stór lán með hagkvæmum
kjörum væri í boði auctan járn-
tjalds. Þjóðviljinn nefur marg-
sinnis spurt, af hverju það lán
sé ekki tekið og deiit hart á
ríkisstjórnina fyrir að taka það
ekki. Nú er talið að kommúnist-
ar geri um það harðar kröfur
innan ríkisstjórnarinnar, að þessi
lán verði nú tekin. Þá telja þeir
sig hafa slegið margar flugur í
einu höggi. Ef það lán ver;ði tek-
ið, sé búið að „draga ísland i
fang kommúnistaríkjanna í
austri", eins og Alþýðublaðið
orðar það, og þá væri lífi ríkis-
stjórnarinnar bjargað um hríð.
BLAÐINU hefur borizt fyrsta
hefti þriðja árgangs af Nýju
Helgafelli, og er það að vanda
fjölbreytt að efni. í Forspjalli er
rætt um Neikvæð kosningaúrslit
og Asgrímshús. Þá kemur sagan
„Öll þessi gæði“, sem er fyrst
af „Fjórum sögum frá Manhat-
tan“ eftir Kristján Karlsson. Jó-
hann S. Hannesson birtir kvæð-
ið „Til læknisins vinar míns“.
Þá kemur grein frá Kristjáni
Albertssyni: „Þú skalt ekki —“,
þar sem hann ræðir enn að nýju
og ýtarlegar en áður afstöðu sína
til Roðasteinsins eftir Mykle og
svarar þeim sem hafa verið hon-
um ósammála um hvort bókioa
skyldi banna.
Næst er lítið kvæði eftir Sir
John Suckling, brezkt skáld á
17. öld. Björn Th. Björnsson list-
Þannig er afstaða kommúnista.
En talið er að um þetta sé ekk-
ert samkomulag innan ríkisstjórn
arinnar og standi utanríkisráð-
herra fast á móti þessum lán-
tökum, en Framsókn sé eins og
fyrr, tilbúin í allt — nema faii
og kosningar.
Það munu fáir ætla að ófriðn-
um innan ríkisstjórnarinnar sé
lokið og bíður nú þjóðin þess,
sem verða vill og mikill meiri-
hluti hennar horfir með óhug,
undrun og skelfingu á þann leik,
sem nú stendur yfir en þar eru
lífshagsmunir þjóðarinnar lagðir
að veði.
fræðingur ritar langa og fróðlega
grein sem hann nefnir „Á rústum
Kaupmannahafnar" þar sem seg-
ir frá ýmsum fágætum hlutum
í sambandi við brunann mikla
fyrir 230 árum þegar mikið fórst
af íslenzkum fjársjóðum. Grein-
in er skemmtilega myndskreytt
af Axel Nygaard.
Næst kemur hinn vinsæli þátt-
ur „Undir skilningstrénu" þar
sem tíndar eru til ýmsar kynleg-
ar setningar úr dagblöðum og
tímaritum. Um bókmenntir skrifa
þeir Kristján Karlsson og Jónas
Kristjánsson, hinn fyrrnefndi um
gagnrýni og fleira, „Hönd dauð-
ans“, „Andlit í spegli dropans",
„Sól á náttmálum“ og „í kili
skal kjörviður", hinn síðarnefndi
um „Skriðuföll og snjóflóð" og
„Jónsmessunæturmartröð á fjall-
inu helga“.
Loks er svo þátturinn „Ur einu
í annað“ eftir Ragnar Jónsson
þar sem m. a. er rætt um „Nið-
urgreiðslu afurða af ýmsu tagi“,
„Opinberan áróður gegn höfuð-
skáldum" og „Hvaða höfundar
sru mest lesnir?"
Heftið er 48 síður í mjög stóru
broti.
ALLT I RAFKERFIÐ
Uílaraftækjaverzlnn
Halldórs Ölatssonar
Rauðarárstig 20. — Simx 14775.
— Steinn Steinarr
Framh. af bls. 11.
okkar „Alla“ var Stefán frá
Hvítadal mikið -káld, við höfð-
um að vísu ekki heyrt hann segja
það, fjarri því, og ekki var skáld-
ið mikils metið innan sveitarfé-
lagsins, síður svo, en „Söngv-
ar förumannsins", var að okkar
dóm' bezta bók heimsins, og pá
hlaut höfundurinn að vera mesta
skáld veraldarinna., það ar al-
veg áreiðanlegt. Og svo l._lði
skáldið látið svo lítið að tala við
okkur sem jafningja sína, boðið
okkur í nefið úr silfurdósum,
klappað á kollinn á mér og sagt
„þú verður skáld náfni minn“,
þann dag varð „Alli“ grænn af
öfund, þann dag hné sólin ekki
til viðar í vitund minni, já, það
var alveg áreiðanlegt að Stefán
frá Hvítadal var mesta skáld
heimsins.
Að öllu jöfnu er bæjarleið sú
er við áttum fyrir höndum lítið
meira en snertuspölur, en hún
varð samt heil dagleið fyrir okk-
ur, við fórum eigi alfaraleið, klif
um upp um fjöll og firnindi og
létum móðan mása, flest er það
nú gleynx., en heimkoman er mér
minnisstæð því ég sætti áminn-
ingu.
Svo skildu leiðir. „Alli“ flutt-
ist í fjarlæga sveit, og svo er
aftur komið vor. Þá komstu eitt
sinn síðla kvölds með þjáningar-
svip mannkynsins í andlitinu. Þið
mæðginin brugðuð á einmæii und
ir baðstofuvegg. Hvað ykkur fór
á milli veit ég eigi, en eitt er
víst, morguninn eftir varstu horf
inn, og þú komst aldrei aftur,
Pílagrímsganga þín var hafin.
Svo liðu mörg, mörg ár og
Steinn Steinarr er orðinn þjóð-
frægt skáld, aftur lágu leiðir okk
ar saman og kunningsskapur
hófst á nýjan leik, ekki þraut
okkur umræðuefni, enda hugðar-
málin sameiginleg, skáldskapur,
bókfræði og bókasofnun, nokkuð
sem alltaf var hægt að tala um
aftur og aftur og var ávallt jafn-
ferskt.
Fyrir þessi gömlu og góðu
kynni þakka ég þér af alhug nú
að leiðarlokum, það er bjart yfir
nnnningu þinni í huga mínum.
Stefán Rafn.
Nýtt Helgafell, I. hefti '58
M.a. langar greinar um Robasteininn og
eldinn i Kaupmannaböfn
dji
oý eftir j)ui
Höfum opnað skrifstofu undir nafninu
AÐST®Ð
Önnumst m.a. fyrirgreiðslu á bifreiðasölu,
húsnæðismiðlun og bifneiðakennslu.
Gerið svo vel að reyna viðskiptin.
AÐSTOD HF.
við Kalkofnsveg — sími 15812