Morgunblaðið - 08.10.1958, Síða 16

16
MORGVNBLAÐ1Ð
Miðvíkudagur 8. okt. 1958
halda að við vissum betur en þeir.
Að sjálfsögðu hafa þeir alveg
rétt fyrir sér og ég er viss um
að Warden verður mér sammála
um það. Við munum því fara að
ráðum þeirra og gera þetta eina
stökk — og vona hið bezta“.
„Hvað?“
„Þetta er alger ringulreið, sir.
Eg hef aldrei á ævi minni vitað
annað eins hirðuleysi og stjórn-
leysi. Við komumst ekkert áfram
með þessu móti. Gagnstæðum
skipunum rignir yfir okkur dag-
„Þú virðist ekki vera neitt sérlega ánægður, Reeves“,
sagði Nicholson ofursti.
9.
„Þér virðizt ekki vera neitt sér-
lega ánægður, Reeves“, sagði Nic-
holson ofursti við höfuðsmanninn,
sem sýndi öll merki niðurbældrar
gremju. — „Hvað er nú að?“
„Hvað er að? Einungis það, að
við getum ekki haldið áfram á
þennan hátt, sir. Ég fullivissa yð-
ur um það, að það er gersamlega
vonlaust. Ég hafði þegar ákveðið
að færa þetta í tal við yður í daig.
Og hér er Hughes major, til þess
að staðfesta það sem ég segi“.
„Hvað er að?“ endurtók ofurst-
inn og hnykiaði brýnnar.
„Ég er alveg á sama máli og
Reeves, sir“, svaraði Hughes. —
„Mig langaði líka að segja yður
að þetta gæti bókstaflega ekki
gengið lengur“.
inn út og daginn inn. Þessir ná-
ungar, Japanirnir, hafa ekki
minnstu hugmynd um það hvern-
ig á að stjórna mönnum. Ef þeir
halda áfram að hafa afskipti af
verkinu, þá er alveg vonlaust að
því verði nokkurn tíma lokið“.
„Þið verðið að útskýra þetta
nánar. Þér fyrst, Reeves".
„Sir“, sagði höfuðsmaðurinn og
tók um leið pappínsörk úr brjóst-
vasa sínum. — „Ég hef aðeins
skrifað niður hin meiri háttar
glappaskot. Annars hefði upptaln
ingin orðið endalaus".
„Haldið þér bara áfram. Ég er
hér til þess að hlusta á allar skyn
samlegar athugasemdir og yfir-
vega hverja tillögu. Ég þykist sjá
að einhverju sé ábótavant. Nú er
það yðar að segja hvað það er“.
DUGLEGA
SENDSSVEINR
vantar okkur nú þegar á ritstjórna-
skrifstofuna kl. 10—6.
Aðalstræti 6 — Sími 22480.
„Jæja, í fyrsta lagi, sir, þá er
það fávísleg heimska að smíða
brúna á þessum stað“.
„Hvers vegna?"
„Þarna er hviksyndi, sir. Hve-
nær hefur nokkur brú verið byggð
á i'oksandi? Aðeing villimönnum,
eins og þessum Japönum gæti
kom.ið slíkt til hugar. Ég er alveg
sannfærður um það, sir, að þessi
brú hrynur niður, þegar fyrsta
lestin fer yfir hana“.
„Þetta er fremur Ijótt útlit,
Reeves", sagði ofurstinn og hafði
ekki hvöss, ljós-blá augun af liðs-
foringja sínum.
„Mjög ljótt, sir. Og ég hef
reynt að benda japanska verkfræð
ingnum á þetta. Já, drottinn minn
dýri, hvílíkur verkfræðingur! Ég
hef aldrei á minni lífsfæddri ævi
kynnzt jafnklaufskum og skiln-
ingslausum aulabárði. Það er ekki
við góðu að búast af náunga, sem
aldrei hefur heyrt minnzt á jarð-
mótstöðu eða annað slíkt og get-
ur í þokkabót ekki talað ensku,
nokkurn veginn skiljanlega. Samt
hef ég verið mjög þolinmóður, sir.
Ég hef reynt að gera allt til þess
að koma honum í skilning um
þetta. Ég meira að segja sannaði
'honum þetta í verki, í þeirri von
að hann myndi a. m. k. trúa því
sem hann sæi með eigin augum.
En það bar engan árangur. Hann
er jafnákveðinn að byggja brúna
í þessu feni“.
„Þér sönnuðuð, Reeves?" hváði
Nicholson ofursti, sem fylltist
jafnan áhuga, er það orð var
nefnt.
„Já, á mjög einfaldan hátt, sir.
Hvert barn hefði getað skilið það.
iSjáið þér staurinn þarna úti í
vatninu, skammt frá bakkanum?
Ég rak hann sjálfur niður með
fallhamri. Hann er nú þegai' xom
inn mjög djúpt niður, en samt hef
ur hann ekki náð föstum botni.
Hann sígur enn niður, sir, alveg
eins og allir hinir staurarnir
munu gera, undan þung:. lestar-
innar. Ég er alveg viss um það.
Það sem við ættum að gera, er
að leggja steinsteypta undirstöðu,
en vrð höfum bara ekki efni til
þess“.
Ofurstinm horfði eftirvæntingar
fullur á staurinn og spúrði Ree-
ves, hvoi't hann gæti endurtekið
sönnunina fyrir sig. Reeves brá
skjótt við og gaf hinar nauðsyr-
legu skipanir. Nokkrir fanganna
komu og tóku *ð toga í kaðal. .—•
Heljarmikill fallhamar kastaðist
þá niður af smiðapalli og- féll-
einu sinni eða tvisvar niður á
staurinn, sem sýnilega seig dýpra
niður við hvert högg hamansins.
„Þai-na sjáið þér, sir“, hrópaði
Reðves sigri hrósandi. — „Svona
gætum við haldið áfraan allt ti'l
dómsdag og hann myndi alltaf
síga dýpra og dýpra. Og bráttJ
yrði hann kominn niður fyrir yf->
irborð vatnsins".
,,Já, ég sé það“, sagði ofurstinn
— „Hvað er hann kominn djúpt
niður núna?“
Reeves nefndi nákvæmt lengd-
armál, sem hann hafði skrifað hjá
sér og bætti því við, að jafnvel
hæstu trén í skóginum myndu
ekki ná niður á fastan botn.
„Laukrétt", sagði ofurstinn og
Virtist ánægður með upplýsing-
arnar — „Þetta liggur í augum
uppi. Eins og þér segið, þá gæti
hvert barn skilið það. Þetta er
sú tegund sönnunar sem mér lík-
ar vel. Samt hafði hún engin á-
hrif á verkfræðinginn? Jæja, hún
hefur haft áhrif á mig og það er
aðalatriðið. Nú, nú, hvað leggið
þér svo til að gert verði?“
•
„Að brúin verði flutt úr stað,
sir. Ég held að það sé tilval « í
staður fyrir hana í á a. g. einnar
mílu fjariægð. Auðvitað þyrfti ég
samt að rannsaka hann nánar
fyrst • . - “
„Já, auðvitað gerið þér það“,
sagði ofurstinn rólega „og látið
mig svo heyra niðurstöðurnar“
Hann hripaði nokkrar stuttar
athugasemdir í minnisbók sína og
spurði svo: „Nokkuð fleira,
Reeves?“
„Já, efnið sem þeir nota í
brúna, sir. Þessi tré sem felld eru.
Þessi óbetranlegi verkfræðingur
lætur höggva öll gömlu trén, £n
þess að taka nokkurt minnsta
tillit til þess hve viðurinn er hat ð
ur eða linur, stinnur eða sveigjan-
legur, eða hvort hann muni þola
allan þann þunga sem á hann
verður lagður. Það er hreinasta
svívirðing, sir“
Ofurstinn hélt áfram að krota
í minnisbókina.
„Hvað svo fleira, Reeves?"
„Svo er það síðasta atriðið, sem
ég held þó að sé langmikiivæg-
ast: Ain er rúmlega hundrað stik-
ur á breidd. Bakkarnir eru mjög
háir. Brúarpallurinn verður þvi
í hundrað feta hæð yfir vatnið.
Það er meira en lítið mannvhki.
Hreint ekki neinn barnaleikur.
Jæja, ég hefi oft beðið verkfræð-
inginn að sýna mér uppdráttinn
af brúnni, en hann hefur alltaf
hrist höfuðið, eins og þeir gera
allir þegar þeir vita ekki hvað
þeir eiga að segja. Trúið mér,
eða trúið mér ekki, sir. Það er
alls enginn uppdráttur til. Verk-
fræðingurinn hefur enga teikn-
ingu gert og ætlar ekki að gera
það. Virtist ekki einu sinni skiija
hvað teikning væri. Hann heldur
að brúarsmíði sé jafnauðveld og
það að leggja planka yfir skurð
— nokkur viðarborð hér og þar
og örfáir staurar til að halda þeim
uppi. Þetta verður aldrej nein
nothæf brú, sir. Ég skammast
mín blátt áfram fyrir þát.ttöku
mína í slíkum framkvæmdum.
Vanþóknun hans og örvænting
var svo einlæg að Nicholson of-
ursti taldi sér skilt að segja við
hann nokkur hughreystandi orð:
„Hafið engar áhyggjur, Reeves.
Ég skil vel tilfinningar yðar. Allir
hafa sína sómatilfinningu, ef svo
mætti segja“
„Vissulega sir. Satt bezt að
segja, þá vildi ég mörgum sinn-
um heldur fá annan skammt af
refsingum, en að hjálpa til við
fæðingu sliks afskræmis"
„Ég er yður fyllilega sammála",
sagði ofurstinn og skrifaði niður
stutta athugasemd viðvíkjandi
þessu síðasta atriði — „Málið er
í heild bersýnilega mjög alvarlegs
eðlis og við getum ekki látið pað
/
lí
ó
- I'M TERRIBLY
SORRV, MONTE.
...CAN'T VVE
VES, MARK... '
BUT THE DAMAGE
IS DONE, I'M
UNFORTUNATELY
IT'S NOT A
TRAIL MARKER
COME HERE,
ANPV...VOU KNOW
BETTER THAN
TO CHASE 4
SQUIRRELS
AND TO TEAR -
UP TRAIL "
MARKERS/
..AND THE GREAT
DOG TORE UP
THE PRAVING
PLACE,
BIG WALKER/
...IT'B A CAIRN 1 REPLACE IT? 1 AFRAID/
...IT'S SACREP/ > Íjmá wmn í
1) „KöWfdU, Andi. Þú ert alltof f íkorna og fella niður vörður". Monti. Getum við ekki gert við
»«1 upp alinn tii að fara að eJta | 2) „Mér þykir fyrir þessu, vörðuna?" „Skaðinn er skeður,
er ég hræddur um, Markús. Það
er ekkert við því að gera."
3) „Göngugarpur, stóri hundur-
inn reif niður bænavórðuna."
afskiptalaust. Ég skal sjálfur gera
þær ráðstafanir sem nauðsynleg-
ar eru. Þið getið alveg treyst þvi.
Jæja, Hughes, þá er röðin komin
að yður“
Huges major var í æstu skapi,
eins og félagi hans. Slíkt sálar-
ástand var honum mjög óeigin-
legt, því að í eðli sínu var hann
stilltur og rólegur.
„Sir, það verður aldrei neinn
ríkjandi agi á vinnustaðnum og
ekkert nothæft verk unnið þar,
svo lengi sem japönsku verðirnir
sletta sér fram í fyrirskipanir
okkar. Lítið þér bara á þá, sir. —
algerðir hálfvitar. ... Núna í
morgun hafði ég skipt vínnu-
flokknum í þrjá smærri hópa.
Einn hópurinn mokaði og gróf,
annar ók moldinni burtu og sá
þriðji dreifði henni og jafnaði
haugana. Allt gekk vel og þeir
voru komnir fram úr þeirri áætl-
un er Japanirnir höfðu gert. ...
Kemur þá einn af þessum öpum
aðvífandi, öskrandi og æpandi og
skipaði öllum hópunum þremur
að sameinast aftur í einn flokk.
Auðveldara að fylgjast með þeim,
býst ég við — og hver varð svo
afleiðingin? Einn hrærigrautur,
algerð ringulreið. Þeir þvælast
hver fyrir öðrum og komast ekk-
ert áfram. Manni vérður óglatt
af að sjá til þeirra, sir. Lítið þér
nú bara á þá“
„Ég sé að þér hafið alveg á
réttu að standa", samþykkti N'.ch-
olson ofursti, er hann hafoi horft
á vinnubrögðin stundarkorn —
„Ég hefi þegar tekið eftir skjpu-
lagsleysinu"
„En það er ekki allt, sir. Þessir
hálfvitar hafa ákveðið að hver
maður skuli grafa þrjú tenings-
fet á dag, án þess að skilja það,
að okkar menn gætu, undir sæmi
legri stjórn, gert margfalt meira.
Þegar þeir telja að hver maður
hafi grafið sín þrjú teningsfet,
ekið moldinni burt og dreift
henni, kalla þeir að dagsverkinu
sé lokið. Þess vegna segi ég að
þeir séu hálfvitar. Ef þá eru eftir
nokkrir moldarhnausar, sem aka
þarf í burtu, til þess að tengja
saman tvö einangruð svæði, hald-
ið þér kannske að þeir skipi þá
mönnunum að ljúka við það?
Nei, ekki aldeilis. Þeir skipa bara
flokknum að ganga frá verkfær-
unum. Og hvernig get ég þá skip-
að þeim að halda áfram? Hvað
myndu menn hugsa um mig, ef
ég gerði það?“
Sllíltvarpiö
Miðvikudagur 8. oklóber.
Fastír liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 Við vinnuna: Tónleik
ar af plötum. 19,30 Tónleikar: —•
Óperulög (plötur). 20,30 Tónleik-
ar: Fiðlusónata nr. 1 í F-dúr eft
ir E. Grieg (M. Elman og J.
Sieger leika). 20,50 Erindi: Hlut-
verk kirkjusafnaðarins (Esra
Pétursson læknir). 21,15 Tónleik-
ar: Tilbrigði eftir Brahms um.
stef eftir Haydn. Filharmoníu-
hljóm.sveitin í Vín leikur, Wilhelm
Furtwángler stjórnar. — 21,35
Kímnisaga vikunnar: „Dánu-
mennskan" eftir Mark Twaim
(Ævar Kvaran). 22,10 Kvöldsag-
an: Presturinn á Vökuvöllum
XVIII. (Þorsteinn Hannesson
les) 22,30 Djassþáttur (Guðbjörg
Jónsdóttir). 23,00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 9. oklóber:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 Á frívaktinni. — Sjó
mannaþáttur (Guðrún Erlends-
dóttir). 19,30 Tónleikar: Havai-
lög. 20,30 Erindi: Palatinhæðin í
Róm (séra Hókon Loftsson). —
20,55 Tónleikar: Atriði úr óper-
unni Kóta Ekkjan eftir Lehar. —
(Þýzkir listamenn flytja). 21,15
Upplestur: Davíð Stefánsson
skáld frá Fagraskógi flytur frum
ort ljóð (af nýjum plötum). 21,30
Tónleikar: Tzigane eftir Ravel.
(Arthur Grumiaux og hljómsveit
leika). 21,40 íþróttir. (Sigurður
Sigurðsson). 22,10 Kvöldsagan:
Presturinn á Vö>kuvöllum XIX
(Þorsteinn Hannesson les). 22,30
Létt lög (piötur). 23,00 Dagskrár
lok. —