Morgunblaðið - 30.10.1958, Qupperneq 16

16
MORCVNBLAÐ1B
Flmmtudagur 30. okt. 1958
beata lagi. Hann hafði þvegið
hana og þurrkað með ýtrustu ná-
kvæmni og lagt sig allan fram
til þess að eyða hverjum minnsta
galla. Taugar hans og tilfinning-
ar voru líka í ágætu lagi.
Dagurinn var mjög fljótur að
líða. Þegar dimmt var orðið
klöngraðist hann niður bakkann,
þambaði heilmikið af leirbornu
vatni, fyllti flöskuna sína og hélt
svo aftur heim í fylgsni sitt. —
Hann hallaði sér upp að tré og
leyfði sér þann munað að fá sér
stuttan blund, án þess þó að
breyta nokkuð líkamsstellingun-
um. Ef komutími lestarinnar
breyttist eitthvað vegna ófyrir-
sjáanlegra atvika, þá myndi
hann áreiðanlega heyra til henn-
ar álengdar. Það var hann alveg
viss um sjálfur. Þegar maður hef-
ur lifað nokkurn tíma í skóginum,
þá þroskast fijótt hjá honum
ósjálfráð varkámi og athyglis-
gáfa hinna villtu dýra.
Hann svaf óvært og slitrótt. —
milli draumsýna af núverandi æv-
intýri hans, vitjuðu hans í svefn-
inum minningar frá þeirri liðnu
ævi er hann hafði lýst fyrir
Shears áður en þeir hófu ferðina
I niður fljótið.
Enn einu sinni var hann kom-
inn inn í drungalegu vinnustof-
una, þar sem hann haf5i eytt
nokkrum af beztu árum ævinnar
við það að sitja dag eftir dag,
langar ömurlegar klukkustundir
með örk af teiknipappír fyrir
framan sig, undir skini Ijósvarp-
arans. Burðarbitinn, þetta járn-
stykki sem hann hafði raunveru-
lega aldrei séð, bar ábyrgð á
hinu stærðfræðilega dæmi í tveim
víddum, sem hafði algerlega und
irokað alla æsku hans og átt hug
hans allan og óskiptan. Áætlunin
í heild, teikningin, lögun og
óteljandi hluta urðu lifandi fyr-
ir augum hans, með öllum atrið-
um verksins, hinu frábæra fyrir-
komulagi, sem hafði getað gert
honum kleift að spara hálft ann-
að pund af stáli, eftir tveggja ára
tilraunir og prófanir.
Á baksviði þessarar myndar
voru iitlir, brúnir ferhyrningar,
eins og þeir sem Warden hafði
teiknað, festir við hina tuttugu
og fjóra stólpa á stóra uppdrætt-
inum af brúnni. Kaflinn sem
hann hafði svo oft svitnað yfir,
lokakaflinn, kom í brennidepilinn,
en dofnaði svo og afmáðist, með-
an hann var að horfa á hann. —
Kann reyndi árangurslaust að
þýða stafina. Þeir voru dreifðir
út um alla teikniörkina, unz þeir
að lokum runnu allir saman eins
og stundum kemur fyrir í lok
kvikmyndasýningar, til þess að
mynda eitt einstakt orð. Það var
orðið: EYÐING, í stórum svört-
um stöfum, ritað með skínandi
bleki, sem endurkastaði geislun-
um frá ljósvarparanum og náði
yfir allt tjaldið, svo að þar var
ekki rúm fyrir neitt annað.
Hann var ekki beinlínis gagn-
tekinn af þessari sjón. Hann gat
forðazt hana hvenær sem hann
kærði sig um það. Hann þurfti að-
eins að opna augun. Dökka horn-
ið þar sem Kwai-brúin stóð með
dimmar útlínur, hrakti þessa
myrku svipi hins liðna í burtu og
kallaði hann aftu" til veruleik-
ans. Líf hans myndi aldrei verða
hið sama aftur héðan í frá. Hann
var þegar farinn að njóta ávaxta
heppninnar og góðs árangurs,
sem talandi dæmi um eigin mynd-
breytingu.
í dögun fann h-ann til óljósra
ó’óleikakennda eigi síður en
S .ears, vegna hinnar sýnilegu
breytingu á frapirás fljótsins. —
Breytingin hafði verið svo hæg-
fara, að í þeirri vímu sem hann
var, veitti hann henni ekki svo
mikið sem minnstu athygli. tír
felustað sínum gat hann aðeins
séð brúarpallinn. Sjálft fljótið
var ekki í augsýn, en hann var
viss um að tilfinningar hans
höfðu við rök að styðjast. Þessi
vissa varð brátt svo áleitin og ill-
bær að honum fannst hann ekki
geta lengur verið athafnal-aus. —
Hann ruddi sér braut í gegnum
kjarrið, í stefnuna á fljótið,
komst að síðasta fortjaldi grein-
■anna og horfði út. Hann skynjaði
orsök óróa síns samtímis því sem
hann uppgötvaði rafmagnsvírinn
er lá beraður og óvarinn í malar-
fjörunni. Á svipaðan hátt og
Shears gerði hanr. sér fulla grein
fyrir þýðingu þessa óbætanlega
óhapps. Á sama hátt fann hann
• kjálfta fara um all-an líkamann
við tilhugsunina um plastik-
hleðslurnar. Héðan gat hann með
mjög hægu móti séð brúarstólp-
ana. Til þess þurfti hann einung-
is að líta örlítið hærra og hann
neyddi sig til að gera það.
Það tók hann þó nokkra stund
að glöggva sig fyllilega á því a«
h. e miklu leyti áhættan hefði vax-
ið við þessa duttlungafullu
breyttni Kwai-fljótsins. Jafnvel
eftir nákvæma athugun gat hann
ekki fullyrt það með neinni ör-
uggri vissu, en rambaði milli von-
ar og ótta og hlustaði annars hug
ar á gjálfur þúsundanna af hin-
HAFNARFJORDUR
Böm, unglinga, eða eldra fólk vantar nú
þegar til blaðburðar í:
SUÐURGÖTU (I hluti)
og BREKKUGÖTU
Talið stírax við afgreiðsluna, Álfaskeið 40.
Sími 50930.
JltorilitttÞlftMfr
,,01d English” DRI-BRITE
(frb. dræ-brætj
Fljótandi gljávax
Sparar dúkinn! „
"fl9O0J Léttir störfiní •' ^ \
! Er mjög drjúgt.'
Inniheldur undraefniS ,,Silicones“,
sem bæði hreinsar, gljáir og sparar
— tíma, erfiði, dúk og gólf.
FÆST ALI.S STAÐAR
Hotel Kongen af Danmark — Köbenhavn
HOL.MENS KANAL 15 C. 174
Herbergi með morgunkaffi frá dönskum kr. 12.00.
1 .-niðborginni — rétt við hófnina.
I
I
um litlu svifléttu bárum sem
í. raumurinn myndaði umhverfis
brúna. í fyrstu fór heilt flóð af
munaðarkenndri gleði og bjaft-
sýni um hann allan og róaði taug
arnar, sem voru þandar til hins
ýtrasta af hryllingi hins upphaf-
lega ótta. Yfirborð vatnsins hafði
ekki lækkað svo mjög mikið. —
Hleðslurnar voru enn undir yfir-
borði vatnsins. Ekki gat hann séð
betur.
Þær virtust að minnsta kosti
vera það héðan að sjá, sem var
ekki svo mjög hátt uppi. Én
Iengra að ofan? Ofan af brúnni
sjálfri. Þegar hanri hafði beint
athygli sinni -nn betur að ánni,
tók hann eftir all-stórri bylgju,
líkri þeim er myndast í vatni um-
hverfis botnföst skipsflök, er
flæddi umhverfis stólpana, þessa
stólpa er hann þekkti svo vel. —
Bylgjurnar umhverfis þessa sér-
stöku stðlpa voru stærri en hin-
ar og á einni þeirra fannst hon-
um hann sjá hrúnan blett sem
stakk í stúf við Ijósari litinn á
viðnum. Þetta kom upp úr vatn-
inu alltaf öðru hverju, eins og
bakuggi á fiski, en í næstu andrá
sást svo ekkert nema strar.msogið.
Hleðslan var sennilega rétt undir
yfirborði vatnsins. Glöggur varð
maður myndi áijeiðanlega geta
komið auga á hana á ytri stólpa-
röðinni einungis með því að halla
sér út fyrir handriðið.
Og hvað tæki svo við ef yfir-
borð vatnsins héldi áfram að
lækka? Eftir eitt andartak yrði
hleðslan kannske sýnileg öllum,
rennandi vot og glansandi í sting-
r di geislum hinnar síömsku sól-
ar. Hann hryllti við hinni fjar-
stæðukenndu, kynlegu hugmynd.
Iivað var klukkan? Hvað yrði
langt þangað til? Sólin var rétt
nýbyrjuð að lýsa dalinn. Lestin
var ekki væntanleg fyrr en kl. 10.
Þolinmæði þeirra, erfiði, erfiði,
þrautseigja, áhyggjur og þjáning-
ar — allt hafði þetta skyndilega
orðið brjóstumkennanlegt og næst
um hlægilegt við hina ómannúð-
legu duttlunga þessarar fjalla-
fenju. Nú skyldu forlög hans
ákveðin fáum mín. áður en lestin
kæmi, ákveðin án nokkur„ tillits
til hans sjálfs, ákveðin á hærri
stöðum, samvizkusamlega ákveðin
kannske, en með ytri vitund, vork
unnarverðri vitund sem fyrirleit
þá hvöt sem hafði knúið hann
áfram til þessa, vitund sem
stjórnaði svo málum manna að
engin mannleg ósk gat haft nokk-
ur áhrif þar á, hvorki bæn né ör-
vænting.
Sú vitneskja að uppgötvun eða
ekki-uþpgötvunin ásprengiefn-
inu væri nú óháð öllu því sem
í hans valdi stæði, gerði hann
örlítið rólegri, þótt kynlegt kunni
að þykja. Hann hætti :.ð vona.
Hann mátti ekki við því að eyða
einu milligi-ammi af orku í eitt-
hvaðhvað það sem gerðist á yfir-
náttúrlegu plani. Hann varð að
gleyma slíku og einbeita hugan-
um að þeim atburðum sem enn
áttu skylt við hið upphaflega ætl-
unarverk hans. Um það og það
eitt átti hann að hugsa. Fram-
kvæmdirnar voru enn mögulegar.
Hann varð einungis að hugsa sér
hvernig sennilegast væri að þær
yrðu. Hann var enn að grufla yf-
ir því hver hans eigin viðbrögð
myndu verða. Shears hafði séð
hann gera það áður.
Ef sprengiefnið fyndist þá
myndi lestin verða stöðvuð áður
en hún kæmi að brúnni. Þá
myndi hann þrýsta handfanginu
niður áður en hann fyndist
1) Andi og fjalla-Ijónið steyp- I ast í hita bardagans fra»i afi 2) Indíánafjárhirðirinn stend- [ur sem steini lostinn, þegar dýrin
barmi gjárinnar. ’skella niður á klettana í gjánni.
sjálfur — Það yrði auðvelt að
gera við skemmdirnar. Það yrði
bar árangur að nokkru leyti,
en hann gat ekki bætt úr því sem
orðið var og verða myndi.
Öðru máli gegndi með raf-
magnsvírinn. Hver sá sem gekk
eftir fjörunni í nokkurra feta
fjarlægð gat auðveldlega séð
hann. Færi svo, þá væri hægt að
hefja sjálfstæðar framkvæmdir.
Kannske myndi enginn maður
verða á brúnni á þeirri stundu
og enginn á bakkanum hinum meg
in árinnar, sem séð gæti hann.
Og brekkann skyggði alveg á mal-
arf jöruna fyrir Japönunum heima
í bækistöðvunum. Sennilega
myndi maðurinn hika áður en,
hann gæfi aðvörunarkallið. Og ef
svo færi, þá yrði hann, Joyce, að
framkvæma og framkvæma fljótt
og tafarlaust og til þess að geta
það varð h-ann að hafa bæði
brúna og fjöruna í augsýn.
Hann hélt svo aftur af stað til
hins nytsamlega fylgsnis síns,
kom til baka með verkfæri sín og
allt sitt hafurtask og bjó um sig
bak við gisið, grænt lauftjald, en
þaðan gat hann séð bæði brúnna
og mjóu landræmuna, þar sem vír
inn lá yfir óvarinn og á algjöru
bersvæði.
Skyndilega vaknaði hugmynd í
kollinum á honum. Hann klæddi
sig úr skyrtunni og buxúnum, en
var í mjög skálmastuttum nær-
buxum. Þetta líktist mjög „vinnu
fötum“ fanganna. 1 mikilli fj-ar-
lægð yrði hann mjög áþekkur ein
um þeirra. Hann setti rafalínn
upp og kraup niður við hlió hans.
Svo dró hmn hnífinn úr skeið-
um, þetta mikilvæga tæki sem
hver starfsmaður á vegum
„Plastilc og Tortíming Co. Ldt“
hafði ávallt með sér, og lagði
hann frá sér á grasið við hlið
sér. Svo beið hann.
Tíminn sniglaðist vonleysislega
hægt áfram, jafnletiíega og þverr
andi straumur Kwai-fljótsins. —
Hann var mældur fyrir Joyce í
endalausum sekúndum, með dauf-
um niði vatnsins sem gjálfraði við
sendna baklcabrúnina með ömur
legu gnauði. Geislar hitabeltis-
sólarinnar flæddu yfir regnvotan
dalinn og glitruðu á hinum blauta
SHtítvarpiö
Fimmtudagur 30. október
Fastir liðir eins og ven.íulega:
12.50—14.00 Á frívaktinni — sjó-
mannaþáttur (Guðrún Erlends-
dóttir). — 18.30 Barnatími:
Yngstu hlustendurnir (Gyða Hall
dórsdóttir). — 18.50 Framburð-
arkennsla í frönsku. — 19.05 Þing
fréttir og tónleikar. — 20.30
Spurt og spjallað í útvarpssal:
Þátttakendur Auður Þorbergs-
dóttir, lögfræðingur, Gísli Hall-
dórsson, verkfræðingur, Gunnar
Dal, rithöfundur og Sigurður
Ólason, hæstaréttarlögmaður. —
Sigurður Magnússon fulltrúi
stjórnar umræðunum. 21.20 Tón-
leikar. — 21.30 Útvarpssagan:
Útnesjamenn VI. — (séra Jón
Thorarensen). — 22.10 Kvöld-
sagan: Föðurást, — eftir Selmu
Lagerlöf VII. — (Þórunn Elfa
Magnúsdóttir rith.). — 22.35 Sin-
fónískir tónleikar. — 23.10 Dag-
skrárlok.
Föstudagur 31. október
Fastir liðir eins og venjulega:
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
18.30 Barnatími (Guðm. Þorláks-
SOn). — 18.55 Framburðarkennsla
í spænsku. — 19.05 Þingfréttir og
tónleikar. — 20.30 Dagskrá um
Einar Benediktsson skáld. Ávörp
og erindi flytja: Alexander Jó-
hannesson prófessor, Bjarni
Benediktsson ritstjóri, Magnús
Víglundsson ræðismaður og séra
Sigurður Einarsson í Holti. —
Upplestur: Sigurður Skúlason
magister. — Tónleikar: Lög við
ljóð Einars Benediktssonar. Út-
gáfufélagið Bragi sér um dag-
skrána. — 22.10 Kvöldsagan: Föð-
urást, — eftir Selmu Lagerlöf
VIII. — (Þórunn Elfa Magnús-
dóttir rith.). — 22.30 Létt lög
(Haukur Hauksson). — 23.15 Dag
skrárlol^.