Morgunblaðið - 01.02.1959, Síða 20

20
MORCVNfíLAÐIÐ
Sunnudagur 1. febrúar 1^*9
„Ég sagði áðan að þér van-
inætuð okkur, ungfrú Cuttler.
Morrison-blöðin eru máttug tæki
til að hafa áhrif á almenningsálit
ið í þessu landi. En hið fávísa
almenningsálit getur hins vegar
ákveðið stríð og frið. Það er einn
stærsti galli lýðræðisins. Ég þarf
ekki að taka það fram að við
kjósum friðinn“.
„Að sjálfsögðu", sagði Helen
háðslega.
„Nú“. Gesturinn lét sem hann
heyrði ekki háðið. — „Nú verðið
þér, sem dæmi, að fá Morrison
til þess að beita sér fyrir rót-
tækri lækkun á herkostnaði.
Stríðinu er lokið. Herbúnaður
Ameríku er vitfirringslega mik-
ill. Skattgreiðendurnir stynja
undir honum . . . Það myndi auka
mjög á vinsældir blaða unnusta
yðar, ef hann beitti sér fyrir
skjótri og algerri afvopnun".
„Og þá?“
„Ég?“
„Þér þurfið ekki að gera yður
upp neitt skilningsleysi, hr. Wagn
er. Eg á við: Myndu Sovét-rik-
in . , .“
Gesturinn hnyklaði brýrnar.
„Nú ofmetið þér hins vegar
rétt minn, ungfrú Cuttler. Ég get
engar upplýsingar gefið yður um
áform Sovét-ríkjanna af þeim
einföldu ástæðum að ég þekki
þau ekki sjálfur". Hann stóð á
fætur. „Vér munum lesa Morri-
son-blöðin með mikilli athygli11.
„Þér getið alveg sparað yðar þá
fyrirhöfn. Eg hefi engin minnstu
áhrif á Morrisons-blöðin. Auk
þess myndi ég ekki ..."
„O, sei, sei, jú. Víst mynduð
þér, ungfrú Cuttler. Og ef þér
hafið ekki nægileg áhrif, þá verð
ið þér að fá þau“.
Hann gekk til dyranna en stanz
aði á þröskuldinum: „Vér höfum
heyrt að giftingardagurinn sé
ákveðinn 21. apríl. Oss er það mik
ið áhugamál, að ekkert verði því
til hindrunar". Hann hneigði sig
enn einu sinni. „Og gleymið því
ekki, sem ég sagði áðan: Skjóta
og algera a'fvopnun . .
Dyrnar opnuðust og lokuðust
aftur á hæla honum.
Helen gekk inn í svefnherberg-
ið, þar sem ferðakoffortin henn-
ar stóðu tilbúin. Hún settist á
rúmstokkinn, milli tveggja kóff-
orta. Hjartað sló ört í brjósti
hennar, en heilinn starfaði ótrufl-
aður og rökrétt.
„Eru nokkur úrræði hugsan-
leg?“, hugsaði hún með sér.
Hún stóð á fætur. Jú, ein und-
ankomuleið var henni opin. Ein
einasta . . . Hún mátti ekki gift-
ast Morriso*.
★ ★
Þegar Helen kom til Sacramen-
to, beið hennar símskeyti frá
Morrison gistihúsinu:
BÍÐ ÞÍN Á MORGUN
Á BEAUTYFARM ELISABETH
BARDENS. STOP.
CONQUEROR MUN SÆKJA
ÞIG TIL SACRAMENTO.
„Conqueror“ var tveggja
hreyfla einkaflugvél blaðakóngs-
ins. Símskeyti Morrisons var sent
frá „Santa Maria“, en þegar hún
hringdi þangað var henni sagt
að hr. Morriso» væri þegar lagður
af stað til Arizona. Eins og svo
oft áður, átti hún ekki annarra
kosta völ, en að hlýðnast skipun-
um hans.
Það gekk allt samkvæmt ferða-
áætlun — qllt samkvæmt ferða-
áætlun Morrisons. í arisónsku
stórborginni Phoenix beið „Cad-
illac“ Morrisons hennar á flug-
vellinum. Bifreiðarstjórinn ósk-
aði henni til hamingju með næst-
um alveg-sömu orðunum og flug-
maðurinn hafði gert. Hálfri
klukkustundu síðar brunaði bií-
reiðin eftir breiðum malarvegi,
meí pálmatrjám til beggja hliða.
Þetta „Fegurðarsetur" hafði ver
ið opnað fyrir aðeins fáum mán-
uðum. Það var verk Elisabeth
Bardens, kanadískrar fegurðar-
drottningar, sem gert hafði dóttur
efnalítils matjurtasala að einni
frægustu konu Ameríku.
Það var ekki aðeins fallegur
staður — heldur sannkallað „Feg
urðarsetur“, þetta sveitasetur í
Suður-Ameríku. Þær konur sem
þangað komu, — aðallega kvik-
myndastjörnur og milljónerafrúr
— helguðu fegurð sinni hverja
stund sólarhringsins, en karlmenn
irnir, einkum broddborgarar á
vissum aldri — heilsu sinni og
æsku. Réttara sagt: Þetta fólk
þurfti ekki að gera neitt fyrir
fegurð sína, heilsu og æsku. Elísa
beth Barden og hið fjölmenna
starfslið hennar gerði þar allt,
sem gera þurfti.
Rás hvers dags var mjög reglu
bundin. Frá klukkan sjö að
morgni til sjö að kvöldi, voru
gestirnir „kúgaðir" á hinn þægi-
legasta hátt, ef svo mætti að orði
kveða. Að morgunbaði loknu
kom nuddið. Eftir nuddið, hvíld-
arstund. Gönguferð um pálma-
lundina var stjórnað með skeið-
klukku. Á ákveðnum tíma urðu
menn að drekka glas af tómat-
safa, borða salat, drekka mjólk
og grænmetis-cocktail, sem nefnd
ist „V-8“. Svo voru ost- og jarðar
berja-dagar. Sérhvert brot á fyrir
mælunum var að dómi „fegurðar
kennara" og „fegurðarnema",
freklegt afbrot. Þau spil ein, sem
ekki voru „æsandi", voru leyfð
og þó aðeins á vissum tíma dags.
Heimsóknartími á hárgreiðslu-
og snyrtistofu var fastákveðinn
eins og opinber skrifstofutími og
sama máli gegndi um háfjalla-
geisla og andlitssnyrtingu. —
Hver sem ekki sat í leðjubaði,
æfði djúpar knébeygjur í leik-
fimisalnum. Og hver sá, sem yfir
gaf „Fegurðarsetur" Elisabeth
Bardens án þess að hafa yngst
um sjö ár eða létzt um tuttugu
kíló, gat a.m.k. sagt að fyrir lík-
amlegar þarfir sínar x fjórtán
daga hefði hann aðeins þurft að
greiða einn einasta dollara.
Helen fékk til umráða ljós-
rauðan sumarskála í útjaðri ný-
lendunnar. Herbergin þrjú —
stór salur, minna svefnherbergi
og örlítið kvennaherbargi — voru
sömuleiðis í ljósrauðum lit. í
skrautkerunum stóðu nýafskorin
Gangalampar
Spot - light “ búöariampar
Jfekla
Austurstræti 14
Sími 11687
blóm. Á veggjunum héngu blóma
myndir. Stofustúlkan hafði ljós-
rauða silkisvuntu.
Stofusi.'.ikan hafði naumast
lokið við að taka upp úr ferða-
töskunum, þegar Morrison kom
inn í salinn. Hann var i ljósgrá-
um fötum, í fráhnepptri silki-
skyrtu, svo að þreklegur hálsinn
sást greinilaga. Hann fleygði strá
hattinum á einn stólinn. Hann
var unglegri í útliti en áður og
sólbrunninn í framan. Hann vafði
Helen umsvifalaust örmum.
„Nú get ég loksins óskað þér
til hamingju“, sagði hann. Hún
losaði sig úr faðmi hans og brosti
þreytulega.
„Hvað í herrans nafni ertu að
gera hér?“, spurði hún.
„Ég — ég — hreint ekki neitt.
Ég verð að fara héðan í fyrra-
málið. En þú skalt hvíla þig hérna
í vikutíma".
„Ég er nú ekki búin að sam-
þykkja það“.
„Og þó. Þú þarfnast hressing-
ar og hvíldar. Éf ég á ekki að
loka þig inni ..."
Hún leit sem snöggvast í speg-
ilinn: „Er ég kannski ekki nógu
falleg fyrir þig lengur? Er ég
orðin of gömul fyrir þig?“
Hann hafði sezt á ljósrauða legu
bekkinn með rósóttu ábreiðunni.
„Vitleysa", sagði hann bros-
andi. „Hingað koma líka ung-
ar konur. Konur, eins og Claire
Booth-Luce og Paulette Goddard.
Auk þess er Marlene Dietrich
hér. Eiginkona Davies fyrrver-
andi sendiherra fór héðan í vik-
unni sem leið og á morgun er svo
Barbara Hutton væntanleg. —
Greta Garbo dvaldi hér á laun.
Flestir gestirnir koma með
leynd“.
Hún settist á legubekkinn við
hlið hans, örmagna af þreytu.
Hún vissi að hún hafði dökka
hringi undir augunum. Ef til vill
veitti henni raunverulega ekki a£
stuttri dvöl hérna á „Fegrunar-
setrinu“, undir handleiðslu Elisa-
beth Barden?
Samt dvaldi hún ekki lengi við
þessa hugsun. Uppreisnarandinn
vaknaði hjá henni og hún brást
þegar til varnar.
„Heldurðu að ég láti þig skipa
mér fyrir verkum ár og síð og
alla tíð?“sagði hún. „í dag .ferð
þú til Kaliforníu .... á morgun
heldurðu ræðu.... Nú áttu að
gera þetta og svo ferðu þangað
.... Nú læturðu nudda af þér
spikið....“.
Hún hermdi eftir honum. —
„Richard, trúirðu því ekki að
menn hafi sinn eiginn vilja?“
Hann tók ekki undir spurningu
hennar.
„Eg verð í Washington, þegar
þú ferð héðan“, sagði hann.
Samtalið rofnaði við það að
drepið var á dyrnar.
Stofustúlkan kom inn með tvö
stór glös af tómatsafa.
„Cocktaltími", sagði hún glettn
islega. „Klukkan er sjö“.
„Eg veit að klukkan er sjö“
svaraði Morrison kuldalega. —
Hann gekk framhjá henni, til
dyranna og lokaði þannig leið
hennar. Þegar Helen leit spyrj-
andi á hann, sagði hann einung-
is: „Eg er enginn sjúklingur hér.
Og þú ekki heldur. Eg er búinn
að panta viðeigandi máltíð ásamt
einni kampavínsflösku.
Rökkrið hafði sveipað landslag
ið fyrir framan stóru gluggana
dökkum, ógagnsæjum hjúpi.
Helen gekk að einum glugg-
anum og dró ljósrauða tjaldið
1) Andi vísar .^darkúsi og Súss-1 Loks þegar þau koma fram á
6nu leiðina, sem vr ill yfirferðar. fjallsbrún eina, blasir við þeim
lóvænt sýn. „Sjáðu, Sússana".
2) „í þessum dal þarna er
bjálkakofi og þúsundir gæsa,
anda og annarra dýra.“
fyrir. Hún leit sem snöggvast ét
i garðinn. Yfir honum hvelfdist
hinn suðræni himinn Arizona.
Helen gekk aftur yfir að legu-
bekknum, niðursokkinn í djúpar
hugsanir.
„Við kunngerum trúlofun okk-
ar í Washington", heyrði hún
Morrison segja. Hann hafði ver-
ið að tala um Washington, þegar
stofustúlkan kom inn. Hann tap-
aði aldrei þræðinum.
„Washington er einmitt réttur
staður fyrir tilkynninguna. Ann-
ars hefi ég hugsað mér að láta
brúðkaupið vera látlaust og....“
Hann áttaði sig skyndilega. —
Brosti: Hún mátti ekki halda a8
hann ætlaði að taka allar ákvarð-
anir fyrir hana. „Hvað finnst
þér?“ bætti hann við.
í tvo daga hafði Helen æft sig
á svarinu við þessari spurningu.
Samt gat hún nú ekki sagt það.
Ekki enn. Fyrst varð hún að fá
svar við annarri spurningu —
spurningu, sem heimsókn „hr.
Wagners" hafði vakið, spurningu,
sem hafði ásótt hana með sívax-
andi áleitni æ síðan.
„Richard", sagði hún. „Hefurðu
sagt nokkrum frá því hvenær við
ætlum að láta gifta okkur?“
Honum virtist bregða ónota-
lega við spurningu hennar .
„Hvers vegna spyrðu að því?'*
SHlltvarpiö
Sunudagur 1. febrúar.
Fastir liðir eins og venjulega.
11,00 Messa í Neskirkju (Prestur:
Séra Jón Thorarensen. Organ-
leikari: Jón ísleifsson). — 13.00
Frá umræðufundi Stúdentafél.
Rvíkur um kjördæmamálið 13,
jan. Framsögumenn: Jóhann Haf-
stein og Gísli Guðmundsson al-
þingismenn. Aðrir ræðumenn:
Jón P. Emils lögfr., Einar Ágústa
son lögfr., Magnús Jónsson alþm.,
Júlíus Havsteen fyrrv. sýslum.,
Jón Þorsteinsson lögfr. og Pétur
Benediktsson bankastj. (Síðari
hluta fundarins útv. kl. 18.30).
15.30 Kaffitíminn. 16.30 Hljóm-
sveit Ríkisútvarpsins leikur. —
17.00 Harmoníkumúsik. 17.30
Barnatími (Skeggi Ásbjarnarson
kennari). 18.30 Niðurlag stúd-
entafundarins um kjördæmamál-
ið. Ræðumenn: Tómas Árnason
lögfr., Sveinbjörn Dagfinnsson
lögfr., séra Jónas Gíslason og
framsögumennirnir Jóhann Haf-
stein og Gísli Guðmundsson
alþingismenn. — 20.20 Dagskrá
Sambands bindindisfélaga í skól-
um: Ræða (Hörður Gunnarsson
form. sambandsins) Gaman-
vísnasöngur (Ómar Ragnarsson).
Úr skólalífinu: Þáttur frá Mennta
skóla Akureyrar. — Kvartett-
söngur Menntaskólanemenda í
Rvík. 21.00 „Vogun vinnur —
vogun tapar“. — Stjórnandi þátt-
arins: Sveinn Ásgeirsson hagfræð
ingur. 22.00 Fréttir og veður-
fregnir. 22.05 Danslög. — 23.30
Dagskrárlok.
Mánudagur 2. febrúar.
Fastir iiðir eins og venjulega.
18.30 Tónlistartími barnanna
— 18.50 Bridgeþáttur. — 20.30
Einsöngur: Sigurveig Hjaltested
syngur. — 20.50 Um daginn og
veginn (Andrés Kristjánsson
blaðamaður). — 21.10 Tónleikar:
Vínarhljómsveit leikur létt lög.
— 21.30 Útvarpssagan: „Vikt-
oría“ eftir Knut Kamsun; III.
(Ólöf Nordal). — 22.00 Upplest-
ur: „Lausn", smásaga eftir Rósu
B. Blöndal. 22.30 Kammertón-
leikar. 23.05 Dagskrárlok.
Þriðjudagur 3. febrúar.
Fastir liðir eins og venjulega.
18.30 Barnatími: ömmusögur. —
18.50 Framburðarkennsla í esper
anto. 20.30 Daglegt mál (Árni
Böðvarsson cand. mag.) 20.35
Tónskáldið Felix Mendelssohn,
— 150 ára afmæli: Erindi (Dr.
Páll ísólfsson). Músík eftir
Mendelsohn. — 21.45 Iþróttir
(Sigurður Sigurðsson). — 22.20
Upplestur: Höskuldur Skagfjörð
leikari les kvæði eftir Kristján
frá Djúpalæk. 22.35 íslenzkar
danshljómsveitir. — 23.05 Dag-
skrárlok.