Morgunblaðið - 24.05.1959, Side 20

20
M ORCTITS Ttf J m Ð
Sunnudagur 24. maí 1959
hættu, og að ein allra mikilvæg-
asta heimild hennar fyrir leyni-
legri vitneskju gat brugðizt,
enda þótt það bragð heppnaðist,
sem áformað var.
En „Læðan“ hikaði ekki við,
að spila út sterkasta trompi sínu,
þpgar um það var að ræða, að
bjarga lífi konu, sem hafði breytt
eins og ættjarðarvinur, og þar
að auki var móðir — eins og
„Læðan“ hafði ávallt þráð að
vera.
Hávært mannamál heyrist í
hinum stóra borðsal og það
glamrar í borðbúnaðinum. For-
ingjarnir eru að éta hádegisverð.
Efri hæðir hússins eru nærri
tómar um þetta leyti.
í framhmberginu hjá Rudolf
ofursta, foringja leyniþjónust-
vnnar í París, er kvenritari að
losa sundur skjöl, þegar ungur
maður í bláum vinnufötum kem-
ur inn.
„Jæja þá, Robert, ætlið þér
ekki að taka yður neitt hádegis-
matarleyfi", spyr kvenritarinn
vingjarnlega.
Maðurinn tekur kurteislega
ofan skyggnishúfuna sína, strýk-
ur sveitt ennið með handarbak-
inu og setur hina þungu áhalda-
tösku sína niður.
„Hef því miður engan tíma“,
segir hann og blæs við, „mikið
að gera i dag“. Siðan bendir
hann á dyrnar að herbergi Rud-
olfs ofursta, sem eru hálfopnar.
„Er forstjórinn inni? Ég þarf að
líta eftir áhaldinu hans. Það er
ónæði------“
Kvenritarinn þekkir hann, vél
virkjan Robert Keller, Frakka
frá Elsass, sem talar þýzku eins
og innfæddur maður og hefur
starfað í hótel „Lutetia" í nokkra
mánuði. Hann er vingjarnlegur
ungur maður, sem hefur skjótt
náð almennum vinsældum, en
einkum hjá hjálparstúlkum og
einkariturum.
„Forstjórinn er að borða", seg
ir hún. „Hann kemur ekki aftur
fyrr en eftir klukkustund. Þér
hafið góðan tíma á meðan“.
1) Siggi hefir beðið Lindu að
sækja fyrir sig skotfæri, en :í
vangá blandar hún n"kkrum
Hún hleypir Robert inn í her-
bergi ofurstans, tekur nokkur
skjöl af skrifborði hans og lok-
ar þau inni í járnskáp, en lætur
Róbert síðan starfa í næði.
Óðar en hún hafði lokað hinni
þungu vængjahurð á eftir sér og
Róbert var orðinn einn í hinni
stóru stofu, harðnaði svipur
hans skyndilega. Hann tók upp
heyrnartólið og lét gefa sér sam
band við vörðinn við hóteldyrn-
ar. „Það er Rudolf ofursti“, seg-
ir hann og málrómurinn er mjög
líkur málrómi foringja leyni-
þjónustunnar. „Sendið þegar í
stað tvo menn til Avenue Henri
Martin nr. 101. Þeir eiga að gefa
sig þar fram við Service Economi
que Francais. sækja konu og
koma með hana hingað sem allra
fyrst. Hafið þér skilið það? Nei,
þeir þurfa ekki skriflegt umboð,
því að þeir vita um það. Búið“.
Róbert leggur heyrnartólið á.
Stórir svitadropar eru á enni
hans, og það er ekki eingöngu
vegna hitans. Með erfiðismunum
læðist hann fram í forherbergið,
en þar er engin hreyfing. Ennþá
er öllu óhætt.
Því næst tekur hann heyrnar-
tólið upp aftur. „Gefið mér sam-
band við TRUD 3457“, skipar
hann skiptistöðinni stuttlega. —
Rétt á eftir heyrist karlmanns-
rödd hinum megin. Það er
Masuy.
Masuy var fyrirlitinn af öll-
um Þjóðverjum í „Leyniþjónustu
Parísar“, þessi svikari og kval-
ari. sem hægt var að kaupa og
helzt ekki var snertandi á, nema
með kolatöngum. Samt þurfti i
við og við á honum að halda, af
því að hann var í sambandi við
ýmsa, sem stundum gat verið
gagn að.
Masuy var í símanum, og hann
var kurteis og undirlægjulegur
í málrómnum, þar sem hann
hélt, að hann væri að tala við
Rudolf ofursta. Því Masuy vissi
fullvel, hvaða álit menn höfðu
á honum í hótel „Lutetia“ og
hann gætti sín þess vegna, að
skotum nr. 20 saman við skot
nr. 12.
2) Ég fann ekki meira en
þetta, Siggi.
vekja ekki gremju hjá leyniþjón
ustunni. Honum myndi þá ekki
koma það að miklu gagni, að
hann átti bakhjarl í nokkrum
þýzkum herstöðvum, sem ekki
létu sér hinar ómannúðlegu að-
ferðir hans fyrir brjósti brenna,
en tóku því fegins hendi, að eiga
ákveðin viðskipti við hann.
Þessi Masuy verður nú lítill
og Ijótur karl, þegar „Rudolf
ofursti“ tekur í kollhárin á hon-
um í símanum með prússnesku
orðbragði og í öllum prússnesk-
um tóntegundum, fyrir það, að
hann lét taka þessa frú Dupont
fasta snemma í morgun, sem
hann, Masuy, ætlaði að yfirheyra
á sinn sérstaka hátt.
„Rudolf ofursti“ spyr hann
með þrumandi rödd, hvernig
hann láti sér koma í hug, að fara
að blanda sér í störf leyniþjón-
ustunnar upp á eigin spýtur. —
Framvegis skuli hann senda
fanga sína þegar í stað til þýzku
stöðvanna, en tveir herverðir
muni koma til hans eftir skamma
stund, til þess að flytja hina her-
teknu frú Dupont til yfirheyrslu
í hótel „Lutetia".
Masuy bítur raunar á jaxlinn,
en hann dylur gremju sína og
svarar í auðmjúkum róm, að
auðvitað skuli allt verða gert,
eins og herra ofurstinn skipar
fyrir.
Nokkrum mínútum síðar fór
maður í bláum vinnufötum frá
hótel „Lutetia", út um bakdyrn-
ar, sveiflaði sér upp á reiðhjól
siti og hélt á brott hið skjótasta.
Það var vélvirkinn Róbert
Keller, sem allir kvenritararnir
í framherbergjunum gáfu rúm í
hjarta sínu. Það var hinn vin-
gjarnlegi, ungi maður, sem allir
þekktu, öllum var kærkominn og
auðvitað allir treystu. Það var
þessi Róbert vélvirki, sem var í
rauninni einn hinn slyngasti
leynistarfsmaður „Læðunnar" og
lét henni jafnóðum í té hinar
mikilvægustu fréttir beina leið
frá aðalstöðvum þýzku leyniþjón
ustunnar í París.
„Læðan“ vissi, hvað hún var
að gera, þegar hún ákvað að fela
Róbert að frelsa frú Dupont úr
klóm kvalarans Masuy. En hún
vissi líka, að þar með var að-
stöðu Róberts stofnað í mikla
Eftir að herra Dupont, hinn úr-
vinda eiginmaður konunnar, sem
Masuy hafði handtekið, hafði
gert „Læðunni” viðvart, breyttist
herbergið í Rue du Colonu Mole
i nokkurskonar foringjastöðvar.
„Læðan“, sem enn var í morgun-
sloppnum og reykti vindlinga án
afláts var stöðugt við símann og
gaf skipanir sínar í fáum orð-
um.
í fyrsta skipti komu nú litlu
fánarnir hans Armands Gernia-
wski að góðu haldi. Með þeim gat
hún fljótlegá komizt að því,
hverjir samstarfsmannanna í
„Interallée“ áttu heima rétt hjá
Avenue Henri Martin. Snöggvast
hafði „Læðan“ verið að hugsa
um, hvort hún ætti ekki að láta
Robert, öðru nafni „Rudolf of-
fursta“, gefa Belgíumanninum
beina skipun um, að láta frú Du-
pont lausa. En hún hætti við
þáð. Hvað yrði, ef þennan Belgíu-
mann færi að gruna margt eða
kvarta um það við vini sína.
Þessi leið var of ótrygg. Hún á-
kvað að koma á óvart við fanga-
flutninginn. Hún velur sér hvert
símanúmerið eftir annað, úthlut-
ar hverjum njósnara sinn stað á
götunum kring um Avenue Henri
Martin og þar eiga þeir að vera
viðbúnir nákvæmlega klukkan 12
á hádegi.
Það var ekki auðvelt að hóa
saman nægilega mörgum sterkum
karlmönnum í svo skjótri svip-
an. Það var ekki hægt að ná í
marga njósnaranna. Þeir voru á
ferðalagi eða gátu ekki komizt
frá vinnu sinni, svo að Robert
vélvirki varð að taka þátt í því
líka, enda þótt „Læðan“ vissi,
hve hættulegt það væri fyrir
hann.
Robert hjólar lafmóður um göt-
urnr. Það er drjúgur spölur frá
hotel „Lutelia" til Avenue Henri
Martin. Leiðin liggur framhjá
Eifellturninum og upp bratta
brekkuna til Palais Chaillot. —
Hann hefir látið „Læðuna“ vita,
úr símaskýli, að hingað til hafi
allt gengið að óskum. Þegar hann
beygir inn í Avenue Henri Mart-
in á hjóli sínu tíu mínútum síðar,
þá stendur hver maður á sínum
stað og bíður.
Loksins! Það virtist véra liðin
heil eilífð, þangað til dyrnar á
húsinu nr. 101 voru opnaðar, en
þar fyrir framan hafði gráum,
þýzkum herbíl verið lagt fyrir
alllangri .stundu. Tveir herverðir
koma út með litla, föla konu, og
ætla að láta hana inn í bílinn.
í sömu svipan verður þröng og
uppþot á gangstéttinni. Áður en
Þjóðverjarnir hafa áttað sig, eru
þeir umkringdir af hóp Frakka,
sem baða út handleggjunum, tala
hátt og eru bersýnilega að rífast.
Allt í einu fá Þjóðverjarnir þung
högg aftan frá, einhvern veginn
er fæti brugðið fyrir þá báða og
þeir falla fram yfir sig endilang-
ir á gangstéttina. Þeir sjá líka,
að kona með rauðan hatt hrífur
fangann þeirra á brott með sér,
en síðan hverfa þær báðar inn í
mannþröngina. Síðan hlaupa
3) Siggi tekur ekki eftir því.
að tvö síðustu skotin, sem hann
setur í by.-suna eru af sk.akkri
stærð
Frakkarnir allir hver í sína átt-
ina. En fanginn og konan með
rauða hattinn eru horfnar eins og
jörðin hefði gleypt þær.
Hermennirnir Urðu snögglega
hræddir, en nú hafa þeir náð sér.
Þeir hafa hraðann á, draga upp
skammbyssurnar sínar, hrópa
eftir þeim, sem eru að flýja og
skjóta viðvörunarskotum út í loft
ið. En Frakkarnir, sem voru að
ráðast á þá, hverfa eins og hreysi
kettir af götunni. Hermennirnir
hlaupa á eftir þeim, en þeir rek-
ast á lokaðar dyr. Eftir andartak
er gatan auð og tóm.
Það er aðeins einn maður, sem
ekki veit með vissu, hvert hann
á að flýja, ungur maður í bláum
vinnufötum. Hann er uppgefinn
eftir erfiða ferð á reiðhjólinu sínu
og hann bregður ekki eins fljótt
við og hinir.
„Kyrr stattu kyrr, eða ég skýt!“
æpti liðþjálfinn að baki flótta-
manninum. En Róbert hleypur.
Hann á lífið að leysa, en það er
glatað, því allar húsdyr eru allt
í einu lokaðar. Þar er engin hlið-
argata og ekkert horn, sem hægt
er að beygja fyrir. Nú heyrast
skothvellir að baki honum og
hann heyrir, að kúla þýtur fram
hjá eyranu á honum.
Þarna,-------í tíu metra fjar-
lægð er lítil hliðargata sem hann
verður að komast á. Blóðið þýtur
í gagnaugum hans og það roðar
fyrir augum hans, og hann heyr-
ir enn einu sinni rödd liðþjálf-
ans, sem hrópar að baki honum.
Þá heyrast tvö skammbyssuskot,
en Róbert heyrir þau ekki fram-
ar. Róbert heyrir ekkert framar,
því vélvirkinn Róbert, hinn lag-
legi ungi maður, sem átti hylli
allra ungra stúlkna, er dáinn.
SHUtvarpiö
Sunnudagur 24. maí:
Fastir liðir eins og venjulega.
9.30 Morguntónleikar (pl.) 11.00
Messa í Kópavogsskóla (Prestur
sr. Gunnar Árnason. Organleik-
ari: Jón G. Þórarinsson). 13.15
Guðþjónusta Fíladelfíusafnaðar-
ins í útvarpsal. 15.00 Miðdegistón-
leikar. 16.00 Kaffitiminn. 16.30
„Sunnudagslögin". 18.30 Barna-
tími (Anna Snorradóttir). 19.30
Tónleikar: Dinu Lipatti leikur
valsa eftir Chopin (pl.). 20.20 Er-
indi: íslenzkar brúðkaupssiðabæk
ur, — fyrra erindi (Jón Helgason
prófessor). 20.40 Útvarp úr hátíða
sal Háskólans. Hljómsveit Ríkis-
útvarpsins leikur, — einleikari
Ross Pratt. Hans Antolitch stjórn-
ar. 21.40 Upplestur: Ljóð eftir list-
málara (Magnús Á. Árnason list-
málari flytur. 22.05 Danslög. 23.30
Dagskrárlok.
Mánudagur 25. maí:
Fastir liðir eins og venjulega.
20.30 Einsöngur: Árni Jónsson ó-
perusöngvari syngur, Fritz Weiss
happel leikur undir á píanó: 20.50
Um daginn ög véginn (Guðni
Þórðarson blaðamaður). 21.10
Tónleikar. 21.35 Útvarpssagan:
Þættir úr Fjallkirkjunni eftir
Gunnar Gunnarsson (höfundur
flytur). 22.10 Búnaðarþáttur:
Með hljóðnemann á Vífilsstaða-
búi (Gísli Kristjánsson ritstjóri).
22.25 íslenzk nútímatónlist: Tón-
verk eftir Leif Þórarinsson, Magn
ús Bl. Jóhannsson og Jón Nordal.
23.00 Dagskrárlok.
Þriðjudagur 26. maí:
Fastir liðir eins og venjulega.
20.30 Erindi: Jón á Bægisá, —
hamingjudagar (séra Sigurður
Stefánsson á Möðruvöllum). 21.
00 Tónleikar. 21.30 íþróttir (Sig.
Sig.). 21.45 ,Skuggi yfir sléttunni“
balletttónlist eftir Robert Flem-
ing. 22.10 Upplestur: Frásöguþátt
ur og frumort ljóð (Valdimar
Snævarr). — Hljóðritað á Dalvík.
22.25 fslenzk dægurlög: Lög eftir
Svavar Benediktsson og Jenna
Jónsson. 23.00 Dagskrárlok.
Þakka þér fyrir, Linda — við
þurfum ekki svo mörg skot.
Regnkapur
— Sólkápur
allar stærðir.
MAIUUOURINN
Hafnarstræti 5.
Mæðradagurinn
er í dag. Búðin opin frá kl. 10—2.
Gleðjum mæðurnar með blómum frá
Blóm og Avextir