Morgunblaðið - 11.07.1959, Blaðsíða 12

Morgunblaðið - 11.07.1959, Blaðsíða 12
12 MORGUNBLAÐ1Ð Laugardagur 11. júlí 1959 „Hraðbátarnir okkar gerðu gerviþoku milli okkar og ensku strandarinnar, en vindurinn greiddi hana þó sundur við og við. Hér, þar sem sundið er þrengst, hefir Tommy hlotið að geta þekkt okkur með berum augum. Og sjáum til. Þarna koma skyndilega tvær, þrjár, fjórar gusur upp úr sjónum þvert á bak borða. Það er ekki fyr en þær eru fallnar niður, að sprenging- arhljóðið dynur í erum okkar. Vatnsgusurnar upp úr sjónum verða fleiri og fleiri og með styttra millibili — en skothríðin úr brezku strandvirkjunum stefn ir illa. Og nú er það orðið of seint, því við höfum lagt þrengsl in við Dover að baki. Með hverri mínútunni eykst fjarlægðin milli okkar og virkjanna og likurnar minnka fyrir því, að þeir nái til okkar. Skyndilega gefið aðvörunar- merki — á bakborða ráðast brezk ar sprengjuflugvélar á okkur. Þvínæst: Allar sex árásarflug- vélarnar skotnar niður á fáum mínútum. Þá blikar fallbyssu- blossi í þokunni þvertábakborða. í skjóli þokunnar hefir óvinaher- skip og þrír tundurspillar þotið að flotadeild okkar. Það byrjar óð skothríð. Skyndilega heyrist fagnaðaróp í hátaranum. Brezkur tundurspiil ir hefir verið hæfður, hann hali- ast — og sekkur. Þvínæst rísa skyndilega tvær glóandi eldsúlur upp úr einum skugganum yfir í þokuveggnum, og renna saman í einn loga .Annar tundurspillir brennur. Leifar óvinaflotans hverfa í þykkri þoku. Það heyrast dimm- ar drunur síðustu skotanna úr hinum þungu turnum okkar. Það dimmir. Nóttin fellur á. Áfram er haldið — yfir í Norðursjóinn. Að morgni 13. febrúar kom þýzka flotadeildin, með báðum orrustuskipunum „Ssharnhorst" og „Gneisenau", beitiskipinu „Prins Engen“ og mörgum tund- urspillum, tundurskeyta- og hrað bátum heilu og höldnu til skipa- kvíarinnar í Brunsbúttelkoog. ★ Einhver allra áhættusamasta framkvæmd í hernaðarsögunni hafði verið leidd farsællega til lyktar. Flotadeild stóra þýzkra herskipa, sem hingað til hafði verið haldið fastri í Atlantshaf- inu, var nú til taks í Norður- sjónum. Sagnaritarar, sem hafa skrifað um seinni heimsstyrjöld ina, hafa lýst hinni herfilegu ringulreið í Lundúnum, sem var þvi samfara að „Scharnhorst" og „Gneisenau“ komust í gegn um sundið. Það var þessi ring- ulreið og það, að allt of seint var gripið til gagnráðstafana, sem olli því, að fyrirtækið heppnað- ist. En sagnaritararnir hafa ekki getað skýrt það fullkomiega, hvernig allt gat komizt á þessa ringulreið, hvers vegna ensku yfirstjórninni, allt upp til Ohurc hills, var komið svo á óvart, hvers vegna það kom eins og reiðarslag þegar fyrstu fréttirn- ar bárust af þessum atburði. Það var ekki fyrr en nokkrum árum eftir styrjöldina, að kunn- ugt varð um skeytið, sem Hugo Bleicher sendi febrúarkvöld nokkurt árið 1942 til herbergis 55a í brezka hermálaráðuneyt- inu, og svæfði alla varkárn Breta. Daginn eftir að þýzku her skipin komust gegn um sundið voru sendar harðorðar ásakanir frá herbergi 55a í brezka her- málaráðuneytinu í Lundúnum til „Læðunnar", og þá frétti Matt hildur Carré um falsskeytið, sem Hugo Bleicher hafði sent til Lund úna án henar vitundar, og hafði gert Lundúni grandlausa. „Læð- an“ varð óð og uppvæg af magn- lausri reiði. Stolt hennar, tak- markalaus metnaðargirnd og hé- gómagirnd hennar höfðu beðið hnekki því að hún vissi, að í Lundúnum myndi henni verða gefin sök á þessari hryllilegu falstilkynningu. Nafn hennar var nú orðið grunsamlegt, eri Kun hafði fram til þessa verið hreyk- in af því, hve mikils það mátti sín í Lundúnum. Og það var eitt enn, sem „Læð an“ gat ekki sætt sig við. Hún varð nú að játa það í fyrsta skipti, að Hugo Bleicher þurfti ekki hennar hjálpar með, — og að honum hafði meira að segja heppnazt stórlega vel án hennar aðstoðar. Á þessum degi, 13. febrúar 1942, varð til djúp gjá milli Matthildar Carré og Hugo Bleichers. Á þessum degi jarðaði „Læðan“ ást sína fyrir fullt og allt. Á þessum degi komst „Læð- an“ að þeirri niðurstöðu fyrir fullt og allt, að hún var sigruð að öllu leyti, ævintýrakonan, njósnarinn, konan, elskandinn. Hún sá ekki nema eitt ráð fram- ar. — ★ Hinn 13. febrúar 1942, daginn eftir að þýzku herskipin brutust gegn um Ermarsund, hringdi Pirre de Vomécourt, æstur í skapi, í símann í íbúð hins meinta Belgíumanns Hr. Jean í Rue de la Taisanderie „Læðan“ tók upp heyrnartólið og án þess að tefja sig á því að heilsa sagði Pirre de Vomécourt: „Get ég fengið að tala við hr. Jean undir eins“. „Nei, hr. Vomécourt, hann er ekki heima“. „Þá verð ég að biðja yður, að koma hingað undir eins“, segir Vomécourt æstur og bætir við, án þess að gæta neinnar varúð- ar: „í nótt kom sendiboði hing- að. Það er út af þessu fádæma hneyksli. — Þér hafið auðvitað lesið um það í dagblaðinu. Ef þér getið ékki náð í hr. Jean, þá bið éð yður að koma sjálfa hing- að undir eins. Sendiboðinn er hérna enn þá hjá mér og þarf að spyrja yður mjög alvarlegra spurninga". Opni im í dng /• i •.. i / \ nyjn kjorbuo nð .. ^ Laugardsveg 1 KJÖR B ÚÐIK CtaugcVuGA Sími 3 55 70 a r l ú & i I 'i VOU’RE IN NO SHAPE TO GO ON. BILL g ...YOU'P BETTER y. TURN BACK/ WHY PONT 1 VOU-9TOP RISHT HERE ANP REST... THEN START BACK POWN/ BUT, THIS MOUNTAIN IS TOO PANGEROUS FOR ONE CLIMBER / MARK, I J FEEL LIKE ^ ’ A BUM... GIVING OUT ON VOU THIS WAV ...BUT THIS 1 OLP TICKER % OF MINE 13 j ACTING UP/ A OUIT WORRVINQ BILL...I TH1NK ( I CAN MAKE ' _ IT ALONE/ 1) „Þú ert ekki þannig á þig < kominn að þú getir haldið áfram, | Tómas. Þú ættir ða snúa við.“ „En það er of hættulegt fyrir einn að klífa hnjúkinn.“ 2) „Þú ættir að stanza hér og hvíla þig og snúa svo við niður.“ Mér finnst ég vera óttalegur i ræfill, Markús, að bregðast þér svona, en gamla hjartað í mér er farið að hegða sér undarlega." I 3) „Hafðu engar áhyggjur, Tómas. Ég hugsa að ég hafi það einn.“ „Læðan“ skildi, að mikil hætta var yfirvofandi, settist í skyndi í hinn litla skemmtivagn sinn og ók til skrifstofu Vomécourt, í húsi „Lido“ á Champs Elysées. Þegar hún kemur inn í Útflutn- ings- og innflutningsskrifstofuna kynnir Vomécourt fyrir henni enska majórinn Richards frá leyniþjónrstunni í Lundúnum, sem um nóttina hafði stokkið út í fallhlíf nálægt París. Hann var engan veginn aðeins scndiboði, heldur dómari og hefnari, kom- inn til að krefjast reikningsskap- ar. — Með ískaldri þögn leggur hann gögn sín á borðið. Síðan segir hann: „Hér eru skeyti, sem við í her- bergi 55a höfum fengið frá trún- aðarmanni okkar Philippon, sem skeytamaðurinn Arsérie Gall hef- ir sent okkur áfram frá leyni- senditæki sínu Coat Meal ná- lægt Brest, og hérna á hinni hlið inni eru skeyti yðar, frú Carré, sem nú hafa reynst óáreiðanleg, meira að segja valdið glötun, og er það í fyrsta skipti síðan við fórum að vinna með yður. Eg heimta skýringu". „Læðan“ verður magnlaus í hnjáliðunum og hún verður að setjast. Þvínæst tekur hún skeyti frá loftskeytamanninum Arséne Gall í hönd sér, en efni þeirra er kunnugt og staðfest bæði af hálfu Englendinga og í bók Rémy ofursta í andspyrnuhreyfingunni. Skeyti Philippons, send um leynisendinn Coat Meal í Brest, voru þannig: „Brest 6. desember 1941. klukk an 14. „Scharnhorst", „Gneisen- an“ og ,Prins Eugen“ eru tilbú- in að leggja bráðum af stad til hafs“. „Brest 1. febrúar 1942: „Scharn horst“ og „Gneisenan“ hafa þeg- ar farið reynsluferð — stopp — halda mjög sennilega út í kvöld um 11 leytið eða um miðnætti — stopp“. „Brest, 7. febrúar: Stendur alveg fyrir dyrum að halda til hafs — stopp. — Verið einkum varir um ykkur með nýju tungli!“ „Læðan lagði þessi þrjú skeyti aftur á borðið með skjálfandi hendi. Englendingurinn segir, ískald- ur á svipinn. „Eins og þér vitið, frú Carré, höfum við sent yður frá Lundún- um þessi skeyti frá Brest í trún- aði, til þess að þér segðuð álit yðar á þeim og við fengjum gagnsönnun. Þér kannizt sjálf- sagt við þessi þrjú skeyti frá Brest, frú Carré?“ ajlltvarpiö Laugardagur 11 júlí: Fastir liðir eins og venjulega. 13.00 Óskalög sjúklinga (Bryndís Sigurjónsdóttir). 14.00 „Laugar- dagslögin". 19.30 Samsöngur: Kornwestheim karlakórinn syng- ur þýzk þjóðlög; Erich Zimmer- mann stjórnar (plötur). 20.30 Tónleikar: Josef Traxel og Jean Löhe syngja óperettulög eftir Lehár (plötur). 20.45 Leikrit: „Slysið í síðdegislestinni" eftir Thorton Wilder. Þýðandi: Hall- dór Stefánsson. — Leikstjóri: Baldvin Halldórsson. 21.15 Tón- leikar: Píanókonsert nr. 4 íc-moll op. 44 eftir Saint-Saens (Alex- ander Brailowsky og Sinfóníu- hljómsveit Bostonar leika; Char- les Munch stjórnar; — plötur). 20.40 Upplestur: „Gesturinn", smásaga eftir Erskine Galdwell, í þýðingu Málfríðar Einaresdótt- ur (Erlingur Gíslason leikari). 22.10 Danslög (plötur). — 24.00 Dangskrárlok.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.