Morgunblaðið - 02.08.1959, Qupperneq 13

Sunnu'dagur 2. ágúst’ 1959
MORGUNBLAÐ1Ð
13
Sagt er að ef maður vilji vita
hvernig ungu stúlkurnar verði,
þá sé bezt að líta á mömmur
þeirra. Hér eru mömmur
tveggja frægra kvenna, þeirra
Zsa Zsa Gabor og söngkonunnar
Fdlk
Maria Jvfenghini-Callas. Frú Gab-
or býr með hinum fögru dætrum
sínum þremur og lifir kóngaiífi.
Hún getur m.a. veitt sér það að
kaupa skartgripi, eins og myndin
sýnir. Afgreiðslustúlkan er móð-
ir Mariu Callas. Sagt er að þegar
hún bað hina frægu og ríku dótt-
ur sína um 100 dali, þá hafi sú
síðarnefnda .svarað: — Þú gelur
unnið fyrir þeim. >ú ert enn nægi
lega ung til að vinna.
¥
Harry S. Truman, fyrrv. for-
seti Bandaríkjanna, hlýtur að
vera allra slungnasti náungi. Þeg-
ar vinur h a n s
bauð honum upp
á eitt staup
snemma morg-
uns s v a r a ð i
hann. — Ég hefi
gert mér það að
reglu að drekka
aldrei dropa fyr-
ir- hádegi — e
hvað um það,
einhvers staðar í
heiminum hlýtur
þó að vera komið
fram yfir hádegi.
Franski rithöf-j
undurinn Marc-
el Ashard var ný
iega tekinn í töiu
hinna „ódauð-'
legu akademíu-
m a n n a “. Þá
spurði vinur
hans hvort það
! h e f ð i nokkum
fjárhagslegan
vhagnað í för með sér og Achard
svaraði:
— Tja, ég veit ekki hvað skal
segja. Sem einn af þeim ódauð-
legu fæ ég nú víst aðeins 60.000
franka á ári — og ekki borðar
maður lengi neinn lúxusmat fyr
ir það. En þess ber að gæta, að
ennþá hefur enginn ódauðlegur
dáið úr sulti. Það er bót í máli
að manni er þó alltaf boðið í
ótal veizlur, svo að ef maður ekki
gætir sín, þá getur vel farið svo
að maður haldi ekki áfram að
vera ódauðlegur lengi.
i fréttumim
í SiöUSTU kvöldsólargeislunum,
kallar ljósmyndarinn þessa mynd
af Sir Windston Churchill. Gamli
maðurinn er sýnilega dálítið
þreyttur, en ber höfuðið hátt,
þar sem hann stendur í geislum
kvöldsólarinnar á þrepunum á
landsetri sínu í Kent og tekur
kveðju þúsunda manna, sem hafa
safnazt þar saman til að láta hann
vita, að hann er ekki gleymdur.
Þessari mynd smellti blaðaljós-
myndari af, þegar Lady Churchill
var önnum - kafin við að laga
manninn sinn til, svo að fötin fari
nú vel á honum og hann taki sig
vel út á myndunum þegar tugir
ljósmyndara færu að flykkjast að
honum.
Kaþólskar systur fylgjast með
tímanum engu síður en aðrir. I
Reykjavík eru þær búnar að taka
bílinn í þjónustu sína og aka um
göturnar, en á Nýju Guineu eru
þær komnar enn lengra. Þar hafa
systurnar tekið flugvélina í þjón-
ustu sína, eins og myndin sýnir.
Á eyjunni hefur trúboðið 32 flug^
velli fyrir starfsemi sína og kem-
ur það sér vel fyrir systurnar að
fljúga sjálfar. Sagt er að yfir-
völdum kirkjunnar lítist ekki
meira en svo á þessar framfarir,
einkum hinni æðstu stjórn henn-
EFTIRFARANDI spil er frá
heimsmeistarakeppninni milli
Bandaríkjanna og ítalíu, sem
fram fór í Neapel 1951. Spilið
er einkár skemmtilegt og at-
hyglisvert, einkum þó vegna
sagnanna. Á öðru borðinu gengu
sagnir þannig:
Austur Suður Vestur Norður
pass pass 1 tígull 2 spaðar
4 spaðar 5 hjörtu pass pass
A Á K 7
V A K 5 3
♦ 3
+ K 9 7 6 3
A 6 * D G 8 4
»8642 S 32
♦ KDIO V A y —.
7 5 N «98
* Á 10 5 +DG842
♦ 10 9 5
V D G 10 9 7
♦ Á G 6 4 2
♦ —
Bandaríkjamaðurinn Crawford
var Vestur og opnaði í þriðju
hendi. ítalinn Baroni, sem spil-
ar eftir Marmik-kerfinu, var
Norður og sagði 2 spaða. Þessi
sögn þýðir, að hann sé sterkur
í þeim litum (hjarta og laufi),
sem ósagðir voru. Austur, sem
var kunnugur kerfinu, sagði 4
spaða til að hindra frekari upp-
lýsingar milli andstæðinganna,
en treysti þó um leið á að byrj-
unin hjá Crawford væri betri en
hún var. Italanum Franco, sem
var Suður, kom alls ekki til hug-
ar að styrkleiki Norðurs væri
einnig í spaða og sagði því um-
svifalaust 5 hjörtu, sem varð
lokasögnin. Útspilið var tigull. —
Augljóst er, að spilið vinnst allt-
af, ef tigulásinn og spaðaásinn
eru teknir og síðan víxltrompað.
En Franco var af skiljanlegum
ástæðum hræddur við að Austur
myndi trompa yfir, ef hann
reyndi að trompa tigul í borði.
— Franco drap útspilið með ás,
spilaði spaða og drap með ás,
trompaði lauf heima, og lét því
næst út spaða, sem Crawford
trompaði og lét -síðan út tromp.
Eftir þetta er spilið óvinnandi,
en síðar í spilin^u var Crawford
eitthvað annars hugar og
gleymdi hvað var tromp og ætl-
aði að trompa spaðakóng með
tigul 7. Spilið vannst því og
Ítalía fékk 450 fyrir það.
Segja má, að þetta hafi verið
allsögulegt, en á hinú borðinu
kom einnig margt fyrir ekkhsíð-
einkennilegt. Þar voru
Bandaríkjamennirnir Stayman
og Rapee Norður og Suður, en
ítalirnir Ricci og Chiaradia Aust-
ur og Vestur. Sagnir gengu
þannig:
Austur Suður Vestur Norður
2 spaðar pass 2 grönd dobl
3 lauf 4 hjörtu pass pass
4 spaðar pass 5 lauf 5 hjörtu
pass pass dobl pass
6 lauf pass pass dobl
pass pass pass
Opnunin á 2 spöðum hjá Ricci
þýðir veik spil. 2 grönd hjá
Chiaradia biðja um annan lit og
Stayman doblar til að gefa til
kynna góð spil, og að ekki skuli
taka of mikið mark á sögnum
andstæðinganna. 4 spaðar hjá
Ricci er hæpin sögn eftir pass
hjá Vestur. Ekki er gott að segja
hvers vegna Stayman doblar
ekki 5 lauf og segir heldur 5
hjörtu, en sennilega hefir hann
ætlað andstæðingunum að segja
áfram. — Þegar Chiaradia doblar
5 hjörtu verður Ricci hræddur,
spil hans líta ekki vel út sem
varnarspil og segir 6 lauf, sem
Stayman doblar. Árangurinn
varð hins vegar ekki góður, því
Bandaríkjamennirnir fengu 900
fyrir spilið á þessu borði, eða
450 á þessu spili netto. Er ósenni-
legt að Crawford hafi komið það
til hugar, þegar hann gaf ítöl-
unum 5 hjörtu á hinu borðinu.