Morgunblaðið - 23.08.1959, Blaðsíða 16

16
monrrnvnr. aðið
Sunnudagur 23. aeiðst 1955
„Hvaðan hefur þér komið sú
vitneskja?"
„Ég veit það. Það er nóg“.
„Gott og vel“. Málrómurinn
lýsti vantrú. „Féíag mitt hefur
gert Sewe tilboð. Ljómandi goti
tilboð“.
„Og hann hefur hafnað því“.
Það lýsti sér undrun í svip Her
manns. En hann áttaði sig og
*agði:
„Já, það var ekki erfitt að
gizka á það“. Því næst hélt hann
fifram og var fljótmæltur. „En
það er ekki allt og sumt. — Þú
reizt, að Sewe fær féð hjá góð-
gerðafélagi, og það hefur líka um
tjón með peningum hans“.
Anton kinkaði kolli.
„Formaður þessa félags er
belgiskur milljónamæringur, sem
heitir André Martin. Hann á
heima í Leopoldville".
„Þetta veit ég allt saman".
„Við höfum líka leitað samn-
inga við Martin“, sagði hann
ákafur. „En Martin vill ekki held
ur heyra það nefnt, að selja ný-
lendu Sewes. Við buðum félag-
inu að reisa þorp fyrir innfædda
menn inni i landi í stórum stíl“.
„Og rífa þau, sem nú eru“,
bætti Anton við. „Sewe er með
allan hugann við þær tvö þúsund
sálir, sem hann ber umhyggju fyr
ir. Hann ætlar ekki að yfirgefa
þær. Og félagið er líklega á sömu
skoðun“.
Hermann fór að hlæja. Hlátur
hans glumdi um hið stóra her-
bergi. Það var nærri því eins og
hlátur hans herti á hinni hæg-
KÆLISKÁPAR
Ný sending komin
Pantanir óskast sóttar
Hekla
Austurstræti 14
Sími 11687
gengu loftrellu.
„Hvers vegna ertu að hlæja?“
spurði Anton.
„Af því að þú ert líklega
Díógenes eftir allt saman. Ertu
í rauninni svona barnalegur,
Anton, eða ertu aðeins að látast?“
„Ég veit ekki, um hvað þú ert
að tala“.
„Herra Martin er ekki milljóna
mæringur af tilviljun", sagði Her
mann. „Hann er einhver stærsti
lóðabraskarinn á landinu. — Og
veiztu, hver er tryggasti hjálp-
armaður hans? Það er Adam
Sewe, hinn mikli mannvinur. —
Þessir báðir slyngu náungar
keyptu landið um það leyti, sem
einkafélögum voru ekki lengur
seld nein úransvæði. En góðgerða
félag, það var auðvitað allt ann-
að! Sewe og þessi bakhjarl hans
eru ekki hót meiri mannvinir en
þú og ég. Þeir urðu aðeins fyrri
til en við“.
„Hefur þú sannanir fyrir þess-
ari óheyrilegu grunsemd?“ spurði
Anton.
Hann stóð skyndilega upp, en
hann settist þegar aftur, áður
en bróðir hans gat svarað. Honum
varð Ijóst, að hann gerði sig hlægi
legan. Hann þóttist ekki vera
ævintýramaður, eins og Hermann
sagði, hann var það. Hann hafði
veitt gúmmíbröskurum liðsinni
og haft viðskipti við gullsmygl-
ara. Hann hafði kynnzt mönnum
í stríði og friði, I sigrum og ósigr
um. Hann átti þeim ekkert að
þakka. Árum saman hafði hann
neitað heimboðum Adams Sewe.
Hann kallaði trúboðana „sálna-
veiðara“. Hvaða ástæðu hafði
hann til að verja Adam Sewe?
Hermann hallaði sér aftur á
bak í stólnum.
„Sannanir?" sagði hann. Hann
lagði áherzlu áhvert orð og tal-
aði hægt. „Við vitum það, en við
höfum engar sannanir. Þú átt að
láta okkur fá sannanir, Anton“.
„Ég? Hvers vegna einmitt ég?“
„Ert þú ekki mannhatari?"
„Setjum svo að ég sé það“.
„Get ég reitt mig á þagmælsku
þína?“
Forvitnin náði yfirhönd yfir
Anton. Hann kinkaði kolli.
„Við ætlum að fara í mál við
Sewe“, hélt Hermann áfram. —
Hann togaði órólegur í eyrna-
snepilinn á sér. „Sá, sem ekki vill
heyra, verður að þreifa á. Það er
komið undir einu sérstöku
atriði“.
Hann stóð upp aftur og fór að
ganga um gólf í herberginu. —
Anton stóð líka upp, til þess að
geta fylgzt með hverri hreyfingu
bróður síns. Honum varð hugsað
til Luvins. Luvin hafði greitt
honum tíu þúsund franka — fyr-
ir þá vitneskju, að Delaporte ætl
aði að sölsa undir sig svæði
Sewes. Nú heyrði hann fréttir,
sem voru tuttugu þúsund — eða
þrjátíu þúsund franka virði. —
Hann brosti. Hermann mælti:
„Ef Martin og Sewe var það
kunnugt, þegar þeir keyptu svæð
ið í Kwango, að úran var í land-
inu, eru kaupin ógild. Þar að
auki lenda þeir í fangelsi, því
þeir hafa verzlað á fölskum for-
sendurn". Hann nam staðar
frammi fyrir Anton. „Ef til vill
verða ekki úr þessi málaferli og
sennilega kemst það ekki svo
langt. Vonandi er Sewe svo hygg
inn, að láta undan áður en til
þess kemur. En ef það fer í mál,
þá------“
Bræðurnir horfðust í augu.
„Ef það fer í mál —“, endur-
tók Anton.
„Þá þurfum við aðalvitni. Það
verður að staðfesta, að forsend-
urnar hafi verið falskar, þeg-
ar------“
Hann þagnaði. Það varð þögn
í herberginu í eina mínútu.
Þá mælti Anton:
„Þið þurfið ekkert aðalvitni.
Þið þurfið ljúgvitni. Og þá varst
þú svo vingjarnlegur, að hugsa
til mín, Hermann".
Hermann sneri sér ekki undan.
„Já“, sagði hann.
„Af því að þú trúir mér til
alls“, sagði Anton.
„Nærri því til alls“.
Anton kreppti hnefana. Snöggv
ast átti hann í mikilli freistingu,
að slá bróður sinn í andlitið.
Þvi næst linuðust fingur hans.
Hvernig hefði farið, ef einhver
annar hefði falið honum þetta
hlutverk? Til dæmis Luvin eða
Delaporte? Honum fannst hlægi-
legt að ætla að fara að hafa sið-
gæðileg áhrif á bróður sinn. Hon-
um varð hugsað til Veru. — Ef
hann kæmist í viðskiptasamband
við bróður sinn, þá gat hann ekki
komið í veg fyrir, að hann kæmi
í húsið á Leopold-Vue eins oft
og honum þóknaðist.
Þeir jöfnuðu sig og Hermann
gekk aftur að skrifborðinu sínu í
hægðum sínum.
„Eíns og ég sagði — það verða
líklega engin málaferli", sagði
hann.
„Þú heldur að Sewe gugni fyr-
ir kúguninni“.
„Þú hefur mætur á sterkum
orðatiltækjum".
Anton hlammaði sér niður í
hægindastólinn og kveikti í
vindling.
„Nú skil ég, hvers vegna þú
varSt að lofa mér auðæfum“,
sagði hann. „Hvað borgið þið fyr-
ir rangan eið?“
„Þú getur stungið upp á verð-
inu“.
„Eina milljón".
„Þú ert genginn af vitinu".
„Eina milljón", endurtók Ant-
óníó, „ég veit, hvers virði ný-
lenda Sewes er“.
Hermann hreinsaði gleraugu
sín.
„Fimm hundruð þúsund, ef það
fer í mál“, sagði hann, „en helm-
inginn ef það vinnst án mála-
ferla“.
Peningar, hugsaði Anton. Það
er helzt að ná tökum á Her-
manni með háum tölum. Það er
verst, að það eru ekki peningar
hans sjálfs.
„Ein milljón, ef það fer í mál“,
sagði hann. Hann reis á fætur.
„Helminginn, ef það vinnst án
málaferla".
„Eru það úrslitakostir þinir".
„Úrslitakostir".
„Ég verð að tala um það við
Delaporte".
„Samþykkt".
Hermann fylgdi honum til
dyra. Þegar hann stóð í dyrunum,
Vinur þinn, Markús, er þó ekki
að hlaupast á brott írá okkur?
Hann hefur enga ástæðu til' fjaliið til þess að leita að gim-
þess, Ríkharður. Hann fór upp á ] steinum..
Ég ætla að fá fullkominn fjall-
gönguútbúnað . . . og þennan
riffil.
mælti hann:
„Þú færð fréttir hjá mér næstu
dagana".
Hann rétti Anton höndina.
Anton leit á útrétta höndina,
en hann tók ekki í hana. Hann
glotti.
„Ég er ekki enn búinn að
sverja rangan eið“, sagði hann.
„Ég þarf ekki að rétta þér hönd-
aiútvarpiö
Sunnudagur 23. ágúst.
9.30 Fréttir og morguntónleikar: —
(10.10 Veðurfregnir).
a) Fimm lög eftir Oswald von
Wolkenstein. Þýzkir listamenn
flytja.
b) Piet Kee leikur á orgel: Echo
eftir Scronx, og tilbrigði um
lagið „Est-ce mars“ eftir
Sweelinck.
c) Sinfónía nr. 5 í d-moll eftir
Scarlatti. Alessandro Scarlatti-
hljómsveitin leikur. Franco
Caracciolo stjórnar.
d) Gérard Souzay syngur gömul
frönsk lög.
e) Sinfónía nr. 96 í D-dúr („Mir-
acle“) eftir Haydn. Fílharmón-
íska hljómsveitin í Vínarborg
leikur. Karl Munchinger stjórn
ar
11.00 Messa í kirkju óháða safnaðarins.
(Prestur: Séra Emil Björnsson.
Organleikari: Jón ísleifsson).
12.15—13.15 Hádegisútvarp.
15.00 Miðdegistónleikar:
a) Leonid Kogan leikur á fiðlu
með undirleik André Mitnik
Næturljóð op. 27 nr. 2 eftir
Chopin og Ungverska dansa nr.
16 og nr. 1 eftir Brahms.
b) Ezio Pinza syngur óperuaríur
eftir Verdi.
c) „Iberia'* — hljómsveitarsvíta
eftir Albéniz í útsetningu Ar-
bós. Sinfóníuhljómsveitin í
Lundúnum leikur. Gaston Poul
et stjórnar.
16.00 Kaffitíminn. — Hugo de Groot og
hljómsveit hans leika skemmti-
tónlist frá Hollandi.
16.30 Færeysk guðsþjónusta. (Hljóðrit-
uð á segulband í Þórshöfn).
17.00 Sunnudágslögin.
18.30 Barnatími (Helga og Hulda Val-
týsdætur).
a) Framhaldssagan: Töfravagn-
inn.
b) Leikrit: Rasmus á flakki (síð-
asta atriði endurtekið).
c) Ævintýri Odysseifs (Ævar
Kvaran).
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tónleikar: Walter Gieseking leik-
ur píanólög eftir Debussy.
19.45 Tilkynningar. — 20.00 Fréttir.
20.20 Raddir skálda: Úr verkum Mar-
grétar Jónsdóttur:
a) Jón úr Vör ræðir við skáld-
konuna.
b) Upplestur (Elfa Björk Gunn-
arsdóttir og Margrét Jónsdótt-
irl.
c) Guðrún Þorsteinsdóttir og Guð
mundur Jónsson syngja lög við
Ijóð eftir Margréti Jónsdóttur.
21.00 Tónleikar frá Austur-þýzka út-
varpinu:
a) Forleikur að óperettunni „Cag-
liastro í Vín“ eftir Jóhann
Strauss. Hljómsveit útvarpsins
i Berlín leikur. Otto Dobrindt
stjórnar.
b) Atriði úr óperettunni „t>úsund
og ein nótt“ eftir Jóhann
Strauss. Einsöngvarar og kór
syngja með hljómsveit útvarps
ins- í Berlín. Otto Dobrindt
stjórnar.
c) „Lag stórborgarinnar", rapsó-
dískt intermezzó eftir Hans H.
Wehding. Útvarpshljómsveitin
í Leipzig leikur undir stjórn
höfundarins.
21.30 Úr ýmsum áttum (Sveinn Skorri
Höskuldsson). •
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög. — 23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 24. ágúst
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Tónleikar. — 8,30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir.
Tilkynningar). —- 16.30 Veðurfr.
19.00 Tónleikar. — (19.25 Veðurfr.).
19.40 Tilkynnmgar.
20.00 Fréttir.
20.30 Tónleikar frá tónlistarhátíðinni í
Björgvin 1 júnímánuði síðast-
liðnum: Ingrid Bjoner syngur 3
lög eftir Hándel:
a) Meine Seele hört im Sehen.
b) Susse stille, sanfte Quelle.
c) Flammende Rose, Zierd der
Erdc. — Sigmur.d Skí.'ge lc:k-
ur með á orgel og Gunnar Sæ-
vig á fiðlu.
20.50 Um daginn og veginn (Helgi
Hjörvar).
21.10 Tónleikar: Munn og Felton-lúðra
sveitin leikur. Stjórnendur:
Harry Mortimer og S. H. Bodd-
ington.
21.30 Útvarpssagan: Garman og Worse
eftir Alexander Kielland. IV. lest-
ur. (Séra Sigurður Einarsson).
22.00 Fréttir, síldveiðiskýrsla og veð-
urfregnir.
22.25 Búnaðarþáttur: Með hljóðnemann
á Mjólkurbúinu á Selfossi.
22.45 Kammertónleikar. — Frá tón-
listarhátíðinni 1 Prag í maí sl.J
Strengjakvartett nr. 2 í D-dúr#
op. 35 eftir Viteslav Novák. Janá-
cek-kvartettinn leikur.
23.10 Dagskrárlok.