Morgunblaðið - 03.10.1959, Blaðsíða 9

Laugardagur 3. okt. 1959
MORCVNBT
9
Ólafur Stefánsson, flugumferðarstjóri:
Óreiðan á Keflavík urflugvelli
og sjónarspil Framsóknar
Síðasta sýning
— punktum basta
Hvað er þetta — eruð þið eina sýningu í Reykjavík í
enn að fara af stað með leiðinni, en margir virðast
„Haltu mér, slepptu mér?“ enn vilja sjá leikinn — þó að
spurðum við Lárus Pálsson við sjálf, „tríóið", séum eigin
leikara, er við fréttum, að lega þúin að fá nóg af þess-
„tríóið“, hann, Helga Val- um ágæta farsa. Annars höf-
týsdóttir og Rúrik Haralds- um við sýnt leikinn tiltölu-
son, ætluðu að sýna þennan^lega sjaldan hér í höfuðstaðn-
vinsæla .franska gamanleik um.
enn einu sinni — á miðnæt- — En þið höfðuð sýningar
ursýningu í Austurbæjarbíói víða í sumar.
í kvöld. — Já, það má nú segja —
— Nei, blessuð verið þið, þveittumst um landið þvert
sagði Lárus, — aðeins þessi og endilangt. Það var býsna
eina sýning — punktum basta. strembið, en líka margs
— En hvert er þá tilefni skemmtilegs að mmna.it úr
þessarar sýningar? þeirri för. En nú setjum við
— Já, eiginlega vorum við sem sagt punktinn — með
hætt þessu. En svo vorum við sýningunni í Austurbæjar-
beðin að sýna fyrir sjúklinga bíói kl. 11,30 í kvöld. Hún er
á Vífilsstöðum, og því gátum sú 65 — og það er ekkert grín,
við náttúrlega tæpast neitað. að það er — allra síðasta
Og svo ákváðum við að hafa sinn.
NÚ harðnar í ári hjá Framsókn,
og gerist erfitt um fóðuröfiun
fyrir búpeninginn, fyrirsjánlegur
horfellir og almenn óþrif farin
að segja til sín síðan Maddaman
missti af frjósömu beitilandi sínu
á Keflavíkurflugvelli og litlu sí-
svöngu afkvæmin eigra jarmandi
um og finna ekki spenann, sem
var þeim svo sætur. „Hvað skal
nú til bragðs taka“, segir búhöid-
urinn, sem áður var svo útsjón-
arsamur við aðdráttinn, enda
frægur sláttumaður, jafnvel á al-
heimsmælikvarða, sem slegið hef
ur bæði Austan Stranda og Vest-
an. Vart má búast við, að slíkur
afburða fjármaður láti hugfallast;
eitthvað verður að gera til bjarg-
ar, því margir eru munnarnir,
sem heimta sitt refjalaust.
í>að sjónarspil, sem Framsókn
hefur sett á svið, síðan hún vait
úr söðlinum af Rauðku gömlu, er
almenningi að nokkru kunnugt,
en fyrir okkur, sem höfum búið
hér innan girðingar beitarlands-
ins og í nábýli við hjörðina, og
fylgzt með eigin augum með af-
rekum Framsóknar síðan hún tók
fyrst að nýta þessi lönd, kemur
mjög á óvart að heyra hvílíkir af-
reksmenn hafa haslað sér hér völl
síðastliðin ár, svo sem Maddam-
an vill vera láta.
Almenningur á heimtingu að fá
að skyggnast um á þessu marg-
umrædda haglendi Framsóknar,
vegna þess moldviðris sem hún
hefur þyrlað upp að undanförnu,
svo að fólk geti sjálft dæmt um
ágæti hennai.
Eitt að fyrstu „afreksverkun-
um“ var að koma upp girðingu
í kringum völlinn og setja reglu-
gerð um ferðir inn og út af hon-
um. Dr. Kristinn fór í útvarpið
til að dásama þessi nýju föt keis-
arans. Enginn fékk að vita hverj-
ar þessar reglur voru og árang-
ur varð eftir því.
Enginn íslendingur skyldi bú-
settur innan vallarins, og Amerí-
kaninn því sleginn um fé til að
byggja hus yfir starfsmenn rík-
isins. Hver silkihúfan af annarri
var sett til að hafa umsjón með
þv,í verki. Ráfuðu þeir víða um
haga til að finna sem ákjósan-
legastan stað fyrir hús þessi, eg
viti menn, þeir fundu staðinn.
Þvilík kyrrð og friðsæld, jafnvel
fuglarnir áttu hér engan keppi-
naut um loftin blá, alveg eins og
í sveitinni heima. Hér skyldu
húsin standa, og hér standa þau
hú. En þv^ miður. Ef þessir for-
ystusauðir hefðu risið upp á aft-
urlappirnar hefðu þeir séð blasa
við sér flugbraut, þá lengstu í
Evrópu, en hún var þá ekki not-
uð, vegna þess, að verið var að
endurnýja slitlag á henni, og því
engin umferð um hana, hvílíkur
friður.
En verkamennirnir, sem unnu
að byggingu þessara húsa héldust
vart við verk þetta, svo mikill
var hávaðinn, þegar þotur af öll-
um gerðum tóku pð hefja sig til
flugs af hinni nýju braut. Hér
skyldu starfsmenn ríkisins búa
með konui sinar og börn.
Erlendis eru gerðar strangar
kröfur vegna flugumferðar þrýsti
loftsflugvéla (þota) yfir íbúðar-
hverfi. — En það er jú erlendis,
Mörlandanum má bjóða allt.
Hús þessi standa auðvitað inn-
an girðingar, enda það mál þá
fullnotað í áróðursskyni og fram-
kvæmdir og efndir því hreint
aukaatriði. Samgöngur við hús
þessi voru engar og skapaðist þá
auðvitað vel þegið tækifæri til að
bæta á jötuna, en til sáralíti'.la
þæginda fyrir íbúana, enda það
líka aukaatriði. Byggingarkostn-
aður við hús þessi mun vera ótrú
lega hár, enda margir með siiki
hanzka lagt þar hönd á plóginn,
að sjálfsögðu gegn einhverri
„smá“ þóknun. Skora ég á það
opinbera að gera hreint fyrir sía-
um dyrum hvað þetta mál vaið-
ar. Því auk óhófslegs kostnaðar
er byggingu þtirra stórkostlega
ábótavant. Gætu margir margt
af þessu lært, t. d. það, hvernig
ekki á að byggja hús.
Athafnasemi þeirra hefur ekki
riðið við einteyming. Með stöð-
ugum árásum þeirra á samtök iðn
aðarmanna, verktaka þá, sem fyr-
ir voru, tókst þeim brátt að bægja
þeim frá og ,_voru bolabrögðm
óspart notuð, enda hæg heima-
tökin. Hafa þeir því um nokk-
urra ára skeið varið einir um nit-
una, enda leikurinn til þess gerð-
ur.
í kjölfar þessa fylgdu „sjopp-
urnar“, þessar gorkúlur, sem ails
staðar spretta upp í slóð þeirra,
enda vaxtaskilyrðin sérlega góð.
Önnur afreksverk þeirra á öðr-
um sviðum eru nú til rannsóknar
hjá Dómsmálaráðuneytinu og
mun mönnum væntanlega gefast
kostur á að kynnast þeim síðar.
Þetta er það, sem á þeirra máli
heitir „að taka málin föstum
tökum“. Spor þeirra liggja víða
og af nógu er að taka, en þetta
verður að nægja í bili.
í sambandi við árekstra þá, sem
nýlega áttu sér stað við herinn
þ. 6. þ. m., er starfsmenn flug-
málastjórnarinnar voru aðiljar
að, er rétt að taka þetta fram:
Flugvallarstjóri Keflavíkurflug-
vallar er að sjálfsögðu fulltrúi
ríkisstjórnarinnar þar, og ábyrg-
ur gagnvart henni einni. Honura
var kunnugt um þennan atburð
strax um morguninn og þar var
því fyrst og fremst skylda hans
að tilkynna þetta réttum aðil-
um. Nú hefur lögreglustjóri, varn
armálanefnd og utanríkisráð-
herra lýst yfir því, að þeir hafi
ekkert um þetta vitað, fyrr en
þeir lásu um málið i blöðunum
og hver um sig skellir sökinni
óbeint á hinn. En þrátt fyrir
þetta og þrátt fyrir það að
Framsókn hefur ráðið þessum
málum síðan 1953 og fram á
þennan dag (skrifað áðuir en
Tómasi Árnasyni var vikið úr
Varnarmálanefnd) og að sjálf-
sögðu með sínum mönnum á
toppinum, þykir henni það sæma
að söðla gömlu merina og ríða
með miklum rassaköstum út um
allar sveitir, til að segja frá
hvernig fari, þegar hún ráði ekki
þessum málum.
Þetta væri allt saman Sjálf-
stæðisflokknum að kenna. Her-
inn væri ekki eins hræddur við
Sjálfstæðismenm eins og Her-
manníu gömlu, og þá væri auð-
vitað fjandinn laus. Trúi þeir,
sem trúa vilja. Framsókn hittir
engan nema sjálfan sig í þessu
máli.
Annað atriði þessa máls vil
ég einnig koma nokkuð inn á.
Herinn virðist hafa óbundnar
hendur með að setja upp svo
kölluð bannsvæði, eða hefur varn
armálanefnd lagt blessun sína
yfir þau? Ef svo er, ber henni
að sjálfsögðu að tilkynna hver
og hvar þau eru. Eða er það
einnig með hennar samþykki, að
íslendingar séu skotnir niður
eins og rakkar, ef þeir hlýða ekki
þriðja kalli varðmanna, sem
svæða þessara gæta? Þetta atriði
kom fram við rannsókn þessa
máls, eða stendur Framsóknar-
mönnum líka á sama um það?
Þessir herrar hafa verið of
uppteknir við að maka krókinn
og því hvorki haft áhuga né getu
til að sinna þessum málum sem
skyldi. Er það ekki vanzalaust,
að þeir menn, sem málum þess-
um hafa ráðið, skuli leyfa sér þá
ósvinnu, að skipa menn í mikil-
vægar stöður, sem hafa það eitt
til brunns að ’oera, að telja síg
Framsóknarmenn. Varnarmál eru
viðkvæmustu mál hverrar þjóð-
ar og sök þeirra því ennþá al-
varlegri að leyfa sér slíka létt-
úð. Það vitum við, sem hér höf-
um verið að fylgjast með þess
um málum, að enginn einn flokk-
ur hefir boðið skömminni og nið-
urlægingunni svo heim, sem
Framsókn. Það hefur enginn leyft
sér þá ósvífni að gera varnir
landsins að verzlunarvöru, svo
sem Framsókn hefur verið staðin
að.
Sagan geymir okkur nöfn
manna af liðnum kynslóðum, sem
hafa skarað fram úr samtíð sinm
á einhverju sviði, og hún geym-
ir okkur einnig nöfn þeirra, sem
hafa skarað fram úr á hinn bóg-
inn, — niður á við. — Það mun
ekki þvælast fyrir neinum,
hvorn flokkinn þessir afreks-
menn Framsóknar munu fylla,
ef haldið verður áfram á sömu
braut.
Ennþá berst nokkuð af göml-
um molum sunnan af heiðinni.
Gömlum bílum, pottum og pönn-
um og jafnvel gömlum bakara-
ofnum, sem ennþá má nota til
að baka brauð í. Gamla bú-
hyggna JViaddamar. mun geta
verið yður innan handar við að
eignast slíkan hlut. Því að sá,
sem einu sinni átti sér hugsjon
og sagði með miklum alvöru-
þunga: „Það er betra að vanta
brauC, en að hafa her í landi“,
er yfirlsölustjóri fyrirtækisins,
sem sér um dreifingu á skraninu.
Já, miklir menn erum við, Hróif-
ur minn.
Ó. S.
ÞAÐ er nú orðinn ærinn tími
síðan við höfum birt einhverjar
kökuuppskriftir. En það gerir e.
t. v. ekki svo mikið til því við
erum búin að birta þvílík kynst-
ur um dagana að varla er að bú-
ast við að þið, kæru húsmæður
getið bakað allar þær kökur.
Svo er líka mesti ósiður að
vera sífellt að baka á sumrin, en
nú haustar að, krakkarnir koma
úr sveitinni og vilja þá gjarnan
fá eitthvað með „kaffinu" sinu
annað en smurt brauð.
Vinkona mín ein gaf mér fyr-
ir nokkru prýðilega uppskrift að
súkkulaðitertu, sem er bæði ó-
dýr og fljótleg í bakstri og hún
rennur í börnin eins og heitar
lummur:
2(4 bolli hveiti
1(4 bolli sykur
1 tsk. lyftiduft
1 tsk. sódi
(4 tsk. salt
(4 bolli smjörlíki
2 egg
(4 bolli heitt vatn
1 bolli súrmjólk (má vera
venjuleg mjólk)
vanilludropar
(4 bolli kókó.
Þessu er öllu hrært saman á
venjulegan hátt og kakan síðan
bökuð í steikaraskúffunni við
frekar góðan hita. Ath. að hún
bakast á u. þ. b. 15. mín. — Þegar
hún er orðin köld er yfirborð
hennar smurt með góðum súkku-
laðiglerung.
Hér kemur önnur ágæt hvers-
dagskaka:
GóðiV gestir
GABRIEL EIKLI, kunnur norsk-
ur kristniboði, hefur ása.nt konu
sinni tveggja daga viðdvöl hér á
landi, á ferðalagi þeirra frá Ame-
Ú*11 u - k ö k u r
Þessa uppskrift höfum við birt
áður, en endurprentum hana hér
vegna fjölda áskorana:
3 egg
2 dl. sykur
1 di. smjörlíki
3 matsk. vatn
2 dl. hveiti
1 tsk. lyftiduft
2 dl. flórsykur
nokkrir dropar sítrónusafi
eða vatn.
Eggin eru þeytt með sykrin-
um, smjörl. brætt og látið út í
ásamt hveitinu með lyftiduftinu.
Deiginu hellt í vel smurt ferkant-
að form (flatt og grunnt) og bak-
ast við jafnan hita þar til kakan
hefur fengið Ijósgulan lit. Hún er
þá kæld og síðan smurt ofan á
hana glerungi úr flórsykrinum og
ef mikið stendur til má strá söx-
uðum möndlum ofan á. Kakan er
síðan skorin í ferkantaða bita.
Kartöfluvínarbrauð
Þetta vínarbrauð er alveg sér-
staklega ljúffengt og hefur einn-
ig þann mikla kost að vera
hvorki dýrt né sætt:
150 gr. smjörlíki
150 gr. hveiti
150 gr. soðnar masaðar
kartöflur
rabarbarasulta, fáeinar
möndlur og grófur sykur.
Kartöflurnar eru soðnar og
flysjaðar og masaðar vel, hnoð-
að saman við smjörlíkið og hveit
ríku og heim til Noregs.
Þau hjónin störfuðu að kristni
boði í Mansjúríu árin 1936—46.
Þá fóru þau til Japans og voru
fyrstu kristniboðar Norðmanna
þar í landi.
Kristniboðsfélag karla gengst
fyrir opinberri samkomu í Hall-
grímskirkju, í tilefni af heimsókn
þessara góðu gesta. Auk þess aS
vera ágætur prédikari er Eikli
kristniboði gæddur góðri frásagn
argáfu, en hann hefur, eins og
gefur að skilja, frá ákaflega
mörgu að segja.
Hann talar hér á þessari einu
samkomu, en hún verður í Hall-
grímskirkju í dag, laugardaginn
3. okt., kl. 8,30 síðdegis. Þarf
ekki að efa að hún muni verða
fjölsótt.
Ólafur Ólafsson.
kaffinu
ið. Deigið er flatt út (frekar
þunnt), skorið í ca. 15 cm breið-
ar lengjur, rabarbarasultu smurt
á miðjuna og barmarnir síðan
brotnir upp, söxuðum möndlum
og grófum sykri stráð á. Penslað
með mjólk. Lengjurnar eru bak-
aðar í heilu lagi og skornar 1
hæfilega stór vínarbrauð þegar
þær eru bakaðpr.
Eplastöng
Flestum þykir mjög gott allt
sem er nýbakað og hér kemur
að lokum uppskrift að mjög ljúf-
fengri eplastöng, sem er lang >
bezt þegar hún er tekin úr ofn-
inum, en deigið má búa til löngu
áður en á að baka hana og geyma
á köldum stað.
200 gr. hveiti
150 gr. smjörlíki
60 gr. sykur
1 eggjarauða
2—3 gpli.
öllu er hnoðað saman (nema
eplunum) og deigið látið bíða
í klst. (eða lengur ef manni hent
ar). Þá flatt úr (4 cm þykkt og
skorið í 12—15 cm breiðar ræm-
ur og þunnum eplasneiðunum
raðað á miðjuna og sykri stráð á.
Kantarnir skornir haganlega og
fléttaðir saman. Penslað með eggi
eða mjólk og sykri stráð ofan á.
Bakast í frekar heitum ofni í 12
til 15 mínútur.
200 grt smjörlíki
200 gr. sykur
200 gr. hveiti
2 egg
1 tsk. lyftiduft
180 gr. kókosmjöl.
öllu hrært saman og bakaðir
tveir venjulegir tertubotnar, sem
lagðir eru saman með sultu (bezt
með rabarbarasultu).
Allir
vilja fá
gott með