Morgunblaðið - 10.04.1960, Síða 10

10
MORGUN RT AfílÐ
Sunnudagur 10. april 1960
Baráttan gegn eitur-
lyfjasmyglurunum
kEnginn glæpastarfsemi er eins vel skipulögð og alþjóða eitur-6
^lyfjahringirnir, og um allan heim gera yfírvöldin sitt ítrasta til/
að koma í veg fyrir verzlun með hvíta eitrið.
SMÁVAXINN japanskur sjó-.
maður gekk meðfram húsveggj-
unum eftir götu nokkurri í Yoko
hama. Lögregluþjónn gekk spöl-
korn á eftir honum. Þegar sjó-
maðurinn varð þess var, herti
hann á göngunni. Lögreglu-
þjónninn virtist gera slíkt hið
sama. Sjómaðurinn varð hrædd-
ur og tók á rás.
Lögregluþjónninn hafði í fyrstu
ekki veitt sjómanninum eftir-
tekt, en þessi einkennilega fram-
koma hans varð til þess að hann
hljóp á eftir sjómanninum, náði
honum og tók í handlegg hans.
— Þér þarna, eitt augnablik!
Þegar lögregluþjónninn leit í
stirnuð, glær augu hans, var
hann ekki augnablik í vafa um
að hér væri á ferð óviðbjargandi
eiturlyfjaneytandi. Hann var
fluttur til lögreglustöðvarinnar,
en þrátt fyrir yfirheyrslur neit-
aði hann að skýra frá því hvar
hann hefði fengið eitrið.
Það var ekki fyrr en næsta
dag, þegar likami hans krafðist
„sprautu“ að hann byrjaði að
tala. Sjómaðurinn var skráður á
flutningaskip, sem var í föstum
siglingum milli Japans og hins
kommúnistíska Kína. Auk venju.
legs varnings flutti skipið í
hverri ferð talsvert magn af
heroini.
Þessi handtaka, sem einungis
orsakaðist af tilviljun, varð til
þess að koma upp um víðtækan
eiturlyfjahring, sem var stjórnað
af háttsettum embættismönnum
í Rauða Kína og méðlimum
kommúnistalandanna í Austri.
Tilgangurinn með smyglinu
var tvenns konar. Annars vegar
fengust á þennan hátt banda-
rískir dollarar til að styðja
kommúnistisku neðanjarðarhreyf
inguna, en hins vegar — og það
álitu menn aðalatriðið — stóð
þessi félagsskapur að stórfelldu
smygli til • Bandaríkjanna um
Japan frá Kína. Þetta smygl var
liður í tilraunum kommúnista til
að grafa undan þjóðskipuiagi
Bandaríkjanna.
Baráttan gegn þessum glæpa-
flokkum er af öllum vestrænum
þjóðin álitin svo mikið nauð-
synjamál, að yfirstjórn hennar
hefur verið falin Sameinuðu
þjóðunum. í eiturlyfjadeild S. þ.
og hjá höfuðstöðvum alþjóðalög-
reglunnar INTERPOL i París, er
öllum skýrslum safnað. Allar
upplýsingar um menn, skip, bæi
og annað, sem grunur liggur á
að hægt sé að setja í samband
við eiturlyfjasölu, er skráð hjá
Vörumerki frá Kina.
INTERPOL, sem hefur aðsetur
við Rue Paul Valéry í París. Þeir
sem taka beinan þátt í eitur-
lyfjasölunni, verða að vera menn
— eða konur —, sem eru reiðu-
búnir til að hætta lífinu.
Njósnari um borð
Enski rithöfundurinn Derek
Agnew hefur ritað bók um
starf leynilögreglumannanna sem
vinna gegn ' eiturlyfjasölunni.
Bókin, sem heitir Undercover
Agent — Narcotics (útg. Souver-
in Press — London), lýsir fjölda
mála, sem Agnew hefur haft
tækifæri til að rannsaka bæði
hjá S. þ. og INTERPOL. Ein-
kennandi dæmi er mál smávaxna
sjómannsins í Yokohama.
Vel skipulagt
Hér var ekki um neina smá-
muní að ræða. Harry Anslinger,
sem er yfirmaður þeirrar deildar
bandarísku lögreglunnar, sem
berst gegn eiturlyfjasmygli frá
Austurlöndum, telur að
700.000 dollara virði af heroini
frá Kína berist á ári hverju til
kommúnistaflokka Austurlanda.
Helmingur þessarar fjárhæðar
fer aftur til Kína, afganginum er
skiptt milli smyglaranna og
kommúnistaflokkanna, sem nota
þessa peninga til flokksstarfsemi,
vopnakaupa o. fl.
Engir glæpir eru í dag jafn vel
skipulagðir og einmitt eiturlyfja-
smygl. Að sjálfsögðu eru ekki
ávallt — eins og í umræddu til-
felli með japanska skipið —
stjórnmál á bak við smyglið.
Megnið af öllu því ótrúlega
magni af hvíta eitrinu, sem ár-
lega er sent um allan heim, er
selt sjúkum niðurbrotnum mönn-
um í þeim tilgangi einum að
skapa umfangsmiklum glæpafé-
lögum um víða veröld ofsatekjur
Þegar sjómaðurinn, Saito heit-
ir hann, hafði, vegna eiturlyfja-
þarfar sinnar, skýrt japönsku
lögreglunni frá því að hann væri
starfandi á smyglaraskipi, hafði
japanski lögreglustjórinn strax
samband við eiturlyfjadeild S. þ.
Menn voru sammála um að ekki
þýddi að ráðast um borð í skipið,
sem enn lá í Yokohama. Senni-
lega væru engin eiturlyf eftir
um borð. Hins vegar átti að
um reyna, næst þegar skipið kæmi
til Japan, að fá leynilögreglu-
mann skráðan á skipið sem einn
af áhöfninni.
Flokksstarf
Lögreglumanninum lánaðist að
fara þrjár ferðir með skipinu áð-
ur en yfirboðarar hans fyrirskip-
uðu honum að fara í land. Á
þessum ferðum útvegaði Lin Hui
ítarlegar upplýsingar um eitur-
lyfjaverzlun kommúnista í Aust-
urlöndum.
Auk heroins flutti smyglara-
skipið frá Kína skotvopn, sem —
ásamt eiturlyfjunum — var
dreift meðal kommúnistafélag-
anna í Japan. í fyrstu ferðinni
sem Lin Hui var með skipinu,
sótti það farm sinn til Reisui í
Norður-Kóreu.
Strax í fyrstu skýrslunni sem
Lin Hui sendi frá sér eftir að
smyglaraskipið kom til Yoko-
hama, sagði hann að afgreiðslu-
menn eiturlyfjanna væru hátt-
settir starfsmenn kommúnjsta-
flokksins í Kína. Þeir stunduðu
þessa iðju sína — sagði í skýrsl-
unni — bæði í hugsjóna — og
eigin hagsmunaskyni. Eiturlyfja-
smyglinu var stjórnað um þjóð-
nýtt útflutningsfyrirtæki í Kína,
sem virtist vera algjörlega lög-
legt.
í Japan, sagði Lin Hui í skýrslu
sinni, endurselja flokksstarfs-
menn heroinið og tilgangur
þeirra er að fá greiðslu annað
hvort í hernaðarvarningi, eða í
bandarískum dollurum.
I annarri smygl-ferð sinni, var
Lin Hui ásamt öðrum meðlimum
áhafnarinnar settur á land í kín-
versku hafnarborginni Darien
nálægt Port Arthur. Þaðan ferð-
uðust þeir 300 kílómetra vega-
lengd landleiðis til Mukden. Þar
sátu yfirmenn skipsins marga
anna í japönsku borgunum Ky-
ushu og Hiroshima.
Sumt af smyglinu var flutt á
land með bátum skammt frá
Yokohama. Á ströndinni tóku
bandarískir herflutningabílar við
kössunum og fluttu þá burtu.
Ekki tókst Lin Hui að komast að
því her ók þessum bifreiðum.
Nærrí gripini.
f síðustu ferðinni lestaði smygl
araskipið 500 hjólbarða fyrir
bifreiðir, 100 kassa af bjór og
100 kassa af bandarísku Whisky
í Japan og sigldi til ’Shanghai.
Ekki vissi Lin Hui hvað þar
skeði, því áhöfninni var fyrir-
skipað að halda sig neðanþilja
meðan skipið lá þar. Hann sá að-
eins að hervörður hafði verið
settur til að loka bryggjunni
þegar skipið lagði að. Frá Shang-
hai var siglt til Dairen og þar
teknir um borð 30 kassar af eitur
lyfjum og skammbyssum, en síð-
an haldið til Vladivostok. í rúss-
nesku höfninni var hvorki lest-
að né losað, en níu Japanir, sem
verið höfðu með skipinu, fóru í
land.
í marga daga þar á eftir lá
skipið út af Chiba á Japan og
beið þess að bátur kæmi frá landi
til að sækja eiturlyf og vopn. Lin
Hui stóð við borðstokkinn þegar
Japanir komu um borð.
Þekkjumst við ekki? spurði
einn hinna nýkomnu og greip í
Lin Hui. Mér finnst ég hafa séð
þig áður.
Þvínæst nefndi Japaninn nafn
eins af yfirmönnum eiturlyfja-
deildar lögreglunnar í Singa-
pore, og sagði að sig minnti að
hann hefði séð Lin Hui í íylgd
með honum.
Ég með lögreglumanni. Aldrei:
lánaðist Lin Hui að segja með
nokkurri sannfæíingu, og jafn-
framt sýndi hann á sér hand-
leggina, sem voru allir útstungn.
ir af heroinsprautum. Til allrar
hamingju fyrir Lin Hui létu
Japanirnir sér þetta lynda og
tóku tal saman.
Þegar njósnarinn sagði frá
þessu í skýrslu sinni, var hon-
um fyrirskipað að fara tafarlaust
í land.
í skýrslu japönsku lögreglunn-
ar til S. þ. um kínverska eitur-
lyfjasmyglið, sem einnig inni-
heldur frásögn Lin Hui, seg-
ir m. a.:
Aðalmaðurinn bak við kín-
verska félagsskapinn er Cheng
Lao San, sem er forstjóri svo-
nefndrar Opium eftirlitsskrif-
stofu þriggja héraða í nágrenni
Það var að vísu mjög mikil
áhætta fyrir lögreglumanninn,
en í eiturlyfjadeild Singapore-
lögreglunnar var Kínverji, Lin
Hui, sem bauðst til að taka að
sér þetta hættulega starf. Lin
Hui voru fengnar heroin-töflur,
sem voru það veikar að hann
fékk útlit eiturlyfjaneytenda án
þess að verða heltekinn ástríð-
unni.
Áður en hann sótti um stöðu
á skipinu, var margsinnis stung-
ið í upphandleggi hans með
læknasprautum. Það fyrsta sem
stýrimaðurinn bað um þegar Lin
Hui sótti um pláss, var að fá að
sjá handleggi hans.
100.000 glæpamenn eru skráðir í spjaldskrá Jnterpo'.
fundi með háttsettum embættis-
mönnum, og þegar skipið, sem
farið hafði í viðgerð, kom aftur,
var það lestað 40 kössum af hero-
ini, kokaini, opium, ódýrum úr-
um og skotvopnum.
Kommúnistarnir voru það ör-
uggir um að ekkert væri um þá
vitað, að margir kassanna voru
merktir nöfnum og heimilisfangi
viðtakenda. Seinna tókst njósn-
aranum að laumast niður í lest-
ina og ná þar tveim merkis-
spjöldum. Heimilisföngin voru
skrifstofur kommúnistaflokk-
við Shanghai. Hann er mesti
opiumsali rauðliða og þeir sem
með honum eru við verzlunina
kalla hann Opium konung. Hann
hefur trúnaðarmenn í Kobe og
Tokíó, og sjö kínverskir komm-
únistar, sem búsettir eru í Japan,
hafa safnað fimm milljón yen,
sem notuð voru til kaupa á skipi,
sem flytur vörur fyrir Opium
konung.
Eiturlyf frá Kína gengur undir
nafninu Rautt ljón, segir enn-
fremur í skýrslunni, og er merkt
kínverskum vörumerkjum. Til-
gangur Opium eftirlitsskrifstof-
Mogens Auning
-Hansen skrifar um|
)bókina Undercover*
Agentnarcotics
(eftir Derek Agnew^
(útg. Souverin
Press-London)
unnar er að útvega sambönd
milli framleiðendanna í Kína og
innflytjenda í öðrum löndum.
Skrifstofan starfar í nánum
tengslum við kínverska Þjóð-
bankann, sem er fús að lána öll-
um er vilja rækta opium.
í húsi í París
En það er — eins og tekið er
fram — ekki einungis í Austur-
löndum að eitúrlyfjasalan
blómstrar. Og það er aðeins í
fóum tilfellum sem hún er rekin
í þeim tilgangi að útvega bann-
færðum stjórnmálaflokkum fé.
f Evrópu, Bandaríkjunum, Ná-
lægum Austurlöndum og Suður-
Ameríku — alls staðar þar sem
veikar sálir eru háðar eitrinu —
raka eiturlyfjahringirnir saman
auðæfum. Og alls staðar reka
yfirvöldin hlífðarlausan hernað
gegn þeim.
Miðstöð þessa hernaðar er í
byggingu nr. 37 B við Rue Paul
Valéry, þrönga götu sem liggur
út að Avenue Victor Hugo
skammt frá Sigurboganum í
París. Lítið áberandi skilti yfir
dyrabjöllunni skýrir frá því að
hér sé til húsa Secrétariat Gen-
eral Interpol. Það sjást engir
varðmenn, engin skotskörð eða
annað sem maður venjulega set-
ur í samband við leynifélög, við
anddyri alþjóða lögreglunnar í
byggingunni, sem áður_ hýsti
írska sendiráðið.
Menn rekast oft á nafnið
INTERPOL í skáldsögum og
kvikmyndum. Þar eru leynilög-
reglumenn stofnunarinnar Íátnir
leysa flókin mál margra landa.
En þannig vinnur INTERPOL
ekki. Alþjóðalögreglan hefur
ekki hóp starfsmanna, sem senda
má heimsendanna á milli fyrir-
varalaust. INTERPOL er fyrst og
fremst miðstöð sem safnar alls
kyns upplýsingum um glæpi og
glæpamenn. Rúmlega fimmtíu
manns vinna á skrifstofunum
undir stjórn Marcel Sicots, sem
er aðalritari stofnunarinnar. Allt
eru þetta sérfræðingar, en ekki
í því að vera fljótir að skjóta eða
þunghöggir. Það láta þeir lög-
reglumönnum viðkomandi landa
eftir. Starf INTERPOL liggur í
því að skrásetja glæpi og glæpa-
menn og gefa upplýsingar.
Um 100.000 alþjóða glæpamenn
eru á skrám INTERPOL. Skýrsl-
urnar segja ekki aðeins nöfn
glæpamannanna. Þarna eru
spjaldskrár með nöfnum, töku-
nöfnum (aliases), fingraförum,
lýsingum á mönnum og lýsingum
á „vinnu“aðferðum þeirra og
lifnaðarháttum.
Frá París stendur INTERPOL í
stöðugu útvarpssambandi, um
sérstakt útvarpskerfi, við þau
lönd, sem eru í sambandinu. Sem
stendur eru 28 þjóðir meðlimir.
INTERPOL starfar
iNTERPOL vinnur að sjólf-
sögðu ekki aðeins að eiturlyfja-
málum. Allir þeir glæpir, sem
talið er að geti haft þýðingu ut-
an einstakra landa, eru skráðir
í Rue Paul Valéry 37 B.
Lýsandi dæmi um það hvernig
Interpol vinnur er mál sem hófst
í Kanada í september 1949.
Konunglega riddaralögreglan í
Kanada tók fastan mann í
Montreal, sem ákærður var fyrir
að verzla með heroin. Hann
kvaðst heita Michel S ....
fæddur 18. janúar 1918 í Brezku
Kolumbíu. Kanadíska rannsókn-
Framhald á bls. 23