Morgunblaðið - 07.05.1960, Blaðsíða 6

6
MORCVNBLAÐIB
lÁugardagur 7. mal 1960
Norskur sérfræðingur í niður-
suðutækni hér á ferð
UM nokkurt skeið hefur staðið
til, að fenginn yrði hingað á veg-
um Iðnaðarmálastofnunar ís-
lands (IMSÍ) og tækniaðstoðar
Bandarikjastjórnar (ICA) sér-
fræðingur til leiðbeiningar fyrir
íslenzkan niðursuðuiðnað. Var
niðursuðuverksmiðjunum til-
kynnt í maí 1959 um þetta og
létu þær allflestar í Ijós ein-
dreginn áhuga á málinu. Ráðgert
var, að hingað kæmi þekktur
bandarískur sérfræðingur í þessu
skyni, en hann féll frá skömmu
áður en för hans skyldi hefjast.
Að svo komnu máli var ákveð-
ið að reyna að fá hingað norsk-
an sérfræðing, sem starfaði hér
um mánaðarskeið á sl. ári og er
nokkrum aðilum í niðursuðuiðn-
aði okkar þegar að góðu kunnur.
Aukin afköst
í Grænlandi
KAUPMANNAHÖFN, 5. maí. —
Félagið Nordafar í Færeyinga-
höfn á Grænlandi er nú að end-
urskipuleggja starfsemi sína og
miðar allt við stóraukna fram-
leiðslu á komandi vertíð. Munu
afkastamöguleikar félagsins þre_
faldast frá því sem var árið
1959. Keyptar hafa verið
þrjár flökunarvélar, sem hver
um sig getur unnið 4 tonn af
hráefni á klukkustund.
Áætlað er að framleidd verði
1200 tonn af flökum og 6—700
tonn af saltfiski. Framleiðslan
er öll seld fyrirfram til Bretlands
og Bandaríkjanna.
Er hér um að ræða norska véla-
verkfræðinginn Carl Sundt-
Hansen og kom hann hingað í
fyrradag.
Siðan Sundt-Hansen lauk námi
við Norges Tekniska Höyskola í
Þrándheimi 1940 hefur hann
lengst starfað í sambandi við
niðursuðuiðnað, síðustu átta ár-
in sem sjálfstæður ráðgefandi
verkfræðingur, aðallega á sviði
niðursuðu sjávarafurða og hafa
verkefni hans aðallega verið
skipulagning niðursuðuverk-
smiðja og vélaverkfræðileg við-
fangsefni í fiskiðnaði. Áður starf
aði Sundt-Hansen m. a. fyrir
vélaverkfræðifirmu, Studiesel-
selskabe t for Norsk Industri,
Rannsóknarstofnun norska nið-
ursuðuiðnaðarins og dósaverk-
smiðjuna A/S Stavanger Blikk-
trykkeri. Á síðasta ári vann
hann m. a. í íran sem ráðgef-
andi sérfræðingur.
Starf Sundt-Hansen, sem mun
dveljast um tveggja mánaða
skeið hér á landi er hugsað
þannig í framkvæmd, að einstök
um niðursuðuverksmiðjum verði
gefinn kostur á að fá hann í
nokkra daga til leiðbeininga-
starfs í sambandi við framleiðslu
tækni og rekstur og að hann
skili hverri verksmiðju skýrslu
um þau atriði, sem tekin eru til
meðferðar. Þá er jafnframt gert
ráð fyrir, að hann taki saman
yfirlitsskýsrlu um vandamál
niðursuðuiðnaðarins í heild og
geri tillögur um með hverjum
hætti megi örva þróun hans.
Þess kal getið, að ÍMSÍ hefur
haft nána samvinnu við dr. Sig-
nrð Pétursson, gerlafræðing við
Atvinnudeild Háskólans um und
irbúning þessa máls og mun
hann ásamt IMSÍ vinna að því
að starf hins norska sérfræðings
hér komi niðursuðuverksmiðjun-
um að sem mestum notum.
Æskilegt er, að þeir aðilar,
sem hugsa sér að njóta góðs af
starfi Sundt-Hansen og ekki
hafa þegar haft samband við
Iðnaðarmálastofnunina þar að
lútandi gefi sig fram sem fyrst.
(Frá Iðnaðarmálastofnun
Íslands).
Nýtt smásagna-
safn eftir Friðjón
Stefánsson
í GÆR kom út hjá isafoldarprent
smiðju ný bók eftir Friðjón
Stefánsson. Er þetta safn smá-
sagna, er nefnist „Trúnaðarmál“.
Friðjón Stefánsson er löngu
þjóðkunnur fyrir smásögur sínar.
„Trúnaðarmál“ er fjórða smá-
sagnasafn hans. Aður hafa komið
út „Maður kemur og fer“, „Ekki
veiztu" og „Fjögur augu“. Marg-
ar þessara sagna hafa birzt í þýð
ingu erlendis og í Noregi, Sví-
þjóð og Danmörku hafa sögur
nans verið fluttar í útvarpi og
birzt í bókmenntatímaritum. Sög-
urnar í þessu nýja safni eru alls
þrettán.
* Pluvialis spricaris
á flugi
f GÆR minntist ég á það hér
í dálkunum að ísland væri
Paradís náttúrufræðinga og
náttúruskoðenda. Er ég fór að
glugga í þá upplýsingapésa
sem útbúnir hafa verið fyrir
brezka náttúrufræðinga, varð
flugi. Ég tala nú ekki um að
svo væri.
Það hlýtur t. d. að freista
hvers sem er að eiga von á
að geta séð Pluvialis spriearia
eða Numenius phaeopus á
flugi. Og tala nú ekki um að
geta týnt Habenaria Hyper-
borea eða Chamaenerion lati-
folium. Þann náttúrufræðing,
sem les um það í fuglaskránni
hans dr. Finns og ritgerð-
inni hans Sigurðar Þórarins-
sonar, hlýtur að langa til ís-
lands.
Þó að okkur finnist nú
kannski ekki mikið til um,
þegar við komumst að raun
um að þarna er bara um að
ræða lóu og spóa og plönturn-
ar eru bara venjulegar jurtir,
sem vaxa við ár, þá hljóma
þessi fínu nöfn ákaflega heill
andi, jafnvel í okkar eyrum.
• Hvað þekkið ]iið
marga?
En að slepptu öllu gamni,
þá er listinn * yfir íslenzka
fugla, sem dr. Finnur hefur
samið fyrir ferðamennina,
ekki síður fróðlegur fyrir
okkur. Á honum er að finna
nöfnin yfir 70 fugla sem hér
verpa, latnesk nöfn þeirra, ís-
lenzk og ensk, og yfir 30 fugla
sem hér koma.
En hvað þekkið þið marga
þeirra, ef þið sjáið þá? Vel-
vakandi er ákaflega ófróður í
fuglafræði, og við að fara yfir
listann komst hann að raun
um, að hann myndi ekki ör-
ugglega þekkja nema örfáa af
þeim fuglum, sem hér eru, og
skammast sín fyrir það. Ló-
una, spóann og kríuna treyst-
ir hann sér þó til að kannast
við.
Þekkið þið t. d. flórgoða,
jarðrakan, æðarkóng, sef,
hænu, gullbrysting, gran-
söngvara eða bókfinku? Þetta
eru allt fuglar sem hér koma.
Eða jafnvel þó maður tæki nú
algengari fugla, er ég hreint
ekki viss um að allir þekktu
þá. T. d. keldusvínið, sendl-
inginn, lóuþrælinn eða star-
ann? Hvað segið þið um það?
Auðvitað er hægt að læra
að þekkja þessa fugla, ef á-
hugi er fyrir hendi, en eigin-
lega ætti maður að hafa ein-
hverja hugmynd um hvernig
hver og einn lítur út eftir 15
ára skólagöngu. Eða ætli
kennslunni sé eitthvað ábóta-
vant á þessu sviði? Sennilega
vantar náttúrufræðikennara
nægilega góða aðstöðu til að
geta kennt þetta almennilega.
Það er ekki von að krakkar
muni lýsingar á fuglum lengi,
ef þau hafa ekki séð svo mik-
ið sem líkan af fuglinum.
• Ættum líka að glápa
upp í loftið
Líklega þarf ekki erlenda
ferðamenn til að fara út á
landsbyggðina og skoða fugla
lífið. Mörg okkar íslendinga
mundum áreiðanlega hafa
gagn og gaman af því líka að
spígspora út um holt og móa
og glápa upp í loftið.
/budié 'DZ&uAahS :
Einbeitni
MÉR geðjast vel að fólki, sem einbeitir sér að ákveðnu
starfi. Það er nógu erfitt að leysa eins konar starf vel
af hendi. Hvernig er hægt að láta sér takast vel, ef
menn dreifa kröftum sínum? Hvert svo sem starf yðar
er, þurfið þér á reynslu að halda. Hvérnig er hægt að
afla sér reynslu, ef þér eruð sífellt að skipta um starfs-
grein? Illa grær um hrærðan stein. Þannig hljóðar
ígamall málsháttur, og hann er sannur.
Það skiptir ekki mestu máli, hvernig starf menn
velja sér, heldur hvernig þeir rækja það, ákvörðunin
sjálf skiptir minna máli en að henni sé fylgt fast eftir.
Menn geta orðið dálítið þreytandi, ef áhugi þeirra
beinist allur í eina átt, jafnvel leiðinlegir, en það gerir
samt gæfumuninn, þegar til kastanna kemur. Ef þér
gefið yður allan að þfessu eina, vita menn, hvers þeir
geta vænzt af yður. Ef svo vill til, að þá vantar hæfan
mann í yðar fagi, hugsa þeir undir eins til yðar. Sá,
sem hleypur úr einu í annað, lærir ekkert til fulln-
ustu. —
Hvers konar kaupsýsla krefst mjög mikils af
mönnum. Velgengni leiðir af því, að menn gefa hverju
smáatriði gaum. Greind er mönnum mikill styrkur;
en hún getur aldrei komið í staðinn fyrir þrotlausa
vinnu. Hver kaupsýslumaður, sem kemur ár sinni vel
fyrir borð, þarf ekki endilega að vera greindur, sum-
ir þeirra eru ekki einu sinni heppnir, en þeir vinna
allir af kappi. Þeir sökkva sér niður í starfið og hugsa
sjaldan um annað.
Listamaður hlýtur að einbeita sér að list sinni.
Að skrifa góða bók eða verða góður málari hlýtur að
reyna á þolrifin í mönnum. Ekkert mikið listaverk
hefur orðið til án mikils erfiðis.
Heppnin kann að vera vísindamanninum hliðholl;
en heppnin ein gerir ekki vísindamann úr neinum.
Að sjálfsögðu er ekki átt við það, að vísinda-
menn, rithöfundar eða kaupsýslumenn hvíli sig aldrei.
Þeir eiga allir sína frídaga; þeir ferðast, fara á bað-
ströndina, leika golf eða tennis. Samt getið þér verið
vissir um, að starfið hverfur þeim aldrei alveg úr
huga. Athugun, sem vísindamaðurinn gerir, meðan
hann er að spila golf, getur orðið honum nokkurs
virði í starfinu; skáldsagnahöfundurinn virðir sífellt
fyrir sér fólkið og setur ósjálfrátt ýmislegt á minnið;
kaupsýslumaður á ferðalagi sér verksmiðju, sem lík-
ist verksmiðjunni hans, og það rennur upp fyrir hon-
um, hvernig hann getur endurbætt sína verksmiðju.
Hafa þessir menn tíma til að elska? Vafalaust. En
það er þeim fyrir beztu að kvænast og vera kvæntir.
Ef þeir fórna of miklum tíma í að afla sér ástkvenna,
hafa þeir ekki nægan tíma til að sinna starfinu, sem
krefst alls af þeim. Verkfræðingur ætti ekki að vera
of oft ástfanginn; það getur haft í för með sér reikn-
ingsskekkjur. Verksmiðjueigandi ætti ekki að leggja
kapp á að vera kvenngull. Það er sérstakt fag og tíma-
frekt. Miklir kaupsýslumenn skilja viðbrögð karl-
manna; það er þáttur af starfi þeirra. Þeir skilja sjald-
an konur, og konur ætlast ekki til þess, að þeir geri
það. —
Þeir, sem einbeita sér að sömu starfsgreininni,
gera það yfirleitt til æviloka. Þeir hætta sjaldan
störfum fyrir aldurs sakir. Ef þeir gerðu það, myndu
þeir ekki lifa lengi eftir það. Til er einnig fólk, sem
á erfitt með að einbeita sér að nokkru sérstöku. Það
er oft skemmtilegt og hrífandi en því tekst mjög
sjaldan að ná langt á nokkru sviði.
☆j
FERDINAND
☆