Morgunblaðið - 31.08.1960, Síða 6

6
MORCVNBLAÐIÐ
Mið'vik'udagur 31. ágúst 1960
SPILIÐ, sem hér fer á eftir er
gott dæmi um hve nauðsynlegt
er að vera varkár og athuga vel
hvaða spil eru gefin í eða látin út.
í spili þessu spila bæði sagnhaf
inn og varnarspilararnir vel. —
Sagnirnar gengu þannig:
Suður Vestur Norður Austur
1 gr. pass 2 gr. pass
3 gr. pass pass pass
é> A 10 7 3
V A D 2
♦ G 4
* G 7 5 4
A G 9 8
V 10 8
♦ 10 6 3
* A D 9 8 2
N
s
D 6 5 4
7 6 5 3
D 9 8 2
3
* K 2
V KG94
♦ A K 7 5
4 K 10 6
Vestur lét út spaða 3 og spaða
S er látin í úr borði. Nú er mjög
mikilvægt hvað Austur lætur í.
Ef drepið er með drottningu þá
fær Norður alltaf slag á gosann.
Austur á því að gefa spaða átt-
una og láta spaða 6 í og gefa
þannig til kynna, að hann hafi
áhuga á, að litunum sé spilað
aftur. í>að er að vísu rétt að erf-
itt er fyrir Austur að sjá að hann
eigi að gefa spaðaáttuna, en þar
sem Suður opnaði á grandi þá á
hann örugglega annaðhvort ás
eða konung í spaða, og ef svo er,
þá fær Norður örugglega slag á
gosann, ef drottningin er látin í.
Hvort sem sagnhafi fær einn
eða tvo slagi á spaða, þá er aðal-
litur hans lauf og spurningin er
hvernig spila eigi til að fá 5 slagi
á lauf. Margir myndu óhugsað
láta út laufa 6, drepa með drottn-
ingu, láta síðan laufa 2 úr borði
og þá kemur í Ijós, að Vestur á
4 lauf, laufatvistur er drepinn
með konungi og laufatían látin
út og nú kemur í Ijós að
þótt tíunni sé svínað, þá er
engin innkoma á borðið til að
taka laufaslagina. Augljóst er
að laufatíuna verður að láta út í
byrjun og það gerði sagnhafinn
i spilinu hér að framan og gat
hann því svínað laufa 9 seinna
með því að láta út laufa 6. Sagn-
hafi fékk 8 slagi og tapaði því
einum, en spilið er gott dæmi um
góða vöm og varfæmi sagnhafa.
Ingólfur Isebarn og Ólafur Ág. Ólafsson sjást hér á myndinnl
eftir keppnina á laugardaginn, sem Ingólfur vann og er Reykja-
vikurmeistari í golfi 1960.
Ingólfur Isebarn
Reykjav'ikurmeistari í golfi
GOLFMEISTARAMÓTI Reykja-
víkur lauk sl. laugardag. 1 meist-
araflokki kepptu þeir Ingólfur
Isebarn og Ólafur Ag. Ólafsson
og sigraði Ingólfur 3—4.
Þetta er í þriðja sinn, sem Ing-
ólfur verður Reykjavíkurmeistari
enda mjög harður keppnismaður
og er nú i góðri þjálfun.
í 1. flokki kepptu þeir Sigurjón
Hallbjörnsson og Guðlaugur Guð
jónsson og bar Sigurjón sigur úr
bítum, var 4 holum yfír er 3
voru eftir.
Óku á jarðsprengju
Urðu fyrir geislun
LONDON, 23 ágúst — (Reuter).
— Moskvuútvarpið skýrði frá
því í dag, að mýs, sem verið
hefðu um borð í geimfarinu rúss-
neska ásamt hundtíkunum
„Strelka“ og „Belka“ hefðu orðið
fyrir áhrifum af geimgeislum. —
Mýsnar, sem voru svartar að lit,
hefðu orðið hvítar nokkru eftir
að þær komu aftur til jarðarinn-
ar. Sagði útvarpið að mýsnar
hefðu verið af sérstakri tegund,
sem mjög væri næm fyrir geisl-
un. —
SEOUL, S.-Kóreu, 25. ágúst. —
Bandarískur hermaður lét lífið í
sprengingu hér skammt frá í
gær og annar særðist alvarlega.
Bandaríkjamennimir óku í jeppa
sínum yfir gamla jarðsprengju,
sem sprakk — með fyrrgreindum
afleiðingum.
Sigurjón Hallbjörnsson, Rvík-
urmeistari í 1. flokki.
íslenzk Ijóðabók
í grískri þýðingu
í JÚNIMÁNUÐI kom út í Aþenu
fyrsta íslenzka Ijóðabókin í
grískri þýðingu. Er hér um að
ræða ljóð eftir Sigurð A. Magnús
son sem þýdd voru af ljóðskáld-
inu G. S. Patríarkeas í samvinnu
við höfundinn. Bókin nefnist
Pauffi Baldurs og önnur Ijóff, og
hefur að geyma 17 ljóð, nokkur
þeirra óbirt á íslenzku, þeirra á
meðal lengsta Ijóðið, „Dauði Bald
urs“. Tólf Ijóðanna í þessari bók
birtust í safninu ,6 ljóðskáld“ í
fyrra og eitt í ljóðabók höfundar,
„Krotað í sand“ (1958). Ennfrem
ur hefur eitt þeirra birzt á ensku
í bandaríska safnritinu „New
World Writing“ (No. 15). Sig-
urður skrifar formála fyrir ljóð-
unum þar sem hann rekur m. a.
goðsögnina um Baldur og Loka
til glöggvunar grískum lesendum.
Bókin er 32 bls. í stóru broti og
sérlega vel til hennar vandað.
Allmikið hefur verið um bók-
ina skrifað síðan hún kom út,
og fara hér á eftir glefsur úr
þremur dómum:
Ódysseas Elýtis. annað kunn-
asta núlifandi ljóðskáld Grikkja,
segir m. a. „Þessi ljóð eru meðal
'hinna merkilegustu sem ég hef
lesið í langan tíma. Þau tjá sanna
tilfinningu nútímamannsins gagn
vart hlutunum, og tjáningin er
svo eðlileg og óþvinguð, að mig
furðar stórlega á hvernig þýð-
andinn hefur getað varðveitt
hana“.
Takis Varvitsíótis, sem hlaut
grísku Ijóðskáldaverðlaunin í
fyrra, skrifar m. a.: „Maður á
þess sjaldan kost að heyra skálda
raddir sem eru eins tónhreinar
og rödd þessa íslenzka ljóðskálds.
Ég var í sannleika sagt heillaður
af Ijóðunum, enda eru mörg
þeirra hreinustu perlur. Ljóðlist
hans býr I senn yfir lýrískum
innileik og íhygli og dregur upp
snjallar, frumlegar og óþvingaðar
myndir, en hún er framar öllu
persónuleg, verðleiki sem ég a. m
k. met mjög mikils“.
Tatjana Stavrou, kunn skáld-
kona og gagnrýnandi, segir m. a.:
Þessi bók vekur okkur framandi *
Sigurffur A. Magnússon *
kenndir eitt'hvað fjarrænt en jafn
framt sérlega mennskt sem finn-
ur hljómgrunn í okkur... í „Dauða
Baldurs“, fyrsta langa ljóðinu í
safninu, er goðsögnin samofin hár
beittum sýmbólisma og inntak
mannlegrar reynslu órjúfgnlega
bundið tærri ljóðlist. Ég marg
las það. Það er eitt þeirra ljóða
sem við endurtekinn lestur opin-
bera lesandanum stöðugt nýja og
óvænta leyndardóma, vekja hon-
um endurnýjaða gleði“.
Til Indlands
Sigurður A. Magnússon hefur
dvalizt í Grikklandi siðan í janú-
ar í boði grísku stjórnarinnar og
ferðazt víða um landið. í byrjun
október fer hann til Indlands og
mun dveljast þar þrjá til fjóra
mánuði á vegum Indian Council
for Cultural Relations. Mun hann
ihalda fyrirlestra um íslenzk efni
í helztu borgum Indlands og
koma þar upp sýningum á mál-
verkaprentunum Helgafells. í
janúarbyrjun mun hann taka þátt
í hátíðahöldum í tilefni af 100
ára afmæli hins heimskunna ind-
verska skálds Tagores, sem fram
fara í Bombay, og halda þar fyrir
lestur um skáldið.
liiiiiílHíi
iiHiHHiiiL

Börn stela hjólum
og bílum
Lengi býr að fyrstu gerð,
segir máltækið. Það er því
mikils virði að kynslóðin, sem
er að vaxa upp, fái góðar ráð
leggingar og ábendingar þeg-
ar á unga aldri. Eitt af því,
sem ung börn skilja ekki. er
að þau megi ekki taka alla
hluti sem þau sjá og leika
sér að þeim. Foreldrar verða
oft að leggja á sig töluverða
vinnu við að koma litlu skinn
unum í skilning um að virða
það sem önnur börn eiga, og
láta það afskiptalaust En það
er mikils virði fyrir börnin
sjálf, að foreldrarnir leggi á
sig það ómak að brýna fyrir
þeim að virða eignaiTétt ann-
arra og það getur orðið barn-
lega fyrir því.
Því miður virðist nokkuð
skorta á að foreldrar brýni
helgi eignarréttarins fyrir
börnum sínum. Móðir hringdi
til Velvakanda og sagði frá
því, að þríhjóli og litlum bíl
hefði verið stolið frá tveim-
ur ungum sonum hennar. —
Þetta var þeim mun átakan-
legra þar sem drengirnir voru
fatlaðir á fótum og þeirra
helzta dægrastytting hefur
verið að leika sér heima við
að hjólinu og bílnum.
inu ómetanlegt þegar það vex
á legg, að þessir hlutir hafi
snemma verið brýndir ræki-
Þeir gráta svo mikið
nokkrum dögum og hafði
sömu sögu að segja. T.veimur
bí'lum hafði - verið stolið frá
sonum hennar, fjögra og fimm
ára. Bað hún Velvakanda að
koma því á framfæri til for-
eldra baranna, sem hefðu
hnuplað þessum bílum, hvort
þeir gætu ekki hlutazt til um
að börnin skiluðu þessu aft-
ur — drengirnir mínir gráta
svo mikið, bætti hún við.
Velvakándi vill hér með
alvarlega skora á alla for-
eldra að fylgjast með því
hvort börn þeirra taka leik-
föng annarra barna ófrjálsri
hendi. Börnin gera sér ekki
ljóst hve alvarlegan verknað
er um að ræða, né hve hættu
lega braut þau eru komin út
á. En það er þeim sjálfum
og foreldrum þeirra fyrir
beztu, að tekið sé fyrir þetta
í tíma.
Önnur kona hringdi fyrir
Trjágreinar
FERDIIMAIXID

út yfir götu
Maður nokkur hefur komið
að máli við Velvakanda og
sagt frá hættulegum trjá-
greinum við Freyjugötuna.
Þær slúta þar yfir gangstétt-
ina og menn sem eiga leið um
verða að beygja út á akbraut-
jna til að komast áfram.
Má búast við hættum þarna
þegar dimma tekur, hélt mað-
urinn áfram, því það er allt
annað en þægilegt að þurfa
að beygja út á götu og sjá ef
til vill ekki hvað framundan

■ iM ;hiVÁ
is-y.
er.