Morgunblaðið - 31.08.1960, Blaðsíða 16

16
MORCVNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 31. ágúst 1960
CLYDE
MILLER
"i — Nei, eftir svolitinn tíma . . .
kartnske þegar þú kemur í jóla-
fríinu . . .
SUMARLEYFI
Traill höfuðsmaður snerti arm
hennar. — Það hefur átt sér stað
misskilningur, Lotta, sagði hann.
— Ég skal útskýra það allt fyrir
þér.
Hann virtist yfirkominn af auð
mýkt og iðrun. — Farðu, dreng-
ur minn, sagði hann. Seztu nið-
ur, Lotta.
Nú hélt Lotta ekki í mig leng-
ur, svo að ég fór út, en hún sat
eftir á legubekknum við hlið
höfuðsmannsins og hélt áfram að
tauta í hálfum hljóðum, eins og
lömuð: — Misskilningur? Ég skil
ekki, hvað þú ert að fara, Runci-
íord.
— Ég skal reyna að útskýra
það fyrir þér, svaraði hann, auð-
mjúkur.
Hann var svo lengi þarna inni
hjá henni, að við amma borðuð-
um loksins hádegisverðinn okkar
áður en hann var farinn. Ég fór
svó upp í herbergið mitt og tók
til við algebruna, af því að amma
sagði mér það; þó með mjög
hangandi hendi, en þá heyrði ég
Lottu koma upp á ganginn og
loka síðan að sér.
Nokkrum mínútum síðar barði
amma upp á hjá henni, og sagði:
— Hérna er ég með matinn þinn
á bakka, Lotta. I>ú hefur ekki
smakkað mat í allan morgun.
— Þakka þér fyrir, mamma,
en ég er ekki svöng, sagði Lotta.
Svo heyrðist glamur í diskum,
þegar amman setti frá sér bakk-
ann á borðið. — Maður þarf ekki
að vera svangur til þess að geta
borðað, sagði hún einbeittlega.
Svo varð nokkur þögn. — Þú
veizt, að ég er svo kvíðin vegna
hans Jósúa, Lotta. sagði hún, —
og ég vil fá að vita, hvað Runci-
ford sagði við þig. Hvers vegna
stóð hann svona lengi við?
Lotta svaraði svo lágt, að varla
heyrðist: — Þetta var allt sam-
an misskilningur. Naomi laug að
honum.
— Misskilningur . . . neivsagði
amma. — Veslings Runciford.
— Hann vill giftast mér, sagði
Lotta.
Stutt framhaldssaga
Nú varð þó nokkuð löng þögn,
en loksins sagði amma: — Það
vissi ég fyrir löngu. Og hverju
svaraðirðu honum?
— Því eina, sem ég gat, þegar
svona er komið, sagði Lotta, sorg
bitin. — Ég sagði nei.
— Áttu við, að þú hafir hrygg-
brotið hann? Ó. Lotta, hvers-
vegna? sagði amma. — Þú sagðir
sjálf, að þetta hefði eftir alít
saman ekkert verið . . . að það
hefði allt verið misskilningur.
— Aðgættu, hvað þú segir,
mamma, sagði Lotta áköf. — Ef
Naomi lýgur að honum, er það
enginn misskilningur.
—'Er það þá bara Naomi, sem
stendur í veginum, Lotta? Hann
þarfnast þín. Og þú hans. Ég
þarfnast þín ekki. Heldur ekki
þarfnast kanarífuglarnir þín. Né
heldur Jósúa, eða Maida Tolli,
ver vinkona þín. Runciford Traill
er einasta mannveran í heimin-
um, sem þarfnast þín. Og hvað
ætti það að gera til eða frá, þó
að Naomi hafi logið að honum.
Lotta svaraði með ákafa: —
Það gerir einmitt allt til, eins
og ég held þú hljótir að sjá,
amma. Hún er heyrnar- og mál-
laus, og að öllum likindum eitt-
hvað einkennlega rugluð á söns-
unum. Hvaða lygar heldurðu, að
hún geti verið búin að segja hon
um um mig, þegar við höfum
verið gift í svo sem mánuð? Þú
skilur þó, að hún yrði að vera
hjá okkur?
— Já, ég skil það vel, sagði,
amma, en þú ert fjörutíu og
tveggja ára og ekki nein tvítug
yngismær? En hversvegna fór
Naomi að Ijúga að honum? Hev
urðu reynt að skilja það, Lotta?
— Hún er afbrýðissöm, sagði
Lotta. — Og það ert þú líka,
Lotta. Hrædd um, að þú verðir
ekki elskuð nógu mikið — rétt
eins og þú ættir kröfu á því. Og
þessvegna viltu heldur alls ekki
— Á þennan hátt kemst égr alltaf fritt í bíó. Ég fer aftur á bak
inn um dyrnar.
elska.
— Láttu mig í friði, sagði
Lotta, dauflega. — Ég sagði þér,
hverju ég svaraði honum og
hversvegna. Ég vil hvíla mig; ég
er dauðþreytt. Auk þess hélt ég,
að þú værir ekkert hrifin af
drykkjuskapnum hans.
— Það var ég heldur ekki, en
hann var ekki þin sök, sagði
amma. Ég heyrði hana opna
dyrnar. — Enn er tími til stefnu
sagði hún. — Ekkert svar er loka
svar.
Síðan lokaði hún á eftir sér
og gekk hægt niður stigann. Lík
lega hefur Lotta frænka farið að
sofa, þegar hin var farin. Að
minnsta kosti heyrðist ekkert til
hennar. Sjálfur var ég líka þreytt
ur og ringlaður. Klukkan var
orðin tvö og þá var ég einmitt
vanur að fara í heimsókn til
höfuðmannsins, en nú vissi ég,
að þessir skemmtilegu dagar með
bogaskotæfingunum voru liðnir
— lokaðir niðri, rétt eins og riff
illinn, sem hann hafði gefið mér,
var lokaður inni í skáp, þar sem
var koldimmt. Kannske færi
hann með riffilinn í búðina og
reyndi að fá að skila honum aft-
ur. Það gæti hann vel. Riffill-
inn var spánýr og algjörlega ó-
notaður.
Daginn eftir fékk Lotta frænka
bréf frá manninum í New Orle-
ans þar sem hann var að panta
nýja sendingu af kanrífuglum.
— Hvenær ferðu? spurði
amma, rétt eins og hún óttaðist
svarið fyrirfram.
— í eftirmiðdag, sagði Lotta.
— Ég eí búin að hringja til
Maidu, og við förum einhvern-
tíma síðdegis.
Amma dró mig til sín, rétt
eins og ég væri ein sönnun til
viðbótar fyrir því, sem hún hafði
verið að rökræða við Lottu.
— Láttu mig þá eina um að
tala við Runciford, sagði hún. —
En ég tek enga ábyrgð á öllu því
böli, sem þetta svar þitt getur
valdið honum.
Ég vissi aldrei almennilega
við hvorn okkar höfuðsmann-
ins hún átti með síðustu orðun-
um, en hún herti takið utan um
mig um leið og hún sagði þetta.
En Lotta frænka vissi vel, hvorn
hún átti við; það gat ég séð af
augnatillitinu, sem hún sendi
móður sinni, þar sen. hún stóð
með bréfið frá New Orleans í
höndunum.
Hún hafði þegar sagt mér sögu
Naomi um, að ég hefði ráðizt á
hana, og síðan játningu hennar,
að þetta væri alltsaman upp-
spuni, og að höfuðsmaðurinn
hefði beðizt afsökunar á öllum
þeim leiðindum, sem þetta hefði
bakað okkur. Ég sagði alls ekki
Lottu frá neinu, sem gerzt hafði
þarna um daginn, ekki einu
sinni þegar hún gekk á mig með
lymskulegri spurningu og sagði:
— Eitthvað hefur nú komið fyrir
hjá ykkur, þarna inni í húsinu . .
— Nei, sagði ég. — Þar gerð-
ist ekki neitt.
— Ég þarf vonandi varla að
segja þér, að þessar heimsóknir
þínar verða að hætta, sagði hún.
— Gott og vel, frænka.
— Þú ert annaðhvort mjög til
finningalítill eða þá greidarlítill,
sagði hún. — Þetta sýnist alls
ekki hafa komið neitt við þig . . .
Síðan sleppti hún mér.
Ég nefndi það ekki við hana,
að mér fannst ég hafa brugðizt
Traill höfuðsmanni, og að ég
gerði það ekki, var af þvi að mér
fannst ég hafa brugðizt Naomi
á sama hátt.
Við fengum heimsókn, daginn
sem Lotta frænka fór til New
Orleans. Dísí kom „rétt til að
líta inn“ til okkar. Svo sátum
við þrjú úti á sólsvölunum,
amma með saumana sína við hlið
sér á borðinu, Dísí með kaffi-
bolla og ég með myndaþraut,
sem hét „Túlípanauppskera í
Hollandi“. Lotta var uppi að
ganga frá farangri sínum.
Kanarífuglinn hoppaði um í
búrinu sínu, töndlandi korn og
lagandi úfið fiðrið á sér, og tísti
svo við sjálfan sig, tndrum og
eins. Hann var alveg búin að af
rækja hreiðrið.
— Ég er hrædd um, að ég
fyndi seint út, hvar hvert stykki
á að vera, sagði Disí og horfði á
myndaþrautina hjá mér. — Hann
er eins og hann pabbi hans, lið
legur í höndunum. Ég man alltaf
þegar hann pabbi hans, hr.
Charles, var með hálsbólguna,
þá sat hann úti á svölunum með
svona myndaþraut, timunum sam
an. Þér munið það, frú Lucy?
— Já, áþarflega vel, Dísí,
svaraði amma og brosti til henn
ar. Læknirinn var að segja hon
um að fara varlega með augun í
sér, en þú hélzt áfram að smygla
til hans myndaþrautunum út um
gluggann, eins og ekkert væri.
Dísí lét snöggvast eins og hún
skammaðist sín, ranghvolfdi í sér
augunum í áttina til mín, glotti
síðan og rak upp hlátur.
Já, ?að er ekki nema satt, frú
Lucy, sagði hún. — En hann bað
mig svo innilega, að ég gat ekki
neitað honum. Hann var alveg
æstur i myndaþrautir. Auk þess
höfðu augun hans ekkert vont af
því, og heldur ekki augun hans
Jósúa. Það blessað barn var fætt
með fallegustu augu, sem ég hef
nokkurntíma séð.
Lotta frænka vatt sér nú inn
og var að setja á sig hanzkana.
— Ég er tilbúin, mamma, sagði
hún. — Ég ætti ekki að verða
meira en þrjá daga, og þú veizt,
hvar hægt er að ná í mig ef á
þarf að halda.
Amma virtist eitthvað óróleg,
rétt sem snöggvast, og leit ofur-
lítið undan, hikaði, en sagði síð-
an: — Mér finns þú velja óheppi
legan tíma til að fara að heiman.
Gremjusvipur færðist yfir and
litið á Lottu. — Góða mamma,
ég er að fara og verð ekki nema
þrjá daga. Ég hélt, að þetta hefði
verið útrætt hjá okkur.
Amma laut fram og greip
saumana sína, sem hún hafði
lagt til hliðar. Hendurnar voru
eitthvað skrítilega í vandræðum
með silfurfingurbjörgina, sem
hún hafðf á fingrinum. — Vertu
sæl, Lotta; ég vona, að þið Maida
fáið góða ferð .
— Við verðum ekki lengi,
mamma, svaraði Lotta. Mér
fannst helzt sem henni þætti fyr
ir því. Hún gekk yfir að skrif-
borðinu sínu, leitaði þar að ein-
hverju en skellti svo öllum skúff
um í lás. Ég stóð upp, gekk að
m
a
r
t
ú
á
PA'Hf...
PONT
©HOOT/
NDER Wi-P/ TOM WAS
’SEt when he learnep
THAT I'M A PEPirry
6AME WARPEN/ ■"
WA/T
f’AW/
THAT trail feller
IS HEAPEP TOWARP MOCCASIN
ISLANP/... GOTTA
, STOP HIM/ w
SHUT UP BOY...T WAS JEST
GONNA SHOOT OVER HI5 HEAP
AND SCARE HIM A LITTLE /
— Hversvegna skyldi það
■hafa fengið svona á Tomma, að
frétta að ég væri veiðieítirlits-
maður?
— Þessi Markús er á leið til
Moccasineyjunnar! Ég verð að
stöðva hann!
— Pabbi, ekki skjóta! Biddu
pabbi!
— Þegiðu strákur, ég ætlaði
aðeins að skjóta fyrir ofan höf-
uð hans og hræða hann öriítið!
fuglabúrinu og bankaði nokkrum
sinnum á það. Fuglinn hoppaði
undan mér og litlu perluaugun
tindruðu af forvitni. Hreiðrið
með plateggjunum hefði eins vel
geta verið horfið — hann gaf því
ekki meiri gaum en það, nú
orðið.
■— Vertu ekki að hrekkja fugi
inn, sagði Lotta allt í einu. — Ég
vil ekki hafa, að þú sért að
hrekkja hann. Síðan kyssti hún
ömmu í snarkasti og fór út.
Dísí gekk að búrinu og horfði
þegjandi á kanarífuglinn í nokkr
ar mínútur. Síðan sagði hún.
eins og hugsandi: — Ég skil ekki,
hvernig fuglinn sá arna hefur
breytzt svona snögglega.
Amma leit upp, þegar Dísi fór
að tala, og horfði nú hugsandi á
búrið. — Ég ætla að láta Lottu
gefa þér þennan fugl bráðum,
Dísí, sagði hún. — Þér er farið
að þykja svo vænt um hann.
— Ég veit, hversvegna hann
hefur breytzt svona sagði ég.
Hann vill ekki maka sig lengur.
Sá tími er liðinn.
— Viltu hlífa mér við að heyra
svona nokkuð Jósúa, sagði
amma. — Þettæ er ósiðlegt. Og
gamla konan var hvöss og ein-
beitt. •
Dísí tautaði, eins og við sjálfa
sig (og slapp þannig við ávít-
ur). — Það gejur verið, að það
sé ekki fallega, frú Lucy, en
einkennilegt er það, þegar maður
fer að hugsa um það, . . . að
fuglarnir skuli ekki elska nema
part úr árinu.
Amma lét saumana síga niður
i kjöltu sína, kinkaði kolli og
endurtók: — Já„ bara part úr
SHlItvarpiö
Miðvikudagur 31. ágúst
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. —
8.15 Tónleikar. — 8.30 Fréttir. —
8.40 Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.)
12.55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp.
Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
16.30 Veðurfrégnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Operettulög.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Úr Grænlandsferð; III: Kvödd
Eystribyggð (Sveinn Einarsson).
20.55 Islenzk tónlist: Strngjakvartett
eftir Helga Pálsson (Björn Olafs-
son, Jón Sen, Jósef Felzmann og
Einar Vigfússon leika).
21.15 „Brúðkaup og konurán", ferða-
þáttur frá Suður-Amerjku eítir
Arne Falck Rönne (Olaíur P.
Kristjánsson skólastjóri þýðlr og
flytur).
21.40 Tónleikar: Hljómsv. Fílharmonía
í Lundúnum leikur létt hlj'óm-
sveitarverk eftir Suppé, Wein-
berger og Offenbach; Herbert von
Karajan stjórnar.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Trúnaðarmaður í
Havana" eftir Graham Greene:
VIII. (Sveinn Skorri Höskulds-
son).
22.30 Um sumarkvöld: Tito Gobbi, Mar
lene Dietrich, Eyþór Þorláksson,
Gertrude Lawrence, Papa Bu’s
Vikin Jazzband, Jupp Schmitz,
Lis Björnholt, Les Compagnons
de la Chanson og drengjakórinn i
Regensburg skemmta.
23.00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 1. september
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. — 8.15
Tónleikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.)
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „A frívaktinni", sjómannaþátt-
ur (Guðrún Erlendsd.).
15.00 Miðdegisútvarp.
(Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Erindi: Goðinn frá Valþjófsstað;
I. (Sigurður Sigurmundsson bóndi
í Hvítárholti).
20.55 Píanótónleikar: Halina Stefanka
leikur masúrka eftir Chopin.
21.10 Erindi: Ur sögu Eskifjarðar —
(Ragnar Þorsteinsson skólastjóri),
21.35 Rússnesk tónlist:
a) David Oistrakh leikur á fiðlu
vals-skersó eftir Tjaikovsky.
b) Sergei Lémeséff og Jelisaveta
Sjúmskaja syngja lög eftir
Rakhmaninoff.
c) Samúel Feinberg leikur píanó-
sónötu nr. 4 eftir Skrjabín.
21.55 Upplestur: Kvæði eftir Björn
Braga.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Trúnaðarmaður í
Havana44 eftir Graham Greene;
IX. (Sveinn Skorri Höskuldsson).
22.30 Sinfónískir tónleikar: Sinfónía
nr. 2 í C-dúr op. 61 eftir Schu-
mann (Stadionhljómsveitin í New
York leikur; Lenoard Bernstein
stjórnar).
23.10 Dagskrárlok.