Morgunblaðið - 18.09.1960, Blaðsíða 20

20
Sunnuðagur 18. sept. 196».
AÐIÐ
— Hann fór af fúsum vilja,
svaraði Elísa, dauflega.
— Einmitt það er óheppilegt.
Við verðum að fara varlega.
Elísa sat ofurlitla stund og
dinglaði fótunum, svo sem til
þess að gefa 'til kynna, að hún
væri að hugsa um allt annað en
það, sem þau höfðu verið að
tala um. En svo sagði hún lágt:
— Afi!
— Já, væna mín. Það var ein-
hver tortryggni í röddinni.
— Væri þér það nokkuð ógeð-
fellt þó að ég byði hr. Parker
hingað, eitthvert kvöldið? Hann
er mjög einmanna, og mér finnst
okkur bera skylda til að sýna
honum ofurlitla gestrisni, sem
allir hér eru alltaf að grobba af
sem einhverri höfuðdyggð bæj-
arins.
— En hvað verður þá um Ran-
dolph? Ætlarðu að bjóða honum
líka? spurði gamli maðurinn, al-
vörugefinn.
— Já, ef þú telur það alveg
nauðsynlegt, þá . . . en skilurðu
mig ekki? Randy hefur engan
áhuga á tónlist, eða neinu því,
sem við myndum helzt hafa að
umræðuefni, og hr. Parker er
alltof kurteis til að hefja um-
ræður um það, sem hinn er al-
gjörlega utan við. Þá yrði ekki
talað um annað en landbúnaðar
vélar ailt kvöldið . . . og það er
nú dálítið kjánalegt. . . lauk hún
máli sínu.
Gamli maðurinn vildi helzt
tala um eitthvað annað, til þess
að geta hugsað sig um á með-
an.
— Þetta er falleg krýsantem-
um, sem þú átt þarna, sagði hann.
— Hún getur víiria verið héðan
úr bænum, eða hvað?
— Nei, er hún ekki yndisleg?
svo að hann gæti dáðzt betur að
Elísa rétti hana að afa sínum,
henni. — Hr. Parker kom með
fáeinar til Klöru frænku, af því
að hún hafði boðið honum að
borða í dag. Hún skilur ekki,
hvernig hann hefur getað fengið
þær svo fljótt frá St. Louis, nema
hann hafi símað eftir þeim. Þær
komu í hraðsendingu, eftir að ég
var komin þangað. Þegar ég fór
að hrósa þeim, spurði hann
Klöru, hvort hann mætti gefa
mér eina. Er hún ekki stórkost-
leg?
— Góða Elísa mín, sagði lækn
irinn með áherzlu, — ég vil end-
urtaka, að við megum ekki
móðga Vaughn-feðgana. Ég hef
aldrei sagt þér frá því, til þess
að vera ekkn að angra þig, að
Henry Vaughn lánaði mér 600
dali, þegar þú varst við söngnám
ið í Louisville. Eg hafði gert
mér vonir um að geta verið bú-
inn að borga honum fyrir löngu.
— Ó, afi! kveinaði Elísa. —
Er það sama sem að segja, að ég
megi við engan tala nema Randy,
þangað til þú ert búinn að borga
föður hans.
— Ekki er það nú svo slæmt,
en ég vil bara ekki móðga þá
feðgana. Farðu bara dálítið var
lega. Gamli maðurinn geispaði,
svo sem til að gefa til kynna, að
þetta væri nú ekkert sérlega áríð
andi og sagði, að það væri kom
inn háttatími. — Ég er orðinn
svo mæðinn .Ég varð að setja
troggarminn í gang með sveif-
inni.
— Hversvegna læturðu ekki
gera við bílinn? spurði Elísa. —
Þeir eiga hægt með það hjá
Vaughn, er ekki svo?
— Það er nú sjálfsagt, en það
er bara lítið um tekjurnar hjá
manni, eins og er, og ég vil
ekki biðja Henry um meira lán
en þegar er komið. Bjóddu bara
hr. Parker hingað, ef þú vilt, en
bjóddu bara Randolph líka og
kannski einhverjum stúlkunum.
Þá er allt í lagi.
Elísa fór í rúmið og fannst
hún vera þræll eða innilokaður
gisl. Hún sneri heitum koddan
um, hvað eftir annað. Hvað það
gat verið mikill vandi að lifa!
Það var ekki ólíklegt, að Ran-
dolph þyrfti að fara í verzlunar
ferð, áður en langt um iiði. Eitt
hvað hafði hann verið að tala
um það. Ef hún biði með að bjóða
hr. Parker, þangað til hann væri
farinn? Nei, ekki mátti það.
Randolph myndi auðvitað frétta
það og verða móðgaður.
En væri ekki hægt að fá Park-
er hingað, án þess að Randy vissi
af? . . . Hún fékk ákafan hjart-
slátt. Hún gat boðið honum fyrir
varalítið einhvern daginn, þegar
afi hennar var í langferð . . . í
einhverja fæðinguna eða þess-
háttar. Dagurinn var vanur að
fara í slíkt.
Aldrei hafði hún séð jafn eftir
tektarverðar hendur og á Parker
— og mikið var Clay hrifinn af
honum. Það sýndi einmitt, að
hann hlaut að vera góður maður,
því að Clay var óvenju hlédræg
ur við ókunnuga. Og hann hafði
hrósað röddinni hennar — og
það var ekki af eintómri kurteisi
gert. — Það er alltaf hægt að
þekkja raunverulega hæfileika
frá óraunverulegum, hafði hann
sagt. — Þér getið komizt langt.
Og svipurinn á honum hafði ver
ið grafalvarlegur.
Það var skrítið, hvernig fötin
gátu verið eins og hluti af sumu
fólki. Þegar henni duttu í hug
skór Parkers, fannst henni rétt
eins og nafnið hans hefði staðið
á þeim. Nathan Parker . . . það
var fallegi nafn. Ætli vinir hans
kalli hann Nathan? Líklega bara
Nat. Hún ætlaði að spyrja hann
um það, þegar þau væru orðin
betur kunnug. Hvað nafnið gat
farið honum vel. Það var nú
skrítið, en allt virtist fara Park
er vel, hvort það voru augun,
hendurnar, flibbinn eða skórnir.
Það var skrítið þetta með sum
nöfn, að það var eins og þau
hefðu einhvern sérstakan per-
sónuleika. Elísa, til dæmis. Það
var eins og það átti að vera.
Ekki gat hún hugsað sér að heita
annað en Elísa, Elísa Graham.
Hún grúfði sig niður í koddann
. . . Elísa Parker. Elísa Graham
Parker.
Hún var rétt farin að búa til
fallegt fangamark með þrem
stöfum, þegar hún heyrði gamla
manninn koma upp stigann í
flókaskónum sínum. Eitt skref,
löng þögn, hóstakast, aftur eitt
skref, lengri þögn. Það brakaði
í handriðinu, eins og hann stydd
,ist fast á það. Hann ætlaði sjálf
sagt niður eftir einhverju meðali.
Honum féll alltaf illa, ef hann
varð þess var, að hún hafði á-
hyggjur af heilsu hans, og honum
var meinilla við, að hún væri að
snúast áhyggjufull kring um
hann, þegar hann fékk þessi and
þrengslaköst. Hún lá því graf-
kyrr og hlustaði. Nú var hann
kominn niður, þá kæmi hann
bráðlega upp aftur.
Þegar klukkan sló tólf og EHsa
var enn ekki farin að heyra fóta
tak hans, fór hún niður. Gamli
maðurinn sat, óeðlilega þráð-
beinn, í litlu, fátæklegu skrifstof
unni sinni, og gömlu flúnelsnátt
fötin voru fráhneppt, svo að mag
urt brjóstið var bert. Hann var
með fingurinn á slagæðinni, og
bláar vairirnar bærðust. Hver
sogandi andardráttur var eins og
hnefahögg í magann. Augun voru
starandi, rétt eins og þau væru
líka að grípa andann á lofti.
— Get ég ekki hjálpað þér
neitt, afi? spurði Elisa og reyndi
að leyna kvíðanum í röddinni.
Hann hristi höfuðið og hélt
áfram að telja. — Ef þetta líður
ekki frá, fæ ég mér morfín-
sprautu, sagði hann. — Ég er bú
inn að taka skammt af digitalis
Það eru þessir bannsettu stigar
og svo þrældómurinn við bíl-
trogið í dag, sem gera það.
— Á ég ekki bara að búa um
þig á legubekknum hérna?
Hann kinkaði kolli og reyndi
að brosa.
Elísa var fegin að geta eitthvað
hjálpað til. Hún flýtti sér upp og
sótti rúmfötin. Þegar hún hafði
lokið við að búa um hann, kom
hann og settist á legubekkinn.
Hún strauk hendi yfir koddann,
en hann hristi höfuðið.
— Ekki strax, sagði hann. —
Eg verð að sitja uppréttur. Eg
hef gleymt að taka meðalið ...
reglulega . . . upp á síðkastið . . .
og án þess get ég ekki verið. Þú
ættir að fara í rúmið.
Heila klukkustund sat hún á
gólfinu og hallaði höfði upp að
hné hans. Loks sagðist hann ætla
að leggja sig út af. Röddin var
mjög máttvana.
—O—
Þau hittust aftur morguninn
eftir í pósthúsinu, og það var
ekki laust við, að Elísa væri of
urlítið ringluð. Hún hafði þegar
komið auga á Parker nokkru áð
ur og séð, að þau hlutu að hittast.
Það var ekki svo að skilja, að
henni þætti fyrir því að hitta
hann. Hjarta hennar, sem sló ótt
og títt, mótmælti öllum slíkum
hugsunum, en hinsvegar var hún
ekki viss um, að það væri heppi
legt að hitta hann í pósthúsinu og
SlÚtvarpiö
Sunnudagur 18. september
8.30 Fjörl^g músík í morgunsárið.
(10.10 Veðurfregnir).
9.00 Fréttir. —
9.10 Vikan framundan.
9.25 Morguntónleikar.
a) „Leonóru-forleikur'* nr. 3 eft-
ir Beethoven. (Hljómsveitin Fíl
Skáldið og nramma I la
1) — Segðu mér nú hvar öngladósin
þín er.
2) Til hvers þarftu að vita það?
3) — Til þess að geta sagt þér hvar
öngladósin er, þegar
hvar hún er.
þú hefur gleymt
I WUZN'T AIMIN' 70
VO TRAIL NO HARM,
BUT HE'S PONB
SEEN TOO MUCH/
a
r
L
á
— Dindiliinn
elgshúðinni ...
hreyfðist á einni vera aðvörun! Þarna kom það!
. Það ntýtur að Hæ*tui>'«rl<1 «lí<stnsJ .... Tommi
er í kofanum og hann er að
reyna að vara mig við!
— Ég ætlaði ekki að gera Mark
úsi mein, er hann hefur séð of
mikiðl
i^rmonía í Lundúnum Jeihur;
Nicolai Malko stjómar).
b) Píanókonsert í c-moll (K491)
eftir Mozart (Solomon og hljóm
sveitin Fílharmonía leika; Her
bert Menges stjórnar).
c) Sinfónía nr. 3 1 a-moll (Skozka
sinfónían) eftir Mendelssohn
(Sinfóníuhljómsveit ástralska
útvarpsins leikur. Stjórnandi:
Sir Eugene Goossens).
11.00 Messa í Dómkirkjunni (Prestur:
Séra Garðar Svavarsson. Organ«
leikari: Kristinn Ingvarsson). s
12.15 Hádegisútvarp. ■£
14.00 Miðdegistónlikar.
a) Operan ,,Dido og Æneas" eftir
Henry Purcell (Kirsten Flag-
stad, Elisabeth Schwarzkopf og
íleiri söngvarar flytja með
enskum kór og hljómsveit;
Geraint Jones stjórnar).
b) Ballettsvíta eftir Lully (Aless-
ando Scarlatti hljómsveitin leik
ur; Franco Caracciolo stj.),
15.30 Sunnudagslögin. ^
16.30 Veðurfregnir.
Færeysk guðsþjónusta (Hfjððrit-
uð í Þórshöfn).
17.00 Framhald sunnudagslaganna.
18.30 Barnatími (Helga og Hulda Val-
týsdætur):
a) Leikrit: „Oli vill líka fara i
«kóla‘‘ eftir Amund Schröder,
— Leikstjóri: Klemens Jónsson.
b) Sagan eftir Torbjörn Egner:
„Klifrumúsin og hin dýrin i
Hálsaskógi"; Hróðmar Sigurð*
son þýddi. Kristín Anna Þórar-
insdóttir leikkona les.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tónleikar: José Iturbi leikur
píanólög eftir Debussy og Liszt»
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.20 Raddir skálda: Úr verkum Helga
Valtýssonar. — Flytjendur: Jón
úr Vör, Stefán Júlíusson, Þór-
oddur Guðmundsson og höfund-
ur sjálfur.
21.05 Tónleikar: Konsert í g-moll fyrir
flautu, óbó og fagott eftir Antonio
Vivaldi (Robert Cole, Wayne Rap
er og Sol Schoenbach leika. —
Hljóðritað á tónleikum í Reykja-
vík).
21.20 „Klippt og skorið" (Gunnar Eyj-
ólfsson leikari sér um þáttinn).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög, þar af kynnir Heiðar
Astvaldsson danskennari lögin
þrjá fyrstu stundarfjórðungana.
23.30 Dagskrárlok.
' r
Mánudagur 19. september
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. — 8.15
Tónleikar. — 8.30 Fréttir. — 3.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.)
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.55 Tónleikar: „Sumardans".
15.00—16.30 Miðdegisútvarp.
Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Lög úr kvikmyndum.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 íslenzkt tónlistarkvöld: Þórarinn
Jónsson tónskáld sextugur 18.
september.
a) Inngangsorð (Dr. Hallgrímur
p Helgason).
b) Forleikur og tvöfald fúga um
stefið B-A-C-H (Björn Ölafssoa
leikur á fiðlu án undirleiks).
c) Húmoreska fyrir fiðlu og pían6#
(Björn Olafsson og Fritz Weiss-
happel leika).
d) Fjögur sönglög: „Ave Maria",
..Vögguvísa", „Nótt" og „Sálm
ur“ (Þuríður Pálsdóttir og Gu6
mundur Jónsson syngja).
e) Sónata fyrir orgel (Dr. Victor
Urbancic leikur),
21.35 Um daginn og veginn (Helgt
Hjörvar rithöfundur).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Búnaðarþáttur: Benedikt Gfsla-
son frá Hofteigi talar um göngur
og réttir.
.30 Kammertónleikar: Verk eftir
Hándel og Bach.
a) Sónata í D-dúr fyrir fiðlu og
píanó eftir Hándel (Szymon
Goldberg og Gerald Moore
leika).
b) Brandenborgarkonsert nr. 5 I
D-dúr eftir Bach (Hljómsveitin
Fílharmonía í Lundúnum leik-
ur undir stjóm Edwins Fisch-
ers, sem jafnframt leikur ein-
leik á píanó).
.10 Dagskrárlok.
Þriðjudagur 20. september
8.00—10.20 Morgunútvarp. (Bæn. —
8.05 Tónleikar. — 8,30 Fréttir. —
8.40 Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.).
12.00 Hádegisútvarp. — (12,25 Fréttir
og tilkynningar).
12.55 „A ferð og flugi": Tónleikar
kynntir af Jónasi Jónassyni.
15.00 Miðdegisútvarp.
(Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Erlend þjóðlög.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Erindi: Atök Svía og Dana á síð-
ari hluta 17. aldar (Bergsteinn
Jónsson cand. mag.).
20.55 Þjóðdansar frá Júgóslavíu, flutt-
ir af þarlendum listamönnum.
21.30 Utvarpssagan: „Barrabas" eftir
Pár Lagerkvist; III. (Olöf Nor-
dal).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Trúnaðarmaður 1
Havana" eftir Graham Greene;
XVIII. (Sveinn Skorri Höskulds-
son).
22.30 Lög unga fólksins (Kristrún Ey-
mundsdóttir og Guðrún Svafarg-
dóttlr).
23.25 Dagskrárlok.