Morgunblaðið - 13.10.1960, Qupperneq 8

8
MORCinsniAÐlÐ
’immtudagur 13. okt. 1960
nöfnin eru tekin úr fjöl- ;
skyldu hans. Lílle og Hanne !
Scarlett (kona hans og móð- J
ir) eru í Eyrarsundsferðum,
tengdamamma, Fanny Scar-
lett, í vörufutningum á Kyrra
hafi og Tina var heitin í höf- ;
uðið á dóttur Jensens.
Hefur áður mátt bíða.
Myndin sem hér fylgir er
af Jensen með líkanið af Tinu
Scarlett. Töluverð bið verð-
ur á því, að hún gegni ferð-
um yfir Eyrarsund, en það
ián í óláni varð fyrir Jensen,
að hann hafði ekki enn veitt
skipinu viðtöku, tvo að tjón-
ið fellur á skxpasmíðastöðina
í Köln.
Það hefur áður komið fyr-
ir Jensen að purfa að bíða
eftir skipum. Fyrir nokkrum
árum keypti hann tvö tank-
skip frá Genúa á 25 millj. d.
kr. hvert. Bið varð á afhend-
ingu skipsins, svo lengi, að
þegar þau loks komust í hend-
ur Jenesens, gat hann selt þau
með tuga milljóna króna hagn
aði.
A hverfanda
ÞAÐ er ekki lengra síðan en
1949, að Jörgen Jensen
átti varla máiungi matar. —
Hann hafði áður unnið við
framleiðslu ýmiss konar leik-
fanga, en ekki gengið of vel.
Á stríðsárunum fékk hann
þýzka verksmiðju til þess að
framleiða tindáta í enskum
einkennisklæðnaði. Þeir
runnu út eins og heitar lumm.
ur, þar til yfirvöldin brugðu
á leik — fannst grínið heldur
gróft.
í Landskróna.
Kvöld eitt var Jörgen Jen-
sem boðið í bió í Landskrona.
Verið var að sýna kvikmynö-
ina Á hverfanda hveli, *sein
Danir höfðu þá ekki gjaídeyri
til að fá til landsins. Fjöl-
margir Danir voru í btó þetta
kvöld og Jensen fékk hug-
mynd. Hann komst að samn-
ingum um leigu á skipi, fékk
lánaðar 10 bús. d. kr. hjá vini
sínum og kom á föstum ferð-
um milli Kaupmannahafnar
og Landskrona.
Skip Jensens heita öll Scar-
lett að efnirnafni, en fur-
Nú á Jensen sjálfur tvær
ferjur á þessari leið, Tina
Scarlett átti að verða hin
þriðja, og þegar lágu fyrir
áætlanir um hina fjórðu. Far-
þegar eru nógir, — enda oft
sagt í gamni í Kaupmanna-
höfn, að Svíar komi yfir til
Kaupmannahafnar til þess að
fara á fyllirí, en Danir til
Svíþjóðar til þess að gera góð
fatakaup. Nú fer fólk sjálf-
sagt að renna grun í hvaðan
nafn skipsins, Scarlett, er
komið, en það er einmitt heiti
einnar aðalpersónunnar í kvik
myndinni ,Á nverfanda hveli*.
Cekk 9 ára úr Flóanum
vestur á Seltjarnarnes
VBÐ börðum að dyrum í snyrti-
legum bragga á Suðurlandsbraut
11. Maður hátt á áttræðisaldri,
nærri blindur bauð okkur inn
Við vorum komir. til að eiga tal
við konu hans Helgu Soffíu
Bjarnadóttur, í íilefni sjötugsaf-
mælisins hennar, sem er í dag,
og taka af henn, mynd til birt-
ingar.
Helga hafði lagt sig meðan hún
beið komu okkar.
— Það var skemmtifundur
hjá okkur í Hvöt i gærkvöldi,
sagði hún, og ég dansaði svo
mikið. sjötug kerlingin, að ég
er eftir mig.
Meðan Helga var að rísa á
fætur og slétta yfir hárið á sér,
litumst við um í stofunni. Þetta
er hlýleg stofa, ketill snarkar
á olíuofni og fjölskyldumyndir,
„Drottinn blessi heimilið" saum-
að skilirí af Tjarnarhúsum á
Seltjarnarnesi og stórt málverk
eftir Kjarval prýða veggi. Allt
þetta á sína sögu. Fjölskyldan
er stór, 12 börn. 43 barnabörn
og 3 barnabaf-~born. Málverkið
er gjöf frá Kp r\-<. sem er skyld
ur húsfreyjunm og Tjarnarhús
á skiliríinu er íæðingarheimili
hennar.
Æfisagan í stuttu máli.
Helga er íædd þar 13. október
1890. Þá bjuggu foreldrar henn
ar, Bjarni Gunnarsson og Soffía
ísleifsdóttir, í Tjarnarhúsum. En
skömmu seinna drukknaði fað-
irinn á skútunni Komet. Þa var
Helga 8 ára og bróðir hennar
tveggja. Ári seinna tók móðirin
það til bragðs að fara í kaupa-
vinnu með börnm austur í Land
eyjar. Sjálf hafði hún drenginn
hjá sér, en Helga smalaði á öðr-
um bæ. — Mér er það minnis-
stætt, þegar við gengum alla
leið austan úr Flóa og suður á
Seltjarnarnes um haustið, segir
Helga. Þá var ég níu ára göm-
ul. Fyrst vorum við reidd bæ
frá bæ, seinast frá Þjórsártúni
út í Flóa, en þar bjó Ólafur ís-
leifsson, bróðir mömmu minnar.
Úr því urðum við að ganga. Ég
bar ýmist bróður minn eða pok-
ann með dótinu okkar. Næsta
ár fór ég svo til ' vandalausra
og þá var maður nú látinn vinna
fyrir sér eins oe hægt var. Er.t
af því minnisstæðasta frá þe'm
árum er þegar ég var að fara
með mjólkina utan af Seitjarn-
arnesi og inn um alla Reykja-
vík, já langt inn á Laugaveg.
llelga Soffia Bjarnadóttir
Mig minnir að ég hafi verið 12
ára þá.
Þegar ég var 15 ára gömul fór
ég austur að Kálfholti í Holt-
um til sr. Ólafs Finnssonar og
Þórunnar Ólafsdóttur konu hans
og var þar i 7 ar. Hún er sú
bezta húsmóðir, sem ég heíx
kynnzt, og þar iærði ég margt
gagnlegt svo sem að sauma
vinnuföt á karlmennina og vinna
ull. Og 22 ára gömul giftist ég
Theodór Jónssyni, sem ættaður
er að norðan, frá Stóruvöllum í
Bárðardal. Við fluttum þá til
Reykjavíkur og höfum verið hér
síðan eða í 48 ár Þetta er nú í
stuttu máli ævisagan, sagði
Helga og þagnaði.
Ein með 12 börn.
— Hvar bjugguð þið í Reykja
vík?
— Hingað og þangað, oftast
í lélegu húsnæði. Það var jafn
erfitt hér áður fyrr að fá hús-
næði ef börnin voru mörg, og við
vorum fátæk eins og gengur. —
Lengst bjuggum við í 16 ár á
Grímsstaðaholtinu. Satt að segja
er þetta skásta húsnæðið, sem
ég hefi haft, þó það sé í bragga,
því hér höfum við gengið frá
öllu sjálf. Ég hefi t. d. aldrei
fyrr haft dúklagt gólf og teppi
á því.
— Og ekki hefur verið mikil
húshjálp, þrátt ryrir barnafjóld-
ann?
— Nei, ég hafði einu sinni 11
I ára gamla telpu, þegar ég var
að byrja að eiga börnin og stúlku
fékk ég í 10 daga þegar égáttitví
burana, sem eru yngstir. Það
er öll húshjálpm. Ég var oftasl
ein með allan hópinn, því mað-
urinn minn var samfleytt í burtu
á togara í 20 ár Hann var allt
af með aflakóngnum Guðmundi
Markússyni.
— Þér eruð trúuð kona, Helga,
er það ekki?
— Jú, mamma mín og amma
voru mjögtrúaðar . Þær sátu
með okkur krakkana og lásu
með okkur guðsorð. Síðan hef
ég alltaf beðið til guðs. Ég hef
líka séð sýnir, sem ýmsum þykja
merkilegar og hefi ég gefið út
lítinn pésa um sýnir og drauma.
Oft skrifa ég líka niður þessar
sýnir mínar í ljóðformi eða læt
skrifa þær. Hér eru mavgar
bækur með þessu, því ég vil
geyma það allt.
Já, það er sitthvað sem fyrir
kemur á langri leið, sagði Helga
að lokum. En ef heilsan er góð
og veðrið gott, þá er allt í lagi.
Frá því ég var barn, hefi ég
alltaf verið að biðja um gott
veður. Og nú er heilsan ágæt
hjá mér og veðrxð dásamlegt, og
á ásjötugsafmælinu á ég von á
stórum hóp afkomenda og kunn-
ingja.
Unqur maður
getur fengið atvinnu hj.á innflutningsfyrirtæki við akstur,
lagerstörf, innheitmu o.fl. Eiginhandar umsóknir, er
greini aldur og fyrri störf, sendist afgr. Mbl. fyrir annað
kvöld, merktar: „Framtíðaratvinna — 1907“.