Morgunblaðið - 12.11.1960, Blaðsíða 3

Laugardagur 12. nóv. 1960
MORGVTSBLAÐ1Ð
S
Kökukeflin
ÞETTA var eftir lokun. Kær-
asta yngri bakarasveinsins
sat á borðinu fyrir innan
brauðbúðina, jórtraði togleð-
ur og horfði á blaðamanninn
eins og sjaidgæfa dýrateg-
und.
— Heldurðu að þér líki vel
að vera gift bakara?
— Já, áreiðanlega.
— En ef það væri einhver
annar en Sæmundur?
— Nei, ertu vitlaus.
— Hvernig líkar þér, Sæ-
mundur-
— Að giftast henni?
— Nei, að vera bakari?
— Það er fínt. Góður vinnu
tími og létt vinna. Maður
getur farið í fimmbíó á hverj
um degi, ef maður vill.
— Hvenær byrjið þið?
— Klukkan sjö.
— Það var öðruvísi þegar
ég var að læra hjá Magnúsi
Bergssyni í Vestmannaeyjum,
segir Sigurður Jónsson, eig-
andi Brauðbúðar Austurvers,
þá varð maður að vinna frá
því klukkan sjö tii átta eða
níu á kvöldin, aka öllu i út-
sölur, hreinsa allar pönnur.j
þvo og ganga frá bakaríinu.
— Hvernia er að vinna hiá
að mér yxu kvenmannsbrjóst
í svona starfi.
— Ég hef lagt af síðan ég
byrjaði, segir Ragnar.
, — Hvenær byrjuðuð þið?
— Sjötta janúar nítján-
hundruð fimmtíu og níu
— Þá var enginn bakara-
nemi í Iðnskólanum, segir
Guðmundur Hersir. Sæmund-
ur er sá eini, sem er i skólan-
um núna.
Ragnar Eðvaldsson, bakarasveinn.

Björg Kristinsdóttir við afgreiðsluborðið í Brauðbúð Austurvers. (Ljósm.: Sveinn
sssispí
Þormóðss.)
og bakararnir
Sæmundur Sigurðsson,
bakarasveinn.
— Hvað eruð þið gamlir,
strákar?
— Sautján og tuttugu.
-— Þeir eiga allir framtíðina
fyrir sér, strákarnir, segir
Sigurður.
— Ég ætla að eignast mitt
eigið bakari, segir Sæmundur.
— Við vonumst til að það
fari að fjölga í stéttinni, seg-
ir Guðmundur Hersir.
— Við Guðmundur erum í
stjórn utanfararsjóðs bakara-
meistara, segir Sigurður, hann
er nú orðinn það stór, að það
verður hægt með góðra
manna hjálp að styrkja unga
bakarasveina til utanfarar á
næst ári til að fullnema sig
í bakaralistinni.
— Hvað er kaupið mikð?
Fastakaupið er tólí-
hundruð sjötíu og fjórar kr(m-
ur á viku, segir Sigurður, en
ég borga strákunum verka-
mannakaup.
— Fastakaupið er lágmark,
segir Guðmundur, en bakara-
meistarar mega borga meira,
ef svo um semst.
Síðan settu strákarnir á sig
hvítar svuntur og ljósmynd-
arinn smellti af þeim mynd-
um. Kærastan eignast svona
svuntu einhvern tíma, þá
verður hún hætt að jórtra
togleðrið. i.e.s.
Merki Blindrafélags-
seld á morgun
ins
STAKSTEIIVAR
Andlega samvaxnir
1 forystugrein Alþýðublaðsin*
í gær segir m.a. á þessa leið:
„Sjaldan eða aldrei hefur kom
ið fyrir á Alþingi að einn þing-
maður væri eins aðþrengdur og
innikróaður í umræðum dag eftir
dag og Hermann Jónasson hef-
ur verið upp á síðkastið . . .
Nú hefur Hermann vafizt í
þessu neti, hann og Finnbogi
Rútur eru eins og andlega sam-
vaxnir tvíburar í ábyrgðarlausri
andstöðu. En Hermann getur
, ekki losnað við fortíðina. Það
kenvur honum gersamlega í koll,
að hann hefur breytt öðruvísi,
þegar hann sjálfur var ráðherra.
Hermann Jónasson ætti að
vera yfir það hafinn að snúa ger-
samlega við blaðinu og taka í
stjórnarandstöðu þveröfuga
stefnu við það sem hann gerði í
ráðherrastól. Því miður virðist
hann ekki vera það og hlaut því
að fara svo í jafn viðkvæmu máli
og landhelgisdeilan er, að liann
reki sig illilega á fortíðina“.
Orð að sönnu
Hér í Staksteinum í gær var
rætt um þrengingar Hermanns
Jónassonar og Framsóknar-
manna í landhelgismálinu og
sagði þar:
„Varla er þó siðgæði Tímans
skyndilega orðið svo mikið, að
blaðið treysti sér ekki til að
verja hræsni, yfirdrepsskap og
ósannindi, ef því er að skipta".
Þetta urðu orð að sönnu, því
að í gær ver Tíminn allri for-
síðu sinni til varnar Hermanni
Jónassyni og birtir stærðar mynd
af kempunni. En hvað sem for-
síðu Tímans líður, þá standa stað
reyndirnar óhaggaðar og þær
eru, að Hermann Jónasson hafði
forgöngu um það í samvinnu við
Guðmund f. Guðmundsson, utan-
ríkisráðherra, að reyna samninga
tilraunir, ekki við Breta eina,
heldur allar Atlantshafsbanda-
Iagsþjóðirnar allt sumarið 1958.
Um það eru til skjalfastar sann-
anir, eins og Morgunblaðið hefur
skýrt frá og þeim staðreyndum
breyta engar upphrópanir.
Á MORGIJN er hinn árlegi
merkjasöludagur Blindrafélags-
ins. Allur ágóði merkjasölunnar
rennur til að fullgera hið nýja
dvalar- og vinnuheimili Blindra-
félagsins, en húsbyggingin er
komin langt áleiðis.
pabba sínum,
— Kallinn er
Sæmundur?
ágætur.
— Ég sagði honum og Ragn
ari að þeir skyldu reyna
þetta, segir Sigurður. Ragnar
var búinn með einn vetur
Menntaskólanum .
— Hvers vegna hættirðu,
Ragnar?
— Til að verða ekki blaða- ^
maður.
— Jæja, kannski bakara-
iðnin sé það eina, sem getur
forðað manni frá því að verða
blaðamaður.
— Blaðamenn eru svo for-
vitnir, segir kærastan.
— Ætlar þú líka að gifta ,
þig, Ragnar?
— Já, en ekki henni.
— Heldurðu að þú verðir
ekki alltaf að baka fyrir kon-i
una, þegar þú kemur heim á°
kvöldin?
— Nei, ég get fundið upp
á einhverju betra.
— Það þýðir ekkert fyrir
þær að ætla að nota
kökukeflið á bakara, segir
Guðmundur Hersir, formaður •
Bakarasveinafélags íslands,||
það snýst í lið með bakaran-
um.
— Ég yrði dauðhræddur um

Aærasia..
Blaðamönnum var í gær boð-
ið að skoða hið nýja hús Blindra
félagsins að Hamrahlíð 19. Hús-
byggingunni er senn lokið, það
er fullbúið hið ytra og að innan
er búið að hlaða öll skilrúm,
leggja miðstöð, múrhúða og
langt komið að mála. Einnig er
búið að setja upp alla klæða-
skápa langt komið að setja upp
eldhúsinnréttingar og verið er
að setja handrið á stiga.
Á neðstu hæð hússins verða
vinnustofur blinda fólksins og
ennfremur sölubúð, þar sem það
selur handavinnu sína. Á 2. hæð
eru tvær 2ja herbergja íbúðir og
3 einstaklingsherbergi, auk eld-
húss og borðsals. Á efstu hæð-
inni eru einnig tvær íbúðir, 4
einstaklingsherbergi og eldhús í
kjallara hússins er þvottaher-
bergi, miðstöðvarherbergi og
geymslur m.a.
Byggingarkostnaðurinn við
heimili Blindrafélagsins nemur
fram að þessu 2.046,000 kr. —
Af þeirri fjárhæð hefur félagið
fengið 150 þús. kr. styrk frá rík-
issjóði og 800 þús. kr. að láni, en
hinu öllu verið safnað. Nú vant-
ar hinsvegar fé til að ljúka bygg-
ingunni, en talið er að aðeins
taki 1—2 mánuði að fullgera
húsið, ef peningar væru fyrir
hendi.
Þess má geta, að tvö félög
starfa að málefnum blinds fólks
hér í bænum, Blindrafélagið og i
Blindravinafélagið, og hafa bæði
þessi félög hvort sinn merkja-
söludag, enda ekkert samstarf á
milli félaganna. Merkjasöludag-
ur Blindravinafélagsins var fyr-
ir þrem vikum.
Sæiisk-íslenzka
féla^ið
AÐALFUNDUR íslenzk-sænska
félagsins var haldinn í Þjóðleik- I
hússkjallaranum 2. nóvemiber. |
Formaður var endurkjörinn Guð
laugur Rósinkranz, þjóðleikhús- |
stjóri og í stað Árna Tryggvason
ar, hæstaréttardómara, sem baðst
undan endurkosningu, og Sigurð
ar Hafstaðs, sendiráðsritara, sem
dvelur erlendis, voru kjörnir
þeir Halldór Halldórsson, prófess
or og Sveinn Einarsson, fil. kand.
Aðrir í stjórn eru Halldór Kiljan
Laxness, Gunnar Steindórsson og
Sigurður Þórarinsson. |
Að aðalfundarstörfum loknum
flutti sænski leikstjórinn Hans
Dahlin erindi um sænska skáidið
Lars Forssell og skýrði nokkur
ljóð hans, sem sungin voru á
plötum af konu Dahlins, leikkon
unni Ulla Sjöblom, sem er talin
bezta vísnasöngkona Svía um
þessar mundir. Á eftir var kaffi-
drykkja.
„Hundalógik“
Annars er nú um fátt meira
rætt en eymd Framsóknarflokks
ins, sem að undanförnu hefur
fyrst og fremst byggt kommún-
istaþjónkun sína á árásum á ís-
lenzku ríkisstjórnina fyrir að
reyna að Ieysa fiskveiðideiluna
friðsamiega, en er nú uppvís
að því að hafa sjálfur staðið að
nákvæmlega sambærilegum til-
raunum árið 1958.
Hermann Jónasson er slyngur
stjórnmálamaður en þess var þó
auðvitað ekki að vænta að hon-
um tækist að snúa sig út úr þeim
gapastokk sem hann er kominn í.
Tilraun hans til þess í ræðu
þeirri, sem Tíminn birtir í gær,
er lika einstaklega aumleg. Aðal-
röksemdarfærslan er sú, að til-
boð, er ganga fram og til baka,
séu ekki tilraun til samninga. Nú
er Hermann Jónasson lögfræð-
ingur og svo mikið veit hann að
tilboð sem er samþykkt er samn-
ingur ,þ. e. a. s. ef Atlantshafs-
bandalagið hefði samþykkt eitt-
hvað af tilboðum þeim, sem ís-
Ienzka ríkisstjórnin sendi Atlants
hafsbandalaginu, þá var kominn
á samningur. Til þess þurfti ekk
ert meira að koma. Og raunar
þarf engan lögfræðing til að
vita þetta, það er hverjum manni
Ijóst, að ef hann býður einhverj-
um öðrum t.d. hús sitt tíl kaups,
og sá maður samþykkir tilboðið,
þá er þar með kominn á kaup-
samningur. Með „hundalógik"
sinni má því segja, að Hermann
Jónasson geri ekkert annað en
i bíta hausinn af skömminni.