Morgunblaðið - 25.11.1960, Síða 16

16
MORGVNVT 4 0 1»
Föstudagur 25. nftv. 1960
Þórarínn Björnsson
afgrm. — Minning
í DAG fer fram frá Fossvogs-
kirkju útför Þórarins Björnsson-
ar, afgreiðslumanns, Ljósvalla-
götu 12 hér í bæ. Hann andaðist
18. þ.m. í Landsspítalanum, eftir
stutta legu.
Þórarinn var fæddur að Stuðl-
um í Norðfirði 21. sept. 1885 og
var því nýlega orðinn 75 ára,
þegar hann lézt. Foreldrar hans
voru Björn Þorleifsson bóndi að
Stuðlum og seinni kona hans,
Björg Marteinsdóttur frá Reyð-
arfirði. Auh Þórarins eignuðust
þau 3 börn, Unu Rannveigu, sem
ung að árum fluttist til Ameríku,
Bóas, sem lengi bjó á Búðareyri
í Reyðarfirði, nú látinn, og Karl,
sem búsettur er hér í bænum.
Tvær hálfsystur átti Þórarinn
frá fyrra hjónabandi föður hans.
Hétu þær Þórunn og Guðrún, en
hún var móðir Hallgríms heit-
ins Benediktssonar, stórkaupm. í
Reykjavík. Um 12 ára aldur miss
ir Þórarinn föður sinn. Fer hann
Aðalfundur hins íslenzka
Biblíufélags
verður í Dómkirkjunni þriðjudaginn 29 nóv. n.k.
og hefst kl. 8,30 s.d.
Aðalfunda.'störf. Kjörnir 4 menn í stjórn.
Jóhann Hannesson prófessor flytur erindi.
Telpnakór syngur.
Dr. Páh ísólfsson leikur á orgel.
Tekið á móti nýjum félögum.
STJÓRNIN.
Til sölu
við Hringbraut 5 herbergja íbúð í góðu standi, ásamt
bílskúr. Nánari upplýsingar gefur
Málflutningsskrifstofa
Einars B. Guðmundssonar, Guðlaugs Þorlák««Anar,
Guðmoundar Péturssonar,
Aðalstræti 6 símar 1-2002, 1-3202, 1-3602.
Guðjónssonar, en dvelur þar
fremur stutt og ílyzt síðan að
Fannadal til Sveins Guðmunds-
sonar. Þar er hann í nokkur ár.
En fljótt varð hann að standa á
eigin fótum. Næstu ár stundar
hann sjó, m.a. á skútum, og
nokkrar vertíðir er hann í Vest-
mannaeyjum. Þar kynntist hann
eftirlifandi konu sinni, Pálínu
Þorsteinsdóttur. Giftu þau sig þar
23. des. 1913, en fluttust næsta
vor til Reykjavíkur. Næstu ár
gerir Þórarinn út vélbátinn „Her
kúles“ ásamt Karli bróður sín-
um. Stunduðu þeir þorskveiðar,
síldveiðar og einnig hvalveiðar.
Um eða úpp úr 1928 snýr Þórar-
inn sér að öðrum störfum. Var
hann um tíma síldarmatsmaður á
Seyðisfirði, vann hjá Kaupfélagi
Héraðsbúa, stundaði vegavinnu á
sumrum o. m. fl. Árið 1945 flutt-
ist hann ásamt fjölskyldu sinni
til Reykjavíkur. Vann hann 1 ár
í Kassagerðinni, en síðastliðin 14
ár hefur hann starfað í Veiðar-
færaverzluninni Verðandi. Þar
undi Þórarinn hag sínum vel og
naut trausts og virðingar sam-
starfsmanna sinna ems og ann-
ars staðar þar, sem hann hefur
starfað.
Þórarinn Björnsson reyndi það
eins og svo margir alþýðumenn,
sem brutust áfram með fjölskyld
ur sínar á 3. og 4. áratug þess-
arar aldar, að efni voru aldrei
mikil. En hann hefur sKilað sinu
dagsverki með sóma.
Og ekki skal því gleymt, að til
þess naut hann óskiptrar aðstoð-
ar sinnar ágætu konu, sem
reynzt hefur honum tryggur lífs-
förunautur. Talandi tákn um það
eru heimilið þeirra og börnin,
en þau voru 5: Björg Karólína,
sem dó aðeins 3 mánaða gömul,
Unnur, gift Þóri Skarphéðinssyni,
kaupmanni, Sigríður, gift Stefáni
Einarssyni, hreppstjóra, Guðgeir,
kvæntur Sigríði Gestsdóttur,
skrifstofustúlku, og Kristinn, sem
búsettur er í Kanada.
Þórarinn Björnsson var maður
greindur og gætinn. Hann var
sérstakt prúðmenni í allri um-
gengni, hógvær í skoðunum og
með afbrigðum traustur og áreið
anlegur í öllum viðskiptum. Und
irritvðum er vel ljóst, að Þór-
arinn vildi sem minnst láta sín
getið lifs og liðinn. Var bað í
fullkomnu samræmi við með-
fædda hógværð hans og hlé-
drægni. Skal hér því staðar
numið.
Að lokum flyt ég þér, kæri
vinur, éinlægar þakkir fyrir ó-
rjúfandi vináttu frá fyrstu tíð
og bið blessunar Guðs á ókomn-
um slóðum nýrrar tilveru.
Aðstandendum öllum sendi ég
mínar innilegustu s<»múðarkveðj-
ur. —
Guðmundur Magnússon.
Prentvél
Viljum selja þriggja ára gamla Grafo-Press. Vélin er
nýyfirfann af sérfræðingi verksmiðjunnar.
Prentsmiðja Jóns Helgasonar
Bergstaðastræti 27.
íbúð við Laugarás
Björt og skemmtileg 4 herb. efri hæð með svöh n
ásamt geymslum og 2 svefnherbergjum í risi (sem
lítil eldhúsinnrétting getur fylgt). Sér bílskúrsrétt-
indi. Fallegur garður. Mjög fallegt útsýni.
íbúðin er laus nú þegar.
STEINN JÖNSSON, hdl.
Lögíræðistofa — Fasteignasaia
Kirkjuhvoli —- Símar 19090 — 14951.
2
LESBÓK BARNANNf
LESBÓK BARNANNA
3
Loksins!
„Einn pott af nýmjólk",
sagði Bogga og lagði pen-
ingana á borðið.
„Brjóttu nú ekki flösk-
una“, sagði afgreiðslu-
stúlkan — „ertu með
nokkuð til að setja hana
í?“ —
„Já, karfan er á hjól-
inu mínu“, svaraði Bogga
og fór út úr búðinni. En
þegar hún kom út á göt-
una, brá henni í brún. —
Hjólið hennai var horfið.
„Mamma gefur péi
pönnuköku, ef þú vilt
fara með þessa mjólkur-
fiösku heim til hennar"
sagði Bogga við Eirík
Hann stóð við búða.-
glugga og horfði á sæi-
gætið, sem stillt var ut í
hann.
„Það skal ég gera“,
sagði Eiríkur og rétti
fram höndina.
„Flýttu þér þá“, sagði
Bogga um leið og hún
þaut af stað. Hún hafði
komið auga á svolítinn
rauðan depil. langt, langt
í burtu og þar brá úka
fyrir bláum lit. Hún h.jop
og hljóp. Þetta oláa var
áreiðanlega hjólið henn-
ar. Það var hún viss um.
Bilið styttist, og hun ?á
það nú betur. Jú, þetta
var hjólið hennar. Strás-
ur í rauðum buxum var
að leika sér á því.
„Stanzaðu, stanzaðu,
þetta er hjólið mitt“, kall-
aði Bogga.
Strákurinn leit við,
horfði andartak á hana
og hjólaði svo áfram.
„Láttu mig fá íiiólið
mitt“. kallaði Bogga um
leið og hún greip í strák-
inn. Hann fitlaði við bjöll
una og allt í einu fór
hann að hringja með
feikna látum, ding, ding
— ding — ding ...
Bogga hrökk við. —
Hljómurinn í þe-sari
bjöllu var allt öðru vísi,
en í hennar. Þetta var þá
ekki hennar hjól.
„Fyrirgefðu", sagði hún,
„ég hélt, að þetta væri
hjólið mitt. Það er alveg
eins, og einhver hefur
tekið mitt“.
„Seztu fyrir aftan mig“,
sagði strákurinn, „nú för-
um við heim til þín og
svo skal ég hjálpa 'þer
að finna hjólið“.
Þau gátu ekki farið
hratt, þegar þau tví-
menntu. Brátt fóru þau
fram hjá búðinni, en þar
sást ekkert hjól.
„Ég ætla að hlaupa til
mömmu og segja henni
að einhver hafi tekið
hjólið mitt“, sagði Bogga.
Drengurinn fylgdist með
henni á sínu hjóli. Hvað
haldið þið, að þau hafi
séð, þegar þau komu að
dyrunum hjá Boggu?
Þar stóð hjólið hennar.
Nýja, bláa hjólið. Þarna
var það, rétt eins og
ekkert hefði skeð. Bogga
varð að heyra hljóminn
í bjöllunni . . . ding —
dong — ding —dong. Hún
vildi vera viss um, að
þetta væri nú hennar
eigið hjól.
En hvernig gat hjólið
hennar hafa komizt hing-
að, meðan hún var að
kaupa mjólkina?
Kannski hafði Lísa á
þriðju hæð tekið það
traustataki, til þess að
hjóla svolítið.
Bogga steig nú á hjól-
ið og ók af stað með
stráknum.
„Hvað heitir þú?“
spurði Bogga.
„Stebbi“, sagði strákur-
inn og þaut fram hjá
henni.
„Eg heiti Bogga“, kall-
aði hún á eftir honum,
„en þú mátt ekki fara
svona hratt, þá dregst ég
aftur úr“.
Stebbi hinkraði við.
Meira.
f>?i
Krossgáf c
Lárétt: 1 hljóta — 2
spurnarupphrópun — 4
neyðarkall — 5 höfðing-
skapur — 6 tveir eins —
7 skipað að fara úr húsi
— 9 harma.
Lóðrétt: 1 ein af höfuð-
áttunum — 2 sokkur — 3
kjánana — 4 þessi (kvk)
— 8 á fæti.
ÆSfft og ÁSATRÚ
31. Hamarinn var bezta
og dýrmætasta eign Þórs.
Það var þess vegna ekk-
ert undarlegt, þótt honum
brygði illa við, þegar
hann komst að raun um,
að hamrinum hafði verið
stolið eina nóttina, með-
an hann svai.
Skjálfandi af reiði hróp
aði hann: „Loki! Heyra
skaltu það, sem engan
grunar: Áss er stolinn
hamri.“ Hamrinum hefur
verið stolið frá Þór). —
32. Þór og Loki béldu á
fund gyðjunnar Freyju,
sem átti fjaðraham. Þeír
báðu um hann að láni.
Freyja léði þeim haminn,
Loki fór í hann og flaug
af stað, svo að þaut i
vængjunum Hann flaug
til Jötunheima Þar hitti
h a n n Þursakonunginn
Þrym, sem sat uppi á há-
um hól og fléttaði gull-
band handa hundum sin-
um.