Morgunblaðið - 16.03.1961, Síða 16

16
MORCUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 16. marz 1961
DÆTURNAR VITA BETUR I
SKÁLDSAGA EFTIR RENÉE SHANN
— Já, við borðuðum saman í
gær. Hún sendi þér beztu kveðj-
ur sínar. Annars býst ég við hún
komi hingað einhverntíma á
næstunni.
— Ó, það var indælt! sagði
Janet og andlit hennar ljómaði.
— Ég vona bara, að hún komi
fljótt. Það væri ekki ónýtt að
hafa hana einhversstaðar nærri,
ef mér skyldi lenda alvarlega
saman við mömmu. Hún er svo
skilningsgóð og nærgætin.
Nigel brosti. — Ég er líka feg-
inn, að hún skuli vera einhvers-
staðar nærri. Ég er svo heppinn,
að hún er alveg sannfærð um,
að ég sé eini rétti maðurinn
handa þér, og þessvegna veit ég,
að hún lætur aldrei telja þig af
þvi að giftast mér.
— Þú þarft engar áhyggjur að
hafa, elskan. Ég læt engan telja
mig af því.
— Það er nú sama. Það spillir
aldrei að hafa Cynthiu einhvers-
staðar nærri.
Janet hugsaði til þess með
innilegri hlýju, hve gott það
væri ef Cynthia kæmi. Enda þótt
Cynthia Langald væri að aldri
nær mömmu hennar en henni
sjálfri, að því er hún hélt, hafði
hún orðið einhver nánasta vin-
kona hennar, þetta síðasta ár í
París. Hún hafði komið í eitt
samkvæmið hjá frú Bayonne, og
þegar á þessum fyrsta fundi
þeirra, höfðu þær Hregizt hvor
að annarri. Janet gat sér þess
til, að það, sem fyrst hafði dreg-
ið hana að Cynthiu væri aðdáun.
Hún hafði aldrei manneskju hitt,
sem hún dáðist svo að af öllum
huga sínum. í hennar augum
hafði Cynthia alla kosti konu til
að bera: fríðleik, persónutöfra,
kýmnigáfu og fullkomna ósín-
girni í áhuga hennar á öðru
fólki. Auk þess var svo það, að
Cynthia fyrir sitt leyti virtist
jafnhrifin af Janet, og vitanlega
var það dásamlegt. Enda þótt
hún sæti í mikilsverðu og vel-
launuðu embætti í brezka sendi-
ráðinu og ætti sér heilan hóp af
fínu og háttsettu fólki, hafði hún
alltaf tíma til að hitta Janet,
tala við hana í síma, snúa sér
frá sínum eigin áhugamálum til
þess að ræða um hin, sem Janet
bar fyrir brjósti
— Ég dáist að Cynthiu, sagði
Janet, eins og ósjálfrátt.
— Það geri ég líka, fyrst hún
kynnti okkur.
— Ég hef oft furðað mig á því,
að hún skuli ekki hafa gifzt.
— Það segi ég líka.
— Hún getur náttúrlega hafa
misst unnustann í stríðinu.
— Það gæti hugsazt. En það
er nú ár og dagur síðan.
— Það gerir engan mismun —
ef hún hefur elskað hann ....
hún þagnaði og brosti .... eins
og ég elska þig.
— Einhver annar hefði nú get-
að komið til sögunnar á öllum
þessum árum.
Hún hristi höfuðið. — Ekki
handa Cynthiu. Ég er viss um,
að ef hún hefúr einhverntíma
elskað einhvern innilega, getur
hún aldrei elskað aftur.........
Aftur brosti Janet, en nú alvar-
legri á svipinn. — Það mundi ég
ekki gera, ef eitthvað kæmi fyr-
ir þig. Ó, Nigel, ég þakka guði
fyrir, að ég skyldi ekki verða
ástfanginn af þér á stríðsárun-
um.
— Þú varst nú kannske heldur
of ung þá!
— Og þú líka, sem betur fer.
Hann leit á klukku, sem var á
veggnum, rétt hjá þeim.
— Klukkan hvað viltu vera
komin heim?
— Það stendur nokkurnveginn
á sama, ef við komum fyrir te-
tíma. Þá lofuðu pabbi og mamma
að vera komin heim.
— Á hina miklu fjölskyldu-
ráðstefnu?!
Hún leit á hann, kvíðafull.
— Já! Hún hallaði sér að hon-
um yfir borðið. — Elsku vinur,
ef mamma verður erfið og vill
ekki samþykkja, að við opinber-
um strax, þá reyndu að skilja
hana. Ég bið ekkj um annað en
það, að þú hafir ofurlitla þolin-
mæði ef svo fer, því ekki langar
mig til að bíða. En það leggst í
mig, að við verðum að gera okk-
ur það að góðu.
III.
Priscilla leit á litlu, frönsku
klukkuna á arinhillunni.
— Ég er nú ekki vön að reka
gestina frá mér, en ég veit, að
hún dóttir þín verður óþolin-
móð ef þú verður ekki komin
heim fljótlega. Klukkan er næst-
um fjögur.
Margot drap i vindlingnum sin
um. — Ég hef nú ekki spönn til
að fara alls ekkert heim núna.
Þú veizt afstöðu mína til þess-
arar væntanlegu trúlofunnar.
— Jú, það hefurðu sagt mér.
Og ef mér mætti leyfast að segja
það, þá finnst mér þessi afstaða
þín bæði heimskuleg og eigin-
gjörn.
Margot reis seinlega upp úr
sæti sínu. — Þú verðúr vist, sem
elzta og bezta vinkona mín, að
hafa leyfi til að segja eins og
þér býr í brjósti við mig. Hún
dró á sig hanzkana.
— Það finnst mér líka sjálfri,
Margot. Röddin í Priscillu var
nú orðin gælin. — Og því ekki
að reyna nú einu sinni að gleyma
sjálfri þér. Ef Janet er alvar-
lega ástfangin af þessum unga
manni, finnst mér, að þú ættir
að lofa þeim að giftast og senda
þau svo til Washington með
blessun þína í nesti. Líttu bara
á mig sjálfa! Ekki veit ég betur
en Susy sé suður á Möltu.
— Já, en Henry er hér.na.
— Hvað kemur það málinu
við? spurði Priscilla, sem vissi
fullvel, hvernig allt var í pott-
inn búið, en vildi gjarna vita,
hvort Margot gæti nú loks orðið
hreinskilin við hana.
— Það kemur allt málinu við.
Mig langar ekki að vera ein-
mana og yfirgefin eig'inkona.
Að minnsta kosti skal ég gera
mitt til að afstýra því.
— Ég skil. Mér datt einmitt
í hug, að þessi væri ástæðan.
— Ég er alveg sannfærð um, I
hélt Margot áfram, — að sama
daginn sem Janet fer af heimil-
inu, til þess að gifta sig, yfir-
gefur Philip mig.
— Já, en góða mín; ef ykkur
kemur svona illa saman, hvað er
þá unnið við að vera að hanga
saman?
Margot sneri sér undan spyrj-
andi augnaráði vinkonu sinnar.
Einmitt þessa spumingu hafði
hún lagt fyrir sjálfa sig hundrað
sinnum á undanförnum árum/
Og alltaf svarað henni eins.
Henni líkaði vel að vera kona
Philips Wells, hins góðkunna
víxlara. Hana langaði ekkert til
að verða aumingja Margot Wells,
sem var svo erfið í skapinu, að
fallegi maðurinn hennar hafði
yfirgefið hana. Henni þótti vænt
um heimili sitt og þjóðfélags-
stöðu og meðvitundina um það,
að konurnar, sem enga hug-
mynd höfðu um hjónabands-
ástæður hennar, öfunduðu hana.
— Ég get ekki farið út í þá
sálma núna.
— Mér dettur í hug, hvort þú
elskir hann ennþá?
Margot sneri sér að Priscillu
með grimmdarsvip, én skelfd
yfir því að hún skyldi þarna
fara miklu nær sannleikanum
en jafnvel hún — sjálf eigin-
konan — gat trúað.
— Talaðu ekki eins og kjáni.
Priscilla andvarpaði. — Ég
vildi bara óska, að þú gætir ver-
ið hamingjusamari, væna mín.
— Það er allt í lagi með mig.
— Ekki líturðu þannig út.
Margot leit sem snöggvast á
sjálfa sig í speglinum yfir arn-
inum. Sannleikur þessara orða
lá óþarflega mikið í augum uppi.
Svona hugarástand eins og henn
ar lék útlit kvenna grátt, ekki
sízt þeirra, sem komnar voru
yfir fertugt. Henni datt í hug,
að hún þyrfti að gera eitthvað
við þessu, og taka útlitinu sínu
almennilega tak. Það gat verið
gott að taka reglulega andlits-
nudd og kannske jafnvel breyta
hárgreiðslunni. Hún herpti var-
irnar. Nei, þessar aðgerðir utan
frá myndu ekkert duga. Hrukk-
urnar kringum munninn á henni
hyrfu ekki fyrir neinni máln-
ingu, og þá ekki sorgarsvipurinn
í augunum fyrir nýrri hár-
greiðslu.
— Reyndu að gera allt sem
þú getur til þess að gera Jánet
hamingjusamari, sagði Priscilla.
Það getur líka orðið til þess að
bæta samkomulagið á heimilinu.
— Æ, í herrans nafni, farðu
nú ekki að predika. Margot
smellti kossi á Priscillu og sagð-
ist þurfa að koma sér af stað.
— Svo getur þú dregið upp fyrir
þér mynd af okkur Philip, sem
Sliáldið og mamma litla
sem stóð við brennandi bílinn?
f/
L
il
Chuck, þú skalt binda
stað .... Ég kem með Markús
að róa!
Á meðan
ídrengúm í sælið og fljúga af
i
bapkarbátaum! Jæja. Farðu
— Niður Andy
Kyrr!
— Hafðu ekki áhyggjur Lydia
.... Ég næ í drenginn!
hinum elskandi foreldrum bjóð-
andi nýja tengdasoninn velkom-
inn í fjölskylduna, sagði hún
dapurlega.
— Það vildi ég, að ég væri
Hvernig ertu að hugsa um að
snúast við málinu?
— Ég segi, að hún sé of ung.
— Og ef hún vitnar til Susy?
— Þá segi ég, að hún sé samt
of ung.
— En þú verður að athuga,
Margot, að sú röksemd endist
ekki nema skamman tíma. Janet
verður ekki átján ára til eilífðar
nóns. Það er heimska að halda,
að þú getir haldið öllum ungum
mönnum frá henni, bara af því
að þú sért hrædd um að missa
Philip, ef hún tæki upp á því
að gifta sig.
■— Ég get haldið aftur af henni
í bili. Hún var næstum búin að
bæta því við, að ef til vill væri
frestur það eina, sem hún þyrfti
með. Og í sambandi við það datt
henni í hug, og næstum í fyrsta
sinn, að hún Aræri jafnvel ennþá
ástfangin af Philip. Að það væri
einmitt vegna þess, hve mikils
virði hann værj henni, og hún
honum lítils virði, að samkomu-
lagið væri svona stirt hjá þeim.
Þú ættir að fara varlega,
sagði Priscilla, — annars gæti
allt farið í háaloft og Janet gæti
SHÍItvarpiö
Fimmtudagur 16. marz.
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Morg
unleikfimi — 8.15 Tónleikar —•
8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónleik-
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.50 ,,A frívaktinni“: SjómannaþáttuP
1 umsjá Kristínar Önnu Þórarinsr
dóttur.
14,40 ,,Við, sem heima sitjum" (Vigdís
Finnbogadóttir).
15.00 Miðdegisútvarp: Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir og til-
kynningar — 16.05 Tónleikar.
18.00 Fyrir yngstu hlustendurna (Gyða
Hagnarsdóttir og Erna Aradóttir).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Píanótónleikar: Ross Pratt
leikur.
a) Sinfónískar etýður op. 13
Schumann.
b) Tvö lög eftir Debussy. j j
20.30 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Hungur-
vaka; II. (Andrés Björnss),
b) Norðlenzkir kórar syngja.
c) Erindi: Hákonarstaðabók
og Skinnastaðaklerkar; síð
ari hluti (Benedikt Gísla-
son frá Hofteigi.)
dd Vísnaþáttur (Sigurður
Jónsson frá Haukagili.) •
21.45 íslenzkt mál (Jón Aðalsteinn
Jónsson cand. mag.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (37).
22.20 Ur ýmsum áttum (Ævar R.
Kvaran leikari).
22.40 ,,Fúgulistin“ (Kunst der Fugo
eftir Johann Sebastian Bach;
þriðji og síðasti hluti (Kamm
erhljómsveit óperunnar í
Dresden leikur; Werner Egk
stjórnar. — Dr. Hallgrímur
Helgason skýrir verkið).
23.15 Dagskrárlok.
Föstudagur 17. marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Mor£
unleikfimi — 8.15 Tónleikar —
8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónleik-
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar). ,
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 „Við vinnuna". Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir, veð-
urfr. og tilk. — 16.05 Tónleikar).
18,00 Börnin heimsækja framandi þjóð
ir: Guðmundur M. Þorláksson seg
ir frá flugferð til Tyrkjaveldis.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20,00 Efst á baugi (Tómas Karlsson og
Björgvin Guðmundsson).
20.30 Einsöngur: Suzanne Danco *yng«
ur lög eftir Bellini og Gounod,
20.50 Útvarpið byrjar tónleikaflokks
Islenzkir píanóleikarar kynna són
ötur Mozarts:
a) Björn Franzson flytur •rlndl
um tónskáldið.
b) Jón Nordal leikur píanósón*
ötu í C-dúr (K279).
21.30 Útvarpssagan: „Blítt lætur ver*
öldin“ eftir Guðmund G. Haga*
lín; IX. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir. * .
22.10 Passíusálmar (38.) N
22.20 Frá Húsmæðrasambandi Norðui"*
landa: Norræna bréfið 1961 (Rann
veig Þorsteinsdóttir hrl. flytur),
22.40 í léttum tón:
a) Yma Sumac syngur.
b) Les Baxter og hljómsveit hans
leika. *
23.10 Dagskrárlok.