Morgunblaðið - 28.04.1961, Síða 15

Föstudagur 28. apríl 1961
MORGUNBLAÐ1Ð
15
Runólfur Kjartans-
son kaupm. - Kvebja
— Útþensla
kommúnisma
Framh. af bls. 8.
neitunarvald innan framkvæmda
stjórnarinnar, svo sem þeir hafa
nú í Öryggisráðinu .(Rússar vilja
þriggja manna framkvæmda-
stjórn, og sé einn þeirra Rússi.)
4. Að afla sér eins mikilla
vinsælda og komast til eins mik-
illa áhrifa og framast er unnt í
hinum svpkölluðu vanþróuðu
löndum, en þar lízt Krúsjeff væn-
legast til fanga um verulegan
framgang kommúnismans í ná-
inni framtíð. — Á þessu sviði er
beitt nær öllum hernaðartækjum
hins „diplómatíska" vópnabúrs
Sovétríkjanna, segir New York
Times. En megináherzla er lögð á
það, að við sérhvert tækifæri,
sem býðst, komi Sovétríkin fram
sem hið einasta af helztu ríkjum
heimsins, er sé einlæguf vinur og
fús verndari allra þeirra, sem
enn eru undir nýlendustjórn
vestrænna ríkja.
1 5. Að vinna að því öllum
árum að kljúfa samtök vestrænna
þjóða, svo sem nýmörg dæmi
eru um.
★
[ Að baki állri stefnu Krúsjeffs
J
liggur sú viáta. að kommúnism-
inn geti sigraoKapitalismann, án
þess að til stórstyrjaldar þurfi
að draga, vegna þess að Sovét-
ríkin muni innan fárra ára geta
bent öllum heiminum á yfirburði
sína í skipulagi efnahagsmála,
í vísindum og á fleiri sviðum.
Menn telja yfirleifct, að Krúsjeff
trúi þessu statt og stöðugt — en
einnig kemur það til, að hann
þykist þess fullviss og megi
treysta því, að sér sé óhætt að
tefla á hin tæpustu vöð ,þar sem
Bandaríkin muni aldrei hefja
kjarnorkustríð.
★
Jafnframt virðist það svo
nauðsynlegt, vegna aðstöðu hans
heima fyrir, að honum takist að
hafa batur en vesturveldin á
svýði utanríkismála — a. m. k.
öðru hverju. Og ekki má hann
vanrækja innanríkismálin heldur.
Þjóðin krefst betri lífskjara —
og hefir æði takmarkaðan áhuga
á því að fórna lífi og limum
fyrir Laos eða aðra „útkjálka"
heimsins. í þessu sambandi
skyldi því ekki gleymt, að Krús-
jeff hefir verið á þönum fram
og aftur um ríki sitt, það sem af
er þessu ári, til þess að reyna
að leysa vandamál landbúnað-
arins, en lítil -framleiðsla hans
hefir óneitanlega sett dálítinn
blett á sovétskipulagið.
ENGINN má sköpum renna, og í
dag kveðja vandamenn, vinir og
félagar góðan og grandvaran
mann, Runólf Kjartansson, kaup
mann, en hann andaðist 23. þ.
m. eftir langa vanheilsu.
Runólfur var Skaftfellingur að
ætt og uppruna, fæddur 30. nóv.
1889 í Skál á Síðu, en ólst upp
hjá ömmu sinni og afa í Holti á
Síðu. Hann nam verzlunarfræði
fyrst í Verzlunarskólanum í
Reykjavík og síðan í Danmörku.
Að námi loknu stundaði • hann
verzlunar- og skrifstofustörf hjá
öðrum, en stofnaði síðan eigin
verzlun í Reykjavík áríð 1922 og
rak hana ásamt bróður sínum
Þorbergi til dauðadags. Naut
hann og þeir bræður ávalt fyllsta
trausts í öllum viðskiptum.
Árið 1920 kvæntist Runólfur
eftirlifandi konu sinni Láru Guð-
mundsdóttir frá Lómafjörn í
Höfðahverfi og áttu þau fjögur
börn, þrjá syni og eina dóttur,
sem öll eru á lífi. Tveir synir
þeirra hjóna eru búsettir í
Bandaríkjunum. Þau hjón hafa
því búið í farsælu hjónabandi
yfir fjörutíu ára skeið.
Runólfur Kjartansson átti öll
sín æsku- og þroskaár í sveit,
— héraði mikilla vatna Og stór-
brotinnar náttúru og markaði
það sín spor í lund hans ævi-
langt.
Þótt hann gerðist kaupmaður
í Reykjavík og stundaði löngum
störf sín við skrifborðið, átti
hann sterkar rætur í íslenzkri
tnold, náttúru1 landsins og úti-
lífi. Mesta tómstundagaman hans
var þó laxveiðin og á því sviði
varð hann flestum slyngari. Kom
þar til, frábær athyglisgáfa, á-
siamt langri reynslu. Það var
gott að hafa hann sem veiði-
félaga, því enginn var eins ljúfur
og kátur eða undi sér betur á
árbakkanum á hverju sem gekk.
Runólfur var manna karlmann
légastur á velli, fríður sýnum og
svipurinn góðmannlegur, en
framúrskarandi látleysi og jafn-
aðargeð einkenndu hann jafnan.
Við gamlir ferðafélagar hans
óskum honum góðrar ferðar yfir
móðuna miklu og vottum ástvin-
um hans samúðar okkar.
fer frá Reykjavík í kvöld kl. 10 til Þórshafnar,
Kaupmannahafnar og Hamborgar.
Farþegar eru beðnir að koma til skips kl. 8,30.
H.F. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS.
K. S.
Auglýsing
Skipulagsuppdráttur, sem nær yfir spildur úr landi
Pálsbæjar, Mýrárhúsa og Ness í norðanverðri Val-
húsahæð, er til sýnis á skrifstofu Seltjarnarnes-
hrepps.
Athugasemdir eða mótmæli við skipulagsuppdrátt
inn skulu hafa borizt hreppsnefnd Seltjarnarnes-
hrepps eigi síðar en föstudaginn 28. maí n.k.
Sveitarstjóri Seltjarnarneshrepps.
IMotað mótatimbur óskast
Viljum kaupa notað mótatimbur
1 x 6“, 1V2 x 4“, 2 x 4“ og 2 x 6“.
Uppl. í símum 12307,19804, 34314 og 12075
til sunnudags 30. apríl.
4
LESBÓK BARNANNA
GRETTISSAG A
153. Þá töluðu til sumir
jnenn ungir, að veður væri
gott og fagurt og nú sé gott
að liafa glímur og skemmtun.
I»eir kváðu það allráðlegt.
Fóru menn þá og settust nið
ur fram frá búðunum. Geng
ust þeir Þórðarsynir mest fyr
lr skemmtun. Þorbjörn öng
ull var uppvöðslumikill og
ruddi fast til gleði. Tók hann
€ herðar hverjum manni og
hnykkti fram á völlinn. Nú
glímdu fyrst þeir, sem ósterk
astir voru, og þá hver af öðr
um, og gerðist af þessu gleði
mikil.
154. Þorbjörn öngull lit-
aðist um og sá hvar maður
sat, mikill vexti, og sá ó-
glöggt í andlit honum. Þor-
björn þreif til hans og kippti
honum fast. Hann sat kyrr
og bifaðist hvergi.
Þá mælti Þorbjörn: „Eng-
inn hefur setið jafn fast fyr
ir mér í dag sem þú, eða
hver er þessi máður?“
Hann svarar: „Gestur lieiti
ég“.
Þorbjörn mælti: „Þú munt
vilja skemmta nokkuð, og
ertu aufúsugestur".
Þeir hétu honum griðum og
báðu hann glíma við ein-
hvern.
155. Oestur kastaði nú kufl
|num og ölium bolklæðum.
Þá leit hver til annars, því
þeir þóttust kenna, að þetta
rar Grettir Ásmundarson. Þeir
ámæltu þá hver öðrum, en
þeim mest, sem fyrir griðum
um hafði sagt.
Þá mælti Grettir: wGerið
greiðlegt fyrir mér, hvað
yður býr f skapi, þvi að ekki
sit ég lengi klæðlaus. Eigið
þér miklu meira í hættu en
ég, hvort þér haldið grið yðar
eða eigi“.
Þá mælti Hjalti Þórðarson:
„Halda skulum vér grið vor,
þó að vor hafi orðið hygginda
munur“.
156. Nú gekk fram annar
þeirra bræðra, Þórðanna, og
hljóp að Gretti sem snarast,
og gekk Grettir hvergi úr
sporum. Grettir seildist aftur
yfir bak Þórði og tók svo I
brækurnar og kippti upp fót
unum og kastaði honum aftur
yfir höfuð sér, svo að hann
kom að herðum niður, og
varð það allmikið fall. Þá
mæltu menn, að þeir skyldu
fara til báðir bræður senn, og
svo var gert.
5. árg. ★ Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson ★ 28. apríl 1961
AIMDARbMGIIMIM
sem héSt hann gæti allt
Framh.
„Ef að heimurinn er
svona nöturlegur, er ég
ekki viss um, að mig langi
til að sjá meira af hon-
um,“ sagði hann við sjálf-
an sig. Hann bjó sér nátt-
ból undir gömlu eikartré,
og þar sem hann var orð-
inn' úrvinda af þreytu,
leið ekki á löngu unz
hann sofnaði.
Hnoðri hrökk upp af
værum blundi rétt eftir
miðnættið. Hann heyrði
undarleg hljóð næturinn-
ar, þegar íkornarnir
hlupu grein af grein, eða
vindurinn þaut í krónum
trjánna. í fjarlægð heyrð-
ust öskur í uxa.
En svo heyrði Hnoðri
líka skrjáf í laufi, eins og
einhver læddist hljóðlega
gegn um skóginn. Hnoðri
varð mjög hræddur og
hann lét fara eins lítið
fyrir sér og hann gat. Úlf-
urinn kom í ljós á auðu
svæði milli trjánna, þar
sem tunglsljósið féll á
hann. Veslings, litli and-
arunginn skalf af
hræðslu.
„Hann er stór eins og
risi og eldur brennur úr
augum hans“, hugsaði
Hnoðri.
„Ég er svangur," sífraði
úlfurinn. „Hér er hvergi
ætan bita að fá. „Öll
heimsku dýrin hefi ég ét-
ið, en vitru dýrin get ég
ekki náð í. Ég er svo
svangur, að ég gæti etið
heiia kú.“
Hnoðra varð hugsað til
kýrinnar, sem nú var
ánægð og örugg inni í
fjósinu sínu.
Úlfurinn stóð kyrr óg
nasaði út í loftið.
„Ég ’ finn andalykt,"
sagði hann. „Það er önd