Morgunblaðið - 11.06.1961, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudgiir 11. júní 1961
Mary Howard:
Lygahúsið

og hörfaði til baka, jafnhratt og
Karólína steig fram. — í»ess
vegna skuluð þér ekki koma
hingað vælandi út af manninum
yðar. Hann er nú orðinn minn..
meðan ég þarf hans með.... og
ef einhver betri er á boðstólum,
er hann farinn leiðar sinnar....
sömu leiðar og hinir mennirnir
mínir. En það þýðir ekkert fyrir
yður að vera að hafa þetta eftir
mér, því að hann trúir því ekki.
Hann heldur bara, að þér séuð
vitlaus af afbrýðissemi. Jæja, út
með yður héðan! Út!
Þá heyrðist mannsrödd I dyr-
unum út í garðinn: — Þú ferð
ekkert, Marion!
Báðar konurnar snerust á hæli.
Þarna stóð Charles Jerome, með
andlit, sem var orðið ellilegt og
fölt, og svipurinn var eins og
hann hefði séð einhvern feigðar-
boða.
Marion rak upp einhverskonar
hljóð og flaug í faðm hans, og
þarna stóð hann, karlmannlegur,
velbúinn og roskinlegur og hélt
henni í faðmi sínum en leit jafn-
framt á Karólínu sem hann sá nú
í fyrsta sinn eins og hún var
raunverulega.
Karólína skildi, að spilið var
tapað. En eins og sjálfkrafa
bréyttist svipuyinn og röddin
varð lág og biðjandi. — Charles
... .ég vissi ekki....
— Nei, þú vissir ekki, að ég
var héma, sagði hann blátt á-
fram. — Ég var fljótari en ég
ætlaði.... leigði einkaflugvél.
Líklega hefur mér legið svona á
að sjá þig aftur. Já, það ér dálítið
skritið. Nei.... Hann lyf ti snöggt
hendi, þegar hún ætlaði að fara
að segja eitthvað meira. — Segðu
ekki neitt... .það er ekki meira
um þetta að segja. Hann horfði
P****" 'féfrb * Kc
— Nei, takk, ég vil heldur nota mína eigin nagla, þeir
eru betri!
(Skáldsaga)
fast á Karólínu, rétt eins og hann
væri að leita að konunni, sem
hafði töfrað hann og haldið hon-
um fanga, en svo sneri hann sér
við, virðulega og greip arm konu
sinnar. — Komdu, Marion!
Bíllinn, sem Jerome hafðí leigt
sér, stóð á stígnum, rétt hjá leigu
bílnum, sem Marion hafði kom-
ið á. Charles greiddi þeim síðar-
nefnda farið og sendi hann burt,
en Marion settist við hlið hans
í hinum bílnum. Hann sneri
þreytulegu andlitinu að henni.
— Hefurður fengið þér nokk-
urt gistihúsrúm?
— Hvergi ennþá. Ég kom hing
að beina leið af flugvellinum, og
farangurinn minn er þar ennþá.
Hann skipaði að aka til flug-
vallarins. — Við skulum -fara og
sækja dótið þitt. Ég held varla
ég stanzi hérna neitt. Ég vil kom
ast sem lengst burt héðan.
— Eigum við þá ekki að fara
til ítalíu? spurði hún. — Þú hef-
ur svo oft talað um, hvað þig
langaði að koma til Rómar.
— Viltu þá, að ég komi líka?
— Til hvers heldurðu, að ég
hafi farið að heimsækja hana?
Til hvers heldurðu, að ég sé hing
að komin?
— Nei, vertu nú ekki að gráta,
Marie.... Gamla gælunafnið var
ósjálfrátt komið yfir varir hans.
Og um leið varð honum hugsað
til fyrri fegurðar hennar og
kalds veruleikans nú, og hann
varð hrærður og greip höndum
fyrir andlitið.
— Elskaðirðu hana mjög mik-
ið?
— Líklega hef ég gert það....
og þó....ég veit það varla.
Charles hallaði sér aftur í sætið
þunglamalega. — Alla mína ævi
hef ég unnið eins og þræll, en
hún kenndi mér að leika mér. Ég
var sá bjáni að þykjast vera orð-
inn ungur aftur. Hann setti upp
hörkulegt bros og greip hönd
hennar. — Það þýðir víst lítið að
fara að taka það fram, að ég sé
eftir öllu saman, Marie.
Hún svaraði biturlega! — Mér
er alveg sama, hvort þú segir það
eða ekki, því að aðalatriðið er,
að ég hef fengið þig aftur, og
allt getur orðið eins og áður.
Jerome leit á hana og brosti,
er honum var snögglega ljóst hve
mikils virði hún var honum, og
hann minntist allra áranna, sem
hún hafði sýnt honum nærgætni
og kærleika. Og hann vissi líka,
að hún mundi aldrei fara að á-
víta hann.
Á flugvellinum kom kappakst-
ursbíll akandi, rjómagulur að
lit, og stanzaði beint fram undan
þeim. Hávaxinn, skolhærður mað
ur hljóp út úr honum, kvaddi bíl
stjórann sinn með handabandi og
er hann leit við, sá hann þau
hjónin saman. Hann stanzaði eins
og hann tryði ekki sínum eigin
augum, en gekk svo til þeirra.
— Charles Jerome! sagði Bill,
og bætti svo við með fögnuði,
sem hann gerði enga tilraun til
að dylja: — Og frú Jerome!
Charles leit á hann. — Við er-
um hér bara til að sækja far-
angurinn konunnar minnar, en
svo förum við saman beint til
Ítalíu. Frekari skýringar gaf
hann ekki á ferðalagi þeirra.
— Það gleður mig, sagði Bill
innilega.
— Og hvaða ferðalag er á þér?
spurði Jerome og horfði forvitnis
lega á hann. — Ég fékk skeyti
til London í gær. Þú laukst er-
indinu samkvæmt áætlun?
— Já, það fór allt eins og ætlað
var.
— Og þú ert í einu lagi? sagði
Jerome, brosandi. — Og langar
kannske í nýtt ævintýri, eða
hvað?
Nei, svaraði Bill, — nú hef ég
fengið nægileg ævintýri í bili.
Þetta síðasta hafði næstum kost-
að mig lífið — og hefði getað
kostað mig stúlkuna mína. Hann
brosti hörkulega. — Svona fyrir-
varalausar brottfarir, án allra
skýringa eru manni ekkert gagn-
legar í ástarævintýrum.
— Er þér alvara, Bill?
— Já, heldur betur alvara.
— Jæja, það er ekkert því til
fyrirstöðu, að þú getir sagt henni
alla söguna úr þessu.
Það glaðnaði yfir svipnum á
Bill. — Get ég það?
— Þú þekkir hana, drengur
minn. Það er ekkert í hættu ef
hún kann að þegja. Nú var kall-
að á Bill í hátalaranum og þeir
kvöddust með handabandi.
— Kannske snýst þér hugur, svo
að þú viljir fá eitthvað að gera
hjá mér, ef þú ætlar að fara að
gifta þig. Við eigum von á verki
í Kanada, sem ég gæti vel trúað
að þér litist vel á.
— Ég tek þig á orðinu, sagði
Bill með ákafa. — Og mér er
alvara með það!
— Þegar ekki heyrðist lengur
í bíl Jeromes, gekk Karólína inn
í barinn og fékk sér stórt konjaks
glas. Bertram kom inn og leit
feimnislega undan, er hann til-
kynnti hádegisverðinn.
Hann vissi augsjáanlega mæta-
vel, hvað skeð hafði. En allt í
einu missti Karólína alla matar-
lyst. Hún flýtti sér að segja við
Bertram: — Hringdu fljótt til hr.
Fauré og bjóddu honum í há-
degisverð með mér.
En þegar Bertram kom aftur,
sagði hann henni eftir Rioardo,
að hr. Fauré . hefði ekið hr.
Powell til Nice og flugvallarins.
Karólínu varð óglatt. Þá var
Bill að fljúga til Stephanie. Hún
sá svipinn í svörtu augunum í
Bertram, og sleppti sér alveg.
— Til hvers fjandans ertu að
glápa á mig?
— Ég var að bíða eftir að fá
að tala við yður, frú, sagði
Rertram og brá sér hvergi. — Við
konan mín þykjumst vera orðin
of gömul til að þjóna á einka-
heimili.... og ætlum að setja
spariaurana okkar í lítið gisti-
hús, sem við getum fengið keypt
í Nice. Þessvegna er ég að segja
upp vistinni fyrir okkur bæði.
Karólína glápti á hann orðlaus.
Þau máttu alls ekki fara. Þau
höfðu verið þarna hjá henni í
tuttugu ár, eða því sem næst. En
svo var hún allt í einu orðin of
þreytt til að karpa eða rífast.
Hún þaut framhjá honum og upp
í svefnherbergið sitt. Þar var
Carter með einhverja handa-
vinnu. Hún leit upp og gamla
andlitið var harðneskjulegt og
ásakandi.
— Það þarf ekkert að segja
mér, hvæsti Carter. — Ég sá hr.
a
r
Á
á
: á
^ — Sjáið þér til Markús, þegar
maðurinn minn lézt varð ég strax
að fá vinnu! Eg tók að framleiða
sælgæti í eldhúsinu mínu og
selja nágrönnunum . . . Svo tók
verzlunin að aukast . . . Loks
hafði ég nóg til að byggja litla
verksmiðju! Nýlega kom herra
Tripwell til mín og fékk mig til
að leggja allt mitt fé > auglýsinga
herferð! Eg hugsaði mig lengi um
áður en ég ákvað að láta verða
úr því!
Jerome fara. Þú gekkst of langt
í þetta sinn grunar mig.
Karólína leit hana kuldalegu
augnaráði. — Vertu ekki með
neina vitleysu, Carter. Þetta er
svo sem ekki í fyrsta sinn, sem
mér hefur snúizt hugur. Nú vil
ég, að þú hringir upp nokkra
ajlltvarpiö
8:30
9:00
9:10
11:00
12:15
14:00
15:30
17:30
18:30
18:55
19:20
19:30
20:00
20:30
20:50
22:00
22:05
23:30
8:00
12:00
12:55
15:00
18:30
18:55
19:20
19:30
20:00
20:20
20:40
21:00
21:30
22:00
22:10
22:25
Sunnudagur 11. júní
Lífleg morgunmúsik.
Fréttir.
Morguntónleikar — (10:10 Veð-
urfregnir).
a) Feike Asma leikur á orgel
forleikinn „Hjartað, þankar,
hugur, sinni“ eftir Bach og
Tilbrigði eftir Mendelssohn
um sálmalagið „Faðir vor,
sem á himnum ert“.
b) Konsert í C-dúr op. 64 nr.
6 eftir Viavldi (Alessandro
Scarlatti hljómsveitin; Thom-
as Schippers stjórnar).
c) Roger Wagner kórinn sýngur
andleg lög.
d) Alexander Kipnis syngur lög
eftir Schubert.
e) Sinfónía nr. 3 í D-dúr eftir
Schubert (Konunglega fíl-
harmoníusveitin í Lundúnum
leikur; Sir Thomas Beecham
stjórnar).
Messa í Dómkirkjunni (Séra
Harald Hope frá Noregi prédik-
ar; séra Qskar J. Þorláksson
þjónar fyrir altari. Organleikari:
Dr. Páll ísólfsson).
Hádegisútvarp.
Miðdegistónleikarr
a) Melita Lorkovic leikur á
píanó sjö dansa frá Balkan-
skaga eftir Tjacevic og sveita
dans eftir Papandopulo.
b) Lög úr óperettunni „Maritza
greifafrú" eftir Kálmán (Lore
Hoffmann, John Hendrik,
Rupert Glawitsch, Emmy
Loose, Leni Funk, óperukór-
inn og drengjakórinn í Zurich
syngja með Tonhalle hljóm-
sveitinni; Victor Reinshagen
stjórnar).
c) Þættir úr ballettinum „Hefð-
arkonan og fíflið" eftir Verdi
Hljómsveitin Philharmonia i
Lundúnum leikur: Charles
Mackerras stjórnar).
Sunnudagslögin. (16:30 Veðurfr.)
Barnatími (Helga og Hulda Val-
týsdætur):
a) Framhaldsleikritið „Leyni-
garðurinn" eftir Frances
Burnett; VI. kafli. — Leik-
stjóri: Hildur Kalman.
b) Upplestur — og tónleikar.
Miðaftantónleikar: v
Hollywood Bowl sinfóníuhljóm-
sveitin leikur vinsæl, rússnesk
hljómsveitarlög; Carmen Dragon
stjórnar.
Tilkynningar.
Veðurfregnir.
Fréttir.
Lífsspeki í léttum tón: Sveinn
Einarsson fil. kand. kynnir sænsk
an vísnasöng.
Kórsöngur: Dómkórinn í Reykja
vík syngur norsk og íslenzk
þjóðlög. Söngstjóri: Dr. Páll
ísólfsson. Einsöngvari: Guðmund
ur Jónsson.
,,A Þingvelli 984“, sögulegur
leikþáttur eftir dr. Sigurð Nor-
dal (Hljóðr. í Þjóðleikhúsinu 2,
þ. m.). — Leikstjóri: Lárus Páls
son. Leikendur: Þorsteinn Ö,
Stephensen, Valur Gíslason, Ró-
bert Arnfinnsson, Jón Aðils,
Rúrik Haraldsson, Haraldur
Björnsson, Baldvin Halldórsson,
Arndís Björnsdóttir, Brynjólfur
Jóhannesson, Kristbjörg Kjeld,
Gunnar Eyjólfsson og Bessi
Bjarnason.
Fréttir og veðurfregnir.
Danslög.
Dagskrárlok.
Mánudagur 12. júní
Morgunútvarp (Bæn: Séra Jón
Þorvarðsson. — 8:05 Tónleikar.
— 8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleikar,
— 10:10 Veðurfregnir).
Hádegisútvarp. (Tónleikar.
12:25 Fréttir og tilk.).
„Við vinnuna“: Tónleikar.
Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og
tilk. — 16:05 Tónleikar. — 16:30
Veðurfréttir).
Lög úr kvikmyndum.
Tilkynningar.
Veðurfregnir.
Fréttir.
Um daginn og veginn (Vignir
Guðmundsson blaðamaður).
Einsöngur: Pétur A. Jónsson
óperusöngvari. syngur.
Úr heimi myndlistarinnar (Hjöp
leifur Sigurðsson listmálari).
Frá Eastman-tónlistarhátíðinni f
Bandaríkjunum 1959:
a) „Sumar og sjór“ eftir Howard
Hanson (Eastman-’fílharmon-
íusveitin leikur; höf. stj.).
b) „Miðaldaljóð** fyrir orgel,
sópranrödd og hljómsveit
eftir Leo Sowerby (Carol
Luikart orgelleikari, Sylvin
Friederich söngkona og East-
man-Rochester hljómsveitin
flytja; Howar Hanson stj.).
Útvarpssagan: „Vítahringur“ eft
ir Sigurd Hoel; X. (Arnheiður
Sigurðardóttir). .
Fréttir og veðurfregnir. I j
Um fiskinn (Thorolf Smith). ’
Kammertónleikar: Strengjakvart
ett nr. 1 op. 2 eftir Kodály (Roth
kvartettinn leikur).
Dajzskrálok. _