Morgunblaðið - 13.07.1961, Síða 16

16
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 13. júlí 1961
I
í
í
!
í
í
í
/
— Ég var nú að geta mér til
um, hvernig þetta hefði allt
•gengið til.
Sandra gaf henni nákvæma lýs
ingu á heimsóknum peirra hjóna.
— Ég furða mig svo sem ekk-
ert á því, að hann hafði bannað
henni að koma í búðina, þangað
t*l hann gæti sýnt henni hana
sjálfur, endaði hún söguna, með
beizkju. Auðvitað ætlaði hann að
fá svigrúm til að segja mér, á
•hverju væri von, en hefur auð-
vitað dregið það á langinn með-
an hann gat.
— Og hún hafði enga hug-
mynd um, að hún væri að valda
svona miklu uppnámi?
— Enga, þykir mér trúlegast.
Hún var mjög almennileg við
mig og ég þá auðvitað við hana.
Ég held ég hafi ekki einu sinni
deplað augum þegar hún kom
inn. Og sjiöggvast fyrst, meðan
hún var að fara út úr bílnum,
þekkti ég hana ekki einu sinni,
enda hafði ég nú ekki séð hana
nema rétt í svip, einu sinni eða
tvisvar. Og auk þess hélt ég, að
hún væri ennþá í Ástralíu!
— Ég er alveg viss um, að
hann er núna að skamma sjálfan
sig fyrir að vera ekki hrein-
skilnari við þig en svona.
Sandra barði saman krepptum
hnefunum. — Já, það er einmitt
það, sem ég á bágast með að fyrir
gefa honum. f>etta að vita alls
ekki, hvort ég er keypt eða seld.
Hún hristi höfuðið. — Já, það
er skrítið, finnst þér ekki? Þú
mundir halda, að nú þegar ég
veit, hvemig samband þeirra er
raunverulega, þá mundi ég vera
minna ástfangin af honum.
— Hefur það nokkuð breytzt?
Alls ekki. Tilfinningar mínar
eru nákvæmlega þær sömu og
áður. Ég er reið og móðguð og
vonsvikin og í vandræðum með,
hvað ég á til bragðs að taka,
en ég held bara ekki, að ég hafi
j
Renée Shann: j
j
j
manndóm — eða hörku í mér til
þess að hætta við allt saman.
Hún leit á Júlíu með eymdarsvip.
— Já, er það ekki hreinasta kval-
ræði að vera ástfangin?
Júlía hló. ■— Oftast er það al-
veg dásamlegt.
— Ég held það sé dálítið vafa-
samt, jafnvel þegar bezt lætur.
Ef maður er afskaplega ham-
ingjusamur, er maður alltaf
hræddur um að það standi ekki
lengi.
Júlía horfði á hana með sam-
úð. — Það er nú bara í kvöld,
sem liggur svona illa á þér, og
mig furðar ekkert á því. Ef ég
má segja það, þá finnst mér
Clive Brasted farast skammar-
lega við þig. Ekki að mér finnist
hann fara betur með konuna
sína. En það lítið ég sá til henn-
ar, þá er g viss um, að hún
getur bjargað sér sjálf. Hún leit
á úrið. — Hjálpi mér, klukkan
er ekki nema átta. Það verður
langt kvöld hjá okkur núna. Það
er víst • bezt að fara niður til
mömmu svo að hún fari ekki að
kveina yfir því, að við séum að
vanrækja hana, öllsömun.
— Þú getur sagt henni frá
mér, sagði Sandra einbeittlega,
— að ég sé með höfuðverk og sé
farin að hátta.
— Það skal ég gera. Júlía leit
á systur sína með áhyggjusvip
því að henni var full-ljóst, að
hún átti fullt í fangi með að
stilla sig, og mundi á hverri
stund bresta í óstöðvandi grát.
Sandra hafði verið að gráti kom-
in allt kvöldið. Hún hafði nú
aldrei verið sérlega örugg um
Clive, en við þessa nýju vit-
neskju um, að hann og kona
hans ætluðu að taka upp sambúð
sína að nýju, vissi hún, að
Sandra hafði orðið fyrir reiðar-
slagi.
— Get ég ekki náð í eitthvað
handa þér? Á ég að koma með
flóaða mjólk handa þér, þegar ég
kem upp að hátta?
— Ég held ekki. Sandra seild-
ist eftir litlu glasi á borðinu.
— Ég ætla að taka svefnskammt.
Jafnvel tvo. Það er alveg óhætt
þeir eru svo veikir. Ég tek þá
oft.
Júlía hleypti brúnum. Henni
var ekkert vel við, að Sandra
skyldí þurfa á meðölum að halda
til þess að geta sofið.
— Hvar fékkstu þá?
— Clive náði í þá fyrir mig.
Það er allt í lagi. Hafðu engar
áhyggjur. Ég lofa þér, að ég skal
ekki taka ofmikið.
Júlíu hnykkti við. — Nei, það
ætla ég líka að vona. Sjálfri er
mér meinilla við öll svefnmeðöl.
— Ég skal minna þig á það
daginn sem þú verður eins á-
hyggjufull út af Robin og ég er
út af Clive. Sandra brosti ve-
sældarlega. — En sem betur fer,
er ekki líklegt, að til þess komi.
Blessaður Robin þinn er ekki
einungis laglegur, heldur er
hann líka staðfestan uppmáluð.
X
Clive kom í búðina stundvís-
lega klukkan eitt, daginn eftir.
Sandra kallaði til ungfrú Soam-
es, að hún ætlaði út í mat, en
yrði ekki lengi, þar sem hún
hefði svo margar pantanir, sem
þyrfti að afgreiða seinnipartinn.
— Ef einhver hringir, þá segðu,
að ég verð komin upp úr tvö,
kallaði hún um öxl sér um leið
og hún gekk út.
—- Þú segir það, -sagði Clive.
— Ég hef nú annars svo margt
að tala við þig, að það getur
tekið talsverðan tíma.
— En ég hef eitt að segja við
þig, sem engan tíma tekur, sagði
Sandra og var næstum búin að
bæta við: — Ef ég hefði bara
mannsmóð í mér til þess! Því
að nú yrði hún að segja honum,
að sambandi þeirra yrði að vesa
lokið. Það vissi hún eins vel og
að sólin kæmi upp í fyrramálið.
Hún hafði hert sig upp í að segja
honum þetta og nú var um að
gera að koma því frá sér eins
fljótt og þjáningarlaust og unnt
væri.
— Hvert eigum við að fara?
spurði Clive og hélt upp bílhurð-
inni fyrir henni.
— Mér er álveg sama hvert
við förum, ef það er bara nógu
næðissamt og nógu langt milli
borðanna til þess að engihn
heyri til okkar.
Hann fór nú með hana í gam-
alt veitingahús, sem ekki var
mjög þéttsetið.
— Ég hef komið hingað nokkr-
um sinnum áður, sagði hann..
— Maturinn er að vísu ekkert til
að státa af, en hér er rólegt eins
og í dauðs manns gröf.
— Mér er alveg sama um mat-
inn, sagði Sandra stutt í spuna.
— Það datt mér líka í hug. En
hvað viltu drekka?
— Eg vil ekkert að drekka.
Clive benti þjóninum og bað
um tvo vermút. — Ef við eigum
að rífast, dugar okkur ekki vatn-
ið tómt, sagði hann.
— Ég ætla mér ekkert að fara
að rífast. Allt, sem ég ætla, er
að segja upp frá næstu mánaða-
mótum. Ég vil fá mér eitthvert
annað starf og ef ég gæti fengið
það erlendis^ vildi ég það allra
helzt.
Clive tók matseðilinn og stakk
upp á, að þau pöntuðu það sem
þau ætluðu að fá, og sagði hóg-
lega, að hitt gætu þau talað um
seinna. Og fyrst henni væri sama
hvað hún borðaði, ætlaði hann
að panta fyrir þau bæði.
— Jæja, sagði hann þegai*
þjónninn var kominn nógu langt
burt, — Hvaða vitleysu varstu
að segja?
Sandra horfði á hann yfir borð
ið og undraðist með sjálfri sér,
að hún skyldi ennþá geta verið
ástfangin af honum. Vitleysa?!
Svo að hann vildi gefa í skyn,
að henni væri ekki alvara! Hann
var nú búinn að gera henni nægi
lega mikið illt, þó hann bætti því
ekki við, að hún færi með vit-
leysu.
—Stundum kemst ég nærri
því að hata þig, Clive, sagði hún.
Hann svaraði blíðlega og var
jafnfljótur að breyta um tón og
stundum áður: — Fyrirgefðu,
elskan. Auðvitað átti ég ekki að
segja þetta. Vitanlega er það
engin vitleysa. Þú ferð bara að
eins og vænta mátti. Þér finnst
ég hafa svikið þig og heldur
sjálfsagt, að ég sé all-s ekki ást-
a
r
L:
á
á
As OUR VOUNG
CAtSAPA GOOSE BASKS
ON A FLORIPA SANP
BAR NEAR A SPOT
WHERE HUNTERS
ARE BUILPING A BLIND,
WE GO BACK TO THE
TIME WHEN HE WAS
A DOWNY ÓOSLING ON
THE SHORES OF
HUPSON BAV
Meðan gæsasteggurinn ungi
blundar í sólinni á sandrifi und-
an Floridaströnd nálægt þeim
Stað sem veiðimenn eru að smíða
skotbyrgi, hverfum við aftur til
þess tíma er hann var dúnmjúk-
ur gæsarungi á strönd Hudson-
flóa.
í fyrstu sundferðinni réðist
risastór gedda fyrirvaralaust á
hópinn og dró einn ungann nið-
ur í djúpið.
Og um nóttina læddist hreysi-
köttur að hreiðrinu og tókst að
drepa fleiri unga áður en for-
eldrum þeirra tókst að reka morð
ingjann á brott.
fanginn af þér lengur í neinni
alvöru. Þú minnir sjálfa þig á,
að ég sé að fá hjartkæra eigin-
konu mína heim frá útlöndum og
þá talarðu um að gera þitt bezta
til að gleyma mér.
— Já, það er ekki fjarri sanni,
Clive.
— En eitt nefndi ég ekki.
— Og hvað var það?
— Að þú elskar mig.
Hún hnykkti höfði. — Ég ^afna
mig vonandi eftir það.
— Og svo er eitt ranghermt
hjá þér.
— Þú ætlar kannske að reyna
að fá mig til að trúa, að þú sért
alvarlega ástfangin af mér.
— Já, það ætla ég.
— Ef þú hefðir verið það, hefð-
irðu líka verið hreinskilinn við
mig um konuna þína. Sagt mér,
að þú ættir von á henni heim 4
laugardaginn var, og að hún ætl-
aði strax að flytja til þín. í stað
þess kemurðu með heila lyga-
þvælu um, að hún ætli að setj-
ast að í gistihúsi. og telur mér
trú um, að þú þurfir ekki annað
en rétt að nefna það, þá gefi hún
eftir skilnaðinn, og þú getir
strax farið að gera ráðstafanir
þar að lútandi.
— Nú, ég yrði að minnsta
kosti að gefa henni sönnun.
— Það kemur ekki málinu við,
enda vorum við búin að koma
okkur saman hvað það atriði
snerti, eða að minnsta kosti, að
því væri hægðarleikur að koma
í kring. Og hvað skeður svo i
staðinn? Hún kemur heim og hef
ur aldrei verið fjær því að ætla
aBUtvarpiö
Fimmtudagur 13. júlí
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35 Tón
leikar. — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar — 12:25
Fréttir og tilk.).
12:55 „A frívaktinni", sjómannaþáttur
Kristín Anna Þórarinsdóttir).
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og
tilk. — 16:05 Tónleikar. — 16:30
Veðurfregnir).
18:30 Lög úr óperum.
18:55 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Tilbrigði um íslenzkt
þjóðlag fyrir kammerhljómsveit
eftir Hans Grisch. Hljómsveit
Bíkisútvarpsins leikur. Bohdan
Wodiczko stjórnar.
20:25 Erlend rödd: „l>ögn ómælisgeims
ins“ eftir Reinhold Schneider.
(Guðmundur Steinsson rithöf-
undur).
20:45 Tónleikar: Igor Oistrakh leikur
vinsæl fiðlulög. A. Ginzburg leilc
ur með á píanó.
21:05 Frásöguþáttur: Kynnisför til
Kent. (Sigurður Gunnarsson
kennari).
21:35 Tónleikar: Sænskir listamenn
flytja lög úr óperettunum „Sum-
ar í Tírol“ eftir Benatzky og
. „Viktoria og hermaðurinn henn-
ar" eftir Abraham.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Ösýnilegi maður-
inn“ eftir H. G. Wells; II (Ind-
riði G. Þorsteinsson).
22:30 Sinfóníutónleikar:
t»refaldur konsert fyrir fiðlu,
selló, píanó og hljómsveit í C-
dúr op. 56 eftir Beethoven. —
Joachim Hantzschk, Erich Neu-
mann, Gúnther Kootsz og sin-
fóníuhljómsveit útvarpsins 1
Leipzig flytja. Odissei Dimitriadi
stjórnar.
23:10 Dagskrárlok.
Föstudagur 14. júlí
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veðurfregnir)
12:00 Hádegisútvarp. (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og 'tilk.).
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 „Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp. — (Fréttir kí.
15:00). — 16:30 Veðurfr. Fréttir
og tilk. — 16:05 Tónleikar.
16:30 Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Harmonikulög.
18:50 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Efst á baugi (Björgvin Guðmunda
son og Tómas Karlsson).
20:30 Svipmyndir frá París, — tal og
tónar (Irma Weile Jónsson).
21:00 Upplestur: Lárus Pálsson leik«
ari les ljóð eftir Kristján Jó*
hannsson.
21:10 Islenzkir píanóleikarar kynna
sónötur Mozarts: XVI. Árni Krist
jánsson leikur sónötu í C-dúP
K545 (Sonata facile).
21:30 Utvarpssagan: „Vítahringur" eft
ir Sigurd Hoel; XIX. (Arnheið-
ur Sigurðardóttir),
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Ösýnilegi maður#
inn“ eftir H. G. Wells; III lestur.
(Indriði G. Þorsteinsson rithöf«
undur þýðir og les).
22:30 í léttum tón: Jo Ann Castle leilt
ur á harmoniku
23:00 Dagskrárlok.