Morgunblaðið - 28.11.1961, Qupperneq 20

20
MORCVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 28. nóv. 1961
r---------^
Margaret Summerton
HÚSID
VIÐ
SJÚINN
Skdldsaga
Uppl á svölunum var ekkert
ljós. fyrr en hún sneri slökkvara
>ar uppi og heldur engin birta í
löngu göngunum, svo að við urð-
um að þreifa okkur áfram langa
leið í myrkri. Engin upphitun
yar þarna í göngunum. Mér datt
í hug, og varð ekkert hissa á því,
að sögur mömmu um auðlegð
Edvinu frænku myndu vera tals-
vert orðum auknar. Mér leizt
Glissing Park við fyrstu sýn
vera gamalt. hrörlegt og illa hald
ið hús, sem væri rekið með sem
alira minnstum tilkostnaði.
Ég var alveg orðin villt þegar
gamla konan opnaði dyr. kveikti
ljós og beið eftir því að ég gengi
þar inn. Fyrir svo sem hálfri öld
hafði herbergið sjálfsagt verið
vistíegt, jafnvel skrautlegt en
skrautið var orðið af.tur úr tím-
anum og gömlu húsgögnin voru
orðin úr sér gengin. Og svo gaus
kuldinn á móti mér um leið og
ég gekk þarna inn.
Aftur kom þessi móða og óró-
lega rödd: Frú Elliot borðar
klukkan sjö og hún er orðin það
nú....Ég vil ekki vera að reka
á eftir yður, en gætuð þér flýtt
yður eins og hægt er?
Auðvitað. svaraði ég. Eruð
þér....?
Ég er ráðskona hérna. .frú
Wesi. Andlitið, sem var vand-
lega. jafnvel listfenglega málað
undir lituðu hárinu, sendi mér
bros, sem þýddi hvorki eitt né
annað. Ég býst ekki við, að þér
ratið ein niður aftur, svo að ég
ætti að sækja yður á eftir. Tíu
mínútur?
Ég lofaði að verða þá tilbúin.
Þegar hún var farin, datt mér
það fyrst í hug að hiæja....að
sjáifri mér! Ég hafði nú aldrei
gert mér mjög háar hugmyndir
um hjartanlegar móttökur þarna,
en ég hafði heldur ekki búizt við,
að farið yrði með mig eins og
krakka, sem hefði komið of seint
úr skólanum.
Ég var að seilast eftir vara-
litnum mínum, þegar ég heyrði
hávaða, eða öllu heldur eins og
klórað væri í eitthvað. En ég
gat ekki sagt, hvaðan hann kom.
En svo heyrði ég snugg og svo
hálfkæft bops. Ég opnaði hurð-
ina og ofurlítill hundur hljóp til
mín og flaðraði upp um. hnén á
mér.
f>etta var hálfvaxinn hvolpur,
strýhærður og hoppaði á skrítn-
um löppunum. En þegar hann
ætlaði að taka undir sig stökk
upp í rúmið. greip ég i hálsband-
ið á honum. Nafnplatan á því
glitraði í ljósinu og á henni stóð:
„Kelly. Esmond Elliot. Glissing
Park, Glissing I.“.
Ó, Ó! Frú West stóð í dyrun-
um. Hvernig hefur Kelly komizt
hingað? Æ góða réttið þér mér
hann. Hann gerir yður alla hár-
uga og rúmið líka!
Konan ætlaði alveg að springa
af hneykslun, er hún hélt hund-
inum upp í loft, spriklandi öllum
löppum út í loftið.
Það þarf að venja hunda, sagði
hún hvasst, rauð í framan af á-
reynslunni. Eruð þér tilbúnar að
koma niður? Það er leiðinlegt
að vera að reka á eftir yður, en
frú Elliot er svo kröfuhörð um
stundvísi vitið þér.
Ég afsakaði þetta seinlæti mitt
og lét þess getið, að þau borðuðu
kvöldverð nokkuð snemma.
Já, það gerum við. Hún opnaði
fyrir mig dyrnar og skondraði
svo a harða brokki á undan mér
.. Við verðum að gera það vegna
eidabuskunnar. Hún er kona
garðyrkjumannsins og þau búa i
hliðhúsinu. Hún má fara heim til
sín þegar kvöldmaturinn er kom-
inn á borðið, og ef hún er sein
í tíðinni, missa þau af beztu
sjónvarpsdagskránni. Og þá
kemst Russell í vont skap, af
því að þá þarf hann að sækja
hana á mótorhjólinu sínu með
hliðarkörfunni.
Mér fannst það koma illa heim
við lýsingar mömmu á Edvinu,
ef hún væri hrædd við vinnu-
hjúin sín.
Frú West sneri litla snarboru-
lega hausnum á sér til hliðar og
sagði. í einskonar verndaratón:
Þér hafið kannske ekki mikla
reynslu af fólkshaldi á stórum
sveitasetrum, ungfrú Elliot. Ég
mundi sjálf ekki líta við vist
hérna ef ég ætti ekki lítinn
dreng í skóla hér skammt frá.
Frú Elliot lánar mér bílinn til
að heimsækja hann þrjá sunnu-
daga á skólaárinu, og það bætir
upp hina og þessa galla, sem á
vistinni eru.
Hún andvarpaði og leit enn
einu sinni snöggt kring um sig,
eins og hún væri hrædd, og bætti
síðan við auðmjúklega: En ég
má ekki vera að kvarta yfir mín-
um eigin erfiðleikum. Þér hafið
víst nóga sjálf.
Hörkulegu. brúnu augun um-
kringd augnahárum, sem stóðu
út í loftið af lit, horfðu nú á mig
með hæverskulausri forvitni. En
£ sama vetfangi hratt hún upp
annarri hurð og tilkynnti nafn
mitt. Ég brosti í þakklætisskyni,
en svipur hennar var jafnkaldur
fyrir því. Þó að þetta væri ekki
nema lítilfjörleg sneypa, fannst
mér nú eins og ég væri einmana
og yfirgefin og mér hefði verið
fleygt inn í ljónabúr.
Ljónið, sem hér var um að
ræða. sat í miðjum ljósgeislanum
frá lampanum. Amma mín sat á
einhverskonar stól, sem var eins
og hásæti og Ijósið skein á
hana, rétt eins og einhverja
drottningu, en hirðmenn hennar
dreifðir víðsvegar í skugganum.
Þetta var rétt eins og vandleg
uppstilling á leiksviði.
Ég er fegin að þú skulir loks-
ins vera komin, Charlotte. Þú
kemur mjög seint. Þetta var
kveðjan.
Ég gekk fram þangað til ég
var komin í brúnina á ljósblett-
inum en stanzaði þá. Ég hafði
aldrei séð ljósmynd af Edvinu.
Mynd sú sem ég átti af henni,
var uppdregin af hatri móður
minnar á henni. í huga mínum
var hún ljót. í raun og veru var
hún það ekki neitt sérstaklega,
aðeins heldur fráhrindandi, hor-
uð og stórbeinótt keriing. Flet-
irnir í andliti hennar voru óskýr-
ir, eins og oft er á gömlu fólki
og yfir andlitinu var slikjulegt
hár, sem var eins og sambland
af hvítu, gulu og ryðrauðum lit.
Víði. sniðlausi kjóllinn hennar,
var dökkur og litlaus. Frá hönd-
um hennar, sem voru hnýttar af
gigt, ljómaði heilt neistaflóð af
gimsteinum og hangandi á hrukk
óttum hálsinum var falleg kryst-
alskeðja með kapseli í.
Að baki mér heyrði ég rödd
ráðskonunnar: Ég hringi til
borðs eftir tíu mínútur, frú
Elliot.
Hún kinkaði kolli án þess að
hætta rannsókn sinni á mér með
augum, sem voru svo samankipr-
uð, að varla sá milli augnalok-
anna. Ég afsakaði. að ég skyldi
hafa komið of seint og hún urr-
aði eitthvað. sem hefði getað ver-
ið fyrirgefning eða formæling,
eftir ástæðum, en sagði síðan
með sterkri en þó rellukenndri
rödd: Ætlarðu ekki að kyssa mig,
Charlotte?
Ég var of mikil gunga til að
neita þessu. Kinnarnar á henni
voru viðkomu eins og volgur um-
búðapappír. En þegar ég lyfti
höfðinu aftur, voru augu hennar
orðin galopin og ég fann, að ég
var að horfa í augu, sem voru
blá og nokkuð tekin að dofna en
voru samt furðulega lifandi.
Ég heyrði einhverja hreyfingu
fyrir aftan mig. Enda þótt ekki
væri nema neðri hlutinn innan
ljósblettsins gat ég samt greint,
að þarna voru tveir karlmenn og
ein kona.
Amma mín gaf bendingu,
óþolinmóðlega, og ung stúlka
kom fram. dásamlega fögur og
bar sig svo vel, að ég greip and-
ann á lofti af eintómri undrun.
Hún brosti vingjarnlega til
mín um leið og hún rétti fram
höndina og Edvina sagði: Þetta
er Lisa — barnabarnið mitt.
Handtak Lisu var hlýtt og
sterkt og röddin einkennilega
björt eins og í barni. Charlotte,
ég er svo fegin, að >ú ert komin.
Við vorum farin að halda, að
eitthvað hefði bilað hjé þér.
í sama bili komu karlmennim-
ir tveir inn í birtuna. Þegar Lísa
sleppti hönd minni, var hún grip-
in af annarri miklu stærri hendi,
og Edvina sagði: Þetta er Tarr-
and majór, umboðsmaðurinn
minn!
Þetta var stór og sterklegur
maður með ljóst yfirskegg, sem
fór vel við Ijóst hárið, sem nú
hneigði sig fyrir mér. Lofið mér
að gefa yður í glas, ungfrú Elliot.
Hvað viljið þér helzt?
Röddin var vingjarnleg og
hjartanleg, og snöggvast fannst
mér eins og ég væri komin undir
vernd einhvers góðlátlegs risa.
Ég ícaus sérrí og hann færði
sig að borðinu þar sem drykk-
irnir voru, bak við stól Edvinu.
Þá sagði hún: Þetta er Mark
Halliwell — guðsonur minn.
Fram gekk hái, dökki maður-
inn, sem ég hafði hitt um daginn
og heilsaði mér.
Sælar, ungfrú Elliot, sagði
hann. eins og hann hefði aldrei
séð mig áður.
Stúlkan lét fallast mjúklega
niður í stól við hliðina á Edvinu.
Svarti kjóllinn hennar var ekki
eins kauðalegur og litlaus og sá,
sem amma hennar var í, heldur
með mjúkum gljáa þar sem ljós-
ið skein á hann. Hún leit upp og
sendi mér þetta kvenlega bros
sitt, sem ég átti eftir að kynna&t
betur.
Hver var hún? Annaðhvort
hlaut pabbi að hafa gifzt aftur,
og hún væri þá dóttir hans, eða
líka var hugsanlegt, að hún væri
ekkja Esmonds. En þá hefði Tam
ara átt að.... Ég stanzaði í miðri
hugsuninni, því að Tamara var
svei mér vön að þegja yfir því,
sem henni datt í hug, þegar ég
var annars vegar.
Sérriglasið var ekki fyrr kom-
ið í höndina á mér en Edviná
sagði: Þú færð víst ekki að
dunda lengi yfir glasinu því
arna, Charlotte. Nú er svo kom-
ið, að við verðum að gera svo
— Hvort þú ert spaugileg í útliti í stuttbuxum ? — F.kki
frekar en venjulega, sýnist mér.
•— Takið eftir pappírsrenningnum,
sem aðstoðarstúlka mín Pála Pir-
anha heldur á. Þið skrifið spurn-
ingar ykkar á renninginn og honum
verður rennt inn í Mystikus, sem
mun lesa hann og birta svar. Hver
X- X- Xr
vill verða fyrstur?
— Það vil ég Gar læknir. Ég hef
verulega erfiða spurningu!
vel að vera stundvís í matinn.
Stúlkan tók að hreyfa ein-
hverjum mótmælum: Ó, amma,
það gæti nú aldrei skaðað frú
Russell þó að hún tefðist um
hálftíma í kvöld.
Því miður kæri ég mig ekki
um að lenda í rifrildi við hana
aftur á morgun. Þarna er hringtt
Með mikilli stunu reis Edvina
á fætur. Upprétt hefði hún ver-
ið hávaxin en nú gekk hún álút
við stafinn sinn. Hún hreyfði sig
áfram mæðilega en þrjózkulega,
og þegar Mark Halliwell bauS
henni arminn, ý.tti hún honuno
frá sér.
Þú veizt fullvel, að ég get kom-
izt þetta sjálf. sagði hún.
Þegar Edvina var komin út úr
dyrunum kom Lksa til mín. Mér
þykir verst, að >ú skyldir ekki
sllUtvarpiö
Þriðjudagur 28. nóvember
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:06 Morg
unleikfimi. — 8:15 Tónleikar. —
8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleikar. —
9:10 Veðurfregnir. — 9:20 Tóiv*
leikar. — 10:00 Veóurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. ^
12:25 Fréttir og tilk.).
13:00 „Við vinnuna": Tónleikar. *
15:00 Síðdegisútvarp (Fréttir, tilk. -•
Tónl. — 16:00 Veðurfr. — TónL
— 17:00 Fréttir. ■— Endurtekið
tónlistarefni).
18.-00 Tónlistartími barnanna (Sigurður
Markússon).
18:20 Veðurfregnir.
18:30 Þingfréttir. — Tónleikar.
18:50 Tilkynningar.
19:30 Fréttir.
20:00-Kórsöngur: Frægir bamakórar
syngja.
20:15 Framhaldsleikritið „Hulin augu**
eftir Philip Levene; í þýðingu
Þórðar Harðarsonar; 6. þátturr
Minnisleysi. — Leikstjóri: Flosl
Ólafsson. Leikendur: Hóbert Am
finnsson, Haraldur Bjömsson,
Helga Valtýsd., Indriði Waa.ge,
Nína Sveinsdóttir, G-ísli Halldórs
son, Ævar Kvaran, Jón Sigur-
björnsson, Karl Guðmundsson og
Halldór Karlsson.
20:50 Frá tónlistarhátíðinni í Salzburg
í júlí sl. (Hátíðarhljómsveitin f
Luzem og Heinz Holliger óbóleik
ari flytja. Stjórnandi: Rudolf
Baumgartner).
a) Concerto grosso op. 3 nr. 10
í h-moll eftir Vivaldi.
b) Konsert í C-dúr nr. 3 fyrir
óbó og strengjasveit eftir Jean
Marie Leclair.
21:15 Erindi: Eining kirkjunnar og al-
kirkjuráðið (Séra Óskar J. í>or-
láksson).
21:40 Píanótónverk eftir Chopin: Vent-
sislav Yankoff leikur Impromp-
tu í Ges-dúr og Fantaisie-Im-
promtu í cís-moll.
21:50 Söngmálaþáttur þjóðkirkjunnaí
(Dr. Róbert A. Ottósson söng-
málastjóri).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Lög unga fólksins (Guðrún Ás-
mundsdóttir),
23:00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 29. nóvember
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Morg
unleikfimi. — 8:15 Tónleikar. —
8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleikar. —
9:10 Veðurfregnir. — 9:20 Tón-
leikar. — 10:00 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilk.).
13:00 ,,Við vinnuna": Tónleikar. '
15:00 Síðdegisútvarp (Fréttir, tiik. —.
Tónl. — 16:00 Veðurfr. Tónl,
— 17:00 Fréttir. — Tónleikar).
17:40 Framburðarkennsla í dönsku og
ensku.
18:00 Útvarpssaga barnanna: „Bakka-
Knútur" eftir séra Jón Kr. ísfeld;
I. (Höfundur les).
18:20 Veðurfregnir.
18:30 Þingfréttir. — Tónleikar.
18:50 Tilkynningar.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Rudy Risavy og hljóm
sveit leika létt lög.
20:20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Grænlend-
inga saga; síðari hluti (Dr,
Kristján Eldjárn þjóðminja-
vörður).
b) í>uríður Pálsdóttir syngur ís-
lenzk lög.
c) Benedikt Gíslason frá Hof-
teigi flytur frásöguþátt: Um
Jökuldælu.
d) Baldur Pálmason fer með
stökur eftir Halldór Ólafsson
frá Fögrubrekku í Hrútafirðl,
e) Dr. Símon Jóh. Ágústsson
prófessor kveður stemmur af
Ströndum.
21:45 fslenzkt mál (Ásgeir Magnússon
cand. mag.).
22:00 Fréttir og veðurfregnlr.
22:10 Upplestur: Dean Acheson rifjai?
upp liðna tíð; I. (Hersteinn Páls-
son ritstjóri).
22:30 Næturhljómleikar: Frá tónleik-
um Sinfóníuhljómsveitar íslands
og kórsins Fílharmoniu í Háskóla
bfói 23. þ.m. Einsöngvarar: —
Hanna Bjarnadóttir og Guðmund
ur Jónsson. Stjórnandi: Dr. Ró-
bert A. Ottósson.
Ein deutsches Requiem (Þýzte
sálumessa) op. 45 eftir Johannea
Brahms.
23:45 Dagskrárlok.