Morgunblaðið - 15.03.1962, Page 20

20
MORGUNBLAÐIL
Fimmtudagur 15. man 196»
GEORGE ALBERT CLAY:
GINA
Saga samvizkulausrar konu
-------- 9 -----
Alls ekki, svaraði Gina, þeir
voru mjög vingjarnlegir. Höfuð-
verkurinn er ekki þeim að
kenna.
Seztu hérna. Hvíldu þig svo-
litið og þá skal ég útskýra fyrir
iþér svolítið af þeim erfiðleikum,
sem því fylgir að setjast að á
heimilinu okkar, fyrir þann, sem
ekki er Spánverji. Kannske síga-
retta gæti....
Og nú verð ég að þola þetta,
hugsaði Gina. Ég verð að ákveða,
hvað ég eigi að gera í þessum
vanda.
Við höfum hérna orðatiltæki,
sem þýðir eitthvað á þessa leið:
„Þegar þú átt leið fram hjá, er
hiiðið okkar aldrei lokað! Það
hefur náttúrlega ekki mikla þýð-
ingu nú orðið en fyrr á tímum
var það eitt mesta kurteisis-
bragð því að í þá daga var sið-
ur að loka öllum hliðum.
Lolyta talaði hægt og valdi
hvert orð vandlega. öldum sam-
an voru veggirnir landamæri okk
ar og vernd, ekki aðeins fyrir
líkamlegu ofbeldi, heldur fyrir
öllum hugsanlegum hættum, því
að ókunnugum var aldrei hleypt
inn fyrir þá, og við vorum þann-
ig vernduð fyrir ævintýramönn-
um og tækifærissinnum.
En nú er þetta orðið breytt,
hélt hún áfram. Breytingin kom
með Ameríkumönnum, eftir ófrið
þeirra við Spánverja, en ennþá
eru mörg heimili þar sem gamla
reglan er í heiðri höfð enn í dag.
Hér í þessu húsi, trúum við ekki
á gömlu regiuna, en sumir vinir
okkar gera það og eru því var-
kárir. Hún hló, rétt eins og þær
tvær væru að hlæja að hinum
kunningjunum, sem hefðu enn
svona úreltar skoðanir. En Lolyta
hélt áfram:
Annars er óþarfi fyrir þá að
rannsökum hvern sem er, þó að
við förum öðruvísi að því en
gert var áður fyrr. Don Diego
hefur öll hugsanleg ráð til að fá
að vita deili á hverjum, sem hér-
er hleypt inn.
Gina fann, að þetta var aðvör-
un og broddur, sem snerti hana
sjálfa. Og reiðin kom upp í
henni Áttu við, að áður en ég
geti gifzt Diego.... ?
Nei, barnið gott, flýtti Lolyta
sér að segja. Okkur hjónunum
þykir mjög vænt um unga Diego,
en hann er ekki sonur okkar og
er því sjálfum sér ráðandi. Hún
hikaði, eins og hún hefði ætlað
að segja meira, en laut svo niður
og kyssti stúlkuna á kinnina.
Fyrirgefðu mér... .ég hefði ekki
átt að vera að tala við þig þegar
ég veit, að þú ert þreytt. Eg skal
senda hana Önnu til þín.
Nei gerðu það ekki, svaraði
Gina. Ég held ég verði að reyna
að sofna.
Láttu ekki heimþrána og ein-
manaleikann ná taki á þér sagði
Lolyta, sem nú var komin fram
í dyr. Ég býð þér héimilið mitt
til að dveljast þar og svo kemur
Diego á morgun. Reyndu þá að
sofa.
Sofa? Gina gat varla hugsað
sér, að hún gæti nokkurntíma
sofnað framar. Að hafa farið alla
þessa leið til einskis.... að haf a
í heilan dag litið á allt þetta,
sem kring una hana var, sem
væntanlega eign sína og láta svo
Vicente svipta hana því öllu með
örfáum orðum! Nú gat hún að
minnsta kosti ekki gifzt Diego.
Það eina, sem hafði gert það
hugsanlegt var ekki lengur fyrir
hendi
Allt í einu reis hún upp í rúm-
inu. Nú, jæja, því ekki það? Hún
hræðast okkar vegna, því að við hafði komið til Filipseyja til þess
að giftast syni de Aviles, og því
þá ekki giftast Vicente?
Hún steig fram úr rúminu,
fékk sér vindling og stóð svo
kyrr úti við opinn gluggann. Hún
horfði á vagnana aka eftir heim-
reiðinni, því að nú voru geátirnir
sem óðast að fara, og hún lét
goluna leika um náttkjólinn sinn,
til þess að svala sér dálítið. Það
yrði kannske erfitt að útskýra
þessa ráðabreytni hennar heima
og fyrir Tim en hún ætlaði að
láta allar áhyggjur af því bíða
þangað til hún væri orðin frú
de Aviles.
Þúsund spurningar flugu gegn
um huga hennar, þegar hún var
aftur komin upp í rúmið. Hvern-
ig ætti hún að byrja? Hvernig
ætti hún að fara að því að fá
Vicente til að líta á hana öðru-
vísi en sem unnustu unga Diego?
Og ungi Diego sjálfur? Hvernig
yrði honum við þegar hann kæmi
að sækja brúði sína? Hún yrði að
vera snör í snúningum, því að
enda þótt þau hefðu ekki forvitn-
azt neitt um hana meðan hún
ætlaði að giftast Diego, mundu
þau áreiðanlega hefja lúsaleit
um alla San Francisco, ef hún
ætlaði að giftast Viuente. En þar
yrði hún að verða fyrri til og
ekkert tækifæri gefa þeim....
VI.
Það var skrölt í bíl úti fyrir,
sei^vakti Ginu — ásamt lágum
framandlegum röddum. Hún
varð þess vör, að sólin var að
koma upp, og hæg gola hreyfði
gluggatjöldin.
Hún flýtti sér fram úr, án þess
að gera sér Ijóst, hversvegna hún
gerði það, gekk að glugganum og
horfði niður í opna bílinn, sem
stóð úti fyrir. Vicente sat í bíln-
um og var að kyssa einhverja
stúlkú — og ekki Luisu, — en
kona, sem sat í framsætinu skelli
hló að einhverju skemmtilegu,
sem sagt hafði verið, en feiti
maðurinn, sem sat hjá henni,
hélt hendinni yfir munninum á
henni, eins og til að þagga niður
í henni. Brátt steig Vicente út úr
bílnum, sem ók aftur á bak út á
brautina.
Hún heyrði Vicente fara inn í
sitt herbergi handan við gang-
inn, en hún stóð kyrr við glugg-
ann í svalanum. Þetta var alveg
ný tilfinning hjá henni: að vera
að hlusta þar sem ekkert var að
heyra.
Þá heyrði hún allt í einu daufa
bjölluhringingu einhversstaðar
niðri í húsinu og letilegt fótatak
berfætts manns í forsalnum. Hún
gekk fram að dyrunum og furð-
aði sig á þessari fótaferð. Svo
heyrðist reiðileg rödd og þegar
hún opnaði dyrnar hjá sér, sá
hún vikadreng fara út úr her-
bergi Vicentes, og bakið á honum
var vott, rétt eins og það væri
sveitt, þrátt fyrir kæluna í loft-
inu. Um leið og drengurinn lok-
aði dyrunum varlega, sneri hann
sér við og hún sá, að sólbrennda
kinnin á honum var blóðug.
Hann reyndi að brosa til hennar
þegar hann sá hana, en brosið
hvarf að mestu fyrir sársauka og
blygðunarsvip
Ginu var allt í einu orðið kalt
og hún flýtti sér upp í rúmið
aftur og dró ábreiðuna upp að
höku. Hún var syfjuð, en gat
samt ekki sofið og snögglega
hafði hún kynnzt óttanum — og
það var ótti við Vicente, sem
stafaði af skelfingarsvipnum sem
hún hafði séð á andliti drengs-
ins. Hún vissi nú, að hæðiyrði
hans í garðinum, kvöldinu áður,
voru ekki nema einn þáttur í
skapgerð hans — hann hafði ver-
ið að leika sér að henni og
skemmta sér við fátið, sem á
hana kom. En þótt hún vissi
þetta og það með, að hann var
hættulegur, fór því fjarri, að
það sneri henni frá honum.
Hún vaknaði aftur þegar Anna
kom með morgunmatinn handa
henni Herbergið var orðið skelli
bjart og gluggatjöldin bærðust
ekki lengur heldur héngu niður
máttlaus. rétt eins og vindurinn
hefði verið að leika sér að þeim
alla nóttina og síðan fleygt þeim
frá sér. Hún dró flugnanetið frá
og fór á fætur. Vatnið í steypi-
baðinu var volgt og vildi ekki
kólna og Gina gekk allsnakin úr
baðklefanúm og gat varla hugs-
að sér að fara í föt. Anna hélt
fram sloppnum fyrir hana og
'hafði dregið fyrir gluggana, svo
að herbergið var hálfmyrkt og
gaf í skyn, að þar væri svalt inni.
Er þetta alltaf svona hérna?
Gina sat við litla borðið, þar sem
Anna hafði sett morgunverðinn
Ég var komin á fætur snemma í
morgun og þá var svo yndislega
svalt, næstum kalt.
Ungfrúin hefur sofið fram eft
ir, svaraði Anna. Svalinn fór aft-
ur upp í fjöllin íyrir mörgum
klukkustundum.
Gina borðaði eitthvað af ávöxt
um og drekk marga bolla af
kaffi. Síðan fór hún í þunnan
léreftskjói, sem henni fannst
digna, þegar hún strauk hann á
sér. Hárið á henni var eitthvað
óþægt, en hún hugsaði sér, að
við því væri ekkert að gera í
svona hita, og greiddi það því
mjög lauslega og batt um það
gulu bandi.
Það var enginn í forstofunni
niðri og stóru stofurnar voru
manntómar og Gina gekk út um
breiðu fordyrnar. Hún vildi
kynnast hverjum krók og kima
í þessu gamla húsi. Þegar hún
kom fyrir húshornið, sá hún
skrafandi stúlkur á dyraiþrepun-
um og mann, sem var að þvo bíl,
en fjöldi barna var buslandi í
litlum læk. Börnin voru allsnak-
in, og þegar hún hafði áttað sig
á þessari sjón, kunni hún vel við
hana og hugsaði sér, að þetta
fólk hefði ekki miklar áihyggjur
af lífinu.
Þá kom hún auga á Cadillac-
inn hans Diego — nei, hans Vic-
ente og fann samstundis til
hræðslu, eins og við allt. sem
honum var .tengt. Hún var góða
stund að gleyma honum aftur.
Hún kom að sundpollinum og fór
að hugsa um, hversu indælt það
væri að hafa öll þessi þægindi,
sem svona hús hefði upp á að
bjóða, og hversu þægilegu lífi
mætti lifa þarna í Cebuborg —
væri maður bara ríkur. Hún lok-
aði augunum og hugsaði sér, að
hún væri að halda gestaboð.
Þarna sæti hún þar sem hún sat
nú, en hópur ungra manna við
fætur hennar. Sumir gestirnir
væru að leika tennis en eldri
konurnar sætu og horfðu á. Þjón
arnir þytu fram og aftur með
allskonar hressingu, hljóðir og
* * *
GEISLI GEIMFARI
X- >f
«— Það mun gleðja yður að heyra,
frú Preston, að málmblanda mannsins
yðar heitins hefur staðizt allar próf-
anir með ágætum. Nú eru aðeins
formsatriði eftir. Vilduð bér koma með
mér til skrifstofu minnar, svo við get-
um gengið frá samningnum?
— Mér leizt vel á þetta doktor.
— Já. En full vissa fæst eftir
reynsluflugið!
leiknir. Maðurinn hennar kæml
upp þrepin, brosandi til hennar,
því að h-ann vissi, að ungir menn
eru ekki annað en leikföng, og
hann treysti henni fullkomlega.
En maðurinn hennar var Vic-
ente! Og hann mundi engum
treysta! Hann gat hætt og sært
fólk, en hann mundi engum
treysta. Hún varpaði þessum
draumi frá sér og flýtti sér nið-
ur breiðu steinþrepin.
Stóri forsalurinn var skugga-
legur og þögull og rétt eins og
tilheyrði engum tíma í rólegri
fegurð sinni. Ein stúlka var að
taka til í stóra borðsalnum, og
benti henni á litlu borðstofuna,
en út um gluggann þar, gat hún
séð frú Lolytu vera að borða
morgunverð á garðpallinum fyr-
SHtltvarpiö
Fimmtudagur 15. marz
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:05 Morg
unleikfimi — 8:15 Tónleikar
8:30 Fréttir — 8:35 Tónleikar
9:10 Veðurfregnir — 9:20 Tón-
leikar).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar -■»
12:25 Fréttir og tilkynningar).
13:00 „Á frívaktinni“; sjómannaþáttur
(Sigríður Hagalín).
15:00 Síðdegistónleikar (Fréttir, tilk.
— Tónl. — 16:00 Veðurfr. — TónL
— j.4:00 Fréttir — Tónleikar).
17:40 Framburðarkennsla í frönsku og
þýzku.
18:00 Fyrir yngstu hlustendurna -»•
(Guðrún Steingrímsdóttir).
18:20 Veðurfregnir — 18:30 JÞingfrétt-
ir. — Tónleikar.
19:00 Tilkynningar — 19:30 Fréttir.
20:0C Af blöðum náttúrufræðinnar —
(Örnólfur Thorlacius fil. kand.).
20:15 Óperulög, sungin af Robert Shaw
kórnum.
20:35 Erindi: Strúensee. — hinn
rr l-ði einvaldur í Kaup-
mannahöfn (Jón R. Hjálmarsson
skólastjóri).
21:00 Frá hljóml ’cum Sinfóníuhljórti-
sveitar íslands í Háskólabíói; —
fyrri hluti. Stjónandi: Jindrich
Rohan. EinLikari: Einar Vigfús
son:
a) „Egmont“-forleikur op. 84
eftir Beethoven.
b) Rokoko-tilbrigði fyrir selló
og hljómsveit eftir Tjaikov-
sky.
c) „Tapiola“, sinfoniskt ljóð eft-
ii Sibelius.
21:50 Upplestur: Einar M. Jónsson les
. frumort kvæði.
22:00 Fréttir og veðurfregnir. — 22:10
Passíusálmur (21).
22:20 Veraldarsaga Sveins frá Mæli-
fellsá; VII. (Hafliði Jónsson
garðyrkj ustj óri).
22:45 Harmonikuþáttur: Ásgeir Sverr
isson og félagar ’■ ins leika. Um
sjó armenn þáttarins: Högni
Jónsson og Henry J. Eyland).
23:15 Dagskrárlok.
Föstudagur 16. marz
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:05 Morg
unleikfimi — 8:15 TónJeikar —
8:30 Fréttir — 8:35 Tónleikar —•
9:10 Veðurfregnir — 9:20 Tón-
lei?—).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar —•
12:25 Fréttir og tilkynningar).
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 „Við vinnuna**: Tónleikar.
15:00 Síðdegistónleikar (Fréttir, tiUc*
— Tónl. — 16:00 Veðurfr. — Tónl.
— 17:00 Fréttir — Endurtekið
tónlistarefni).
17:40 Framburðarkennsla í esperanto
og spænsku.
18:00 „l>á riðu hetiur um héruð'*. Ingi
mar Jóhannesson segir frá Auðni
vestfirzka.
18:20 Veðurfregnir — 18:30 Þingfrétt-
ir. — Tónleikar.
19:00 Tilkynningar — 19:30 Fréttir.
20:00 Daglegt mál (Bjarni Einarsson
ca: I. mag.).
20:05 Efst á baugi (Björgvin Guð-
mundsson og Tómas Karlsson).
20:35 Kórsöngur: Neeber-Schuler karla
kó-lnn í Frankfurt syngur. —•
Söngstjóri: Paul Zoll.
20:45 Erindi: Konferensráðið í Kaup-
mannahöfn (Birgir Kjaran al-
þingismaður minnist 200 ára af
mælis Magnúsar Stephensen).
5 Tónleikar: Sónata í c-moll nr. 6
fyrir fiðlu og píanó eftir Hein
rich von Biber (Louis Gabowitz
og Harriet Parker Salerno leika).
3 Útvarpssagan: „Seiður Satúrnus
ar“ eftir J. B. Priestley; XXI.
— sögulok. (Guðjón Guðjónsson
þýðir og les).
22:00 Fréttir og veðurfregnir. — 22:10
Passíusálmur (22).
22:20 Um fiskinn (Stefán Jónsson
fréttamaður).
22:40 Á síðkvöldi: Létt-klassísk tón-
list.
a) Pólonesa nr. 2 í E-dúr eftiff
Liszt (Frantisek Rauch leikur
á píanó).
b) Austurrískir einsöngvarar og
kór syngja lög úr óperettunni
„Leðurblakan“ eftir Johann
Strauss.
c) Slavnesk rapsódía nr. 3 op.
4ö eftir Dvorák (Konunglega
fílV Tnoníusveitin 1 Lundún
um leikur; Rafael Kubelilc
stjórnar.
23:25 Dagskrárlok.