Morgunblaðið - 08.04.1962, Blaðsíða 3

•f
Sunnudagur 8. apríl 1962
MORGUISBL AÐIÐ
3

NÝL.BGA sagði frét/taritari
blaðsins á Hólsfjöilum firá þvi
hér í blaðinu að Jón Stefáns-
son í Möðrudal, sem er 82 ára
gamall, hefði tekið bátt í sikíða
landsgöngunni og gengið 40
km. heldur en 4. Nú hefur
fréttaritarinn, sem er Víking-
ur bóndi á Grundarhóli, átt
eftirfarandi samtal í sírna við
Jón í Möðrudai:
— Halló Möðrudalur, er það
Jón? Þeir hringdu til mín frá
Mbl. og báðu mig að spyrja
þig af hverju þú hefðir geng-
ið 40 km. í landsgöngunni í
staðimn fyrir 4.
— Það var af því ég vildi
verða mestur. Eg ætlaði ekki

Sr. Jónas G'islason:
Eingetinn sonur Guðs
5. sunnudagur
i föstu
Jón
if|Í Stefánsson
Möðrudal.
Gekk 40 km skíöalands-
gðngu og elti kindur
Samtal við Jón í IUóðrudal
að kuðlast hér út fyrir þver-
mela-na eins og þeir yingri
mennimir. En hvemig vissu
þeir þetita?
— Bg esr víst sá seki um að
•hafa sagt þeirn það, svaraði
ég.
— í>að var einmitt það sem
ég ætlaðist til.
— Hvenær lagðirðu af stað
og hvert gekikstu.
— Eg fór snemma á fætur
eins og ég er vanur, setti út
féð og raík það með mér um
leið og ég fór. Síðan gekk ég
niður í Víðidal (þangað eru
17—18 km.) Og þegar ég kom
þamgað, tók ég vott að því
að ég var hvorki móðari né
þreytulegri en borgarstjórinn
í Reykjavík og þeir sem með
honum gengu.
— Stanzaðirðu eitthvað í
Viðidal ?
— Já, dálitla stund. Heils-
aði fólkinu, drakk kaffi og
ralbbaði svolítið við það.
Gefur allt .
— Og svo fórstu heim, segi
ég.
— Já og smalaði á leiðinni.
Og óg var hundlaus og þurfti
að ganga sitt á hvað, austur og
vestur fyrir kindurnar. Eg var
3 tíma að smala eftir að ég
kom upp fyrir Skarðsá. (Frá
Skarðsá í Möðrudal eru 8
km.)
— Varstu þreyttur þegar
þú komst heim?
— Nei, ég var miklu þreytt-
ari þegar ég gekk á Vega-
hnjúkinn hér í vetur í flug-
háliku og var rétt búinn að
drepa mig.
— Hvað varstu að gera þar?
— Elta kindur.
— Hvað gerðirðu svo eftir
að þú komst heim?
— Eg georði mín vanalegu
verk, tók hey í skepnurnar,
annars er það nú ekkert verk,
og bar vatnið. Eg var nefni-
lega búinn að kaupa rör í
vatnslögn á stríðsárunum. en
svo vamtaði alla vatnsrör, og
ég gaf þau öh. Hef svo ekki
getað fengið mér rör aftur.
Eg gef alltaf allt sem ég á.
— Hvað hefurðu stórt bú?
— 80 kindur, 3 nautgripi og
3 hross.
Ekki aðgerðarlaus.
— Hvað gerirðu annað en
hugsa um þessar skepnur?
— Eg er söðlasmiður og svo
smíða ég ýmislegt annað. Eg
hefi í vetur t.d. smíðað 70—80
reglustikur og bókahnífa úr
tré, 4 brauðfjalir og tvö hand-
Mæðabretti og skorið þetta
allt með höfðaletri. Svo hefi
ég smíðað 6 hnakka og gert
við eina 10 og er meira verk
við suma þeirra en smíða
nýja. Svo hefi ég máLað einar
13 miyndir, stórar og smáar,
— Hefurðu nokkuð fengist
við ljóðagerð og tónsmíðar?
— Nei, ekki í vetur, en ég
er sarnt heimsfrægur á því
sviði.
— Hvernig gengur búskap-
urinn?
— Ágætlega. Eg á nóg hey
og það batnar ekki seinna en
um páska. Eg er nefnilega góð
ur fjármaður og hirði þannig
að ég þarf ekki að gefa á
vorin.
— Hverju þakkarðu að þú
eldist svona líitið.
— !>ví að ég hef aldrei
drukfcið brennivín eða brúkað
tóbak og oilltaf unnið eins og
hestur. Alltaf eins og ég fram
ast hefi getað. Eg þori að
reyna mig við hvaða íslending
sem er á öllum sviðum og ef
einhver mátar mig skal hann
fá nýjan hnakk. — Veiztu
hver er muniurinn á dúr og
moll?
— Nei, ég veit ekkert i tón-
fræði, vertu blessaður.
Jón í Möðrudal þorir að
segja það sem aðrir leyfa sér
aðeins að hugsa um sjálfan
sig. — Víkingur.
sumt af því, sem þeir skilch*
vakti gremju þeirra. Þess vegsm
sneru þeir baki við honum oc
létu taka hann atf lifi.
Hendknaftleíhsmót skélonna
1 Handlknattleiíksimót í. F. R. N.
beldur átfram mánudaginn 9.
ftpril og hefst kl. 13.00 að Há-
logalandi þá leika í Kvenna-
fiokki:
1 i Ka. 13.25 Hagaskóli — Laugar-
Uesakóli.
i Kl. 18.00 Flenisþorg — Kópa-
j yOigssikólL
k( 3. fl. karla.
f 1 Kl. 13.50 G.-Ketflavikur — G.-
Vesturbæjar.
Kil. 14.10 Réttarholtesk. B. —
G.-Kópavogis.
Kl. 14.30 Vogasíkóli — Fiens-
borg.
i S. ft. Karla A.
• KL 14.50 Hagaskóli — G.-
Verfcnáimsinis.
KiL 15.15 Keflavík — Akranes.
Flensborg situr hjá.
>
fí
1. fl. Karla.
Kl. 15.40.MR (a) — Al.R. (b)
Kl. 16.15 Háskóilinn — Sjó-
mannaskólinn.
Iðnskólinn í Rvík. situr hjá.
Úrslit leikja 1 I. umtferð, sem
leikin var á föstudag 6. apríl urðu
urðu sem hér segir:
Kvennaflokkur.
Flensborg — Kvennaisk.: 6 : 5
Lindarg.sk. — Hagask.: 5 : 8
3. fl. Karla.
Vogask. — Réttarholtesk. A. 8 : 5
Flensborg — Laugarnessk. 10 : 4
Vanmársk. — Laugarnessk. 10 : 4
G.-Vestb. — G.-Austurb. 9 : 6
3. H. Karla A.
Hagask. — G.-Vest. B-lið 11:8
G. Keflavík G. Austurbæjar 14 : 8
Flensborg — G.Vesturb. A. 13 : 8
Verzlunarsk. — G. Verkn. 14 : 16
1. fl. Karla.
Iðnsk. í Rvik. — Iðnsk. í H.F. 9 : 8
M.R.A. — Loftsk.sk. 21 :17
M.R.A. — Háskólinn B. Háskól-
inn gatf lei'kinn.
Verzló — Sjómannask. 15 :16
Háskólinn — Kennarask. 30 : 14
Körfuknattleiks-
mótið annað kvöld
ANNAÐ kvöld fara fram að Há-
logalandi 3 leikir í íslandsmóti
körfuknattleiksmanna. Er nú
mjög að líða á mótið. I 3. flokki
verður úrslitaleikur milli KR og
ÍR annað kvöld og á eftir kepi>a
í meistaraflokki ÍS og ÍKF og sá
sem tapar þeim leik hreppir
neðsta sætið — og mun hvorugt
félagið vilja það. Loks leika ÍR
og KR i m fl. karla. Keppnin
hefst kl. 8.15.
,,En á sjötta mánuSi var Gabríel
engill sendur frá Guði til borgar
í Galileu, sem heitir Nazaret, ttl
meyjar, er föstnuð var manni, er
Jósesf hét, af ætt Davíðs, en mær
in hét María. Og engUlinn kom
tU hennar og sagði: HeU ver þú,
sem nýtur náðar Guðs! Drottimr
sé með þér. En henni varð hverft
við þessi orð og tók að hugleiða,
hvílik þessi kveðja væri. Og eng
ÍUinn sagði við hana: Vertu 6-
hrædd, María, þvi að þú hefur
fundið náð hjá Guði. Og sjá, þú
munt þunguð verða og fæða son;
og þú skalt Xáta hann heita Jesúm.
Hann mun verða mikUl og verða
kallaður sonur hins hæsta, og
Drottinn Guð mun gefa honum há-
sæti Daviðs föður hans, og hann
mun ríkja yfir ætt Jakobs að ei-
lífu, og á ríki hans mun enginn
endir verða. Þá sagði Maria við
engUinn: Hvernig getur þetta ver
ið, þar eð ég hef etoki karlmann
toennt? Og engiUinn svaraði og
sagði við hana: Heilagur andi mun
koma yfir þig, og toraftur hins
hæsta mun yfirskyggja þig, fyrir
því mim og það, sem íæðist, verða
kallað heUagt, sonur Guðs. Og
sjó, Elísabet, frændkona þín, í
elli sinni er hún einnig orðin þung
uð, hún, sem köiluð var óbyrja;
því að etotoert orð fró Guði mun
verða ómáttugt. En María sagði:
Sjá, ég er ambátt Drottins; verði
mér eftir orðum þínum. Og eng-
Uiinn fór burt fnó henni".
L,úk. 1, 26—36.
I.
Hver sá, er rannsakar Heilaga
ritningu og reynir að gera sér
grein fyrir kenninguim hennar
um Guð, uppgötvar fljótlega, að
hann rekst þar á ýmis þau at-
riði, sem skilningur hans og skyn
semi staldra við og eiga erfitt
með að skýra tiil fulls. Þetta hafa
menn á öllum oldum gert sér
ljóst. Margir guðfræðingar og
heimspekingar á liðnum öldum
hafa rætt þessi atriði og reynt að
taka afstöðu til þess, sem þeir
nefna þverstæður kristindómS'
ins.
Afstaða manna hefur einatt
verið á ýrmsa vegu. Sumir hafa
getfizt upp og sagt, að þeir finni
enga akynsama Skýringu. Þess
vegna neita þeir að trúa og telja,
að kristindómurinn sé ósamboð
inn upplýstum og menntuðum
mönnum. Aðrir reyna að „lag-
færa“ kristindóminn, nema burt
allit, sem þeim finnst brjóta gegn
mamnlegri skynsemi á hverjum
tíma, til að auðvelda Skynsöm
um mönnurn að trúa á Guð. Þeir
halda því einu, sem mannleg
skjmsemi getur sætt sig við.
Svo eru loks enn aðrir, sem
einnig hafa gefizt upp við að
skýra öil atriði kristinnar kenn
ingar til fulls, en segja: Skyn-
semi mín getur ekki skilið til
fulls, leyndardóm Guðs, en ég
beygi mig fyrir þeim Guði, sem
Jesús Kristur kom í heiminn til
að opinbera Okfcur. Eg trúi á
þann Guð, sem Biblían boðar,
jafnvel þótt ég geti ekki skilið
til fulls allt, sem um hann er
sagt, því að ég viðurkenni, að
mannleg skynsemi er takmörk
unum háð og getur ekki kannað
allan leyndardóm Guðs.
Þessi ólíka afstaða til kenninga
Biblíunnar um Guð er algeng
meðal Okkar í dag. Þeir eru marg
ir, sem hnjóta um þau atriði,
sem skynsemin ein getur ekki
fullskýrt, og snúa þv± baki við
trúnni eða vilja breyta boðskap
Biblíunnar til samræmis við
mannlega skynsemi.
Þannig var það einnig á hér
vistardögum Jesú Krists. Er
hann gekk um suður á Gyðinga
landi og flutti fagnaðarboðskap
inn um Guð, hneykslaði hann
menntamenn og guðfræðinga
samtíðarinnar. Þeir gátu ekki
skilið allt, sem hann sagði. og
n.
Guðspjall dagsins í dag grein
ir frá éinu atriði kristinnar kerm
ingar, sem margir hafa hnotið
um og neita að trúa, meyjarfæð-
ingunni. Jesús Kristur er em-
getinn sonur Guðs. Fæðing hans
varð á hinn einstæða hátt. Hið
sama kemur einnig skýrt í 1jóa
í Matt. 1, 18.
Við erum otft treg til að trúa
því einstæða. Okkur er tamt að
leggja mælikvarða reynslunnar
á alla hluti. Það getur verið gott,
en við megum þó aldrei neita
möguleika hins einstæða. AHar
helztu framfarir á sviði tækni
og vísinda eiga rót síma að rekja
til manna, sem viðurkenna mögu
leika hins einstæða, áður ó-
þekkta. Þeir hafa átt sannfær-
ingu um, að hægt væri að finna
ný sannindi og framkvaema ýmsa
hluiti, sem áður voru taldir óhugs
andi. Þeir hafa viðurkennt, að
mannleg þekking á hverjuma
tíma er takmörkuð og skynsemin
hefur ekki Skilið alla leyndar-
dóma tilverunnar. Þess vegna
hefur þekkingunni fleygt fram
Og mannleg skynsemi ráðið og
skilið æ fleiri af láðgátum lifls-
ins.
Á öllutm öldum hiafa kornið
fram kröfur um að beygja krist
indóminn undir mannlega þekk-
ingu og tafcmaikanir mannlegr-
ar skynsemi hverju sinni. Aliar
slífcar ti'lraunir hafa mistekizt,
ella væri kristindómurinin löngu
úreltur orðinn, aflagaður eins
og gamlar kennslubækur og vís
indarit, sem einu sinni höfðu
gildi, en eru nú úrelt orðin.
Kristin kenning er bafin ytfir
Pg óháð mannlegri þekldngu og
skynsemj á hiverjum tíma, þvá
að hún er ekfci fram komin f
mannlegum huga, heldur er hún
opinberun Guðs sjá'lfls á óbreyt
anlegum staðreyndium, sem eru
óháðar mannlegri þekkingu.
Eg skal fúslega játa, að ég
skil ekki til fulls, hvernig Jesús
fæddist inn í okkar heim, en
mér er ofurauðvelt að trúa þvá,
sem Guð hefur sjáltfur opinber-
að um það. Það er engu ertfiðara
að trúa hinni einstæðu fæðingu
Jesú Krists en hinu, að Guð
hatfi gerzt maður í Jesú Kriisti pg
frelsað Pkkux með því að gefa
líf sitt fyrir okkur á krossinum.
Eg get engar sannanir fært
fram fyrir réttmæti þessara
kristnu trúarkenninga en boð-
skap Biblíunnar. Hann nægir
mér. Eg trúi honum. Jafnvel
Jesús Kristur gat ekki sannfært
fræðimennina og faríseana um
guðdóm sinn. Þrátt fyrir ÖH mátt
arverkin, sem hann vann, og boð
skapinn, sem hann flutiti, afneit
uðu þeir honum.
Eg veit, að það eitt mun ekki
nægja til að sannfæra menn,
þótt bent sé á þá staðreynd, að
engir sögulegir viðburðir, nítján
alda gamlir, eru jafnvel vottfest
ir og frásögn Nýja testamennit
isins um Jesúm Krist, sem er
færð í letur af samtímamönn-
um, sem sjálfir voru vottar þess
ara atburða.
Trúin byggist aldrei á sönnun
um einum. Trúin er það traust
á Guði, sem kemur ti'l hans og
beygir sig fyrir honum, jafn-
vel einnig, þegar við eigum ertf
itt með að skilja alilt til fulls.
Trúin viðurkennir, að Guð er
meiri mannlegri skynsemi. Trú
in auðveldar skilning trúarsann
inda. Sá, sem trúir, getur betur
skilið Guð.
Trúaðir menn játa með kristn
um vottum allra alda það, sem
segir í annarri grein postullegu
trúarjátningarinnar: „Eg trúi á
Jesúm Krist, hans einkason,
Drottin vorn, sem getinn er af
heilögum anda, fæddur af Mar-