Morgunblaðið - 01.05.1962, Blaðsíða 20

20
MORCUNBLAÐ1Ð
Þriðjudagur 1. maí 1962
GEORGE ALBERT CLAY:
Saga samvizkulausrar konu
---------- 45------------
Þrír fangar voru bundnir upp
við tré og látnir vefja armana
utan um mjóan bolinn. Orenz og
vinir hans höfðu vegið að þeim
með hnífum og svipum, svo að
þeir höfðu fallið í ómegin og nú
var beðið eftir, að þeir röknuðu
við. Það var von um tvo þeirra,
en sá í miðjunni, gamall Spán-
verji, hafði þegar fengið lausn
frá kvölum sínum.
Orenz var nú að daema unga
innlenda stúlku, sem var kærð
fyrir að vera hjákona japansks
hershöfðingja. Hann taldi hana
betur komna í rúminu hjá sér,
og þegar annar lífvörður hans
mótmælti því, sagði Orenz, að
hann gæti bara fengið hana á
eftir.
Mareo læknir stóð hjá Tim í
bjarmanum frá bálinu og hallaði
sér að honum. Þetta þoli ég ekki
lengur, sagði hann lágt. í kvöld
þegar allir eru sofnaðir, reynum
við að komast burt. Við erum
níu talsins og Japanirnir eru
skárri en þetta.
Hvernig getum við það?
Þeir eru flestir orðnir fullir,
svaraði læknirinn og eldsbjam-
inn lék um silfrað hár hans. Við
erum þegar farnir að safna sam-
an þeim vopnum, sem ekki eru
í notkun, og svo matvælum. Við
berjumst áfram alla leið til
strandarinnar. Þetta er fyrsta
vonin okkar í langan tíma, og við
megum ekki hika lengur. Kem-
urðu?
En þá urðu þeir þess varir, að
Orenz var að horfa á þá, og þeir
ráku upp skellihlátur, þegar einn
skæruliðinn, sem var að segja
frá frægðarverkum sínum í
skóginum, datt á bálið, svo hinir
urðu að bjarga honum á fætur.
Læknirinn bar sakiflöskuna upp
að munninum og fékk sér vænan
teyg, áður en hann rétti hana að
Tim.
Ég get það ekki. Ég fæ velgju
af þessum óþverra, sagði Tim.
Það er vatn. Drekktu! Orenz
er enn að horfa á þig. Og vertu
svo tiibúinn að hlaupa burt.
Farðu í tjaldið þitt, undireins og
þú getur sloppið héðan. Hann
leit á Orenz og hvarf síðan í
skuggann.
Loks, þegar Tim gat ekki leng-
ur horft á meðferðina á föngun-
um, gekk hann burt frá eldinum.
Orenz var of drukkinn til að
taka eftir því, og í fyrramálið,
þegar runnið var af honum, yrðu
þeir komnir langt burt.
En þá sáu þeir hóp af hlæjandi
mönnum og veinandi föngum
hjá gamla brunninum, sem nú
var orðinn þurr, en hafði verið
notaður til áveitu endur fyrir
löngu. Bambushúsið bóndans,
sem þana hafði þá verið, var
horfið, en markaði fyrir því á
jörðinni.
Tim hefði að öllu venjulegu
smeygt sér fram hjá hópnum,
en nú sá hann allt í einu, hvað
var að gerast. Annar lífvörður
Orenz, Svarti Pétur, og fimm
eða aðrir, voru að fleygja æp-
andi föngum niður í brunninn,
og rétt í því bili, sem Tim leit
þangað, hvarf gamall maður í
svart, gapandi gatið, en fantarn-
ir hlógu og öskruðu af gleði.
En þá hljóp Tim niður brekk-
una og það svo snöggt og gerði
áhlaupið svo harkalega, að
Svarti Pétur varð að sleppa tak-
inu af ungri stúlku, sem hann
hafði verið að lemja í höfuðið
og greip í ofboði í steinbrúnina
á brunninum. Hnefinn á Tim
lenti á kjálkanum á Pétri, svo
fast, að hann féll til jarðar og
stóð ekki upp aftur. Síðan hjálp-
aði hann grátandi stúlkunni á
fætur. En þá var gripið hrotta-
lega í hann aftan frá og er hann
sneri sér við, horfðist hann í
augu við Orenz.
Til hvers ertu að þessu?
spurði Orenz, um leið og hann
ýtti við Svarta Pétri með fæt-
inum.
Hann var að fleygja fólki í
brunninn. Og það var lifandi.
Það var eftir minni skipun.
Orenz beið til að sjá áhrifin af
orðum sínum, og Tim gat sér til
um fyrirætlun hans, áður en
hann hafði látið hana uppi. Og
nú skalt þú fara í brunninn!
öskraði hann.
Handleggirnir á honum voru
þegar komnir utan um Tim, sem
fann, að honum var lyft frá
jörðu. Hann sparkaði og barði
kyn-blendinginn í andlitið, en
Orenz leit bara til hliðar og hló.
Þá fann Tim, að bakið á honum
nam við steinibrúnina á brunn-
inum og vissi, að ekkert beið
að baki honum nema dauðinn.
Hann lyftj hnénu snögglega og
rak það af öliu afli í nárann á
Orenz. Foringinn féll stynjandi
til jarðar.
Hlauptu! heyrðist úr hópnum
og Tim þóttist vita, að það væri
Hiriam. í guðs bænum, hlauptu,
Tim!
Tim hljóp í áttina að bálinu,
en honum sló svo fyrir brjóst af
öllu því hryllilega, sem hann
hafði orðið sjónarvottur að, að
hann fann sér miða* lítið áfram.
Hann vissi líka, að þama var
engin undankomu von, og að
Orenz var rétt á hælUm honum.
Foringinn fálmaði út í loftið
og storu hendurnar gripu í fót-
inn á Tim, og þeir byltust á
jörðinni í áttina að eldinum.
Skæruliðarnir æptu og öskruðu
og væntu þess, að einhver félli
í valinn. Nú lá Tim á bakinu og
Orenz ofan á honum endilöngum
og hélt höndunum á honum nið-
ur á jörðina, en augun voru blóð
hlaupin og slefan rann úr báðum
munnvikum. Tim bylti sér eftir
Því sem hann gat, en tókst ekki
að velta þesstxm þunga ofan af
sér og heldur ekki gat hann
losað hendurnar frá jörðu. Hann
fann, að hann var þarna mátt-
laus og beið nú þess, sem verða
vildi.
Jæja, svo að þú ætlaðir að
berja hann Svarta-Pétur? sagði
Orenz gegnum samanbitnar tenn
urnar. Þú ætlaðir að berjast við
undirforingjann minn? Hann
færði vinstrj höndina á Tim úr
stað, og enginn áhorfendanna
var í efa um, hvað það þýddi.
Allt í einu færði hann höndina
til jarðar aftur, en þar lá brenn-
andi glóðarköggull frá eldinum.
Tim öskraði af sársauka, en
þegar þefurinn af brenndu holdi
barst til áhorfendanna, lyfti Or-
enz hendinni aftur en sleppti
henni samt ekki.
Þér líkar ekki við Orenz?
sagði hann. Kannske þig langi
til að skipa fyrir sjálfur? Og
aftur lá hönd Tims á kolunum.
Þannig endurtók hann þetta
aftur og aftur og loks leit svo
út, sem höndin ætti að liggja
þarna fyrir fullt og allt, en Tim
gat þá losað hana og fálmaði út,
en krækti þá í ketil með sjóð-
andi vatni, sem steyptist yfir þá.
Hann fann brennandi va-tnið
koma á sig, eins og hann væri
stunginn með hnífi, en Orenz
öskraði og velti sér burt frá
eldinum, því að brennheitur ket-
illinn hafði lent á beru bakinu
á honum.
Tim stökk á fætur og hélt
særðri hendinni upp að brjóst-
inu. Hann hljóp frá eldinum, en
skæruliðarnir höfðu slegið hring
um hann og ýttu honum aftur
inn að bálinu. Hann hlóp í hring
eins og æðisgenginn og leitaði
að hjálp, en Hiram var þarna
ekki lengur og heldur ekki
Marco læknir né Lopez eða
Reggie, en öskrin í skæruliðun-
um glumdu í eyrum hans, og
hann vissi vel, að nú var engin
von framar.
Hann stóð nú upp við stóra
steininn hálfboginn og lafmóður,
og hélt særðu hendinni upp að
brjósti sér. Og nú kom Orenz í
áttina til hans frá eldinum. í
þetta sinn sagði hann ekkert og
það var ekkert bros um þykkar
varirnar, en hann hélt egghvöss-
um hnífnum fast í hendi sér.
Steinninn var að baki Tim en
Orenz fyrir framan hann. Skæru
liðarnir höfðu fært sig nær frá
báðum hliðum og biðu nú og
sleiktu varir sínar og horfðu
blóðþyrstum augum á það, sem
fram fór. Tim fann til hræðslu,
og vissi, að hann átti skammt
eftir,
Þeir veltust um á jörðinni og
í þetta sinn hélt foringinn hon-
um blýflöstum eins og skordýri,
sem hefur verið fest upp á prjón.
Tim greip í úlnliðinn á kynblend
ingnum og hnífurinn nálgaðist
andlit hans. Ekkert orð var sagt,
en báðir stundu. Einu sinni
snökti í Tim og einu sinni bað
hann til guðs.
Nú lentj blaðið í munnvikinu
á honum, svo að hann gat ekki
litið við. Hendurnar og únlið-
irnir voru að verða máttlausir
og hann vissi, að ef hann léti
undan mundi blaðið lenda í háls-
inum á honum. En Orenz beið
átekta.
Tim varð snögglega Ijóst, hvað
hann gat gert og bað Guð um að
gefa sér krafta. Hann sneri höfð-
inu snögt við og fann blóðið
streyma úr munhvikinu, en um
leið missti Orenz jafnvægið og
Tim losnaði úr greipum hans.
Hann hljóp á eldinum en hras
aðl þar og sá brátt Orenz nálg-
ast. Einhver fleygði hnífi utan
úr myrkrinu og ,hann lenti við
fætur hans. Var þetta til ræði
við hann eða var verið að hjálpa
honum? Hann greip hnífinn.
Höndin, sem hann hafði fyrir
aftan sig greip í digra spýtu og
þegar hann komst á fætur, hafði
hann kylfu í hendinni. Orenz
var næstum búinn að ná til hans,
þegar hann stakk glóandi spýt-
unni beint framan í hann og Or-
enz reikaði og féll til jarðar,
blmdaður og öskrandi.
Á þessari stundu varð Tim að
frummanni, sem berst fyrir lífi
sínu. Og nú varð hann að þeim
manni, sem átti eftir að verða
frægur um alla eyna, sem for-
icgi, — harður en réttlátur,
miskunnarlaus og meðaumkunar
laus.
Hann hafði samstundis ráðizt
að Orenz og rak nú hnífinn á
kaf í kviðinn á blindaða mann-
Inum, svo að blóðið gusaðist út
og óloftið ætlaði alveg að kæfa
hann.
Það var líkast því sem hann
vissi alls ekki hvað hann var að
gera. Eða væri sama um allt.
Hann stóð andartak yfir líkinu
og horfði á hina skæruliðana.
Svarti-Pétur varð fyrstur til þess
að ganga fram og þrír vinir
hans á eftir honum. Tim hopaði
á hæl þangað til hann hafði
stóra steininn við bakið.
En snögglega gullu við nokkur
skot og hann fleygði sér til jarð-
ar. Þegar hann leit upp aftur,
sá hann, að Helen stóðu uppi á
steininum með einu vélbyssuna,
sem flokkurinn átti Hún hafði
skotið hátt og Svarti-Pétur og
félagar hans hörfuðu inn j
skuggann. Þegar Tim nú leit við,
sá hann vini sína, Hiram, Reggie
og Lopez standa þarna undir al-
væpni, einbeitta á svipinn.
Tim hristi höfuðið. Hann hefði
vel getað grátið, en vissi, að
það mátti hann ekki gera. Eng-
inn sagði orð, og ekkert hljóð
heyrðist nema frá vindinum og
eldinum.
Hann gekk út í mannhringinn
og skæruliðamir viku til hliðar
með virðingu og rýmdu fyrir
honum. Marco læknir gekk til
hans og vildi fara að gera eitt-
hvað við særðu höndina og blæð
andi munnvikið, en Tim lét sem
hann sæi það ekki. Hann gekk
hægt burt frá tjaldstaðnum, og
þegar hann kom að tré í skugg-
anum, stanzaði hann til að kasta
SHUtvarpiö
Þriðjudagur 1. mai.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — Morgun
loikfimi. — 8.15 Tónleikar. -
8.30 Fréttir. — 8.35 Tónleikaí
— 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar)
13.00 Tónleikar: Innlend og erlend
alþýðulög.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir, tiikynn
ingar og tónleikar. — 16.30 Veð-
urfregnir. — Tónleikar. — 17.Oi
Fréttir. — Endurtekið tónlistar-
efni).
18.30 Þingfréttir. 18.50 Tilkynningar.
— 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Hátíðisd-agur verkalýðsins:
a) ÁvÖrp: Emil Jónsson félags-
málaráðherra, Hannibal Valdi
marsson forseti Alþýðusam*
bands íslands og Kristján
Thorlacius formaður Banda-
lags starfsmanna ríkis og
bæja.
b) Kórsöngur: Alþýðukórinn und
ir stjórn dr. Hallgríms Helga-
sonar.
c) Myndir úr sögu verkalýðsins; er-
i-ndi:
1. „Þetta má aldrei koma
fyrir aftur“ (Vilhjálmur S.
Vilhjálmsson rithöfundur).
2. Laun og lífskjör íslenzkra
verkamanna fyrir heimsstyrj-
öldina fyrri (Ólafur Björns-
son prófessor).
3. Endurminningar um verka
lýðsbaráttu í fyrri daga
(Hendrik Ottósson frétta-
maður).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög, þ.a.m. leikur hljómsveit
Andrésar Ingólfssonar. Söngvari
Harald G. Haralds.
01.00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 2. maí.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — Morgun
leikfimi. — 8.15 Tónleikar. —
8.30 Fréttir. — 8.35 Tónleikar
— 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk.
— Tónleikar. — 16.30 Veðurfr.
— Tónleikar — 17.00 Fréttir. —-
Tónleikar).
18.30 Þingfréttir. — 18.55 Tilkynning-
ar. — 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð: Guðmundur Péturs
son framkvæmdastjóri umferða-
málanefndar Reykjavíkur talar
um umferðamál.
20.05 Tónleikar: Hljómsveit leikur Jög
eftir Victor Herbert; Frederick
Fennell stjórnar.
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fomrita: Eyrbyggja
saga; XIX. (Helgi Hjörvar
rithöfundur).
b) íslenzk tónlist: Þjóðkórinn
syngur; Dr. Páll ísólfsson
stjómar.
c) Jóhann Hjaltason kennarl
flytur frásöguþátt: Þúsund ára
saga.
d) Baldur Pálmason fer með
stökur og smákvæði eftir
Pál Guðmundsson frá Hjálms
stöðum.
e) Jóhannes skáld úr Kötlum lea
úr þjóðsögum Jóns Árnasonar.
21.45 íslenzkt mál (Ásgeir Blöndal
Magnússon cand. mag.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Fræðslumál í Bretlandi; II. þátt-
ur: Framhaldsmenntun (Heimir
Áskelsson lektor).
22.25 Næturhljómleikar:
a) Konsertsvíta eftir SergeJ
Tanejev (David Oistrakh fiðlu-
leikari og Þjóðlega fílharm-
oníuhljómsveitin í Moskvu
leika; Kyril Kondrashin stj.)
b) Sinfónía nr. 2 eftir Dmitrt
Kabalevsky (SinfóníuhJjóm-
sveit rússneska útvarpsins;
Nicolai Anosov stjóvnar).
23.20 Dagskrárlok.
— Ég kem ekki heim í nótt. Forstjórinn sagði okkur að gera
birgðatalningu.
X- X- *
hann niður eins og önd á flugi.
X- X X-
Núna! Vertu sæll, John ....
Hnun, ég misreiknaði þetta örlítið.
GEISLI GEIMFARI
En það sakar ekkert .... Þegar
Harvey stekkur út í fallhlíf, skýt ég