Morgunblaðið - 29.05.1962, Blaðsíða 6

6
MORGVNBLAÐlb
Þriðjudagur 29. maí 1962
Annar Jiúnninn í búri sinu. Hann urraði og lamdi hramminum í netið, þegar ljósmyndarinn,
Sv. Þorm., kom með myndavélina.
ísb’arnarhúnar á Islandi
SL. föstudagskvöld kom Jó-
faannes R. Snorrason, flug-
stjóri frá Grænlandi og hafði
með sér tvo ísbjarnarhúna,
4—5 mánaða gamla, sem eski-
móar höfðu gefið honum. Var
rammbyggilega búið um ís-
birnina í kassa enda er hér
um hin mestu óargadýr að
ræða. Hafa ísbirnirnir verið í
geymslu á Reykjavíkurflug-
velli, en ætlunin mun að láta
þá tii dýragarðs í Skotandi.
Fyrir tæplega mánuði voru
fyrrnefndir eskimóar á ferð
á ísbreiðunni. Vissu þeir þá
ekki fyrri til en upp reis á
móti þeim mikið bjarndýr og
illúðlegt, og ætlaði að ráðast
gegn þeim. Náðu þeir að skjóta
dýrið í þann mund er það
lagði til atlögu. Við fláningu
kom í ljós, að mjólk var í
júgri dýrsins og grunaði eski-
móana að húna dýrsins mundi
að finna einhvers staðar í ná-
grenninu. Fundu þeir þá
skömmu síðar og voru hún-
arnir hinir verstu viðureign-
ar, enda drukkið í sig grimmd
með móðurmjólkinni. Dvöld-
ust húnarnir hjá eskimóum
um 3 vikna skeið rammlega
bundnir niður.
Á föstudaginn voru þeir
síðan settir í rammgerðan tré
kassa og þiljað á milli þeirra, '
þar sem hætta er á þvi að þeir
drepi hvorn annan nái þeir
saman. Flaug Jóhannes síðan
með þá til íslands. Við kom-
una til Reykjavíkur voru hún
arnir settir í búr og bíða nú
utanferðar. Gekk á ýmsu að
köma þeim í búrið, sökum
grimmdar. Og þótt- ekki séu
þeir nema 4—5 mán. gamlir,
mundu þeir vafalaust geta
drepið fílhraustan mann. Hún
arnir nærast aðallega á mjólk,
fiski og haframéli, en gæzlu-
maður þeirra gaukar af og til
að þeim súkkulaði, sem þeim
þykir hið mesta hnossgæti.
Norsku skipin hætt
síidarflutningum
7 skip fluttu 2344 lestir
NORSKA síldarverksmiðjan, sem
keypt hefur síld að undanförnu
í skip á Akranesi, er nú hætt
síldarflutningum. Fóru öll 7 síld
arflutningaskipin eina ferð, og
fluttu út 2344 lestir af síld, en
tveimur þeirra hlekktist á í
fyrstu atrennu sem kunnugt er
og losuðu farma sína, 887 lestir
á Seyðisfirði og Vestmannaeyj-
um.
Gunnar Petersen, sem hefur
haft milligöngu um sölu síldar-
innar skýrði blaðinu í gær frá
IþvÆ, að flutningarnir hafi að
þessu undanskildu gengið vel og
síldin verið óskemmd er út var
komið eða a.m.k. sú sem hann
veit um. Gekík vel að fá síld
í skipin, að undantekinni einni
viku, þegar var nokkuð tæpt að
hægt væri að fylla þau. Hefði
'því verið hægt að halda flutn-
ingunum áfram þessvegna. En
af ótta við að síldveiðarnar stöð
vist nú um mánaðamótin, þar eð
útgerðarmenn og sjómenn hafa
ekki samið um verð á síldinni,
þótti ekki tiltækilegt að senda
skipin hingað aftur til að sækja
síldina. Ekki taldi Gunnar að
meira yrði af síldarflutningum
til Noregs að sinni.
Á sunnudagskvöldið glæddist
veiði síldveiðibátanna og komu
nokkrir inn til Reykjavíkur um
nóttina með síld í frystingu, Gull
faxi með 400—500 tunnur, Leif-
ur með 400, Víðir með 300,
Helga með 1000, Guðmundur
Þórðarson með 700. Fleiri fengu
síld, en komu ekki inn, þar eð
þeir áttu ekki von á að losna við
síldina í frystingu. Seinni hluta
mánudagsins voru bátarnir aft-
ur farnir að fá síld.
m-
Arangurs
vœnzt r
Briissel
Á MORGUN hefst í Brussel
fundur ráðherra frá löndun-
um sex, sem aðild eiga að
Markaðsbandalaginu. Verða
þá til umræðu nýjar tillögur,
sem komið hafa fram, þ.á.m.
tillögur frá Bretum, varðandi
væntanlega upptöku þeirra i
bandalagið, með sértöku til-
liti til hagsmuna Samveldis-
landanna.
Eru nú taldar allgóðar lik-
ur fyrir því, að samkomulag
náizt um ýmis þau atriði, sem
mestar deilur hafa staðið um
að undanförnu, en ræddar
hafa verið af fulltrúum ráð-
herranna.
Enn er óljóst, hver verður
endanleg afstaða Frakka, til
upptöku Breta í bandalagið,
en talsverðs kvíða hefur gætt
um viðhorf Frakka í því máli*
MacMillann, forsætisráðherra
heldur til Parísar í þessari
viku, og ræðir við De Gaulle,
forseta, og mun aðalumræðu-
efni þeirra verða markaðs-
málin. Er talið, að þá megi
búast við stefnulýsingu af
hálfu De Gaulie.
Ölvað fólk tók
bót tiaustatoki
— og sigldi í strand
í NÓTT bar svo við að ölvað
fólk, tveir karlmenn og ein
kona, tóku vélbátinn Dröfn
traustataki í Reykjavíkur-
höfn og hófu siglingu, sem
endaði hjá lögreglunni. Var
bátnum siglt um sundin í
nágrenni Reykjavíkur, en
þar strandaði báturinn. Losn
aði hann þó brátt aftur af
skerinu og var þá siglt til
lands, en þar beið lögreglan
á hafnarbakkanum og tók
fólkið, enda mun „skipstjór-
inn“ hafa tekið bátinn í
heimildarleysi. Rannsóknar-
lögreglan hefur fengið mál
þetta til meðferðar.
• Tékkneslta
eldspýtnaruslið
Nú eru liðin nákvæmlega
114 ár, síðan Þjóðverjanum
Böttger tókst í Frankfurt að
framleiða eldspýtur, eins og
þær tíðkast nú meðal menning
arþjóða. Þegar árið 1805 hóf
Ohanuel framleiðslu í París á
eldspýtum, að vísu ekki fuíl-
komnum, og árið 1327 fann
enski apótekarinn John Walker
(ekki sá með whisky-ið) upp
nútímaeldspýtuna, sem Böttger
fulikomnaði svo árið 1848. Sví
ar eiga annars mestan heiður-
inn af því að hafa hafið fjölda
framleiðslu á þeirri eldspýtna-
gerð, sem unnið hefur sér
hylli um heim allan.
Þótt svona langur tími sé lið
inn frá því að eldspýtan var
fundin upp, virðist sú þjóð, sem
við Íslendingar neyðumst enn
til þess að kaupa eldspýtur af,
ekki hafa tileinkað sér uppgötv
unina nema af afar takmörk-
uðu leyti. Fullorðið fólk man
þá tíð, þegar hinar ágætu
SVEA-eldspýtur fengu að fflytj
ast til landsins, en nú hefur
einokunarverzlun rílkisvalds-
ins tekið að sér að velja og
hafna fyrir landslýð allan, þótt
ekki sé hún að vísu einráð
um hina landsföðurlegu forsjá.
Inn flyzt óhæft rusl, sem
engri þjóð er samboðið að nota,
þótt fólk austan tjalds verði
að láta sér það lynda ásarnt ís
lendingum.
• Hættulegir
skaðvaldar
í fyrsta lagi eru stokkarnir
írámunalega lélegir að allri
gerð, pappírinn flagnar af þeim
og viðurinn klofnar í flögur
við minnsta átak. Ekki er haft
fyrir því að framleiða pappa
hylki jafnhliða stokkunum,
svo að menn geti borið eldfæri
á sér, án þess að vasar bólgni
út af fyrirferð þeirra.
Aðalatriðið er þó, að eldspýt
urnar sjálfar eru beinlýnist stór
hættulegar, eins og fleiri varn
ingur, sem berst frá austan-
tjaldslöndum, samanber spring
andi ljósaperur og brothættar
salernisdkálar. Þegar á þeim er
kveikt, þeytast oft logandi
flyksur í allar áttir. Hversu
margir íslendingar ganga í
skyrtum með brunagötum af
völdum tékknesku eldspýtn-
anna? Hveir greiðir skaðann?
Velvakandi hefur spurt alla
menn, sem hann hitti í síðustu
viku, hverja reynslu þeir hafi
af tékknesku eldspýtunum. —
Allir þeir, sem reyktu, allir
höfðu orðið fyrir því að brenna
göt á buxur, jakka, vesti og
skyrtur. Einn hafði orðið fyrir
því að eyðileggja spánnýtt vesti
og annar hafði orðið vitni að
því í hléi í kvi'kmyndahúsi, að
stúlka, sem var að kveikja sér
í sígarettu, fékk logandi flyksu
1 augnkrókinn, en til allrar
hamingju þó ekki í sjálft aug-
að.
Hversu lengi eigum við fs-
lendingar að búa að þessum
vondu og hættulegu eldspýtum?
Erum við Vesturlandafoúar eða
nýlenduþjóð Sovétríkjanna,
sem neyðist til þess að kaupa
ónýta vöru við okurverði?
• Fröken klukka
Öllum þykir vænt um ung-
frúna í síma 04, enda veitir
hún bráðnausynlega þjónustu.
Því sárnar mönnum, þegar hún
bregzt þeim, eins og þegar göm
ul unnusta kastar einbaugnuim
framan í mann.
Því er það, að mönnum
gremst, þegar fyrir kemur, að
mínúturnar eru svo lágt lesnar,
að þær heyrast varla eða ekki,
þótt stundin og sekúndan nem
ist glöggt í eyrað. Þetta er
mjög bagalegt, því að venju-
lega er það einungis mínútan,
sem menn hafa áhuga á að
heyra. Þá tekur þó fyrst átján
yfir, þegar mínútan er alls
ekki lesin upp. Þetta bar t.d.
við sl. sunnudagsmorgun, a.rn.k.
milli kl. átta og níu. Maður
einn kom að máli við Velvak
anda og sagðist hafa hringt
hvað eftir annað í 04, án þess
að mínútan væri lesin.. Þetta
kom manninum illa, því að af
sérstöfcum ástæðum var hon-
um afar nauðsynlegt að £á að
vita rétta og nákvæma mín-
útu gefna upp. Ætti Landssím-
inn að sjá tí'l þess, að slikt
geti ekki komið fyrir.