Morgunblaðið - 16.08.1962, Qupperneq 14

14
MORCVNBLAÐ1Ð

Fímmtudagur 16. ágúst 1962
isleifur Árnasson
borgardómari - kveðja
ISLEIFUR Árnason var fæddur
að Geitaskarði í Húnayatnssýslu
hinn 20. april 1900. Voru for-
eldrar hans Árni Á. Þorkelsson,
bóndi að Geitaskarði, og kona
hans, Hildur Sveinsdóttir. Hann
lauk stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík vorið 1923,
en embættisprófi í lögfræði frá
Háskóla íslands 1927. Eftir það
gegndi ísleifur margháttuðum
lögfræðistörfum hér í bæ allt
til dauðadags, hann andaðist
7. þ. m.
ísleifur kvæntist eftirlifandi
konu sinni, Soffíu Gísladóttur
Johnsen, árið 1925. Þau áttu fjög
ur mannvænleg börn, sem öll
eru á lífi.
Þegar ég hugsa um ísleif lát-
inn, þá er Ijúfast að minnast
æskuáranna, þegar við áttum
framtíðina en framtíðin ekki
okkur, því mennirnir spá en
Guð ræður.
Það voru ungir og djarfhuga
drengir, sem kvöddu Mennta-
skólann vorið 1923, ákveðnir í
að vinna þjóð sinni gagn og
sjálfum sér frama. í þeim hópi
var ísleifur meðal hinna fremstu,
vel á sig kominn bæði andlega
og líkamlega og með glæsibrag
hins kynborna manns.
ísleifi rættust æskuvonirnir
vel, því að í starfi sínu vann
hann sér traust og frama. Hon-
um auðnaðist að skipa hinar
mestu virðingarstöður stéttar
sinnar. Þannig var hann um 12
ár prófessor í lögum við Há-
skóla íslands. Aðalstörf hans
voru þó dómstörfin, þar á meðal
um skeið í Hæstarétti íslands.
Dómar fsleifs voru vandaðir og
stóðust vel, enda var maðurinn
rökfastur og réttsýnn að eðlis-
fari en lagaþekking hans með
ágætum.
Nú, að leiðarlokum, þökkum
við samstúdentar og vinir ís-
leifs löng og góð kynni en ást-
vinum hans sendum við okkar
beztu samúðarkveðjur.
Ól. Þ.
Guðm. B.
Halldórsson
Deyr fé,
deyja frændr,
deyr sjálfr it sama,
en orðstír,
deyr aldregi,
hvem er sér góðan getr.
Þessi orð komu mér i hug þeg
ar ég frétti hið sviplega fráfall
góðvinar míns Guðmundar B.
Halldórssonar þótt ég vissi að
hann gekk ekki heill til skógar
kom mér á óvart að svo skjótt
yrði hann kvaddur til hinztu ferð
ar. En hann var örugglega ferð-
‘búinn, hann var heitur trúmaður
og kveið ekki þeirri för sem
við vitum öll að ekki verður frest
að, það vissu þeir sem þekktu
hann bezt, þótt hann ræddi fátt
iþar um, en það kom fram i
hans daglega lifi. Hann unni
öllu því sem gott var og fagurt
og öll hans verk báru því vitni.
Alt sem hann lagði hönd að var
svo vandað og fínt að af bar, og
þótt bátasmíði væri honum hug
leiknust allrar vinnu lagði hann
sömu alúð við aðra smíði.
Guðmundur var mikill listun-
andi og söngelskur og hafði
sérstakt yndi af hljóðfæraieik,
■og minnist ég margra gleðistunda
í vinahóp þar sem hann var hrók
ur alls fagnaðar. Og minnist ég
nú þess er hann var nokkru áð-
ur en hann lézt, í góðum fagn-
aði á heimili mínu og var það í
. siðasta sinn sem ég sá hann iif-
LOKAÐ I DAG
frá kl 1 til 4 e. h. vegna jarðarfarar.
STEINAVÖR H/F.,
Norðurstíg 7.
Stjúpbróðir rrinn
SiGIJRBJÖRN VALDIMARSSON
andaðist í Landakotsspítala 14. þessa mánaðar.
Svava Sigurðardóttir.
Fósturmóðir mín
SIGÞRLÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR
andaðist að Elliheimilinu Grund þriðjudaginn 14. ágúst.
Markús Eðvardsson, Hjallaveg 17.
Móðir okkar
GUÐLAUG AUÐUNSDÓTTIR
Vesturgötu 26 A,
lézt 7. ágúst. Utförin hefur farið íram. Þökkum inni-
lega auðsýnda samúð.
Fyrir hönd systkina minna.
• Sigurgeir M. Olsen.
Jarðarför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa
HANNESAR HALLDÓRSSONAR
Smiðjugötu 2, ísafirði,
er lézt 10. þ.m. íer fram frá ísafjarðarkirkju föstudaginn
17. þ.m. Ahöfnin hefst rríeð bæn að heimili hins látna
kl. 2 e.h.
Guðrún J. Kristjánsdóttir,
Hafsteinn O. Hannesson, Kristín Bárðardóttir,
Bárður, Guðrún og Hannes Hafsteinsson.
Útför móður okkar
ÞORBJARGAR SIGURÐARÓÚTTIR
Drápuhlíð 23,
fer fram frá Fossvogskirkju, föstudagirm 17. ágúst kl.
1,30 e.h.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeir sem vildu
minnast hinnai látnu er bent á líknarstofnanir.
Hanna Ingvarsdóttir,
Þerkell Ingvarsson, Guðbjörn Ingvarsson.
Við þökkum af alhug öllum þeim, er sýndu vináttu
við fráfall
JÓNGEIRS D. EYRBEKKS
Sólborg Sigurðardóttir, Sigrún Eyrbekk.
Kveðjuathöfn un
SIGMUND SVEINSSON
fyrrv. umsjónarmann Miðbæjarbarnaskólans,
fer fram í Dórnkirkjunni föstud. 17. ágúst kl. 10,30 f.h.
Athöfninni verður útvarpað. Jarðsett verður að Voð-
múlastöðum í Austur-Landeyjum laugardaginn 18. ágúst
kl. 2.
Börn, tengdabörn og bainabörn.
Jensina
Jónsdóttir
fyrrum hjúkr-
unakona
Göfug sál og Guði hlýðin, gleðja vildir sérhvern mann.
Jafnan varst þú alls ókvíðin, áttir trú á Frelsarann.
Fyrir hann þú vitna vildir, verma, hugga, lina þraut,
Guðs þíns vilja gjörla skildir, gekkst því þjónsins fúsu braut.
Víða spor um Víkur stræti vígdjörf áttir Heróp með.
Þó að lokum lúnum fæti legðir upp, fór fórnfúst geð.
Fyrir Drottin vinna vildir, vera sendiboði hans.
Vissir: Eitt loks aðeins gildir, að eiga frelsi Lausnarans.
Margir blessa minning þina, mun hún lifa I sveit og bæ.
Miðlaðir þú mörgum, Sína, mildi og ástúð sí og æ.
Bréf frá Kristi til vor varstu, vel þú notaðir þitt pund.
Kærleiksboð frá honum barstu, bana fram að þinni stuna.
Þó að duft þitt dvelji í moldu, dýrð þér skin á himna strönd.
Þar nú lofar fegri á foldu Frelsarann þín leysta önd.
Gengur þú um gullin stræti, gleðin ríkir fjær og nær.
Nú er Sína frá á fæti, fyrir störf sín laun hún fær.
Síðast þér ég þakka, Sína, þelið hreina, kærleik þinn.
Ást og tryggð við mig og mína, mildi þína sérhvert sinn.
Hálfrar aldar kærust kynni, kásta ljóma á nafnið þitt.
Ávaílt verður mér í minni, mætust kona er ég hef hitt.
Bjarni Þóroddsson.
andi. En hann, kunni ekki síður
að umgangast vini sína í sorg
þeirra en gleði, það var gott að
finna 'handtak hans' en ekki síst
ef um sárt var að binda. Ógleym
anleg er mér hjartahiýja hans og
fölskvalaus vinátta þegar svo
stóð á og fyrir bað vildi ég mega
þakka af heilum hug og undir
það tekur fjölskyldan mín öll.
Eg minnist hans ætíð sem þess
manns er í engu vildi vamm sitt
vita og sem öllum þótti gotx að
kynnast. Það er stórt skarð höggv
ið í vinahópinn en um það tjáir
ekki að fást.
Guðmundur var fæddur í
Hliífsdal 5. júní 1889 og var því
rúmlega 73 ára.að aldri er 'hann
lézt. Útför hans fþr fram í kyrr
iþey að hans eigin ósk laugardag-
inn 28 júlí sl.
Hann var kvæntur Elísabet
Guðmundsdóttir frá Melum sem
lifir mann sinn ásamt þrem upp
komnurn sonum.
Far þú í friði
friður guðs þig blessi
bafðu 'þökk fyrir allt og allt
Karitas Magnúsdóttir
— Vlnland
Framhald af bls. 8.
ok slettir á beru sverðinu. Við
þetta óttast Skrælingar ok
hljópu undan á skip sín ok
reru í brott. Þeir Karlsefni
finna har.a ok lofa happ henn
ar.
Tveir menn fellu af þeim
Karlaefni, en fjöldi af þeim
Skrælingum“.
Eftir þessa atburði þótti
landnámsmönnum ekki fýsi-
legt að ílengjast í Vínlandi
hinu góða.
„Þeir Karlsefni þóttust nú
sjá, þótt þar væri landkostir
góðir, at þar myndi jafnan ótti
ok ófriðr á liggja af þeim, er
fyrir bjuggu“.
Var nú haldið í norður, kom
ið við í Straumfirði og víðar,
en að lokum haldið til Græn-
lands. Lauk þar með landnámi
norrænna manna í Vínlandi.
Þess skal að lokum getið, að
ekki er á sama veg sagt frá
þessum atburðum í Grænlend-
inga sögu.
— Urban Hansen
Framihald af bls. 6. *
ur að grófhreinsa frárennslis-
vatnið, til þess að ekki verði
ólíft við ströndina, þar sem fólk
vill geta sleikt sólskinið og bað-
aS sig. Þessi hreinsun kostar
borgina sém svarar % milljarðs
ísl. króna. Og þrátt fyrir það er
þó hvergi hægt að segja að vatn-
ið við strendur Eyrarsundsins sé
hreint, því að ef svo ætti að
vera, yrðu allir bæirnir allt frá
Helsingjaeyri suður til Kþge að
hreinsa frárennslisvatn sitt —
og það allt mundi kosta a.m.k.
tvöfalda þá upphæð, sem ég
nefndi.
A3 tala dönsku
— Er yður nokkuð sérstakt í
huga í samibandi við tengsl ís-
lendinga og Dana, eftir dvöl yð-
ar bér?
— Það gæti verið margt. En
ég ætla að láta nægja að minn-
ast á eitt: íslendingar læra allir
dönsku Qg þeir lesa hana og
jafnvel skrifa erfiðislaust — en
(þeir eru flestir dauðhræddir að
tala hana, af því að þeir halda
alltaf að þeir segi einhverja vit-
leysu. Mér hefur dottið í hug,
hvort ekki væri hægt að koma
iþví svo fyrir, að danskir kenn-
araskólamenn skreppi hingað f
t/vo, þrjá, fjóra mánuði árlega
nokkrir í senn, til þess gagngert
að tala dönsku við unglingana f
skólunum og gefa þeim þannig
kost á að æfa sig — tækifæri til
að losa sig við „skrekkinn". Ég
held, að þetta gæti orðið gagn-
legt fyrir báða aðila.
Á þröskuldi nýrrar Evrópu
í lok samtalsins lét Urfoan
Hansen yfirborgarstjóri í ljós þá
von sína, að fá eftir önnur 10
ár, helzt þó fyrr, tækifæri til að
heimsækja fsland að nýju. Og að
síðustu komst hann að orði á
þessa leið um framtíðina:
Lítil þjóð, sem úr skauti for-
tíðarinnar hefur hlotið dýrmæt-
an menningararf og borið gæfu
til að ávaxta hann á marga vísu,
hefur — á þröskuldinum inn 1
hina stóru Evrópu — vissulega
möguleika; ekki vegna krafta
möguleika; ekki *^cir aP sitt
helduir kosti.