Morgunblaðið - 09.12.1962, Blaðsíða 3

Sunnudagur 9. des. 1962
MORGVNBLAÐIÐ
3
________________________________i
Sr. Jónas IvBslason:
Plastflekarnir til bdta
í FYRRAKVÖLD hélt Sinfón-
íuhljómsveitin síðustu tón-
leika sína fyrir jól. Fóru þeir
fram í Háskólabíói, að venju,
og var húsið þéttsetið. Meðal
gesta voru forsetahjónin herra
Ásgair Ásgeirsson og frú Dóra
Þórhallsdóttir. Fjölmörgum
aukastólum hafði verið baett
við, en þó stóðu margir. Á
efnisskránni var sinfónía nr.
7 eftir Sohubert og píanókon-
cert nr. 1. eftir Tshaikowsky.
Eindeikari var danski píanó-
leikarinn Victor Schiöler, en
stjórnandi Willdam Strick-
land.
Svo sem kunnugt er, var
plasthimininn svonefndd, sem
bæta á hiljómburð hússins,
settur upp fyrir þessa hljóm-
leika. Eftir honum hafa menn
beðið með mikilli óþreyju og
þeim áhrifum, er hann mundd
hafa. Morgunblaðið sneri sér
í gær til nokkurra tónlistar-
manna og innti þá eftir því,
hvort þeir teldiu, að hljóm-
burður hefði batnað svo ein-
hverju næmi.
Vdð náðum fyrst tali af Jóni
Þórarinssyni, tónskáldi og
fevaðst hann svara með þeim
fyrirvara, að hann hefði setið
á öðrum stað í húsinu en
venjulaga.
— Þar, sem ég sat, sagði
Jón, fannst mér þessi breyt-
ing til bóta. Enn má þó senni-
lega gera ýmsar tilraunir með
plastflekana, athuga t.d. hvaða
hai'li gefur bezta raun o.s.frv.
Dr. Páll ísólfsson tónskáld
var einnig á því að hér hefði
orðið mikil breyting til bóta. —
Ég hef að vísu aðeins heyrt
ein-u sinni leikið í húsinu eftir
breytinguna, en mér kom svo
fyrir eyru, að þetta væri til
mikilla bóta. Hljómurinn
barst betur út í salinn. Áður
gleypti loftið allan hljóm, en
nú hrinda flekarnir honum þó
fram. Ég er þó ekki frá því,
að talsvert þurfi að prófa hali
ann á plötunum og e.t.v. fileira
til þess að fá bezta möguleg-
an hljómburð í húsið. Tón-
leikarnir í gærkveldd voru
glæsilegir og húsið alveg yfir-
fiullt. Það er ánægjulegt tii
þess að vita, hvað fólk sækir
orðið tónleika hljómsveitar-
innar.
Næst snerum vdð okfcur tid
söngmálastjóra Þjóðkirkjunn-
ar, Dr. Róbert Abraham Ottó-
sonar og spurðum álits hans.
— Jú, þetta var greinilega
til bóta, svaraði hann, enda
var það vitað fyrir. Hljóm-
sveitarmenn heyra nú betur
hver til annars og það leiðir
til betri árangurs í samleik
hljómsveitarinnar. Hljómar
verða hvelfdari og áheyrend-
ur heyra leik hljómsveitar-
innar í meiri heild en áður.
Hljómsveitarstjórinn, Willi
am Strickland, sagði ekkert
álitamál, að hljómburðurinn
hefði batnað með tilkomu
plastf 1 ekanna.
Ég heyrði það bezt, er ég
kom á æfingu í gærmorgun.
Þá var einn blásarinn að leika
og var auðheyrt, að hljómur-
inn var stóraukinn. Ég get
ennþá auðvitað aðeins dæmt
frá stjórnpallinum, flekarnir
eru svo nýkomnir upp, en ég
heyrði miklum mun betur í
hljómsveitinni. Enn er eftir
að gera tilraunir með tilfær-
ingar á flekunum og kann þá
enn að batna, en þetta er
vissulega spor í rétta átt. Ég
er a.m.k. afskaplega feiginn,
að flekarnir skuli komnir
upp, sagði William Strickdand
að lokum.
„OG tákn munu verða á sólu,
tungli og stjörnum og á jörðinni
angist rneðal þjóðanna í ráðaleysi
við dunur haís og brimgný. Og
menn munu gefa upp öndina af
ótta og kviða fyrir þvi, er koma
mun yfir heimsbyggðina, því að
kraftar himnanna munu bifast. Og
þá munu menn sjá mannssoninn
koma í skýi í mætti og mikilli
dýrð. En þegar þetta tekur að
koma fram, þá réttið úr yður og
lyftið upp höfðum yðar, þvi að
lausn yðar er í nánd. — Og hann
sagði þeim Xíking: Gætið að fíkju-
trénu og öllum trjám. Þegar þau
fara að skjóta frjóöngum, þá sjá-
ið þér og vitið af sjálfum yður,
að sumarið' er í nánd. Sannlega
segi ég yður: Þessi kynslóð mun
ekki liða undir lok, unz þetta alit
kemur fram. Himinn og jörð munu
líða undir lok, en mín orð munu
alls ekki undir lok líða."
Lúk. 21, 25—33.
I.
Guðspjallið í daig flytur okkur
boðskap endurkomunnar. Jesús
Kristur mun í fyHing tímans
koma aftur hinigað till jarðarinn
ar við endalofc tímanna. Þá mun
dómur Guðs ganga yfir jörðina.
í öðru lagi töldu menn áður,
að ógerlegt væri með öllu, að
jörðin eyddist 1 einu vetfangi,
Það var ekki hægt. Enginn slíkur
kraftur var til. Þess vegna þóttu
lýsingar Biblíunnar á hinuin
efsta degi of skáldlegar. Lesum
t.d. í II. Pét. 3,10: „En daigur
Drottins mun koma sem þjófur,
og þá munu himnarnir með mikl-
um gný líða undir lok, frumefn-
in sundurleysast í brennandd
hita, og jörðin og þau verk, sem
henni eru, upp brenna.“
Þetta var áður talið óhuigBandi
með öi'lu. í dag er þetta æigileg-
asta staðreynd mannlegs lífs í
hugum milljóna manna um ger-
valian heim. Þetta gæti verið
lýsinig á þeim ægilegu ógnum,
sem yfir jörðina gengu af völd-
um hinna ógurlegu eyðingarafla,
sem mannkynið nú ræður yfir.
Meira að segja maðurinn sjádfur
ræður yfir slíkum mætti, hvað
þá um Guð?
Kirkjan má aldrei vanrækja
1 NA /5 finútar I / SV 50 fmúfar H SnjMama * ÚSi V Skúrir & Þrumur W‘S, KuUtakil Hifatkif H Hmt L Lmai

í gærmorgun var djúp lægð hiti á Austfjörðum. Var lægð-
yfir íslandi. Hún olli norð- in á hreyfingu austur á bóg-
austanstórhríð með 4ra til 6 inn, og búizt við norðan-átt og
stiga frosti á Vestfjörðum, og frosti um allt land í dag.
náði snjókoma austur fyrir Lundúnaþokan er fokin
Húnaflóa og suður á Snæfells burt með suðvestan-kaldan-
nes. Um miðbik landsins var
kyrrt og frostlaust, en hæg
suðlæg átt og víða 5 stiga
um, en í Frakklandi og víðar
á meginlandinu var enniþá
frostþoka í gærmorgun.
IVfiannfagnaður**
úrval úr ræðum dr. Guðmundar
Finnbogasonar 1 nýrri útgafu
ÍSAFOLD hefir sent frá sér
nýja útgáfu af „Mannfagnaði“,
úrvali af ræðum Guðmundar
Finnbogasonar. Bókin kom fyrst
út fyrir 25 árum og seldist þá
upp á skömmum tíma. Hefir hún
síðan reynzt bóka fágætust. Nú
er „Mannfagnaður" gefinn út í
aukinni útgáfu, svo að hér er
komið úrval úr öllum ræðum
Guðmundar.
Guðm. Finnbogason segir m.a.
í formála að 1. útgáfunni: „Ég
hefi haldið ræður á mannfund-
um, síðan ég var unglingur. Mjög
margar þeirra hafa verið óund-
irbúnar, eins og andinn og stund-
in blés mér í brjóst, og eru nú
1 loft eitt. En þegar ég hefi ásett
mér að flytja ræðu á mannfundi
eða verið beðinn þess fyrir fram,
hefi ég að jafnaði talið mér skylt
að skrifa hana. Hefi ég þá samið
ræðuna svo vel sem ég gat, lesið
hana áður en ég fór til mann-
fagnaðarins og stungið henni í
skrifborð mitt, en talað blaða-
laust. Með þessum hætti hefir
safnazt allmikið af ræðum hjá
mér, því að ég hafði lengi þá
reglu að synja ekki, er ég var
beðinn að tala, sem oft átti að
vera til stuðnings einhverju
góðu máli, enda var orðafull-
tingið helzta liðsinnið, er ég gat
veitt. Þær 52 ræður, er hér birt-
ast, eru úrval úr þessu ræðusafni
mínu....“
Bókin er 175 bls. að stærð og
frágangur vandaður.
hluta boðskapar Jesú
Krists. Jarðnesfc tilvera okkar
mannanna mun ekfci standa eilífi
lega. Hún tekur enda, þegar Jes-
ús Kristur kemur aftur til jarð-
arinnar í mætti og mikilli dýrð.
Við þurfum að vera váðbúia
komu hans.
n.
Ég ætla eikki að reyna að segja
fyrir um, hvenær þetta muni ger
ast. Hitt dylist engum, sem les
guðispjali dagisins, að mangt i
því gæti hæglega verið lýsinig
á okkar tímum.
„Tákn munu verða á sólu,
tunigli og stjörnum.“ Gæti það
ekfci minnt á eldflaugar og gervi
tungl mannanna, sem svífa um
himingeiminn í dag?
„Angist meðal þjóðanna í ráða
leyisi við dunur hafs og brim-
gný.“ Er hægt að gefa betri lýs-
ingu í stuttu máii á kalda stríð-
inu í dag? Við heyrum um ógn-
anir og stríð, misheppnaða fundi
og ráðstefnur. Við bíðum í of-
væni eftir að heyra um ákvarð-
anir þeirra þjóðarleiðtoga, sem
í dag halda í hendi sér örlög-
um okfcar, mannlega talað. Verð
ur stríð? Helzt friður?
„Og menn munu gefa upp önd
ina af ótta og kvíða fyrir því,
er koma mun yfir heimsbyggð-
ina.“ Alit eru þetta tákn endur
komunnar. Og alit gæti þetta
bent til ökfcar tíma. Það er að-
vörun til okkar um að vera
vafcandi og viðbúin.
Hér mætir Biblían okfcur með
boðsfcap Jesú Krists. Ógnir enda-
lofcanna eiga ekki að valda
kristnum ..lönnum ótta eða
kvíða. Jafnvel þvert á móti. Við
viturn, að tilvera okkar hivíiir i
hendi Guðs. Þegar þessar ógndr
hefjast, þá styttist tíminn, þar
tiil fyrirheitin rætast, sem Guð
hefur gefið.
Þá kemur Kristur aftur.
Nú er aðventutíminn. Við bú-
um okkur undir komu jóianna.
Það var Guð, sem kom tii ofckar
í látla baminu, sem fæddist i
Betlehem. Við sjáum Krist í þvi.
í dag erum við minnt á, að
Jesús Kristur mun koma aftur
til jarðarinnar, ekfci í litla barn-
inu, heldur í mætti og mifciHi
dýrð, þannig að allir munu sjá
hann. Dagur Drottins náigast.
Gleymum því aldrei, að tii-
vera okkar hvílir í hendi Guðs.
Láfi mannkynsins hér á jörð
mun ekki ljúfca, fyrr en dagur
Drottins kemur. Og þegar hann
kemur, er lausnin í nánd. Ég
minni því á orð guðspjallsins:
„En þegar þetta tekur að koma
fram, þá réttið úr yður og lyft-
ið upp höfðum yðar, því að
lausn yðar er í nánd.“
Það er frelsarinn, sem kem-
ur aftur til að vitja okkar, sami
frelsarinn, sem gaf líf sitt á
krossinum fyrir syndir ofck-
ar, ofckur til lífis. Við þurfum
ekki að óttast komu hans.
Og lokaboðskapur guðspjalls-
ins er þessd: Ertu viðbúinn komu
hans? Við eiguan að draga lær-
dóm af táknum tímanna. Við
vitum ekfci stundina. Þess vegna
eigum við ætíð að vera viðbúin
að mæta Guði.
Eitt er öruggt. Þessi jörð mun
líða undir lok. Um það hedd ég,
að fáir efist lengur. Og þá er
hitt jafnvíst, að Kristur kemux
aftur. Orð hans munu all6 ekki
undir lok Mða.
Á þetta erum við minnt í dag.
Notum þessa jólaföstu til að búa
okkur undir komu okkar himn-
eska konungs á tvennan hátt.
Búum ofckur undir komu jól-
anna og litla barnsins í jötunni.
Þar er frelsarinn.
Búum okkur einnig uudir end-
urkomu Krists í skýjum hirnins
til dóms.
Biðjum Guð um náð tii þess,
að við megum vera viðbúin
komu hans.