Morgunblaðið - 11.12.1962, Blaðsíða 3

!>riðjudagur 11. desember 1962
MORGU N BLAÐIÐ
3
LJÓSMYNDAKAR og blaða-
menn frá öllum blöðiun bæj-
arins voru mættir úti á flug-
velli um hádegi í gær eins og
von væri á heimsókn þjóð-
höfðingja. Rétt kl. 12 lenti
flugvél Flugfélags íslands frá
Vestmannaeyjum og út þustu
blaðamenn og ljósmyndarar.
Flugvélin nam staðar fyrir
framan afgreiðsluna, stigan-
um var ekið að dyrum henn-
ar og hlaðfreyja fór um borð
í flugvélina.
Það leið nokkur stund áður
en farþegarnir birtust, en svo
kom í dyrnar ung stelpa í
iblárri úlpu. Sveinn Sæmunds-
son, blaðafulltrúi Flugfélags
fslands, gekk til hennar, með
blómvönd og pakka í hend-
inni.
— Heitir þú Guðrún Arnar-
dóttir?
Sveinn Sæmundsson heilsar 100 þúsundasta farþega Flugfélagsins á þessu ári, en það er
í fyrsta sinn, sem farþegatalan kemst nokkúð svipað því svona hátt.
(Ljósm. Mbl. Sv. Þorm.)
7 ára heiðursfarþegi
— Já, svaraði stúlkan, og
vissi ekkert hvaðan á sig stóð
veðrið.
— Má ég biðja þig að taka
við þessu. Þú ert hundrað
þúsundasti farþegi Flugfélags
ins á þessu ári.
Sveinn rétti henni stóran
og litskrúðugan blómvönd og
ljósin frá myndavélunum
blossuðu.
— Svo er hérna líka kon-
fektkassi, sagði Sveinn, og
stúlkan bara tók við, án þess
að geta þakkað.
Nú voru mamma hennar
og tvær yngri systur líka
komnar niður í stigann og
ennþá blossuðu ljósglamparn-
ir. Hinir farþegarnir með vél-
inni hópuðust í dyrnar og
vissu ekkert hvað væri um að
vera. Loks var haldiS inn í af-
greiðsluna, og á leiðinni til-
kynnti Sveinn, að auðvitað
fengi stúlkan endurgreiddan
miða sinn báðar leiðir.
Inni í afgreiðslu beið afi
hennar eftir þeim mæðgun-
urp. Hann varð jafn undrandi
og hin, og það lá við að allar
kveðjur gleymdust fyrir
bragðið. Við náðum nú tali af
stúlkunni, sem byrjaði að
Guðrún Arný með mömmu og tveimur yngri systrum sín-
um, sem hún ætlar líka að gefa koníekt.
segja okkur að hún heiti lfka
Árný, Guðrún Árný, og að
hún sé 7 ára.
— Hvað ert þú að gera hing
að til Reykjavíkur?
— Ég ætla að vera hérna
um jólin.
— Ætlar pabbi þá líka að
koma?
— Já, hann er smiður í
Eyjum, og hann kemur rétt
fyrir jólin. Við ætlum að
heimsækja afa og ömmu, og
ekki fara fyrr en eftir ára-
mót.
— Vissir þú nokkuð um
þetta á leiðinni?
— Nei, ég varð voðalega
hissa. Ég hef aldrei séð svona
falleg blóm áður.
— Hvað ætlar þú að gera
við konfektið?
— Ég ætla að borða það.
— Ætlar þú ekki að gefa
mömmu og litlu systrunum?
— Jú, auðvitað gef ég þeim
líka.
Nú kom afi hennar, sem var
búinn að panta bíl og náði í
háha. — Þú áttir aldeilis er-
indi til Reykjavíkur, vinan.
þ.h.
Styrktarfélag lamaðra
fær húseign að gjöf
ASTRÍÐUR Jóhannesdóttir próf-
astsekkja, Eiríksgötu 19, hér í
bæ, sem andaðist á 8.1. vetri, hef-
ir arfleitt Styrktarfélag lamaðra
og fatlaðra að húseign sinni
Eiríksgötu 19. Húseignin er að
fasteignasali 175.000.— krónur.
Stjóm félagsins hefir nú í dag
veitt viðtöku formlegri eignar-
heimild að nefndri húseign úr
hendi skiptaráðanda í Reykjavík.
Ástríður heitin var gift séra
Magnúsi Þorsteinssyni prófastL
en erfingjar þeirra hafa sam-
þykkt þessa ráðstöfun.
Félagið kann hinum látnu
heiðurshjónum og erfingjum
þeirra maklegar þakkir fyrir
þessa höfðinglegu stórgjöf.
Húseigninni verður nú ein-
hvern næstu daga ráðstafað til
afnota fyrir fatlað fólk, eða á
annan hátt notað í þágu starf-
semi félagsins.
(Frá Styrktarsjóði lamaðra
og fatlaðra).
uxvx iiau.
gcci v di ic*?gu puiiri.

skammt undan Reykjanesi.
Hún olli þá A-átt með snjó-

og var á A-leið. í dag mun
hún verða skarnmt undan
. „ . .. strönd Skotlands og valda hér
komu og vægu frosti sunnan- N.tegri átt með frosti um
lands, en fyrir norðan var allt land.
STAKSTEINAR
Vesældarieg
baráttuaðferð
Menn minnast þess, að fýfir
borgarstjórnarkosningarnar í vor
tóku andstöðuflokkar Sjálfstæð-
isflokksins upp þá bardagaaðferð
að óhætt væri að kjósa þá, vegna
þess að Sjálfstæðisflokkurinn
væri öruggur um meirihlutasig-
ur. Þeir gerðu sér Ijósa grein
fyrir þvi, að borgarbúar vildu
ekki hætta á það að fela sundur-
leitri hjörð forystu borgarmála
og töldu þess vegna, að vonirnar
um sigur gætu byggzt á því einu,
að þeir, sem vildu áframhald-
andi stjórn Sjálfstæðisflokksins
í borgarmálum, væru andavara-
lausir og sigurvissir fyrirfram.
Sem betur fer reyndist það svo,
að Sjálfstæðisflokkurinn átti ör-
uggan meirihluta í borginni, en
sarnt var bardagaaðferð andstæð
inganna klókindaleg, þótt hún
hafi sannarlega ekki verið stór-
mannleg, þvi að þeir lýstu þvi í
rauninni yfir, að þeir gerðu sér
grein fyrir því, að sigur þeirra
gæti byggzt á því einu, að menn
væru vissir um, að andstæðingu*-
inn mundi sigra.
Reynt aftur
En þessi saga frá borgarstjórn-
arkosningunum er hér rifjuð upp
að gefnu tilefni. Sl. sunnudag
ræðir Timinn sem sagt um það,
að ekki sé líklegt, að Framsókn-
arflokknum, ásamt kommúnist-
um, takizt að fá meirihluta í
næstu þingkosningum og segir
síðan:
„Til þess þyrftu stjórnarflokk-
arnir að bíða stærri ósigur, en
hægt er að gera ráð fyrir. Þótt
ekki væri nema þetta eitt, þá
nægir það til að hrinda öllum,
áróðri ihaldsins um fyrirhugaða
þjóðfylkingu og valdatöku Franv-
sóknarmanna og kommúnista.“
Sízt skal því mótmælt, að litl-
ar líkur séu til þess, að Fram-
sóknarmcnn og kommúnistar fái
sameigrinlega starfhæfan meiri-
hluta á Alþingi við næstu þing-
kosningar. Framferði þeirra hef
ur ekki verið þess eðlis ,að lík-
legt sé, að íslenzka þjóðin vilji
fela þeim forystu mála sinna.
En hitt er þó einkum. athyglis-
vert, að Framsóknarmenn finna
nú augsýnilega fyrirlitningu þá,
sem gegnir menn hafa á sam-
starfi þeirra við kommúnista.
Þeir gera sér grein fyrir þvi, að
ekki sé sigurstranglegt að kjósa
beinlínis um þjóðfylkingaráform
in. Þess vegna taka þeir þá af-
stöðu að telja mönnum trú um,
að útilokað sé, að þeir geti feng-
ið nægilegan þingstyrk með
kommúnistum til m.yndunar sam
stjórnar þessara tveggja flokka.
Sameiginlegt áhugamál
Auðvitað er það áhugamál
beggja, Framsóknarmanna ©g
kommúnista, að þeir í sameiningu
fái sem mest þingfylgi, þó hvor
um sig vilji' að sjálfsögðu, að sem
mestur skerfur falli í hans hlut.
Báðir aðilar gera sér þó grein
fyrir þvi að „þjóðfylkingará-
formin“ eru ekki heppileg stefnn
skrá. Og svo hræddir eru Franv
sóknarmenn nú þegar orðnir við
eigin afstöðu og túlkun þá, sem
einkennt hefur Tímann undtr
forystu þeirra Þórarins Þórarins
sonar og Eysteins Jónssonar, að
þeir telja nú helztu vonina um
sæmilega útkomu í næstu þing-
kosningum þá, að menn trúi því,
að þeim muni ekki takast að ná
meirililuta með kommúnistum.
Sú m.un líka verða raunin, að
islenzka þjóðin sjái um það, að
þessi áform takist aldrei, því að
hún gerir sér með hverjum deg-
inum sem líður ljósari grein fyr-
ir þeirri miklu hættu, sem fólg-
in væri í valdatöku þessara
afla.