Morgunblaðið - 20.12.1962, Blaðsíða 6

6
MORCVNTtLAÐIÐ
Fimmtudagur 20. des. 1962
Fjáriagafrumvarpið
leigunefndirnar
Leifur Sveinsson, lögfræðingur;
Björn í Bæ sextugur
NÆSTU daga er fyrirhugað
að greiða atkvæði um fjárlaga-
fruimvarpið fyrir árið 1963. Margt
er ve! um frumvarpið, víðaist
gætir sparnaðarviðleitni, en einn
liður í 17. gr. frumvarpsins vek-
ur þó óneitanlega furðu manna,
svo eigi sé meira sagt.
Er það 3. Mður II. kafla 17.
gr. (tiil fólagsmiála); Húsaleigu-
eftirlit, kr. 50.000.00.
Nú er bunnugt, að gömlu
húsaleigulögin (nr. 39. frá 7. apr
íl 1943) gengu úr gild'i þann 14.
maí 1953 alls staðar á landinu
I MORGUNBLAÐINU þann 12.
þ.m. birtist grein eftir Magnús
Símonarson um útflutning síldar
frá Grímsey og er Síldarútvegs-
nefnd þar borin sökum um ár-
ásir og misrétti og lótið að því
liggja, að nefndin sé að koma í
veg fyrir síldarsöltun í Gríms-
ey. Forsendur þessara ásakana
eru taldar þær, að Grímsey hafi
ekki notið jafnréttis við aðra
saltendur um útflutning síldar-
innar.
Vegn-a þess að hér er mjög
(hallað réttu máli, telur Síldar-
útvegsnefnd ástæðu til að birta
staðreyndir málsins.
Fyrir alllöngu hefir verið flutt
út frá Grimsey, sú síld sem ætluð
var á Sviþj óðarmarkað eða alls
1900 tunnur. Um afgreiðslu síld-
ar á þann markað hefir söltun-
arstöðin í Grímsey fengið sinn
hlut rífiega, miðað við aðra salt-
endur. Eftir liggja enn í Gríms-
ey um 1300 tunnur af saltsíld og
um 500 tunnur af annarri síld,
aðallega kryddsíld.
nema í Keflavík, þar sem Bæjar-
stjórn Keflavíkur óskaði eftir á-
framihaldandi gildi þeirra. í
þeim lögium og síðari viðbótum
við þau, lög nr. 56 frá 25. maí
1950 var kveðið á um skipan
þriggja manna húsaleigunefnda,
og átti Skv. því Húsaleigunefnd
Reykjavíkur að vera þannig skip
uð: einn tilnefndur af Leigjenda
félagi Reykjavíkur, einn tillnefnd
ur af Fasteignaeigendafél. Reykja
vikur (nú Húseigendafélag
Reykjavíkur) og loks formaður
ar svo nefndin um leyfi til að
við seljum síldina sjálfir fyrir
all miklu meira verð en hún sjálf
hefir samning uppá“. Tilefni þess
ara ummæla. er sennilega það,
að með bréfi dags. 6. des., eða
einum degi síðar en greinin er
rituð, sótti söltunarstöðin um
leyfi til að breyta saltsíldinni í
sykursíld með því að bæta í hana
sykri og selja hana þannig til
Svíþjóðar. En rétt er að geta
þess hér að samkvæmt upplýs-
ingum í því bréfi er verðið lægra
en ekki hærra en það sem nefnd
in hefur selt fyrir. Þessum til-
mælum hafnaði Síldarútvegs-
nefnd, þar sem síldina þairf að
afgreiða í áðurgerða samninga
nefndarinnar, enda greinarhöf-
undi það augsýnilega ljóst, sem
sjá má af því, að hann tekur
fram að beiðninni hafi verið neit
að, þó að sú ákrvörðun hafi ekki
verið tekin fyrr en viku eftir
að hann skrifar grein sína.
(Frá Síldarútvegsnefnd)
og húsa-
nefndarinnar skipaður af Hæsta
rétti.
í>ar sem lög þessi eru nú af-
numin, getur engin lögleg húsa-
leigunefnd starfað nema í Kefla-
vík. Húsaleigunefnd Reykjavók-
ur, sem metið hefur húsnæði
nú um langt skeið hér í bæ,
virðist þvi hafa starfað án laga-
heimildar og möt hennar verið
marklaus.
Mun nefnddn hafa taldð sig
starfa skv. lögum um hámark
húsaleigu, nr. 30, frá 4. febrúar
1052, en í þeim lögum eru eng-
in áikvæði um skipan húsaleigu-
nefndia, og er viðurkennt af em-
bættismönnum jafnt sem þing-
mönnum, að hreindega hafi
gleymzt að afnema lögin um há-
mark hiúsaleigu um leið og gömlu
húsal'ei'gulögin.
Húseigendafélaig Reykjavikur
hefur nú ákveðið að eiga engan
hlut að Húsaleigunefnd Reykja-
víkur lengur. Hefur stjórn fé-
lagsins tidkynnt fulltrúa sínum
í nefndinni, Björgvin Sigurðs-
synd hdl., um þessa ákvörðun og
mun hann leggja niður störf
sín 31. 12. 1962.
Félagsmálaráðuneytinu og for-
manni Húsaleigunefndar Rvíkur
hefur einnig verið tilkynnt um
ákvörðun þessa. Þar sem Leigj-
endafólag Reykjavíkur er löngu
dautt, og fulltrúa þess þar af
leiðandi óheimil þátttaka í nefnd
arstörfum, er Húsaleigunefnd
Reykj avíkur þar með óstarfhæf
og úr sögunni.
Er því skorað á Alþingi, að
fella fyrrgreinda fjárveitingu
niður á fjárlagafrumvarpinu, því
eigi mun það þykja hlýða að
veita kr. 50.000.00 til Húsaleigu-
nefndar Keflavíkur fyrir mats-
störf.
Enn fremur skora húseigend-
ur á hið háa Alþingi að afnema
þau siitur lagaákvæða um húsa-
leigu, sem enn eru í gildi, þar
sem þau eru óframikvœmanleg
af ástæðum þeim, sem að framan
greinir.
Með því að bæta þannig úr
gleymsku sinni, myndi löggjaf-
inn sýna bæði sparnað og sann-
girni í senn.
Reykjavík, 18. desember 1962
Leifur Sveinsson
EINN AF mætustu bændum í
Skagafirði, Björn Jónsson hrepp-
stjóri í Bæ á Höfðaströnd, er
sextugur í dag. Björn hóf bú-
skap að Bæ árið 1927, en hafði
sex árum áður lokið búnaðar-
prófi frá Hólum. Hann hefir tek
ið mikinn þátt í félagsmálum
sveitar sinnar og gegnt þar mörg
um trúnaðarstörfum. í hrepps-
nefnd sat hann t.d. í 30 ár og
jafnlengi í stjórn búnaðarfélags
hreppsins. Þá hefir hann og átt
sæti í stjórn Búnaðarsambands
Skagfirðinga.
Björn var einn af stofnendum
Ungmennafélagsins 1918 og stund
aði iþróttakennslu um nokkur
ár. Er hann enn léttur á fæti og
gefur ekki eftir mörgum, sem
yngri eru.
Kvæntur er Björn frændkonu
sinni, Kristínu Kristinsdóttur og
eiga þau sjö uppkomin börn, öll
hin mannvænlegustu, og eitt
fósturbarn hafa þau alið upp.
Björn í Bæ befir verið frétta
ritari Morgunblaðsins um all-
langt skeið og hefir þar sem
í öðrum störfum reynzt hinn
traustastl. Hefir öll samvinna
við hann verið mjög ánægjuleg.
Hann hefir með hógværð sinni,
skarpskyggni og drenglund unn
ið sér aðdáun allra, og þvi
meiri sem kynnin háfa verið
lengri og nánari. Blaðið flytur
honum og fjölskyldu hans beztu
árnaðaróskir og vonast til þess
að fá að njóta starfskrafta hans
enn um fjölmörg ókomin ár.
Sjómenn spila
bridge og canasta
Akranesi, 19. des.
FORAÐSVEÐUR hefur verið hér
mikið af deginum í dag. Kl. fjög
uir spáði hann suð-suðvestaa
hvassviðri með éljum.
Sjómenn taka lífinu með ró,
og margir spila bridge og can-
asta. — Hér leggur hann á snarp
ar hrynur og er byljóttur.
— Oddur.
Tónleikar
VLADIMIR ASJKENAZf
í Háskólabíó föstudaginn 21. des. 1962 kl. 21.
Efnisskrá:
Mozart: Sonata í B-dúr K-576.
Schumann: Études Symphoniques Op. 13.
V. Ovchinnikov: Choral, Prelude Fugue (1960).
Ravel: Ondine Gibet. — Liszt: Mephistovalce.
Aðgöngumiðar seldir hjá Eymundsson, Lárusi Blöndal
og Máli og menningr
Athugasemd
frá Síldarutvegsnefnd
Saltsíldin er ætluð fyrir Rúss-
landsmarkað og e<r skemmst frá
því að segja, að þegar greinar-
höfundur skrifaði grein sína, er
honum fullkunnugt um, að síld-
ina hefir ekki verið uinnt að flytja
út, vegna þess að síldareigend-
urnir í Grímsey höfðu þá enn
eigi séð um tilskilda pökkun og
mat síldarinnar, og þegar þetta
er ritað, hafa verið metnar að-
eins um 600 tunnur af þeirri
saltsíld, sem í Grímsey liggur.
Kryddsíldin er sölbuð fyrir
finnskan markað. Enn er eftir
að flytja út nær helming af Finn
landssíldinni, þar af meginmagn
jþeirrar kryddsíldar, sem þangað
hefir verið seld. Allur samanburð
ur um aðgreiðsluhlutföll Gríms-
eyjar við Siglufjörð eða aðrar
söltunarihafnir er því út í hött.
í grein Magnúsar, sem dags.
er í Grímsey 5. des. stendur þessi
setning: „Til viðbótar þessu neit
„Járnsmiður“
fær á baukinn
„Útgerðarmaður" svarar
„Járnsmiði“, sem hér skrifaði
fyrir nokkrum dögum:
„í dálkum Velvakanda fyrir
stuttu var nokkuð rætt um við-
gerðina á Esju og efnisskort
járniðnaðarmanna. Skipaútgerð
in sagði ástæðuna til þess að
viðgerðin fer fram í Danmörku
vera skort á vinnuafli, en „Járn
smiðurinn" í Mbl. sagði hina
raunverulegu ástæðu vera inn-
flutningshömlur á járni og þá
um leið efnisskort járniðnaðar-
ins, þar sem 10% vinnustunda
járniðnaðarmanna hér á landi
færu til þess að vinna úr
óhentugu efni.
Vel má vera að eitthvað sé
til í þessu hvoru tveggju, en
ég leyfi mér að spyrja: Býr hér
ekki eitthvað annað undir?
Getur ekki vel hugsazt, að ís-
lenzkir járniðnaðarmenn séu
bara ekki vandanum vaxnir og
geti ekki framkvæmt þessa við-
gerð á viðunandi hátt að áliti
ráðamanna?
Hvað snertir erfiðleika járn
iðnaðarins sökum þess, að ekki
er frjáls innflutningur á smíða-
járni og stáli, þá leyfi ég mér
stórlega að efast. Hvar sem ég
kem og hvert sem ég fer þessa
dagana, þá blasa við mér fullar
hillur verzlananna af glæsileg-
um varningi, jólaskrautið er
flutt inn í tonnatali, hjarðir af
postulíniskúm og hvers kyns
lúxusvarningi. Hvernig er svo
hægt að trúa því að jafn mikils
verð grein atvinnuveganna og
járniðnaðurinn er, skuli vera
afskipt í þessu góðæri og berjist
við efnisskort rétt eins og nú
væru tímar skömmtunar? Þarna
hlýtur að vera um að ræða ein-
hvern amlóðahátt járniðnaðar-
mannanna sjálfra eða forvígis-
manna þeirra, þeir virðast ekki
kunna að sjá þessum málum
sínum farborða fremur en þeir
kunna ekki nægilega til verka
til að geta unnið smáviðgerð á
Esju.
Annars vil ég að lokum segja
þetta: Járnsmiðir og aðrir iðn-
aðarmenn þurfa áreiðanlega
ekki að kvarta. >eir virðast
hafa fullar hendur fjár, full
hús af vélum (sem þeir reynd-
ar kunna ekki allar með að
fara), og sem kosta milljóna
hundruð og ekki er lágreist
bankabyggingiri þeirra.
Ú tgerðarmaður “.
Velvakanda finnst ekki laust
við, að ýmsar dylgjur séu 1
bréfi „Útgerðarmanns“, og ekki
ólíklegt, að einhverjir vilji
svara þeim.

• Strætisvagnar frá
höfninni um jólin
Sjómaður kom að máli við
Velvakanda og bað hann að
koma þeirri hugmynd áleiðis, að
um hátíðimar yrði strætisvagn
látinn ganga frá Grandagarði og
meðfram höfninni að Lækjar-
torgi. Mjög langt væri fyrir
marga sjómenn að komast á
heimili sín, t. d. alla leið frá
Grandagarði. Þar sem allir eru
að flýta sér heim um jólin, væri
ekki úr vegi að strætisvagn
gengi þaðan t d. á klukkutúna
fresti.