Morgunblaðið - 05.02.1963, Síða 8

8
MORCVNBLAÐIÐ
Þriðjudagttr 5. febrúar 1963
Keflavík
Stúlka eða kona óskast
til eldhússtarfa. — Vaktavinnr
Matstofan VÍK
Keflavík.
ÚTSALA
N A N K I N
Gallabuxur
fyrir börn og unglinga verð
aðeins kr. 98-
AUSTUR STRÆTI
SÍMI »1116-1117

.... atlir felhja
ban.
^beodorant
S

RA]ii:Hiai:finiiaiM
LAUGAVEGI 33
MÁNUDAGUR og ÞRIÐJUDAGUR
eru síðustu dagar
útsölunnar
VERZLUNARSTARF
Störf í kjörbúð
Vér viljum ráða afgreiSslumann og af-
greiðslustúlku, til starfa í kjörbúðum vorum
sem fyrst.
Nánari upplýsingar gefur, Starfsmanna-
hald S.Í.S. Sambandshúsinu.
Starfsmannahald S.Í.S.
STARFSMAN NAHALD
Áttræður i dag:
,Ln G. Jónasson
kaupmaður á Seyðisfirði
ÞAÐ var í september árið 1900,
að ungur Jökuldælingur kvaddi
heimahagana og sigldi til Nor-
egs, í þeim tilgangi að læra mál-
araiðn. Það er einkum tvennt,
sem gerir'þennan atburð merki-
légan og frásagnarverðan. Fyrst
það, að hugtakið málaraiðn var
nær óþekkt hér á landi, og má í
því sambandi minna á, að um
þetta leyti voru aðeins þrír
lærðir málarar í Reykjavík og
voru þeir allir útlendir. Svo er
það h-itt, að það skyldi verða
'ungur sveitapiltur, sem fyrstur
manna tekur sig til og fer að
læra iðnina. Þetta þykir máske
ekki sérlega frásagnarverður at-
burður, svona almennt séð, en
fyrir iðnsögu íslands verður
hann alltaf talinn merkilegur og
tímamótaatburður á sína vísu.
Þessi ungi maður var Jón G.
Jónasson, málarameistari og síð-
ar kaupmaður á Seyðisfirði.
Hann er fæddur á Eiríksstöðum
í Jökuldal, 5. febr. 1883, og er
því 80 ára í dag. Foreldrar hans
voru hjónin Guðlaug Margrét
Jónsdótir, Jónssonar frá Möðru-
dal og Jónas Eiríksson frá
Skriðuklaustri.
Vorið 1888 fluttust þau hjónin
að Eiðum, er Jónas tók við for-
stöðu búnaðarskólans þar. Gekk
Jón í skólann hjá föður sínum og
útskrifaðist þaðan vorið 1899; en
næsta ár siglir hann svo til Nor-
egs með skipinu Agli, sem var í
eigu Otto Wathne, til þess að
læra málaraiðn, sem fyrr segir.
Komst Jón að námi hjá einu
stærsta málarafyrirtæki í Berg-
en, P., A. Hofseth, sem starfar
þar ennþá. Námsíminn var á-
kveðinn 3 ár. Gekk Jón þar í
kvöldskóla, og greiddi læri-
meistara skólagjaldið, en kaup-
laust skyldi Jón vinna fyrsta
hálfa árið. Lauk Jón svo um-
sömdum námstíma og síðan
sveinsprófi í septembér 1903.
Hlaut hann góða dóma fyrir
prófið og einhig lofsamleg um-
*
Aundanhaldi
UNDARLEG atburðarás! Að
yndisleikinn skuli þurfa að snú-
ast í hinn hryiggilegasta ömurleik.
En hví að vera að búa breyskum
mannanna börnum svo hálar
brautir, að óþörfu?
Það er karlmannlegt að tala
eins og stórskáldið ok&ar, Einar
Benediktsson:
„Lífið frá dufti til drottins
myndar
dafnar í frelsi við skaraðar
glóðir.“
En hreystilegt tal er oft annað
en hreystimennska. Hvorki tókst
höfundi þessara glæsilegu setn-
inga né milljónum annarra
manna, að leika þetta himinflug
manndómsþroskans við skarað-
ar glóðir, án þess að skaðbrenna
sig. Þvf þá að kynda þennan eld
og jafnvel leika sér að því að
skara í hann?
Dagblöðin eru þegar búin að
lýsa þessum sjóhleik vel og geta
þess, hve snilldarlega leikendun-
um ferst þar, en „hvað segið þið,
bindindismenn, um þennan sjón-
leik?“ Ég svara hiklaust, að sem
flestir ættu að sjá hann. Það eru
3 flokkar manna, sem þyrftu að
sjá hann:
1. Bindindismenn, því að sjón-
leikurinn er góð hvatning til
þeirra, að herða sóknina gegn
bölinu.
2. Hinir afskiptalausu og sinnu
lausu, ef hann kynni að reynast
þeirrr vekjandi.
3. Áfengisneytendur og of-
drykkjumenn. Ég myndi vinsam
lega hvetja þá góðu menn til að
sjá sjónleikinn, Á undanhaldi.
Eitt er það, sem ég hef aldrei
geta skilið, frá því er ég, á ungl-
ingsárutn mínum, kynntist fyrst
drykkjuskap manna. Það er þetta
ægilega miskunnarleysi þeirra
gagnvart sínum nánustu. Ungi
maðurinn í sjónleiknum er senni
lega átakanlegasti þáttur hans.
Hann gleymist engum, sem sér,
þar sem hann stendur snemma í
harmleiknum, sárþjáður sálarlega
og undrandi yfir hinum furðu-
legu örlögum móður sinnar. Og
svo, þegar hann fellur ósjálf-
bjarga flatur fyrir fótum hennar
og drykkjufélaga hennar. Hún
krýpur niður að honum og hann
þiður, þótt hann geti varla talað:
„Farðu heim með mig, mamma."
„Hvert heim?“ spyr hún. En hún
stelur peningaveskinu úr vasa
hans.
Margf ber oft á góma milli
þessara tveggja á undanhaldinu.
„Menn elska konur,“ segir
drykkjumaðurinn, „eins ög
brauð. Hvort tveggja er nauðsyn-
legt.“
Pétur Sigurðsson.
Athugasemd
í SAMBANDI við grein í Mbl.
varðandi bifreiðatrygginga
mál FÍB, þar sem ég er nefndur
forstjóri Bindindisfélags öku-
manna, vil ég taka fram eftir-
farandi:
Bindindisfélag ökumanna og
Ábyrgð h.f. er síður en svo hið
sama. Ábyrgð h.f. er trygging-
arfélag bindindismanna, en bind
indisfél ökumanna B.F.Ö., er um-
ferðarfélag og bindindisfélag. Ég
er forstjóri fyrir Ábyrgð h.f. en
framkvæmdastjóri B.F.ö. er Ás-
björn Stefánsson, læknir.
Varðandi þau ummæli sem
eftir mér eru höfð um umfram
ábyrgðartryggingu í allt að 1,5
millj. kr., vil ég einnig taka
fram: öll bifreiðatryggingarfé-
lögin hafa boðið slíkar um-
framtryggingar fyrir vægt við-
bótariðjfjald, en mjög fáir
tryggingartakar hafa óskað eftir
þeim. Það er' mitt álit, að hin
lögboðna lágmarkstryggingar-
upphæð fyrir flestar bifreiðar,
kr. 500 þús. sé alltof lág (t. d.
í Svíþjóð lágmarksupphæðin
600 þús. sænskar kr.) og því full
þörf að löggjafavaldið hækki þá
upphæð verulega.
Reykjavík, 2. febrúar,
Jóhann Bjömsson.
mæli lærimeistara og skóla-
stjóra. Nú eru því liðlega 60 ár
síðan þetta gerðist, og má þá
skjóta því hér inn, svona til
gamans, að einmitt þetta sama
ár byrjar fyrsti nemandi hér í
Reykjavík nám í iðninni. En það
var einnig sögulegur atburður,
því það var ung stúlka sem hér
braut ísinn, Ásta Árnadóttir,
sem síðan gekk alltaf undir
nafninu Ásta málari.
Strax að loknu sveinsprófi
hélt Jón svo heim og byrjaði þá
að mála víða um Austfirði en
einkum þó á Seyðisfirði.
Vorið 1908 kvæntist Jón Önnu
Sigmundsdóttur, frá Gunnhild-
argerði, og eiga þau 4 börn.
Jón komst brátt að raun um,
að nær ógerlegt var fyrir fag-
mann að nota þá málningu, sem
fáanleg var þar eystra. Hann fór
því brátt að panta alla málningu
fyrir sig og einnig veggfóður.
Vorið 1926 byrjaði Jón svo að
verzla með málningu o. fl. en
stundaði þó iðn sína jafnframt
allt fram un) 1930 — og hafði
þá unnið við hana um 30 ára
skeið. Eftir það var verzlunin
aðalstarf hans.
Ég veit að ég mæli fyrir munn
allra reykvískra málara er ég
sendi þessum frumherja íslenzkr
ar málarastéttar, beztu árnaðar-
óskir í tilefni dagsins.
Jökull Pétursson.
Athugasemd
um síldarleitartæki
í Morgunblaðinu þann 22,
þ. m. birtist viðtal við mig á-
saimt tveim öðrum, sem einnig
selja hér síldarleitartæki, þeim
Ríkhard Sigmundssyni og Frið-
rik A. Jónssyni, en við ummæli
hans vil ég gera þessa athuga-
semd:
Friðrik segir m.a.:
„ ... að svonefndum spegh
hefði verið breytt á Simrad-
tækjunum, þannig að miis-
jafn halli sé á sjálfum spegil-
fletinum. Notaður sé meiri
Ihalli, þegar komið sé nær
torfunni. Munurinn er sá, að
hægt sé að komast með bát-
inn nær, án þess að missa
torfuna út af tækinu. Kast-
og leitarhæfileikar tækisins
hafi verið sameinaðir með
þessari breytingu á speglin-
. um, en áður hafi þurft tvö
tæki til að má sama árangri.“
Við þetta vil ég gera þá at-
hugasemd, að Elac-skásjárnar
voru ekki boðnar fiskimönrium,
fyrr en þær höfðu þann kost,
að hægt var að hverfa speglin-
um frá láréttu niður á lóðrétt,
og þurfti því aldrei að fara
yfir torfu með þeim. Fyrstu tæk-
in af þessari gerð seldum vér
1956, og voru þau handstýrð, og
höfðu langdrægni allt að 1000
metra geisla.
Fyrstu sjálfleitandi skásj ána,
sem hafði langdrægi allt að 2400
metra geisla, seldum vér 1960,
og endurbætta gerð af henni,
þar sem sjálfritari og skipti-
kassi voru byggðir í sama púlit-
ið, seldum vér fyrst 1961.
Á öllum þessum tækjum voru,
auk langdræga aðalgeislans, hlið
argeislar, skammdrægari, svo
að ekki var þörf á að fara yfiir
torfurnar . ,
Skýrasta sönnun þess, hve
Elac-skásjáin með hverfispeglin-
um var góð til að staðsetja síld
fyrir köstun, var sú, að þá er skip
stjórar, sem vanir voru henni,
fóru yfir á báta með stóra-Sim-
rad, tóku þeir einnig í bátinn
Elac-skásjána, sem boðin var
upphaflega 1956.
Með þökk fyrir birtinguna.
Sturlaugur Jónsson.
GABOON
— fykirliggjandi —
Stærðir: 4x8 fet. — Þykktir: 16 og 19 mm.
Sendum gegn póstkröfu um allt land.
KRISTÁN SIGGEIRSSON H.F.
Laugavegi 13. — Sími 13879.