Morgunblaðið - 31.07.1963, Blaðsíða 20

20
MORCVNBL4Ð1Ð
Miðvikudagtrr 31. Júlí 1903
Willíam Drummond:
MARTRÖÐ
Hann hallaði sér aftur á bak í
stólnum, og fékkst ekki um að
skrifa neitt niður, þar eð hann
hafði sagulband í gangi, áður en
Newtonhjónin komu inn. Hann
leyfði Kit að segja sögu sína, án
þess að taka fram í. 1 málum
sem þessu var miklu betra að
lofa konum að vaða elginn og
komast í mótsögn við sjálfar sig,
o« vinsa svo sannleikann úr sög-
unni, fremur en hjálpa henni til
að koma með samanhangandi
sögu, með því að leiðrétta vill-
urnar jafnharðan.
Hún var snotur kona, en jafn
taugaóstyrk og sveittur veð
hlaupahestur. Hún þá yindling-
inn, sem hann bauð henni, en hún
var sýnilega ekki vön reykingum.
Hún hélt vindlingnum milli þum
a’s og vísifingurs, og blés fyrst
í hann í stað þess að sjúga. Hún
gat ekki varizt því, að reykinn
legði upp í auigu henni, og svo
drap hún í vindlingnum, áður en
hún hafði lokið við fjórðung af
honum.
>á tók hún til við hanzkana
sína. Hún hélt þeim í hægri hendi
sem lá á veskinu hennar (fínt
veski — hlaut að hafa kostað
ein þrjátíu pund — líklega frá
Finnegen, en gæti verið ame-
rísk. Með vinstri hendi hélt hún
áfram að snúa uppá hanzkafing
urna, rétt eins og hún væri að
snúa kjúkling úr hálsliðnum.
Hún var ungleg eftir aldri. Leit
ekki út fyrir að vera nema tvít-
ug, enda þótt minnisblaðið hans
segði hana hálfþrítuga, einkadótt
ur Cyrus Z. Colaman frá Cleve-
land, Ohio sem hafði stofnað
kornpakkaverzlunina, sem seldi
„Kornee Koblets"....
Og hann var líka ungur. Leit
út fyrir að vera þrítugur enda
þott hann hefði sagt blaðamönn
um, um það leyti sem hann var
að gifta sig, að hann vseri þrjátíu
og fjöigura, en var raunverulega
þrjátíu og níu. Forstjóri Newton-
námanna og nokkura dótturfyrir
tækja höfuðsmaður í lífverðin-
um í síðari heimsstyrjöldinni, fór
úr hernum 1946. Ekki áður kvænt
ur.
Byrnes fór að undrast, að New
ton skyldi ekki hafa kvænzt fyrr.
Hann átti nóg til, og sennilega
vildi hann eignast erfingja. En
hafði samt beðið svona lengi.
Jafnvel ef allt færi með felldu,
Syndið
200
metrana
yrði hann orðinn sextugur áður
en erfinginn yrði mynduigur....
Meðan Kit sagði söguna, horfði
Byrnes eins mikið á Newton og
hana. Þetta gat verið sönn saga,
enda þótt hún líktist ekki venju
legum sögum af kynferðis-briál-
æðingum. Venjulega söðust þeir
ætla að drepa og síðan, hvað þeir
ætluðu að gera á eftir. Hinsvegar
var eitthvað athugavert við
þetta hjónaband. Líklega væri
konan ástríðufyllri en maðurinn.
Byrnes hafði aldrei talað við
hjón um svona mál fyrr. Aillar
konur, sem hann hafði talað þann
ig við, voru einhleypar. En það
skrítna var, að allar þessar kon
ur, hvort sem þær höfðu raun
verulaga orðið fyrir svona að-
sokn eða bara ímyndað sér það,
þjáðust allar af einhverskonar
hungri. Hann hafði komizt að
þeirri niðurstöðu, að alveg eins
og til voru tilvonandi myrtir
menn, sem fóru um í leit að
morðingjanum. þannig voru líka
til ofsóttir menn í leit að ofsókn
urum. Hann þekkti viðbrögð
svona kvenna. En hann var ekki
jafnfróður um viðbrögð hjóna.
Frú Newton var sér mjög með
vitandi nærveru mannsins síns.
Enda þótt hún væri að segja hon
um (Byrnes) söguna sem full-
trúa lögreglunnar, gat hann séð
að henni var enn meiri forvitni á
a sjá viðbrögð eiginmannsins
við áhrifunum, sem sagan kynni
að hafa á Byrnes. Hún virtist
hafa minni áhuga á að grípa
fram í fyrir manninum en hinu
að koma sjálf fram sem sann-
söguil kona.
Og á sama hátt var Newton
stöðugt að horfa af konu sinni
og á hann, til þess að reyna að
sjá, hver áhrif saga hennar
hefði. Hann var kvíðinn. Og
hvaða maður mundi ekki vera
kvíðinn, hugsaði Byrnes, með
konu, sem hann gæti ekki full-
nægt og væri nú að gera sér
ímyndanir um kynferðislegar
ofsóknir? Veslings maðurinn! Og
þó enn fremur: Veslings konan!
Þegar hún hafði talað út, hall
aði hann sér fram á borðið, eins
og hans var vandi, oig sagði: —
Og í bæði skiptin, var hann ekki
einungis með sauruigt tal, heldur
líka hótanir um morð?
— Nei, það var morðhótun í
bæði skiptin. En ekkert saurugt
tal í fyrra skiptið, þarna í garð-
inum, sagði frú Newton.
Byrnes hafði hlustað vandlega,
og vissi það vel sjálfur. En hann
hafði lært í lögregluskólanum, að
það getur verið gott að látast
vera heimskur. — Afsakið! sagði
hann. — Mér skjátlaðist. Það
hefur þá verið stöðug hótun um
morð? Getið þér hugsað yður
nokkurn mann, sem myndi vilja
myrða yður?
—- Eg er ekki brjálæðingur,
sagði Kit, — en þessi maður er
það. Hinsvegar þekki ég engan
brjálaðan mann, að því er ég
bezt veit.
Þetta var gott svar, enda þótt
það sannaði ekki neit, nema það,
að hún var ekki alveg eins ung
og hún leit út fyrir. — Þekkið
þér nokkurn, hr. Newton?
— Eg? Hvað? Newton kom
þetta alveg á óvart.
— Þekkið þér nokkurn, sem
myndi vilja myrða konuna yðar?
— Mér finnst þetta alveg út í
hött, sagði Newton. — Ef ein-
hver hefði ætlað að myrða Kit,
þá hefði hann notað tækifærið í
allri þokunni í gærkvöldi.
— Þetta var líka gott svar. —
Ja, svo? Hann leit á konuna. —
Hvað haldið þér, að liggi að baki
þessu?
— Það hefur aldrei neitt þessu
líkt komið fyrir mig áður. sagði
Kit. — Eg gæti helzt haldið, að
þetta væri einhver kynbrjálaður
maður.
— En ef svo er, Kisa, sagði
Newton. — hversvegna var þetta
þá svo alt öðruvísi þarna í garð
inum? .... Eg á við, að þetta
var með allt öðrum orðum, ja'n
fjarskylt eins og mismunandi
mynt, svo sem frankar og dollar
ar.
Byrnes hafði getað huigsað sér
hin og þessi gælunöfn á Kit, en
ekkert þeirra var „Kisa“. Hún
var bara ung kona, sem beinlin
is þráði að verða fullorðin. —
Hvað álítið þér þá, hr. Newton
sagði hann.
— Eg skil ekki upp eða niður
Alveg ringlaður. Og það er kon
an mín líka. Annars hefðum við
ekki farið að ónáða yður.
— En þér hafið vissa skoðun
á þessu hugsaði Byrnes og hún er
a-lls ekki frábrugðin minni eigin
skoðun. En þér viljið ekki segja
mér hana, ef hún skyldi vera
niðrandi fyrir yður sem karl-
mann. En upphátt sagði hann. —
Það er afskaplega erfitt að finna
þessa menn með lausar skrúfur.
Venjulega virðast þeir bara svo-
lítið einkennilegir. En svo- verða
þeir yfirþyrmdir af þessu. Þér
þekkið víst engan, sem er svona
eins og dálítið .. skrítinn?
Newton leit á eiiginmann sinn,
en hann hristi höfuðið.
— Yður dettur nú einhver í
hug, en viljið ekki nefna hann,
eða hvað?
— Ég hef hann ekki beinlínis
grunaðan, sagði hún. — En pað
er þarna strákur að nafni Mal-
colm. Sonur hreingerningakon-
unnar minnar. En hann hefur
ekki gert þetta, er ég viss um.
Hann gæti ekki brugðið fyrir siig
þessari rödd.
— Og þér eruð viss um, að það
hafi verið sama röddin í bæði
skiptin?
— Já, það er ég alveg viss um.
En þetta var bara engin mann-
eskjurödd. Hún var.... ja, hvað
á ég að segja.... eins og hún
kæmi úr vél.
— Það var ekki Malcolm, sagði
Newton. Hann er að vísu ógeðs
legt sníkjudýr, en hann gæti alls
ekki breytt í sér röddinni. Ann
ars er mér ekki alveg ljóst, Kit,
hvernig henni var breytt. Eins
og þú lýsir því, var það líkast
rödd úr martröð.
— Ja, þannig var hún einmitt,
elskan mín, svaraði Kit. — En
þetta var bara engin martröð.
Hún var alveg ljóslifandi og eins
og úr einhverri vél, og ætlaði að
gera mig brjálaða. Það er það,
sem ég er al-ltaf að segja þér.
Byrnes laut fram og hringdi á
Foster. Það var tími til kominn
að gera ofurlítið hlé á þessu.
Foster kom inn með segulbands
tæki, tvö heyrnartól og nokkrar
öskjur af segulböndum. Byrnes
kinkaði kolli og Foster setti á-
höldin á borð út við vegg og setti
þau í samband.
— Þetta er nú bara tilraun,
frú Newton sagði hann. — Því
miður er allt fullt af svona vit-
leysingjum í síma, sem ganga
lausir síðan ófriðnum lauk. Ham
ingjan má vita, hversvegna. Það
er lítil fullnæging í svona, finnst
mér. Við höfum hér nokkrar
svona raddir á bandi — breyttar
raddir, sem við höfum verið svo
heppnir að ná í. Eg býst nú ekki
við, að við finnum yðar mann þar
á meðal. Enginn þeirra líkist lýs-
ingu yðar á honum — en hver
þeirra hefur sín sérkenni. En það
væri nú samt gott, ef þér vilduð
hlusta á þær. Eg býst við, að orð
bragðið sé ekki upp á það prúð-
asta hjá þeim flestum. Mér þykir
það leitt, en það er nú annars
ekki svo slæmt þegar þér hlustið
svona á þá með heyrnartóli.
, — Eruð þér viss um, að þetta
sé nauðsynlegt? spurði Newton
og kenndi viðbjóðs í röddinni.
— Það er það, ef þér hafið
áhuga á að ná í manninn, svar-
aði Byrnes.
Frú Newton leit á hann. Síðan
gekk hún að borðinu. — Vilduð
þér aðeins setja áhaldið í gang
og sýna mér, hvernig það gengur,
sagði hún við Foster.
Það versta við svona mál, hugs
aði Byrnes, er það, að allt má
skilja á tvo vegu. Newton gæti
viljað losa konuna sína við að
hlusta á þennan óþverra, en svo
gæti hann líka verið hræddur um
að það að hlusta á eitthvað svip
að því, sem hún segðist áður hafa
heyrt, gæti ljóstrað upp um hana
sem svikara. Og frú Newton gæti
annaðhvort óskað að handsama
manninn, eða aðeins að sanna, að
hún óskaði þess.
Frú Newton setti á sig heyrn
artólið og Foster setti í ganig Hún
KALLI KUREKI
Teiknari; Fred Harman
HhE OLD-TIMEZ, WZITIMSTOA
WIPOW WHO HAS APVEZTISEP
FOZ A HUSBAHD,-HAS SEMT HER
ÍEED'S PHOTO WSTEAD OFH/S
OWM, TO IMPEESSHER "'WHEfJ
SHE AB.RIVES M FH&OSA SPEIMiFS,
HE TAFES OME LOOK ATHER'"
AMDPUMS’
------*-----*—?—y
PHOTO'4
. ' WHT s
SCOUNDREL? .
OF ALL TH1 CHEATS/
SHE SEHT ME A PHOTO
OFA ■ZO-YEAR-OLD
<5A L!
^ Gamli maðurinn hefur skrifað til
ekkju, sem setti auglýsingu með hjú-
skapartilboð 1 blaðið, og lét fylgja
með mynd af Kalla til þess að svar
hans hefði meiri áhrif á hana ....
Þegar hún kemux til Pagosa rétt lítur
gamli maðurinn á hana en hleypur
svo á brott.
— Þetta er nú það versta, sem ég
hef vitað. Sendir hún mér mynd af
tvítugri stúlku.
— Vertu nú ekki með nein læti,
gamli minn.
— Viljið þér hafa yður hæga, frú.
— Ég er enginn gamli minn. Ég
er Kalli kúreki.
— En þessi mynd er af þér. Þessi
bölvaður þorpari.
sneri baki inn í stofuna, en það
gat bæði stafað af feimni eða
þá af hræðslu við, að svipurinn
á henni gæti komið upp um hana
Það gerði nú annars ekkert til,
því að Foster hafði. samkvæmt
SHÍItvarpiö
Miðvikudagur 31. júlí.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 „Við vinnuna": Tð.ileikar.
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Lög úr söngleikjum. — 18:50
Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr,
19:30 Fréttir.
20:00 Fiðlumúsik: Ginette Neveu leik«
ur fjögur lög eftir Josef Suk.
Við píanóið: Jean Neveu.
20:15 Vísað til vegar: Þórsmerkurrabb
(Jóhannes skáld úr Kötlum).
20:35 íslenzk þjóðlög: Anna Þórhalla-
dóttir syngur og dr. Hallgrímur
Helgason leikur á píanó.
21:00 Alþýðumenntun; IV erindi;
Lýðskólarnir og þjóðfélagið (Vil-
hjálmur Einarsson kennan).
21:25 Píanótónleikar: Annie Fischer
leikur sónötu 1 c-moll op. 111
eftir Beethoven.
21:50 Upplestur: Kristján Röðuls les
frumort ljóð.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Keisarinn í Al-
aska“ eftir Peter Groma; XIX.
(Hersteinn Pálsson).
22:30 Næturhljómleikar.
23:20 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 1. ágúst.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 „Á frívaktinni“, sjómannaþáttur
(Eydís Eyþórsdóttir).
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Danshljómsveitir leika. — 18:50
Tilkynningar. — 19:20 Vfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Einsöngur: Elisabeth Schwartz-
kopf syngur vinsæl lög; undir-
leik annast Gerald Moore.
20:15 María Curie; IV. erindi: Síðarl
starfsárin (Sigurlaug Arnadótt*
ir).
20:30 Létt-klassísk músik frá vestur-
þýzka útvarpinu (Þýzkar hljóm-
sveitir leika).
20:55 Aldarminning Stefáns Stefáns-
sonar skólameistara:
Erindi flytur Ingimar Óskarsson
náttúrufræðingur, en Óskar
Ingimarsson og Andrés Björns*
son lesa úr ritum Stefáns.
21:50 Organleikur: Árni Annbjarnar-
son leikur forleik, sálm og fúgu
eftir Jón Þórarinsson.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Keisarinn i AI-
aska“ eftir Peter Groma; XX.
(Hersteinn Pálsson).
22:30 „Oklahoma“: Rafn Thorarensen
kynnir lög úr söngleik eitir
Rodgers og Hammerstein.
23:15 Dagskrárlok.
16250 VINNINGAR!
Fjórði hver miði vinnur að meðaltali!
Hæstu vinningar 1/2 milljón krónur.
Lægstu 1000 krónur.
Pregid 5. hvers mánaðef#