Morgunblaðið - 21.09.1963, Blaðsíða 11

Laugardagur 21. sept. 1963
MORGUNBLADID
w

ið. Hafa stúlkurnar í bekknum
alvarlega verið að hugsa um
að bregða sér til íslands að
stúdentsprófum loknum og
vilja komast í bréfasamband
við íslenzkar námsmeyjar.
Sagðist Þorleifur hafa stung
ið upp á því við rektor
Menntaskólans í Reykjavik, að
menntaskólastúlkur hér hæfu
Kaupmannahafnarbúinn And
ers Gjerlöv var að hlaupa
niður tröppur Háskólans
með sundföt undir hendinni,
þegar við báðum hann að
etanza andartak og segja við
okkur nokkur orð. Við höfð-
um séð hann í skriflegu prófi
éður, en gátum þá ekki tal-
*ð neitt við hann.
— Hvernig gekk í prófinu?
— Það gekk allvel. Við
vorum látin þýða texta af
skandinavisku á íslenzku og
*vo voru um fjörutíu- spurn-
ingar úr bókmenntum.
— Ertu mikill sundgarpur?
að skrifa stöllum sinum í Stav
angri á íslenzku og yrði siðan
svarað á norsku.
„Eg vona að íslenzku-
kennsla mín megi enn treysta
kynnin og vináttuböndin, sem
að fornu og nýju hafa verið
milli íslands og fólksins í
Stavangri", sagði Þorleifur.
— Nei, siður en svo. Við
erum að fara nokkur sam-
an í Sundlaug Vesturbæjar.
Það verður síðasti þvottur
sumra þeirra á íslandi, því
að þau eru að fara heim á
morgun. Við erum ákafiega
hrifin af vatninu í Sundlaug
Vesturbæjar. í>að er ekki að-
staða til að fara reglulega
í bað í Sjómannaskóianum,
þar sem við búum, og þess
vegna syndum við saman eins
og fjölskylda. Við erum allt-
af eins og ein fjölskylda.
Annars er ekkert varið i að
tala við mig, ég hef verið
hérna áður. í brúarvinnu fyr-
ir þremur árum , maður.
— Jæja.
— Já, ég var fyrir norðan
og lærði þá heilmikið í ís-
lenzku, því að mennirnir,
sem með mér voru töluðu
litla dönsku og ég varð að
leggja mig fram.
— Ertu að fullnema þig
núna?
— Mig langaði til að læra
meira — já. Annars hef ég
lært latínu heima í Kaup-
mannahöfn og ekki haft ís-
lenzku sem aðalgrein. En við
sóttum um að komast hingað
ég og vinur minn og hér er-
um við. Okkur langaði til að
ferðast, höfðum England í
huga. En þegar við komumst
að því, að fleiri höfðu sótt
um í Arósum en í Kaupmanna
höfn riðum við á vaðið til
þess að halda uppi heiðri
heimaborgarinnar.
— Attn marga íslenzka vini
í Kaupmannahöfn?
— Já. fjölskylda mín þekk-
ir marga Íslendinga, en ís-
lenzkum stúdentum þar hef
ég ekki kynnzt sérstaklega.
Eg þekki líka orðið svo
marga hérna á íslandi og þess
vegna ei freistingin alltaf
mikil að koma hingað. Nú
langar mis mikið að fá stöðu
sem dcnskukennari við ís-
lenzkan gagnfræðaskóla. Ég
veit ekki hvort það verður
hægt, en vona hið bezta.
— Kanntu betur við þig úti
á landi en í Reykjavík?
— Já. Reykjavík er við-
kunnanleg borg, en samt tel
ég víst, að allir, sem búa í
höfuöborgunum á hinum Norð
urlöridunum, telji það eftir-
sóknarverðara að dveljast í
sveitum íslands heldur en
hérna fyrir sunnan. Það er
mjög ánægjulegt að ferðast
um landið. Það er svo ólíkt
öllu öðru. — Okkur hefur svo
' sannarlega ekki leiðzt á ís-
landi, við erum ekki ferða-
fólk heldur höfum við haft
daglegum skyldum að gegna,
sem auka ánægjuna og gera
það að verkum, að okkur
finnst við vera heima hjá
okkur.
Anders Gjerlöv í skriflega íslenzkuprófinu.
Var brúarsmidur —
vill kenna dönsku
:

í fyrradag fór fram síð-
esta prófið á íslenzkui.ám-
skeiðinu í Háskólanum. Var
það munnlegt próf til að
kanna getu þátttakenda í ís-
lenzkum framburði. Að próf-
inu loknu hittum við frammi
í anddyrinu þrjár finnskar
etúlkur, er léku á als oddi og
höfðu sýnilega staðið sig með
prýði. Þær Yvonne Ahlquist
frá Helsinki, Hilkka Tenkan-
en frá Ábo og Tuulikki Lilja
frá Oulu trúðu okkur fyrir
því, að Finnar ættu öðrum
frændþjóðum okkar auðveld-
ar með að bera íslenzkuna
fram, og töldum við það ekki
svo fráleitt, þvi að Finnar
höfðu farið um okkur viður-
kenningar orðum fyrir fram-
burð á fyrirsögnum í finnsk-
um dagblöðum.
—Finnst ykkur aðrar grein
•r ísienzkunnar jafnauðveld-
*r og framburðurinn?
Finnsku stúlkurnar þrjár, Yvonne Ahlquist, Tuulikki Lilja
og Hilkka Tenkanen.
Fagrar konur og
karlmenn í úlpum
— Nei, segir Yvonne. Mál-
fræðin er erfið.
— Af hverju voruð þið að
leggja það á ykkur að sækja
þetta námskeið?
— Leggja það á okkur?
Þetta var engin fyrirhöfn.
Okkur hefur iiðið alveg dá-
•amlega vel hérna á íslandi.
Hvarvetna hefur okkur ver-
ið tekið af sérstakri aiúð og
við erum vissar Um, að hjálp-
samari þjóð en íslendinga er
vart að finna. Við höfum ferð
azt mikið þessar sjö vikur,
sem við höfum verið hériend-
is ©g þá aðallega „á puttan-
um“, Okkur er tjáð, að ís-
lendingar séu ekki eins van-
ir þessum hætti ferðalaga
og fólk á meginlandinu, en
engu að síður gerðu þeir
okkur allan þann greiða, sem
þeir gátu. Ef ekkert rúm var
í bílnum hjá þeim stönzuðu
þeir og tilkynntu okkur það
kurteislega.
— Það eru fremur fáir Finn
ar, sem leggja leið sína til
íslands í sumarleyfinu. Er rek
inn áróður fyrir ferðalögum
til íslands í Finnlandi?
— Við vitum svo sannar-
lega af íslandi, en fjarlægð-
Framhald á bls. 14

OKKUR VANTAR
Sendisvein
nú þegar, eða 1. október, hálfan daginn.
I. Brynjolfsson & Kvaran
Bifvél avirkjar
eða menn vanir bifvélavirkjun óskast nú þegar.
Bifreihaverkstæbib Stimpill
Grensásvegi 18. — Sími 37534.
JárnsmiBaverkfœrí
Til sölu eru í einu lagi járnsmíðaverkfæri og
áhöld, tilheyrandi Járnsmiðju Ingimars Þorsteins-
sonar, Nýlendugötu 14 í Reykjavík. Tilboð óskast
send undirrituðum fyrir kl. 12 á hádegi laugardag-
inn 28. sept. n.k. og gefa þeir allar nánari uppL
BJARNI BJARNASON,
viðskiptafræðingur, Austurstræti 7.
PÁLL S. PÁLSSON,
hæstaréttarlögmaður, Bergstaðastræti 14.
Sendisveinn
Viljum ráða pilt eða stúlku til sendiferða
hálfán eða allan daginn.
Eggert Kristjánsson & Co. hf.
HIÍSMÆDUR
Hafið þér athugað að síld er holl og
næringarík fæða.
Axmo Síld er framleidd úr beztu fá-
anlegum hráefnum. — í lauksósu,
kryddlegi, karrysósu, tómatsósu og
sætum kryddlegi.
AXMO
SÍLD
BRAGÐAST
BEZT
Axmo Síld á borðið.
Axmo Síld geymist köld, borðist köld.
Axmo Síld fæst um land allt.
Axmo Síld er framleidd af
Síldarréttir sf.
Súðavugi 7, Keykjavik. Sámi 38311.