Morgunblaðið - 17.11.1963, Qupperneq 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur. 17. nóv. 1963
SJÁ NAPÓLÍ og dey
síðan, segja þeir á ítal-
íu. Við íslendingar
gætum um þessar
mundir sagt: Sjáið At-
lantshafið brenna við
Vestmannaeyjar, sjáið
hvíta og svarta gos-
mekki hnykklast og
rísa 20 þúsund fet í
loft upp. Sjáið nýtt
land rísa úr hafi — og
þér hafið séð undur og
•.tórmerki, náttúru-
hamfarir sem gera öll
mannaverk örsmá og
sviplaus.
Þetta var mér efst í
huga, þegar ég flaug
um hádegi í gær með
Birni Pálssyni austur
Frá eldgosinu í „Séstey“. Hið nýja land sézt greinilega. Xil vinstri sést grilla í Vestmannaeyjar og Eyjafjallajökul. — Björn Pálsson
tók myndina um hádegi í gær.
„Ailtaf er drottinn að skapa“
Þar sem Atlantshafið
Flogið í kringum Séstey
að hinu nýja landi,
sem nú myndar syðsta
hluta íslands. Það er
stórkostlegt að sjá
þessa eyju, þetta nýja
land, logandi úti í hafi.
t, Það eru 5—6 vind-
stig við eyna og það má
greinilega sjá báruna
sleikja strönd hennar.
★
Eldfjalladrottningin
þögul.
Lóa Björns Pálssonar lagði
af stað frá Reykjavíkurflug-
velli kl 12,40 í gær. Skyggni
var hið fegursta í allar áttir.
Út til hafsbrúnar og inn til
fjalla og jökla. Þegar komið
var austur yfir Reykjanes-
fjallgarð blasti eldfjalladrottn
ingin, Hekla, þögul og kyrr-
lát, við sjónum í austri og
síðan Tindafjallajökull, Mýr
dalsjökull og Eyjafjallajökull.
Sunnar sjást Vestmannaeyj-
ar og fyrir suðvestan þær hið
mikla nývirki, eldgosið úr haf
brennur —
inu. Við erum 16 í flugvél-
inni, fólk úr öllum áttum og
á öllum aldri, smástrákar inn
an við 10 ára, rosknir menn
og ráðsettir, stórkaupmenn og
kennarar, nýtrúlofaðar ung-
meyjar, og við hliðina á mér
situr 23 ára gömul stúdína
laustan úr Hornafirði, sem
er barnakennari í Lauga-
lækjarskólanum. Flest þetta
fólk er með myndavélar, sum
ir með kvikmyndavélar og
sjónauka.
í seilingarfjarlægð.
20 þúsund feta hár gos-
mökkurinn ber við heiðan
himinn og dimmblátt haf. Við
fljúgum í 10 þúsund feta
hæð og kl. 12 mínútur yfir 1>
eftir 32 mínútna flug, erum
við komin á gosstöðvarnar.
Flugmaðurinn hefur lækkað
flugið niður í 3—400 metra.
Hann rennir vélinni svo ná-
lægt sjálfum gosmekkinum,
að manni finnst hann aðeins
í seilingarfjarlægð. Efri hluti
hans er hvítur og á honum
virðist ekki vera mikil hreyf-
ing, en neðar teygja kolsvart
ir gjall' eða reykjarfingur
sig með ofsahraða upp úr gíg
unum á hafsbotni.
Við fljúgúm í kringum
eyna fram og til baka og
komumst næst í 2—300 metra
fjarlægð frá sjálfum gos-
veggnum. Mér hefur verið
sagt að ein flugvél hafi flog-
ið í aðeins 50—100 metra fjar
lægð frá gosinu. í þeirri flug-
vél hefði ég ekki viljað vera.
Mér virtist um skeið sem gos-
mökkurinn væri yfir okkur og
hið nýja land og öll þau ó-
sköp, undur og skelfing, sem
þar er að gerast undir vængn
um á „Lóunn“i!
Við Björn Pálsson höfum
mikinn áhuga á að ná ljós-
mynd með Vestmannaeyjum
og Eyjafjallajökli í baksýn.
Góða mynd af „Séstey“ verð
um við einnig að fá. Vonandi
tekst það.
Undir bæjarvegg
Eyjamanna.
Þetta eldgos er alveg undir
bæjarveggnum hjá þeim i
Vestmannaeyjum. Það er eig
inlega þeirra gos. Þó munu
allir íslendingar vilja eiga
þetta nýja land, þessa litlu
eyju, sem eldsumbrotin hafa
myndað og eru að hlaða upp
með tröllaukinni elju. Eftir
100 ár verpur þar ef til
vill kría og lundi, og
eftir 1000 ár veit enginn nema
þar verði risin ný „Friðar-
höfn“!
Við fljúgum í 21 mínútu
umhverfis gossvæðið. Gosstólp
inn virðist ekki vera ýkja
breiður og ótrúlegt er að hin
nýja eyja sé enn sem komið
er breiðari en 50—100 metr
ar, í mesta lagi. En vísinda-
mennirnir telja að hún sé orð
in 300—500 m löng og senni-
lega um 40 m há.
Útsýnið frá gosstað inn til
landsins er stórkostlegt. Allt
suðvesturland frá Mýrdals-
jökh vestur á Reykjanes blas
ir við. Hekla og Eyjafjallajök
ull standa þarna á verði og
Vestmannaeyjar bera við meg
inlandið eins og fljótandi perl
ur á biáu hafinu.
Alltaf er Drottinn
að skapa.
Kl. 1,33 er snúið heim á
leið. Undrin og stórmerkin
liggja að baki. Við lendum á
Reykjavíkurflugvelli kl. 2,10
og höfum þá verið verið ná-
kvæmlega 1 Vz klukkutíma á
lofti.
„Alltaf er Drottinn að
skapa“, sagði gömul kona
norður í Skagafirði, þegar
hún kom út á hlaðið heima
hjá sér einn sólbjartan morg
un og sá Mælifellshnjúk.
Þarna hefur hann þá skapað
nýtt fjall í nótt!
Já, það má nú segja, alltaf
er Drottinn að skapa. Nú hef
ur hann skapað nýja eyju
fyrir sunnan Vestmannaeyj-
ar, ef hann þá sekkur henni
ekki aftur í hið mikla haf.
— S. Bj.
Þessa mynd tók Sigurgeir Jónasson í Vestmannaeyjum af gosinu í fyrradag. Myndin var tekin frá
Heimaey.