Morgunblaðið - 29.07.1964, Síða 15

Miðvikudagur 29. Júlí 1964
MORCUNBLAÐIÐ
15
Kvikmyndnhátiðin
FJÓRTÁNDA kvikmyndahá-
tíðin í Berlín, sem haldin var
fyrr í þessum mánuði, olli
mönnum vonbrigðum. í kvik-
myndunum, sem voru sýndar,
brá einstaka sinnum fyrir list
rænum tilburðum, og síðan
ekki söguna meir.
Engin heimsfræg kvik-
myndastjarna taldi það ómaks
ins vert að koma til Berlínar,
meðan hátíðin stóð yfir. Búizt
var við að Kim Novak sýndi
sig, en hún afþakkaði boðið
á síðustu stundu. ítalska
stjarnan Claudina Cardinale
stóð hins vegar við loforð sitt
um að mæta, en hún var svo
tilgerðarleg að hún hefði
betur heima setið.
Nýjasta kvikmynd Staudte
hnefahögg í andlit I»jó3-
verjanna.
Þýzki kvikmyndastjórinn
Wolfgang Staudte sem oftar
en einu sinni hefur komið.ó-
þyrmilega við kaunin á Þjóð-
verjunum, sýndi nýjustu kvik
mynd sina „Herrenpartie" á
hátíðinni. Margir sem horfðu
á myndina vildu láta sem
minnst fyrir sér fara og nokkr
ir yfirgáfu kvikmyndahúsið.
Myndin fjallar um karlakór,
sem fór í ferðalag í langferða
bíl til Júgóslavíu. I>eir eru
allir ímynd hins sanna Þjóð-
verja, feitir og pattaralegir.
í fjall-lendi Júgóslavíu verð
ur bíllinn benzinlaus og allur
hópurinn fer gangandi til
næsta bæjar. Þeim til mikill-
ar undrunar eru allir íbúar
bæjarins konur, sem bera
svartar sorgarslæður. Þegar
þær komast að því, að þeir
eru Þjóðverjar, brýst hatur
þeirra út, þar sem Þjóðverj-
arnir höfðu gengið milli bols
og höfuðs á hverjum karl-
manni í bænum nokkrum ár-
um áður. Ekkert benzín er
fáanlegt í bænum og þeir
verða nauðbeygðir að dveljast
þar. Þó tekst þeim að koma
hjálparbeiðni áleiðis með
presti, sem var í heimsókn
í bænum.
Hatur kvennanna er svo
mikið, að þær ýta bílnum nið-
ur klettana, lokka mennina út
á klettasyllu og sprengja síðan
brúna þaðan í loft upp, svo
þeir komast hvorki upp né
niður.
Eftir Gunnar
Larsen
Meðan þeir dvelja þarna á
snösinni, rifjar hver og einn
upp fyrir sér stöðu þeirra á
nazistatímanum. Allir höfðu
þeir unnið dyggilega fyrir
ílokkinn. *
En konurnar komast að
þeirri niðurstöðu, að hefnd
þeirra er ekki eins sæt og
þær hugðu. Þær ákveða að
frelsa karlakórinn. Það tekst
en jafnframt berst hjálp frá
nærliggjandi bæ. En karl-
mennirnir eru ekki þeir sömu
Og daginn áður. Síðasta setn-
ing myndarinnar er: Gleymið
ekki.
Kvikmyndin er snilldarvel
gerð og átti skilið æðstu verð-
laun hátíðaririnar. En Staudte
er ekki beint dáður í heima-
landi sínu, og hjó ef til vill
of nærri raunveruleikanum.
Dönsk kvikmynd kemur
á óvart.
Danmörk var það eina af
Norðurlöndunum sem sýndi
kvikmynd á hátíðinni. Sænska
kvikmyndin „49>1“ féll ekki í
náð hjá stjórn hátíðarinnar.
Ástæðan sem borin var fram,
hljóðaði á þá leið, að kvik
Ur kvikmynd Wolfang Staudte „Herrenpartie“
myndin hefði verið sýnd fyrir
útvalda gesti á hátíðinni í
Cannes, en sannleikurinn er
sá að þeim þðtti kvikmyndin
full djörf.
Danska kvikmyndin vakti
verðskuldaða athygli. Hún
heitir „Sjálfsmorðskólinn" og
leikstjóri hennar er Knud Leif
Thomsen. Hún hlaut hin svo-
nefndu lútersku verðlaun há-
tíðarinnar.
Kvikmyndin er með því
skemmtilegra en kaldhæðnis-
legra sem maður hefur séð í
langan tíma. Hún fjallar um
velferðarríkið. Ríkið hugsar
fyrir þig, allir eiga að vera
hamingjusamir og helzt eins
likir hver öðrum og mögu-
legt er. Það kann ekki góðri
lukku að stýra ef einstakling-
urinn hugsar sjálfur það er
hættulegt — fyrir rikið.
Maður nokkur fær leið á þess
ari tilgangslausu tilveru. Hann
sér auglýsingaspjald um sjálfs
morðsskóla, fer í skólann og
lærir hvernig á að fremja hið
fullkomna sjálfsmorð. Hann
velur skammbyssu til að fram
kvæma verknaðinn með, en er
truflaður í hvert skipti, sem
hann hyggst gera alvöru úr
fyrirætlan sinni, og að lokum
hættir hann við allt saman.
í myndinni eru dregnar upp
myndir af velferðarríkinu.
Þær eru svo kaldhæðnislegar
að áhorfendum verður flök-
urt, en svo spaugilegar að
hann veltist jafnframt um af
hlátri. Knud Leif Thomsen er
vaxandi kvikmyndastjóri. —
„Sjálfsmorðsskólinn" skipar
honum á bekk með fremstu
kvikmyndastjóra heimsins.
Leiðinlegar kvikmyndir.
Að þessum tveimur kvik-
myndum undanskildum, voru
aðrar kvikmyndir hátíðarinn-
ar drepleiðinlegar. Enska
kvikmyndin „Of human Bon-
dage“ var svo skæluskjóðuleg
að kalt vatn rann milli skinns
og hörunds á áhorfendum.
Hún segir frá læknastúdent
með klumbufót sem elskar
unga þjónustustúlku, sem er
nokkuð laus á kostunum. Þau
eignast barn saman. Nokkru
síðar lenda þau í rifrildi, —
stúlkan flýr með barnið og
gerist götudrós.
Læknastúdentinn 1 ý k u r
prófi og verður ástfanginn á
ný. Einn góðan veðurdag kem
ur til hans sjúklingur, sem
reynist vera fyrsta ástin hans,
með ólæknandi sýfilis. Hún
deyr en stynur því upp rétt
fyrir dauðann að barnið sé
einnig dáið.
Argentina sýndi kvikmynd-
ina „Cire", sem kemst nálægt
því að vera gerð undir áhrif-
um frá nýbylgjuhreyfingunni
frönsku. Þar kemur fram á
tjaldinu ung sinnisveik stúlka,
sem verður fyrir þeim ósköp-
um, að allir biðlar hennar
deyja áður en þeir biðja henn
ar. Það er ástríða hennar að
gefa þeim heimatilbúið kon-
eldra hennar, nýjusfu kvik-
mynd hennar, næstu kvik-
mynd hennar, leikstjóra henn
ar, fortíð hennar. Við fengum
ekki svar við því, hvaða spurn
ingar væri leyfilegt að spyrja
ungfrúna að. En allt var
þetta til einskis, því simskeyti
kom þess efnis, að Kim Novak
i Berlín
fekt með óvenjulegri fyllingu.
Þeir andast allir úr losti, þeg-
ar þeir bíta í konfektmolann.
Þetta er smekkleg aðferð til
að losna við ágenga biðla, en
að öðru leyti eru kostir kvik-
myndarinnar upptaldir, því
hún risti grunnt og var til-
gerðarleg.
Stjörnurnar sem komu
— og sátu heima
Það gefur auga leið, að
kvikmyndahátíð er ekki nema
orðið tómt, ef engin kvik-
myndastjarna kemur í heim-
sókn og lætur ljós sitt skína
í veizlunum og lætur ýmis-
legt fjúka við blaðamenn.
Þeir eru heldur ekki komnir
langan veg til að horfa hver
á annan, heldur til að skrifa
um kvikmyndirnar og stjörn-
urnar.
Daniel Gelin frá Frakklandi
var sá fyrsti sem kom, en
hann yfirgaf borgina með
snögglegum hætti, því hann
hefur tilhneigingu til að
gleyma, að þögn er gulls ígildi.
Hann sagði við blaðamann frá
þýzka stórblaðinu „BZ“ að
hann væri hættur að neyta
eiturlyfja, og eins og gefur að
skilja er það ekki vænlegt
til vinsældaauka. Ennfremur
sagði hann, að danska kvik-
myndin sem hann lék í síðast,
væri viðvaningsverk af versta
tagi, að franskir kvikmynda-
stjórar væru óþokkar og færu
illa með hann, að Belmondo
væri gersneyddur hæfileikum.
Þá fór andrúmsloftið að kólna
umhverfis hann og hann flaug
með fyrstu vél aftur til París-
ar.
Kim Novak hafði boðað
komu sína. Nokkru áður en
hún var væntanleg komu
blaðafulltrúar hennar og
hjálpar fólk, sem lögðu blaða-
mönnum lífsreglurnar og
sögðu að þeir mættu ekki
spyrja um einkalíf hennar, for
gæti því miður ekki komið.
Þess í stað kom Jean Luc
Godhard hinn franski, fýlur
legur og ósamvinnuþýður eins
og venjulega. Honum tókst að
fá agúrkuverðlaunin, sem
þýzku blöðin veita viðskots-
illasta gestinum. En hann
kom með nýjustu kvikmynd-
ina sína, „Bande parta“, sem
óefað má telja hans beztu
kvjkmynd.
þeim var i þann mund að
ljúka.
Af öðrum stjörnum, sem
til hátíðarinnar komu, var
danska stjarnan Lone Hertz,
Judy Gringer, franska stjarn-
an Francoise Brion. Lið Þjóð-
verjanna sjálfra var þunn-
skipað, hæst bar Catherine
Valente og táningastjörnuna
Conny Froboees.
Kvikmyndir utan keppninnar
Heilmikið af kvikmyndum
voru sýndar, sem ekki kepptu
um verðlaun hátíðarinnar, því
í Berlín voru saman komnir
helztu kvikmyndahúsaforstjór
ar til að kaupa nýjar kvik-
myndir.
Danmörk frumsýndi saka-
málamyndina „Dauðinn kem-
ur í hádegisverð" með for-
sætisráðherrafrúnni H e 11 e
Virkner í aðalhlutverki. Kvik
myndin kom mönnum mjög
á óvart og líktist alls ekki
dönskum kvikmyndum. Á
köflum er hún svo spennandi
að köldum svita slær um
áhorfendur.
Söguþráðurinn er svohljóð-
andi: Ungur sakamálahöfund-
ur er á ferðalagi í MG sport-
bíl og verður bensínlaus.
Hann gengur að næsta húsi,
en þegar hann á eftir nokkra
metra að húsinu er skotið á
hann. Hann særist á fæti, en
tekst þó að komast inn í hús-
ið. Þar finnur hann lík af
manni og sér að lagt er á
borð fyrir þrjá. Á leiðinni út
úr húsinu er honum hrint nið-
ur tröppurnar — og hann
vaknar daginn eftir í sjúkra-
húsi.
Þegar hann segir lögregl-
unni sögu sína, trúir honum
enginn og það er almenn
skoðun í bænum að læknir-
inn, sem fannst látinn í hús-
inu, hafi framið sjálfsmorð.
Sakamálahöfundurinn ákveð-
ur að leysa gátuna upp á eig-
in spýtur. Honum tekst það,
en ekki vil ég skýra lesend-
um frá niðurlagi kvikmyndar
innar, því hún verður áreiðan
lega sýnd í íslenzkum kvik-
myndahúsum.
Nýja kvikmynd Jean Luc
Ciodards „Bande a part“ er
einnig umtalsverð, því hún
er með beztu kvikmyndum
sem hann hefur gert. Aðal-
hlutverkin eru leikin af önnu
Karina og Sami Frey og sag-
an snýst um lítinn flokk þorp-
ara, sem fremur hið full-
komna rán. Það tekst, og
kvikmyndinni lýkur með því
Úr dönsku kvikmyndinni „Sjálfsmorðsskólinn"
Síðustu dagana kom Claud-
ina Cardinale, hin ítalska Brig
itte Bardot. Tignarlega lét hún
einkaritara sinn útbýta bók
með fjölda myndum af henni,
sem systir hennar Blanche
Cardinale hafði tekið. Hún
hélt blaðamannafund og
mætti á honum með heila
herdeild af lífvörðum og full-
trúa frá kvikmyndafélagi
hennar, sem vísaði frá hverri
einustu óþægilegu spurningu.
Um kvöldið var hún svo
ókurteis að koma á kvik-
myndasýningarnar, þegar
að parið stigur upp í flugvél-
sem er á leið til Suður-Amer-
íku. „Hvað þar skeður“ ..segir
Godard, „ætla ég að skýra frá
í næstu mynd minni.“
Nú er kvikmyndahátíðinni
lokið. Gullbjörninn féll í
hendur tyrknesku kvikmynd-
arinnar „Þurrkasumar“ Marg
ir urðu undrandi á þeim mála
lokum. Vafasamt er að hún
eigi erindi til annarra landa
en Tyrklands. En kannski var
þetta lausnin til að sniðganga
kvikmyndina „Herrenpartie“,
sem tvimælalaust var bezta
kvikmynd hátíðarinnar. - GL.