Morgunblaðið - 29.11.1964, Blaðsíða 28

28
MORCUNBLAÐIt>

Sunnudagur 29. nóv. 1964
f---------
JENNIFER
AMES
Hættuleg forvitni
L________________)
væri ekki vinur þinn ef ég vildi
ekki skilja, að það væiri gimi-
legt fyrir þig 'að giftast Brett
Dyson. I>ú mundir eiga góða
dagia, verða hamingjusöan og lifa
„örnggu lífi“.
Þau óku snemma heim og
kvöddust við maitsöluhússdym-
ar.
— Gleymdu ekki því sem ég
sagði meðan við vorum að borða.
Ef þú þarft á vini að halda, þá
treystu mér.
Daginn eftir fór Gail til lög-
fræðingafirmans, sem fólkið í
stofnuninni hafði ráðlagt henni
að snúa sér til. Hún fékk
tveggja tíma frí árdegis og hélt
niður í borgina. Þetta var enskt
lögfræðingafirma, Wilson &
Wilson & Warlock. Skrifstofur
þess voru í skrautlegu stórhýsi
í reisulegustu götu borgarinn-
ar. Hún hafði beðið um viðtals-
tíma fyrirfram, og ungur lög-
fræðingur, Kelping að nafni tók
á móti henni. Hann sag,ði glanna
lega:
— Ég vona að þér hafið ekki
flækt yður í vandræði, ungfrú.
Eða hefur kannske einhver arf-
leitt yður að stórfé? Því að mér
sýnist þér vera of ung til þess
að ætla að fara að gera arf-
leiðsluskrá sjálf. Vitanlega get-
ur maður aldrei gert það of
snemma, því að það er góður sið
ur að ráðstafa reitunum sínum
í tæka tíð.
Gail spennti greipar um hand-
töskuna sína.
— Ég er hrædd um að þetta
sé öllu flóknara mál, sagði hún.
Þegar Japanar tóku Hong Kong
sveik maður foreldra mína í
33
hendur þeirra og að sögn gerðu
Japanar upptæka verzlun föð-
ur míns, en sannleikurinn mun
vera sá, að maðurinn sem sveik
þau mun hafa sölsað verzlun-
ina undir sig. Ég þarf að kom-
ast að hver þessi maður er, og
ég geri kröfu til fyrirtækisins
sem hann hefur stolið. Hann
hefur aldrei borgað einn eyri
fyrir það, og það er ennþá mín
eign.
Lögfræðingurinn horfði undr-
andi og felmtraður á hana.
— Ég veit ekki hvernig við
ættum að geta hjálpað yður, ung
frú Stewart. Við rekum enga
leynilögreglustarfsemi hérna.
— Ég veit það, en þér gætuð
ef til vill vísað mér á einka-
Blaðburðaffólk
óskast til blaðburðar í eítirtalin hverfi
Laugavegur frá 33-80
Fálkagata
Flókagata
Lindargata
Háteigsveg
Háaleitisbraut
Selljarnarnesi I
Skólabraut lægri tölur
Melabraut lægri tölur
Lynghaga
Sími 22-4-80
njósnara, ef þér álítið að þetta
sé frekar verkiefni fyrir upp-
ljóstranastofu en yður.
— Ég veit ekki hvað segja
skal — þetta er alls ekki í okkar
verkahring, sagði hann dræmt.
— Ég er sannast að segja ekki
viss um að þetta sé mögulegt.
— Á ég að skilja yður svo,
sem þér viljið ekki hjálpa mér?
sagði Gail talsvert áköf og hall-
aði sér fram í sætinu og horfði
á lögfræðinginn. — Ég starfa í
rannsóknastöð austurlandasjúk-
dóma, en er einstæðingur og á
engan að. Þekiki engan hérna,
sem getur eða vill hjálpa mér.
— Eigið þér enga kunningja
hérna?
— Jú, en þeir telja mig af því
að fást nokkuð við þetta.
— Hafið þér nokkurn grun
um hver sökudólgurinn sé
— Ég hef engar sannanir, en
mig grunarað herra Tom Mann-
ing gæti gefið mér upplýsingar
ef hann vildi. Og er sannfærð
um að hann veit ýmislegt um
það sem gerðist í þessu sam-
bandi.
— En ég ætla að vona, að þér
berið ekki sakir á herra Mann-
ing! sagði lögfræðingurinn og
tókst á loft.
— Ég veit það ekki, svaraði
hún í örvæntingartón. — Það
eina sem ég veit er að hann vill
ekki hjálpa mér, og hann hefur
ráðið mér eindregið frá því, að
hnýsast í málið.
— Það finnst mér mjög hyggi
legt, sagði lögfræðingurinn. —
Af því litla sem ég hef heyrt
yður segja núna, ræð ég að herra
Manning hafi alveg rétt fyrir
sér. Ég skil ekki að gæti orðið
til nokkurs gagns að fara að
grúska í gömlu mosavöxnu máli.
Flest ensk fyrirætki voru gerð
upptæk af Japönum eftir her-
námið. Og þegar þeir fóru aftur
voru flest þessi fyrirtæki kom-
in í rúst. Einstaka hjörðu af, en
þau voru ekki mörg. . . .
—En ég hef gefið yður nafn
og heimilisfang fyrirtækisins.
Það hlýtur að vera auðvelt fyrir
yður að afla þessara upplýsinga
sem mig vantar.
Maðurinn fór að raða- blöðum
á borðinu, til þess að gefa í skyn
að samtalinu væri lokið.
— Mér virðast ekki miklar
horfur á, að við getum tekið
þetta mál að okkur, sagði hann.
— Vitanlega er yður frjálst að
tala við einkanjósnara og láta
hann taka málið að sér. En ég
ræð yður eindregið til að fara
að ráðum herra Mannings. Hann
er kunnur maður hérna, og nýt-
ur almenns trausts. Og auk þess
er hann einn helzti viðskipta-
vinur okkar. Verið þér sælar,
ungfrú Stewart, mér þykir leitt
að geta ekki njálpað yður.
Alúðlegi tónninn, sem lögfræð
ingurinn hafði talað í fyrst í stað,
var nú alveg horfinn. Og þegar
Gail var komin niður á götuna
aftur, spurði hún sjálfa sig
hvort hún hefði hagað sér eins
og bjáni, að vilja ekki hætta á
allt. Hún var huglaus og von-
svikin og í hálfgerðri leiðslu er
hún ranglaði fram götuna í
þvögu af fólki. f búðargluggun-
um var silki, fílabein og jade,
loðskinn, fegrunarlyf og fallegir
munir til gagns og gamans. Nett
ar kínverskar dömur í buxna-
C05PER. 3J23.
Sá litli er farinn að ganga.
pilsum klofnum upp að hné,
með málaðar neglur og mikið af
skartgripum komu út úr verzlun
unum, skoðuðu í gluggana eða
stóðu saman í hóp, háværar og
hlæjandi. En Gail tók varla eftir
þeim. Átti hún að gefast upp?
Allir höfðu aðvarað hana, ráðið
henni til að hætta, jafnvel Grant
og Brett — að fóstra hans
ógleymdum. En hafði hann sér-
stakar ástæður til þess? Á
hverju byggði hún grun sinn?
Wong hafði staðhæft, að Tom
Manning hefði verið sérstaklega
góður vinur föður hennar. En
Wong hafði verið þungt hald-
inn, og auk þess tekið aftur það
sem hann hafði sagt áður, að
hann hefði verið vinur föður
hennar. Hverju átti hún að
trúa
Og svo voru það þessi vega-
bréf í skrifborðsskúffunni. Það
var hugsanlegt að Manning hefði
eignast þau með löglegu móti,
en hún mundi hvernig Hsung
hafði brugðið þegar hún opnaði
skúffuna. Að vísu gátu vegabréf-
in ekkli á nokkurn hátt snert
föður hennar og dauða hans í
fangabúðunum. En þarna sem
hún ranglaði fram götuna innan
um allra þjóða kvikindi varð
hú.n staðráðnari en nokkurntíma
áður í því að gefast ekki upp.
Hver gat vísað henni á áreið-
anlega njósnastofu? Vafalaust
ekki Brett eða fóstri hans. Wong
var enn rúmfastur eftir árásina.
Útúr neyð spurði hún eiganda
matsölunnar, og hann var fús
til að hjálpa henni. Hann benti
á kínverska njósnastofu, sem
hún gæti áreiðanlega treyst.
Hún fór þangað í matmálstím-
anum. Ling hét maðurinn og
hann skrifaði hjá sér allar þær
upplýsingar sem hún gat gefið
og lofaði að gera sitt bezta.
Mundi hún nokkuð fleira, sem
komið gæti að haldi? Eftir nokk
urt hik svaraði hún, að Tom
Manning mundi vita eitthvað um
málið, en vildi ekki segja það.
Kínverjinn varð alvarlegur á
svipinn er hann heyrði hana
nefna nafnið. Hann gerði enga
athugasemd við það, en svipur-
inn varð einkennilegur. Loks
sagði hann að hann skyldi gera
allt sem í hans valdi stæði, en
nokkra borgun varð hann að fá
fyrirfram. Gail hafði eitthvað af
peningum á sér, en ekki nærri
nóg. Greiðslan var svo há, að
hún nam nærri því öllum Hong
Kong-dollurunum, sem hún
hafði sparað, og nú fór hún að
kvíða því hve mikið þetta mundí
kosta áður en lyki. Matsöluhús.
eigandinn hafði lofað henni að
hún skyldi fá herbergi útaf fyrir
sig bráðlega, því að sambúðin
við Mildred var æ erfiðari. En
nú varð hún í vafa um hvort
hún hefði efni á að vera ein í
herbergi.
Tíminn leið og Brett hringdi
of ttil hennar og bauð henni í
miðdegisverð. Hann var sífellt að
nauða á henni um að giftast sér
strax, oglagði áherzlu á hve mik-
ið það mundi fóstra hans. Eitt
kvöldið spurði hann hana hvort
hún hefði vitkast svo, að hún
væri hætt eftirgrennsluninni um
foreldra sína. Vonandi væri
henni orðið ljóst, að þetta væri
fávitaskapur.
Gail gramdist yfirlætið í -hon-
um og bjóst þegar til varnar.
Ég er algerlega ósammála þér
um það, svaraði hún. — Ég hef
alls ekki gefist upp en þvert á
móti talað við njósnastofu.
— Og þú gerir þetta að mér
fornspurðum! sagði Brett ákaf.
ur.
— Ég er minn eigin herra,
svaraði hún rólega. — Og ég þarl
alls ekki að stand þér skil á
hvað ég segi eða geri.
Ódýrasta og falleg-
asta jóla- og nýárs-
kveðjan til vina og
kunningja erlenctis
<3BXiXtB>
lceland
Review
Glæsilegt rit á enslcu um ísland
og íslendinga. Kostar aðeins 50
krónur. Fæst í bókaverzlunum.
KALLI KÚREKI ->f— —— -)<— —Teiknari: J. MORA
VOUR TROUBLES JUSTLEPTTÖWW.TWO
T JUMPS AHEADOFA BOWIE KWIFEf r"
WHAT’SA MATTER, ÞOYS ? CAW'T
SEE TH'JOkE? STICK AROUWD/
VOU’LL &ETTH’POIWT?>r-r—
BATESf REDf
WHAT’SSOIN’
ta OtO HERE
HOLDSTILL..
YEVARMINTSf
I TOLD t
YOU/I’LL ^
HAVE MO MORE
TROUBLEf ^
/ 1. Hvað er að, strákar? Sjáið þið
ekki hvað þetta er fyndið? Bíðið þið
©g þá komizt þið að því.
Bíðið þið, þorpararnir ykkar.
Bates, Kalli. Iivað gengur á hér?
2. Ég sagði þér, að ég vildi ekki
hafa nein vandræði hér.
Vandræði þín eru nýfarin, tveiir.
skrefum á undan sveðiu nokkurri.
AKUREYRI
Afgreiðsla Morgunblaðs- 1
ins er að Hafnarstræti 92, 1
sími 1905. 1
I
7 Auk þess að annast þjon-
\ ustu blaðsins við kaupend- '
i ur þess í bænum, er Akur- I
eyrar-afgreiðslan mikilvæg- i
ur hlekkur í dreifingarkerfi .
Morgunblaðsins fyrir Norð-
urland allt. Þaðan er blaðið 1
sent með fyrstu beinu ferð- I
um til nokkurra helztu kaup ,
staða og kauptúna á Norður- (
landi, svo og til fjölda ein-
staklinga um allan Eyjaf jörð 1
og víðar. I