Morgunblaðið - 04.12.1964, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 4. des. 1964
-------------------^
JENNIFER AMES:
Hættuleg forvitni
__________:_________J
— Já, húsbóndi minn segir að
stúlkan viti ol mikið, og að það
verði að hafa gát á henni. Hún
sá vegabréf í skúffu húsbónda
míns. Ég var sendur hingað til
að halda vörð. Húsbóndi minn
heldur að hún geti náð í sannan-
ir gegn honum. Hún er óvinur
hans. »
Loks sleppti Hank Kínverjan-
um og hann laumaðist út í horn.
Hann hríðskalf.
— Þér hafið gert mér ómetan-
legan greiða, ungfrú Stewart,
sagði Hank. Ég er njósnari og
vinn hjá UNO að rannsókn fals-
aðra vegabréfa. Síðan ég kom
hingað til Macao hef ég komizt
að ýmsu, en ég var ekki viss
um hvaðan öll þessi fölsuðu
vegabréf kæmu. En nú hef ég
fengið nafn, sem ég get haldið
mig að, nafn sem er ómetanlega
mikils virði. Ég er viss um, að
ég fæ sannanir fyrir að það
sé Manning, sem stendur bak við
þetta, verður hægt að stemma
stigu fyrir því í framtíðinni.
Það sem þér og þessi þjónn
hafið sagt, nægir til þess að ég
get látið fangelsa Tom Manning.
— En bíðið þér nú hægur,
sagði Gail. — Fyrst verð ég að
fá að vita hvaða samband var
milli hans og föður míns. Hugs-
um okkur ef hann neitaði að
segja nokkuð um það. Þér voruð
að segja að ég hefði hjálpað yður
— en nú verðið þér að hjálpa
mér í staðinn. Getum við ekiki
farið til Hong Kong saman og
hitt Tom Manning? Reynt að fá
hann til að meðganga
Allt í einu stóð Brett í dyr-
unum. Hann var illúðlegur og
horfði uppglentum augum inn í
herbergið.
— Hvað á þetta að þýða?
spurði hann. — Hvað ert þú að
gera hérna í herberginu mínu,
Gail? Mér sýnist þú vera hrædd.
Hefur einhver gert þér eitthvað
Ef svo er þá. . . .
Hann steytti hnefann framan
í Hang Redfern.
— Það er ekki hann! hrópaði
Gail. — Þvertá móti — hann
hefur bjargað lífi mínu. Það er
þjónninn hans fóstra þíns, sem
reyndi að drepa mig. . . hann
liggur þarna úti í horni.
— Hvað . . . hvemig? Ég skil
þetta ekki! stamaði Brétt. —
Hversvegna í ósköpunum ætti
Hsung að reyna að myrða þig?
— Hann fóstri þinn heldur að
ég sé hættuleg. Þetta er í ann-
að skipti sem hann reynir að
láta drepa mig.
Brett tók báðum höndum fyrir
andlitið. — Nei, nei, því trúi ég
aldrei! Hann fóstri minn er
bezti maður í veröldinni! Hann
hefur gert svo mikið fyrir mig
og gefið mér allt sem ég á. Og
honum þykir vænt um þig.
Hvernig í ósköpunum hefði hann
átt að senda Hsung hingað til
þess að drepa þig?
— Þjónninn hefur þegar sagt,
að ungfrú Stewart viti of mikið.
Þessvegna átti hún að hverfa,
sagði Redfern. — Hún grunar
fóstra yðar um að hafa svikið
föður hennar, og sölsað undir sig
eignir hans. Fyrir tilviljun
komst hún að því, að hann selur
fölsuð vegabréí. Var það ekki til
þess að koma þessum vegabréf-
um til þriðja manns, sem þér fór
uð til Macao, hr. Dyson?
Ungfrú Stewart grunaði hvað
í töskunni yðar væri,og reyndi
að sanna það núna í kvöld. En
herra Manning hlýtur að hafa
grunað eitthvað, og þessvegna
sendi hann þjón sinn hingað, til
þess að hafa gát á ungfrú Stew-
art. Og hann rakst á hana hérna
inni. Hún hafði fundið saum-
sprettu á töskunni og náð í um-
slag með fölsuðum vegabréfum.
Og þá réðst Kínverjinn á hana,
og það er engum vafa bundið að
hann ætlaði að drepa hana.
Brett sneri sér að Hsung, titr-
andi af reiði.
— Reyndir þu að drepa ung-
frú Stewart? Það skal kosta þig
lífið! öskraði hann og ætlaði að
ráðast á lafhræddan Kínverjann.
En Hank Redfern skarst í leik-
inn og geWk á milli.
— Bæði þér og fóstri yðar
þurfa að gefa skýringu á ýmsu,
sagði Redfern.
— Ég sver að ég hafði ekki
hugmynd um hvað var í tösk-
unni, sagði Brett.
— Getið þér gefið mér dreng-
skaparorð yðar um það, að þér
hafið ekki vitað að fölsuð vega-
bréf voru í töskunni, og að þér
hafið ekki vitað um þessa vega-
bréfafölsun, sem stunduð er á
heimili fóstra yðar?
Brett var náfölur og það var
auðséð að hann átti erfitt með
að hafa stjórn á sjálfum sér.
37
— Ég hef ekki haft hugmynd
um að nokkur brögð hafi verið í
tafli, sagði hann — og fóstri minn
fól mér að fara með þessa tösku
hingað til Macao og skila henni.
Mér er ómögulegt að trúa, að
fóstri minn sé bendlaður við
sviksamlegt athæfi. Ég er sann-
færður um að hann er mesti heið
ursmaður. Hann er ríkur og rek-
ur mikla verzlun. Nei, ég skil
þetta ekki. Hann hefur gert mér
svo mikið gott.Ef hans hefði ekki
notið við, mundi ég hafa alizt
upp á fátækraheimili. Mér finnst
ég vandabundinn honum, en ef
það er satt sem Gail segir, að
hann hafi ætlað að láta myrða
hana, þá. . . . Ég skil þetta ekki,
og ég trúi því ekki fyrr en ég
heyri ^það af hans eigin munni!
— Ég skil þetta, að vissu leyti,
hr. Dyson, sagði Hank Redfern.
— Þér hafið verið auðtrúa barn,
og hann hefur notað sér það. Ég
skil að þér þykist vandabundinn
fóstra yðar, en lögin verða að
hafa sinn gang. Á morgun verðið
þið að koma með mér til Hong
Kong, og þá munum við láta
Manning sjá framan í lögregluna
og ýms vitni. Við förum eins
snemma og hægt er, og ég neyð-
ist því miður til að setja lög-
regluvörð við dyrnar hjá yður
í nótt, herra Dyson.
— Gæti ég fengið að tala
nokkur orð við ungfrú Stewart
undir fjögur augu? spurði Brett
auðmjúkur. Hann dró við sig
svarið, en svo yppti hann öxlum
og sagði:
— Þér megið það fyrir mér,
ef ungfrú Stewart er sama.
Hún jánkaði því, og Hank tók
í hálsmálið á úlpu Kínverjans og
Blaðburðafóllc
óskast til blaðburðar í eítirtalin hverfi
Laugavegur frá 1—32
Fálkagata
Lynghagi
Sími 22-4-80
dró hann út úr herberginu.
— Nú komið þér með mér,
sagði Hank, — og ég ætla að
skrifa játninguna yðar. Þér
verðið sakaður um hlutdeild í
vegabréfafölsuninni — og enn-
fremur um banatilræði.
Brett og Gail fóru út á sval-
irnar. Gail var úrvinda eftir geðs
hræringuna og skalf frá hvirfli
til ilja. Hún hvíslaði aftur og
aftur að þetta væri ótrúlegt.
Brett reyndi að faðma hana að
sér, en hún hörfaði undan.
— Elsku Gail, þú mátt ekki
láta þetta valda misklíð milli
okkar. Ég trúi því ekki enn, að
fóstri minn hafi leikið tveim
skjöldum öll þessi ár. Hvernig
stóð á því að þú laumaðist hing-
að heim núna í kvöld? Grunaði
þig eitthvað Og heldur þú að
það hafi verið fóstri minn sem
sveik föður þinn og stal eignum
hans. Þú mátt ekki trúa því,
elsku, bezta Gail!
— Því miður er ég sannfærð
um það, Brett, sagði Gail ró-
lega.
— Þá skal ég láta hann leysa
frá skjóðunni, sagði Brett alvar-
legur. — Og þú verður að fá fyr-
irtæki föður þíns aftur og allt
það, sem það hefur gefið af sér
undanfarin ár. En ég trúi því
ekki enn að hann hafi viljað ráða
þér bana, Gail. Ég held sannast
að segja að Hsung hafi tapað sér
þegar hann sá að þú varst að
fást við töskuna mína. Það er
óhugsanlegt að fósti minn hafi
skipað honum að gera þetta. Það
kemur ekki til mála. Hann hefur
hvað eftir annað lagt áherzlu á
að hann væri hrifinn af þér. Og
hann veit hve heitt ég elska þig,
svo að það er óhugsanlegt að
hann hafi ætlað að gera þér
mein. Verst finnst mér að mér
skuli þykja svo innilega vænt
um hann. . . .
Honum brást röddin og hann
leit undan.
— Veslings Brett, hvíslaði
Gaii og klappaði honum á hand-
legginn. — Eg veit að þú elskar
mig, og þín vegna skal ég gera
það sem ég get til þess að hlífa
honum.
Hann greip um úlfliðina á
henni. — Þakka þér fyrir, elskan
mín, stamaði hann. — Heldurðu
að ég hafi nokkra von ennþá? ’
— Ég vorkenni þér, Brett,
svaraði hún loksins lágt og hlý-
lega. — Og mér þykir mjög vænt
um þig. En þú hefur frá byrjun
verið að nauða á mér að giftast
þér, og smámsaman skildist mér,
að mér þykir ekki nógu vænt
um þig til þess að við getum
gifzt.
— Þykir þér vænna um ein-
hvern annan? spurði hann lágt
og reyndi að tala rólega. En
hann gat ekki varizt því að rödd-
in titraði af afbrýði.
— Ef til vill, svaraði hún og
leit undan.
— Æ, Gail! munldraði hann
og sársaukakvein var í röddinnL
— Við skulum ekki tala meira
um þetta, góði, sagði hún. — En
það er satt að ég elska annan
mann, og að mig tekur sárt að
þetta skuli hafa komið fyrir þig,
Brett.
Þau stóðu í sömu sporum um
stund, eins og þau væru að
kveðja það, sem verið hafði miili
þeirra. Svo fór hún inn í her-
bergið sitt og lokaði eftir sér.
Tom Manning reyndi að beita
blekkingum, en sannanirnar
hlóðust að honum, og fyrir bæn-
arstað Bretts meðgekk hann allt
að lokum. Gail hafði náð sam-
bandi við John Tamm, sem gat
sannað að Tom Manning hafði
forðum verið vinur og starfsbróð
ir föður hennar. Tamm hafði
komið með þeim frá Macao til
þess að bera vitni í málinu.
— Það var alls ekki ætlunin
að Gail ætti að deyja, sagði Tom
Manning. Hann var lítilsigldur
eftir að hann hafði verið sviftur
höfðingjahjúpnum. — Ég hafði
alls ekki gefið nein fyrirmæli
um það. Hsung átti að fara tii
Macao án þess að þið vissuð um
þá ferð. Hann átti að sjá um, að
vegabréfin lentu í réttum hönd-
um. En hann hafði enga skipuij
fengið um að ráðast á Gail. Hann
hefur tekið það upp hjá sjálfum
sér. Hann er mér svo hollur að
hann hefur haldið að hann gerði
mér gagn með því.
— En senduð þér hann inn 1
herbergið mitt í rtiatsölunni til
þess að myrða mig sofandi? sagði
Gail rólega. Þá komu krampa-
teygjur í andlitið á Manning og
honum virtist líða illa.
KALLI KUREKI

Teiknari: J. MORA
f 1. Nei, ekki í þetta skipti, Litli Bjór.
Þú átt að sjá um allt hérna. Skrögg-
ur er orðinn svolítið ruglaður.
Get ég ekki farið?
2. Ég held að ég hafi allt. Þú skalt
ekki búast við mér fyrr en þú sérð
mig aftur. ^
Farðu nú varlega.
3. Maður getur fengið of mikið af
búskap og bæjarlífi, klárinn minn,
þú ert nógu góður félagsskapur fyrir
mig.
AKUREYRI
Afgreiðsla Morgunblaðs-
ins er að Hafnarstræti 92,
sími 1905.
Auk þess að annast þjón-
ustu blaðsins við kaupend-
ur þess í bænum, er Akur-
eyrar-afgreiðslan mikilvæg-
ur hlekkur í dreifingarkerfi
Morgunblaðsins fyrir Norð-
urland allt. Þaðan er blaðið
sent með fyrstu beinu ferð-
um til nokkurra helztu kaup
staða og kauptúna á Norður-
landi, svo og til fjölda ein-
staklinga um allan Eyjaf jörð
og víðar.