Morgunblaðið - 16.12.1964, Side 16

16
MORGUNBLAÐID
Miðvikudagur 16. des. 1964

Útgefandi:
Fr amkvæmdas t j óri:
Ritstjórar:
Auglýsingar:
Ú tbreiðslust j óri:
Ritstjórn:
Auglýsingar og afgreiðsla:
Áskriftargjald kr. 90.00
í lausasölu kr.
Hf. Árvakur, Reykjavík.
Sigfús Jónsson.
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Sverrir Þórðarson.
Aðalstræti 6.
Aðalstræti 6. Sími 22480.
á mánuði innanlands.
5.00 eintakið.
OABYRG STJORNAR-
ANDSTAÐA
ITVamsóknarflokkurinn hefur
nú flutt breytingartil-
lögu um fjáröflunarlagafrum
varpið og vill hann 220 millj-
ón króna útgjaldaaukningu
ríkisins. Til samanburðar má
geta þess að kommúnistar,
sem eðli málsins samkvæmt
ættu að vera mesti skattpín-
ingaflokkur og óábyrgastur,
krefjast þó ekki nema 56
milljón króna útgjaldaaukn-
ingar. Framsóknarforingjarn-
ir hafa þannig rækilega sýnt
yfirburði sína í ábyrgðarleys-
inu.
Það er vissulega leitt til
þess að vita, að stjórnarand-
staðan skuli algerlega bregð-
ast hlutverki sínu. Auðvitað
reiknuðu menn ekki með því,
að kommúnistar yrðu ábyrg-
ir, en ætla hefði mátt, að
Framsóknarmenn létust a.m.
k. vera ábyrg stjórnarand-
staða, en því miður örlar ekki
á neinum tilburðum í þá átt.
Stjórnarandstaðan í lýð-
ræðisþjóðfélagi hefur mikil-
vægu hlutverki að gegna al-
veg eins og þeir flokkar, sem
með stjórn fara. Stjórnarand-
staðan á að veita aðhald, hún
á að gagnrýna hóflega það,
sem miður kann að fara, en
þó fyrst og fremst að benda
á leiðir, sem heppilegri eru
en stefna stjórnarinnar í
hverju einstöku máli að dómi
stjórnarandstæðinga.
Ekkert af þessu hefur Fram
sóknarflokkurinn gert. Þvert
á móti hefur hann yfirleitt
snúizt öndverður gegn öllum
ráðstöfunum Viðreisnarstjórn
arinnar, án tillits til eðlis
þeirra. Hann hefur fyrirfram
verið á móti hverju einasta
nýmæli.
Ekki er úr vegi að menn
rifji nú upp stóru orðin, sem
Framsóknarforingjarnir við-
höfðu í sumar, út af sköttun-
um, Þá sögðu þeir að alltof
langt væri egngið í skattlagn-
ingu. Nú bera þeir hins vegar
fram tillögur um 220 milljón
króna útgjaldaaukningu, sem
þeir að sjálfsögðu vita jafn
vel og allir aðrir, að þýðir
ekki annað en það, að nýrra
tekna verður að afla, og þá
með sköttum á landslýðinn í
einu eða öðru formi.
En það er svo sem engin ný
vitneskja fyrir þá menn, sem
fylgzt hafa með íslenzkum
stjórnmálum, að Framsóknar-
flokkurinn vilji sem hæsta
skatta. Hann hefur alla tíð
verið andvígur því, að ein-
staklingar og stofnanir þeirra
fengju að hafa yfirráð yfir
verulegu fjármagni, og þess
vegna beinlínis talið mikla
skattheimtu heppilega. Ein-
hverjir kunna þó að hafa tek-
ið það trúanlegt, að algjör
sinnaskipti hefðu orðið í
Framsóknarflokknum með
hliðsjón af ádeilunum á Við-
reisnarstjórnina í sumar. Þeir
menn hafa nú fengið yfirlýs-
ingu Framsóknarflokksins
sjálfs í þessu efni. Hann vill
auka skattheimtuna um 220
milljónir króna, eða nærri því
sömu upphæð og allir tekju-
og eignaskattar nema nú.
GISTING í
HEIMAVISTAR-
SKÓLUM
í rið 1959 skipaði mennta-
^ málaráðherra nefnd, til
að athuga möguleika á því
að hagnýta heimavistarskóla
landsins til gistingar að sum-
arlagi. Hefur síðan verið unn-
ið að þessu máli, og varið 9
milljónum króna til endur-
bóta á heimavistarskólum,
til húsgagnakaupa o.s.frv.
Árangur þessarar ráðstöf-
unar er sá, að nú eru yfir
700 gistirúm í heimavistar-
skólum víða um land, og enn-
fremur aðstaða til gistingar í
skólastofum og stærri her-
bergjum fyrir 200—250
manns.
Hér hefur verið unnið að
þörfu málefni, því að ljóst er,
að ferðamannastraumur mun
margfaldast á næstu árum, og
ekkert annað en skortur veit-
inga- og gistihúsa hamlar því,
að við getum haft stórfelldar
tekjur af þjónustu við erlenda
ferðamenn.
Auðvitað verður þó aðstað-
an í heimavistarskólum aldrei
sambærileg við það sem er í
fullkomnum gistihúsum. Þess
vegna verður að leggja kapp
á að byggja veitinga- og gisti-
hús víða um land.
Nú er unnið að talsverðum
framkvæmdum við byggingu
gistihúsa í Reykjavík, en það
nægir þó hvergi nærri, því að
ferðamenn koma ekki bara til
að hafa viðtöl í höfuðstaðn-
um, heldur fyrst og fremst
þess að kynnast landinu.
Þess vegna er það einnig
ánægjulegt, að afráðið er, að
stofna félag með allmiklu f jár
magni, sem hefur það megin-
markmið, að byggja veitinga-
og gistihús úti um land. Hef-
ur verið rætt um að hefjast
handa í Hveragerði, en síðan
þurfa slík veitinga- og gisti-
hús að rísa víða um land, fyr-
ir norðan, austan og vestan og
jafnvel uppi í öræfum, þar
sem stunda má margháttaðar
íþróttir meginhluta ársins, og
:a
VttJ
UTAN ÚR HEIMI
Hin umrædda mynd af liki Hitlers
Sannanir fyrir dauða Hitlers
Á UNDANFÍRNUM vikum
hafa vestræn blöð birt mynd
af líki Hitlers (í Mbl. síðast-
liðinn sunnudag). Þessi mynd
er fölsun, að því er segir í
síðasta tölubl. vestur-þýzka
fréttaritsins DER SPIEGEL
og rekur tímaritið uppruna
hennar til teikningar, sem
notuð var í rússnesku kvik-
myndinni „Þeir drógu sigur-
fánann að hún“. Síðan birtist
myndin í rússneska blaðinu
Kasakstaunskaja Pravda, sem
fullyrti ranglega, að myndin
væri ekta. Fjórum árum síðar
eða nú fyrir skömmu tók
Fréttablað samvinnunefndar
fyrrverandi liðsforingja, sem
út er gefið í Austur-Berlín,
myndina upp en þaðan komst
hún vestur á bóginn.
DER SPIEGEL greinir
einnig frá því, að um svipað
leyti og hin falsaða mynd birt
ist í Vestur-Evrópu, hafi frétt
ir borizt af því, að við háskóla
stofnun í Kiel, væri starfandi
vísindamaður, sem hefði verið
vitni að dauða Hitlers.
Innanríkisráðuneytið í Schl
eswig-Holstein brá skjótt vrð
og gaf út fréttatilkynningu,
þar sem sagt var, að vís-
indamaðurinn, sem þá var
aðstoðarlæknir hjá hinum
víðfræga lækni dr. Eaner-
bruch, hafi verið til kaMaður
til að bera kennsl á lík Adolfs
Hitlers. Hafi hann með að-
stoð gamalla röntgenmynd get
að staðfest, að hér væri um
að ræða jarðneskar leyfar
Adolfs Hitlers.
Þrátt fyrir leynd ráðuneyt-
isins yfir nafni mannsins, birt
ir DER SPIEGEL það: Dr.
med. dent. Hichall Arnau-
dow.
Tímaritið bendir síðan á, að
sannanir fyrir dauða Hitlers
séu fyrir löngu kunnar og hafi
verið skjalfestar fyrir 10 ár-
um í Bayern. Árið 1954 sór
tannfræðingurinn Fritz Ecth-
mann, þá nýkominn úr rúss-
neskum fangabúðum, eið
fyrir bæjardóminum í Bern-
chtesgaden að því að hafa í
lok stríðsins þekkt aftur tann-
garð foringjans og staðfest
þar með lát hans. Lýsti hann
einnig einstökum atriðum i
því sambandi.
Echtmann hafði verið að-
stoðarmaður tannlæknis Hitl
ers, prófessors Tengo Blachke.
Um tennur Hitlers hafði Echt
mann síðast fjallað 1944, þeg-
ar stytta þurfti gullbrú hans
úr ellefu niður í níu liði
vegna tannhælsbólgu.
í stríðsiok var Echtmann
tekinn fastur af rússnesku
leynilögreglunni, en yfirmað-
ur hans hafði þá forðað sér
til Suður-Þýzkalands. NKWD-
mennirnir sýndu Echtmann
nokkrar jarðneskar leyfar
Hitlers, sem þeir geymdu i
vindlakassa. Þar í voru tenn-
ur, neðri kjálki, gervitennur
og brýr Hitlers. Mikið af þeim
var heilt, þótt Hitler hafi skot
ið sig í munnholið.
Tæp 10 ár liðu án þess að
Rússar viðurkenndu að hafa
staðið að tannprófuninni,
augljóslega til að skapa sem
mesta óvissu og vangaveltur
í vestrænum löndum um
dauða hans.
Staðfesting á ummælum
Echtmanns fengust í maí 1963,
þegar Cornelius Ryan, höfund
ur bókarinnar „Lengsti dag-
urinn' var að safna efni í
nýja bók „Síðasta orustan“
(um Berlín). Fór hann til
Moskvu og átti tal við fimm-
tíu rússneska hershöfðingja.
Einn þeirra, Sokolowski mar-
skálkur, sagði: Þótt lík Hitl-
ers hafi verið brennt, mátti þó
vel þekkja það. Til þess að
vera alveg öruggir, létum við
einnig tannfræðing Hitlers
líta á tennur hans, sem brotn-
ar höfðu verið úr. Tannfræð-
ingurinn þekkti aftur tann-
garð Hitlers.
í sambandi við hinn skýra
framburð Echtmanns er frá-
sögn Arnaudows haldin óná-
kvæmni. Þannig upplýsti hann
við innanríkisráðuneytið í
Kiel, að hann hafi borið
kennsl á líkið um 10-leytið
fyrir hádegi 30. apríl 1945.
Hitler skaut sig hinsvegar
ekki fyrr en 15.30 þann dag
og Rússar fundu ekki líkið
fyrr en 2. maí, þegar þeir tóku
kanzlarabygginguna.
(Endursagt úr DE SPIBGEL
hefti nr. 50).
— Hvað segja Jbe/r
Framhald af bls. 12
verka annars persónurnar á
höfund sinn eftir að hann er
búinn að sleppa af þeim hend
inni og senda þær frá sér?
— Því er erfitt að svara. Ég
held að þegar einni bók er
aðstaðan batnar eftir því sem
fleiri og betri vegir eru lagðir.
Við íslendingar höfum ver-
ið of sinnulausir í þessu efni,
en nú fer skilningur manna
sem betur fer vaxandi á því,
hve mikla þýðingu aukinn
ferðamannastraumur til lands
ins getur haft efnahagslega,
auk þess sem vaxandi kynni
útlendinga af landi okkar og
þjóð styrkja okkur á ýmsan
veg annan.
lokið, þá sé maður feginn að
glíman við þessar persónur
er búin, en maður saknar
þeirra þó um leið.
— Eruð þér kannski byrj-
aður á öðru verki?
— Maður hefur óhjákvæmi-
lega alltaf eitthvað í huga, en
að svo stöddu er það ekkert,
sem ég get sagt nánar frá. Þó
ég hafi lítið unnið það ennþá,
þá hefur mér t.d. oft á undan
förnum árum verið ríkt í huga
að gaman væri að skrifa sögu
frá Kaupmannahöfn í stríðs
lokin. Svo er sagnaefni frá
samtíðinni hér allt í kringum
okkur. Kannski hefur mig
langað til að hverfa á næst-
unni frá fortíðinni til nútím
ans, þó flestar „sögulegar"
skáldsögur séu raunar ævin-
lega í tengslum við samtíð
höfundar að ýmsu leyti.
— Já, þér eruð þaulkunn-
ugur Kaupmannahöfn á stríðs
árunum. Hvað skrifuðuð þér
annars margar bækur á
dönsku meðan þér bjugguð
erlendis?
— Ég frumritaði á dönsku
3 skáldsögur og 4 unglinga-
bækur.
— Hafa þær verið þýddar
á önnur mál?
— Þær hafa allar komið út
á íslenzku. Unglingabókín
„Leyndardómur fjaManna“ heí
ur víðast farið, var svo hepp-
inn að komast í góðan bókar
flokk og var þýdd á þýzku.
sænsku og íslenzku, auk dönsk
unnar. „Máttur jarðar“ var
líka þýdd á þýzku og prent-
að, en upplagið hefur víst allfc
farizt í loftárásunum á
Dresden.
— Breytist viðfangsefniS
eða persónurnar við að skrif-
að er á öðru máli og fólkii
talar t.d. dönsku?
— Það held ég örugglega
ekki. Þessar sögur, sem ég
skrifaði á dönsku, voru islenzk
ar þrátt fyrir málið, enda eru
þær allar um ísienzkt efni.