Morgunblaðið - 17.12.1964, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 17. des. 1964
SVARTAR
RAFPERLUR
EFTIR PHYLLIS A. WHITNEY
Jafnvel rannsóknas'iofan mín er
farin að þefja af rósaolíu.
Þegar þau voru háltfniuð að
borða, kom Miles Radbum inn.
Listamaðurinn settist niður án
þess að aifsaka að hann kæmi
of seint, en hinsvegar kom hann
strax að útskýring'Unum á því,
að hann hefði tekið bátinn.
— Sylvana sagði mér að þú
befðir haft óþægindi af þessu,
sagði hann við dr. Erim.— Ég
bið þig að afsaka það. Mér datt
ekki annað í hug en að báturinn
væri laus.
Svörtu au/gun í Murat leift-
ruðu af reiði. Tracy fannst sú
reiði í engu sanngjörnu hlut-
failli við ástæðunna til hennar.
— >að gæti verið vel viðeig-
andi, að þú bæðir að minnsta
kosti um leyfi, áður en þú tek-
ur bátinn, sagði hann með al-
vöruþunga.
— Vitanlega bað ég um leyfi,
sagði Miles.— Sylvana sagði,
að það væri allt í lagi, að ég
tæki hann.
Murat horfði á hann og Tracy
datt í hug, að svona liti þá hat
rið út.
— Það kemur fyrir, að ég
gleymi, að ég er ekki húsbóndi
í húsi föður míns, sagði dr. Er-
im.
Fazilet skágaut augunum til
bróður síns, Miles sagði ekkert.
>að var eins og hann hefði
gleymt öllu saman, úr því að
hann hafði borið fram afsökun
sína.
Dr. Erim þaignaði líka og þögn
in var þung og gremjuleg. Tracy
sem sat við hliðina á honum,
tók eftir, að hann dró upp úr
vasa sínum stutta festi úr fíla-
beinsperlum og tók að fitiia við
hana með fingrunum.
Fazilet var fljót að komia
auga á áhugann hjá Tracy. —
Kannski unigfrú Hubband haifi
aldrei áður séð tespih, Murat?
>ú verður að sýna henni þenn-
an.
Dr. Erim hrökk við, en hélt
síðan perlunum á lofti og brosti
ofurlítið um leið.
7
— Við finnum, að það stillir
oft skapið, að fingumir hafi
nóg að gera, sagði hann og
rétti perlufestina til Tracy. Fíla-
beinið var volgt af fingrunum
á honum.
— Murat. á marga tespihler í
safninu sínu, sagði Fazlet.
— >ú ættir einhvemtíma að
sýna imgfrú Hubbard þá.
— Já, því ekki það. Ég ætla
að sýna henni þá núna, meðan
við bíðum eftir næsta rétti.
Hann opnaði glerskáp þar
sem íleiri þerlur voru breiddar
út til sýnis. >ær voru dásam-
leiga falleigar. >ær ódýrari vom
í öllum regnbogans litum, en
þær dýrari voru gerðar af fíla-
beini eða rafi. Sumar rafperl-
urnar voru enn óunnar og með
Blcoðburiafélk
óskast til blaðburðar í eftirtalin hverfi
Grettisgata I
Bergþórugata
Freyjugata
Skólavörðustígur
Þingholisstræti
Bergstaðastræti
Sími 22-4-80
KALLI KÚREKI ->f~ K- -
eðlilegum rauðleitum lit, en aðr-
ar voru gullbrúnar eins og
hunang. En í litlu hrúgunni á
borðinu var einstök perla úr
svörtum steini, sem gljáði inn-
an um allar hinar. Dr. Erim tók
hana upp.
— >essi er ekta tyrknesk,
saigði (hann. — Úr þræði ' af
svortu ratö.
Tracy fannst rétt eins og
rödd Annabel hefði bergmálað í
stiofunni. Háa vanstilltia röddin í
systur hennar, þeigar hún hring
di til bennar frá Istanbul, og
kveinaði eitthvað um „svarta
rafperlu", — enda þótt Tracy
hefði þá ekki getað fundið neina
meiningu út úr óhemjuiegu taili
hennar. Og nú, hafði þetta verið
endurtskið hér í húsinu.
Tracy fitlaði hugsunarlaust
við perlurnar, án þess að segja
neitt. >að var alveg eins og allt
andrúmsiloftið hefði vaknað og
væri á verði. Jafnvel Miles
Radbum mrtist sýna einhverja
eftirtekt, skuggalegur á svip.
>jónninn Ahimet stóð kyrr og
horfði á perlumar.
— Hvað er svört rafperla?
spurði hún.
Murat Erim lét perlumar
falla á borðið fyrir framan hana.
— >að er eins konar svart
jade, sem grafið er upp rétt við
austurlandamærin okkar við
borg, sem heitir Ezerum.
Tracy tók upp festina, en
þótit hún renndi perlunum milli
fingra sér, faninst henni þær á
engan hátt neitt merkilegar,
Mu.rat Erim benti á perlulhrúg-
una.
— >ér verðið að velja yður
eina þeirra, ungfrú Hubbard. —
Til minja um Tyrkland.
Tracy þakkaði honum, en hik
aði Hún snerti rafperluna og
henni fan-nst eins og dauðaþögn
ríkti og ailir biðu eftir ein-
hverju. Hún lagði þær síðan
kæruleysislega frá sér, en valdi
í staðinn eina hinna ódýru, bláu.
— Má ég fá þessa bláu? sagði
hún. — Hún fer bezt við kjól-
inn minn.
— Já, auðvitað, svaraði hann.
>essi kyrrðarstiund var liðin
hjá. Dr. Erim setti perlumar aft
ur inn í skápinn. En þá tók Tra
cy eftir því, að hann horfði á
hana mjög ednkennilegu og '
spyrjandi augnaráði. Ahmet var
ekki lengur að bíða eftir skipun
um og Miles hafði aftur dregið
sig inn í skel sína. Samt var Tra
cy alveg viss um, að eftirtekt
allra þama inni hafði verið á
perJunum svörtu og Murat bafði
meiri áhuga á því, að hún
skytdi hafna þeim, en á hinu,
að hún skyldi hafa valið þá bLáu.
FaziLet rauf þessa stuttu
þögn, sem orðið hafði. — >ér
verðið að segja okkur eitthvað
um sjáifa yður, un.gfrú Huibb-
ard. Hvaðan eruð þér úr Eng-
iandi?
Hún gætti sín ekki og svaraði
Ihiklaust. — Ég er fædd í Dem-
bingsihire. En í saima bili hefði
hún getað bitið úr sér tunguna.
En það virtist ekki hafa neina
þýðirugu fyrir Miles eða hina,
hvaðan hún væri, eða úr sama
héraði, þar sem Annabel var
fædd. Að minnsta kosti sýndi
enginn þess nein merki.
>að var henni mikill léttir þeg
ar máltíðinni var lokið. Um leið
og Tracy stóð upp frá þorðinu,
sneri hún sér hikandi til Miles
Radburn, en áður en hún gæti
spurt hann, hvað hún ætti að
gera síðdegis, ávarpaði hann
Ihana stuttarailega: — Ég vildi
heldur, að þér hættið þesisari
hreingerningu í bili. Ég verð
ekki heima og ég viLdi heLdur,
að þér iétuð biöðin mín aiga
sig þegar ég er ekiki sjáífur við.
Hún sneri aftur til herbergis
síns og var meira en lítið gröim
við sjáifa sig. Það var eins og
hún hefði ekkert við Miles Rad-
bum nema hún væri ösikuvond.
VissuLega var hann bæði- fjand-
samJegur og hrokafull ur. En
hvað hvað sem því Jiði, varð
hún að komast að því fyrr eða
síðar, hversvegna myndin af
Annabel væri í svefnherbeng-
inu hans.
Löngun hennar til að sjá
myndina aftur var sterk. Hún
opnaði. djrmar og Leit yfir gólf-
ið í stóra salnum á dymar að
vinnustofu MiLes. Hurðin var
ekki alveg aftur. Hún gekk
hljóðlega að henni en stanzaði
þá, hissa, því að herbergið var
þá efcki tómt, þegar til kom.
>jónninn Ahmet stóð fyrir fram
an teiknibörð Miles og var sýni
Lega að skoða Letrið, sem á þvi
var.
>egar hann loks skynjaði nær
vem bennaiT og leit upp, tók
dökka andlitið engum svipbreyt
inguim. Hann hörfaði aftur á
bak frá borðinu, hneigði sig
kurteislega að vanda, og benti
svo á skrautritunina.
— Hanimefendi, sagði haran,
— Þetta er orð AHiah.
Útskýringin virtist Liggja í aug
um uppi. Rétt sem snöggvast
fann hún alveg á sér, að þessi
þögla rósemi mannsins og nær-
vera hans þarna, var eitthvað
óeðlileg, en hinsvegar var nú
engin ástæða til þess, að hann,
sam góður Múlhameðstrúarmað-
ur, læsi ekki orð Kóransins,
sem Miles hiafði afritað.
— Kunnið þér að lesa gam-
alt tyrkneskt letur, Ahmet?
spurði hún.
Hann hristi höfuðið og renndi
sér síðan fram hjá henni og út
úr stofunni. Þegar hún hafði full
vissað sig um, að hann væri far
inn, gekk hún tiíl svefnherbergis
Radburns og stanzaði frammi
fyrir miálverkinu af systur
sinni.
Það hlaut að hafa verið miáil-
að snerruma á hjúskapaxéruim
þeirra. >að var ailveg óLíkt öllu
öðru, sem hann hafði málað.
Þessi þokukenndi blær og fall-
ega, sorgbitna andlitið, er sást
gegn um hann, var gjörólíkt
öðru handbragði Radlbums. En
samt hafði hann þama náð per-
sónu Annabel — einhverri ó-
Ljósri spennu, sem Tracy bafði
alltaf verið hrædd við.
Þetta var sami svipuri-nn og
fyrir átta árum, þegar Annabefl.
kom heim og sagði Tracy, að
nú ætlaði hún að fara að gifta
sig.
Tracy hafði skrópað úr skkád-
anum til þess að hitta Annabel
á járnbrauitarstöðinni, og þær
höfðu borðað hádegisverð sam-
an. Annabel hafði verið kát og
fjörug. Aldrei hafði Tracy séð
hana faiLegri og hún hafði feng
ið fyrir hjartað, rétt eins og
hérna áður — en ekki af ást,
héldur jafnframt af öfund.
Að vera eins og Annabel þetta
hafði verið hennar heitasta ósk,
frá því hún mu-ndi eftir sér,
enda þótt hún vissi vel, að þetta
væri ekki annað en hedmska.
Tracy hafði fundizt í þá daga,
að Annabed momdi alltaf fá það,
sem hún vildi, og þyrfti ekki
nerna nefna það.
AnnabeL hafði talað í mikiium
æsingi.
— Ég sat fyrir hjá MiLes,
BolLa mín, sagð' hún og nptaði
nú gælunafnið á Tracy. — Hon-
um fannst ég hafa svo falieg
bein, eða eittihvað þessháttar.
Og svo fór hann að hafa áhyggj
ur af mér eins og fóLk hefur
alltaf.
Reyðarfjörður
KRISTINN Magnússon,
kaupmaður á Reyðarfirði, er
umboðsmaður Morgunblaðs-
ins þar í kauptúninu. Að-
komumönnum skal á það
bent að hjá Kristni er blað-
ið einnig selt í lausasölu.
Eskifjörður
í BÓKSÖLUNNI á Eskifirði
er umboð Morgunblaðsins á
Eskifirði.
Seyðisfjörður
— >f— Teiknari: J. MORA
1. Ég gæti auðveldlega riðið þessa
tvo af mér, en við verðum at5 kom-
2. Sjáðu hvað hann hefur leikið
á okkur, farið í stóran hring og setzt
okkur.
3. En ef hann hefur séð okkur held
ast að næstu vatnsuppsprettu. Flask
an er að verða tóm. Eftir það skal
ég láta þá týna mér.
niður og horft yfir slóðina.
Hann er kannski svona varkár.
Það er mjög líklegt að hann hafi séð
ur hann ekki áfram að gullinu. Við
ættum kannski að ná honum og láta
hann segja okkur hvar það er.
UMBOÐ Morgunblaðsins í
Seyðisfjarðarbæ er i Verzl.
Dvergasteinn. Blaðið er þar
einnig í lausasölu fram til
kl. 11,30 á kvöldin. „Bar-
inn“, veitingastofa, hefur
blaðið í lausasölu.
Fáskrúðsfjörður
F R Ú Þórunn Pálsdóttir er
umboðsmaður Morgunblaðs-
ins á Fáskrúðsfirði og hefur
með höndum þjónustu við
kaupendur blaðsins í bæn-
um. í söluturni hjá Marteini
Þorsteinssyni er blaðið selt
í lausasölu.