Morgunblaðið - 30.04.1965, Side 3

MORGVNBIAÐID
3
Föstudagur 30. apríl 1965

i’ad var góður veiðidagur hjá pessum ungu útgerðarmönnum, Gustaf og Ellert. (Myndirnar tók Ijósm. Mbl Gísli Gestsson).
Sumarstemming við Xjörnina.
Ellert symr okkur iiornsilin sín.
— Nei, nei, sagði Ellert. Við
veiðum alltaf torfuna, ef við
sjéum hana. Hann átti talsvert
erfitt með að fóta sig, því
steinninn, sem hann stóð á,
var sleipur.
— Hvað ætlið þið svo að
gera við hornsílin, strákar?
spyrjum við.
Gústaf verður fyrir svörum:
— Við ætlum að fara með
þau heim, við ætlum að
geyma þau og gefa þeim fiski-
mat að foorða. Mér hefur verið
A hornsílaveiðum

ÞAÐ var eins og nýtt líf
færðist yfir borgina, þegar
sólin tók að skína. í gær
var hið fegursta sumarveð-
ur í Reykjavík. — Fólkið
gekk léttklætt um stræti
og naut veðurblíðunnar. —
Ungviðið fylkti liði niður
að Tjörn með netausur og
krukkur. Það fór ekki á
milli mála að hornsflaver-
tíðin var hafin.
Við fylgdumst um stund
með veiðiskap þriggja röskra
stráka. Þeir voru komnir úr
skóm oig gtígvélum og ösluðu
berfættir í vatninu. Tveir
þeirra, Ellert og Gústaf, stund-
uðu veiðarnar, en hinn þriðji,
Kristján var nokkurs konar
sendisveinn. Hann flutti skó-
fatnað veiðimannanna eftir
þörfum á þá staði, þar sem
þeir voru hverju sinni. Hann
leit líka eftir krukkunum,
sem höfðu að geyma fenginn.
Aflabrögðin voru með bezta
móti. Þeir þurfu ekki annað
en dýfa ausunni undir vatns-
yfirborðið, — þá var síli kom-
ið í „vörpuna". Það voru
margir á veiðum þennan dag,
yfirleitt nokkrir strákar í hóp,
en þó mátti sjá einstaka ein-
staklingshyggjumenn, ef bet-
ur var að gáð. Það fór litið
fyrir þeim, því að yfirleitt
flatmöguðu þeir á gangstétt-
inni með hendurnar niðri í
vatninu.
Við spurðum Gústaf og
Ellert, hvort þeir væru alltaf
að eltast við sömu torfuna, því
að okkur fannst þeir staldra
óeðlilega lenigi við á sama
staðnum.
Hann heitir Kristján og stund
affi veiðarnar af miklum
áhuga, enda fékk hann dá-
góðan afla.
sagt, að það fáist svoleiðis
matur í fiskfoúðum.
Nú kom Kristján hlaupandi
með stígvélin veiðimannanna.
Þeir ætluðu að leita á önnur
mið. f krufckunni voru 46
hornsíli.
STAKSTEIIVAR
Viðieisnin grund-
völlui framfaia
SUMIR þingmenn stjómarand-
stöffuflokkanna notuffu tæki-
færiff, þegar tii umræffu var
frv. rikisstjómarinnar um lausn
kjaradeilu atvinnuflugmanna, til
aff ræffa ítarlega störf viffreisnar
stjómarinhar frá því aff hún tók
viff völdum eftir málefnahrun
vinstri stjómarinnar á dögun-
um. Ingólfur Jónsson samgöngu-
málaráffherra svaraffi ummælum
þessara manna og benti á, hjiem-
ig viðreisnin hefur orffið gyund-
völlur bættra kjara landsmanna
og framfara í landinu. Ráffhérr-,
ann sagffi m.a.:
„Hvemig skyldi ástandiff vera
í flugmálum íslendinga í dag, ef
viffreisnin hefffi ekki komiff?
Ætli viff hefffum keypt margar
stórar og glaeasilegar flugvélar,
ætli viff hefffum stækkaff skipa-
stóiinn eins og viff höfum gert?
Ætli viff hefffum ræktað landið,
eins og viff höfum gert? Byggt
hafnir, gert vegi og brýr? Ætli
viff ættum gilda varasjóffi í
gjaldeyri erlendis, ef viðreisnin
hefffi ekki komiff?
Atvinnuvegir landsmanna hafa
vissulega aukizt. Atvinna eir
næg. Ástand þjóðmálanna er
þannig, að fólk hefur leyft sér
að gera auknar kröfur á hendur
atvinnutækjunum. Tekjur þjóff-
arbúsins hafa vaxiff, vegna þess
aff viðreisnin, ríkisstjórnin meff
réttri stefnu, hefur unnið aff
þvi aff auka og efla atvinnu-
vegina, og viff hefðum lítiff aff
gera meff verkfræðinga í þessu
landi, ef ekki hefffi veriff spymt
viff fótum og viðreisnin gerff“.
Ei stóigióði
af veikföllum?
Það var sanunerkt meff þing-
mönnum Framsóknarmanna og
kommúnista, að þeir bentu ekki
á neina leiff til lausnar hinni al-
varlegu vinnudeilu, sem nú ógn-
ar tilveru Loftleiða. Vildu þeir
alveg una því, að verkfalliff
héldi áfram um óákveðinn tíma?
Þessi afstaða er auffvitað nokk-
uff torskilin, en hún skýrist bet-
ur, þegar höfff eru í huga um-
mæli eins þingmanna komm-
únista, Alfreffs Gíslasonar. Hélt
hann þvi blákalt fram, aff verk-
föll hefffu ekki orffið til tjóns
hér á landi, þótt mörg hefðu
veriff og stór um dagana. Þvert
á móti hefði veriff aff þeim
mikill ávinningur fyrir þjóffina í
heild, bæffi fjárhagslegur og
menningarlegur.
Þaff er því ekki aff undra, þótt
kommúnistum og Framsóknar-
mönnum sé mikiff í mun, aff
verkfall flugmanna haldi áfram,
úr því aff slíkur stórgróði er af
verkföllum almennt. Hitt er svo
annað mál, aff á undanförnum
árum hafa láglaunastéttirnar á
íslandi staðið í nokkrum stórum
verkföllum, og meff því getaff
knúiff fram verulegar Iauna-
hækkanir. Eigi aff síffur halda
kommúnistar og Framsóknar-
menn því stöffugt fram, aff lifs-
kjör þessara stétta fari síversn-
andi. Þetta tvennt stangast þann-
ig á; annaff hvort er ekki sá
stórgróffi af verkföllum, sem AI-
freff vill vera láta, eða kjör lág-
launafólks hafa ekki versnaff.
Sennilegast er þó, aff báðar þess-
ar fullyrffingar kommúnista og
Framsóknarmanna séu rangar.