Morgunblaðið - 25.05.1965, Blaðsíða 6

MORGUNBLADIÐ
Þriðjudagur 25. maí 1965
Barnahelmilið Skálafún
andi.
Þessa mynd tók ljósm. Mbl. S
Ingibjörgu Óskarsdóttur þar
bjá Bjarka Elíassyni varðstjój
fjögurra ára og á heima í Hv
fyrir og tekið sér far með áæ
til Reykjavíkur, en hér ætlaði
tókst henni þó að hitta frænk
sáu um að koma henni aftur
hafði sagt henni, að myndin æ
inu sagði hún: „Mér er alve
blaðið undir rúminu mín“.
veinn Þormóösson af ungfrú
sem hún er i bezta yfirlæti
a á lögreglustöðinni. Hnátan er
eragerði. Hafði hún gert sér lítið
tlunarbifreiðinni frá Hveragerði
hún að hitta frænku sína. Ekki
u sina, en lögreglumennirnir
heim. Þegar ljósmyndarinn.
tti að koma af henni hér í blað-
g sama, ég fel bara Morgun-
VINNUVIKAN
Björgvin Sigurðsson, framkvæmdastjóri
Vinnuveitendasambands íslands :
Ófyrir-
sfáanlegt
slys“
Blaðinu barst í gær eftirfar-
andi greinargerð frá Musica
Nova:
Af gefnu tilefni vill stjóm
MUSICA NOVA taka fram, að
allir flytjendur, sem fram hafa
komið á vegum félagsins á liðn-
um árum hafa
a) átt hér leið um Reykjavík,
hvort eð er,
b) þeir hafa boðið félaginu
list sína með erlendum meðmæl-
um (t.d. blaðadómum),
c) einstaklingar innan félags-
ins (eða aðrir kunningjar flytj-
endanna) hafa á eigin ábyrgð
mælt með þeim.
Varðandi seinustu heimsókn
(cellóleikkonu, Kóreumanns og
gervikarls) vill stjórnin taka
fram,
a) að fólkið átti leið hér um,
b) að það hefur komið fram
á vegum hliðstæðra samtaka í
nágrannalöndunum, _
e) að blaðadómar lögðu áherzlu
á hæfileika frk. Moorman til að
túlka hina ágætustu samtímatón-
list.
Það ætti að vera óþarfi að
benda á það, að háttalag sein-
ustu „gesta“, þegar til kastanna
kom, var algerlega óskylt mark-
miði félagsins, nánar sagt ófyrir-
sjáanlegt slys.
Markmið MUSICA NOVA er
kynning á góðri samtímató^list,
með aðstoð hinna færustu fáan-
legra túlkenda, innlendra og er-
lendra.
Stjórn MUSICA NOVA
<í’í SAMBANDI við umræður og
kröfugerð, vegna væntanlegra
samningsgerða vinnuveitenda og
stéttafélaganna — „nýtt júnísam
komulag" — hefur lengd vinnu-
vikunnar mjög borið á góma, og
gjarnan vísað til lengdar vinnu-
vikunnar á hinum Norðurlöndun
um.
Þar sem mér virðist nokkurs
misskilnings gæta hjá ýmsum í
þessu sambandi, tel ég rétt að
eftirfarandi komi fram:
Þegar rætt er um lengd vinnu-
vikunnar er átt við þann klukku
stundafjölda á viku, sem greidd-
ur er með dagvinnukaupi, en
ekki heildarvinnutíma, þ.e.a.s.
dagv., eftirvinnu og nætur- og
helgidagavinnu, sé hún unnin.
Þess vegna er talað um 48 klst.
44 klst., 40 klst. vinnuviku o.s.
frv.
Leltað til almenaimgs á sunnud.
FYRIR tólf árum var það að
frumkvæði Jóns Gunnlaugsson-
ar,stjómarráðsfulltrúa, að Um-
dæmisstúkan nr. 1 keypti íbúðar
hús skammt frá Lágafelli í Mos-
fellssveit, til þess að koma þar
upp heimili fyrir vangefin börn.
Var mjög aðkallandi þörf fyrir
slíkt heimili, enda reyndst svo
þegar í upphafi, að húsrúm varð
minna en hjartarúm, því að beð-
ið var fyrir fleiri börn en unnt
var að taka í heimilið. Hefir ver-
ið svo alla tíð.
Þetta er nú 12*. árið sem heim-
ilið starfar og eru þar 28 börn
Umdæmisstúkan rak heimilið
lengi framan af, en nú er það
rekið í félagi af henni og Styrkt
arfélagi vangefinna. Skipar hvor
aðili tvo menn í stjórn heimilis-
ins, en landlæknir tilnefnir odda
mann.
Ekki varð hjá því komizt að
auka húsnæði þarna stórum
vegna brýnnar þarfar, og standa
nú byggingarframkvæmdir yfir.
En þegar þeim er lokið, er bú-
izt við að hægt sé að hafa þar
helmingi fleiri börn, en nú kom
ast þar fyrir. Og veitir þó ekki
.aí.
Þessar framkvæmdir kosta
stórfé. Er þar eigi aðeins um
byggingarkostnað að ræða, held-
ur einnig innri búnað heimilisins,
húsgögn og rúm handa börnun-
um os.frv.
Nú hafa konur úr GT-stúkun-
um í Reykjavík, Hafnarfirði,
Akranesi og Keflavík tekið hönd
um saman um að afla fjár handa
heimilinu. Ætla þær að hafa
bazar og kaffisölu í Góðtemplara
húsinu í Reykjavík á sunnudag-
inn kemuT (30. maí). Þarf ekki
að geta þess, að allur ágóði renn
ur til barnaheimilisins. Er nú
heitið á alla góða menn að
sityrkja þetta málefni af ein-
lægum vilja til að bæta kjör
hinna brjóstumkennanlegu
bernsku-sjúklinga. Það geta þeir
gert á tvennan hátt, með því að
gefa muni á bazarinn og koma
í Góðtemplarahúsið á sunnu-
daginn kemur.
Allar gjafir á bazarinn eru vel
þegnar og er mælzt til, að þeira
sé komið í Góðtemplarahúsið kl.
3—6 á föstudag. En líka má til-
kynna þær í síma 1733G, og
verða þær þá sóttar.
Sýnishorn af gjöfum, sem þeg-
ar hafa borizt á bazarinn, eru
í glugga Bamablaðsins Æskunn-
ai í Lækjargötu 10A.
Hér má einnig geta þess, að
mönnum gefst þess alltaf kost-
ur að styrkja barnaheimilið, með
því að kaupa Minningarspjöld
þess þegar þeir minnast fram-
hðinna vina og vandamanna.
Þessi minningarspjöld fást 1
Bókaverzlun fsafoldar, Austur-
stræti 8.
■y ", T WOW r' ..•%«. y\ <
Skálatún eins og það var þegar barnaheimilið byrjaðL
Á hinum Norðurlöndunum er
vinnuvikan 45 klst., en til þess
að samanburður á lengd vinnu-
vikunnar hér og þar sé réttur,
verður að hafa í huga, að þar
eru hvorki kaffitímar né önnur
samningsbundin stytting vinnu-
tímans taþn með (effektivur
vinnutími) en hér á landi er það
gert (brúttó vinnutími).
Tökum dæmi: Hérlendis eru
yfirleitt 2 samningsbundnir 20
mín. kaffitímar á dag, það er
4 klst. á viku. Sambærileg tala
við 45 klst. vinnuviku Norður-
landanna er því 44 klst. hér en
ekki 48 klst.
Ef á hinn bóginn tilsvarandi
kaffitíma væri bætt við 45 klst.
vikuna verður sambærileg tala
49 klst. vinnuvika á Norðurlönd
um við 48 klst. hjá okkur.
Ef við tækjum 44 klst. vinnu-
viku, sem er orðin ærið algeng
hér hjá okkur a.mJt. í Reykja-
vík, er sambærileg tala við hin
Norðurlöndin 40 klst. og 20 mín.
Eg hirði ekki um að taka fleiri
dæmi.
Af þessu er Ijóst að í báðum
tilfellum er vinnuvikan hér
styttri en á hinum Norðurlönd-
unum.
Til viðbótar þessu kemur flutn
ingur verkafólks í vinnutíma til
og frá vinnustað, sem hér a.m.k.
í Reykjavík, tekur ærinn tíma,
en er nær óþekktur á hinum
Norðurlöndimum.
Hitt er svo annað mál að stytt
ing þess dagvinnutíma myndi í
langflestum tilfellum þýða kaup-
hækkun, þar sem heildar vinnu-
tímafjöldinn myndi ekki styttast,
vegna þess atvinnuástands, sera
við búum við.
Hitt skal fúslega játað, að heild
ar vinnutíminn hér, er á flestura
sviðum langur en breytt launa-
kerfi s.s. bónusfyrirkomulag;
ákvæðisvinna o.fl., sem riðja sér
nú til rúms í auknum mæli, geta
orðið hjálpartæki til styttingar
vinnutímans á ýmsum sviðum, en
við fiskveiðar, fiskvinnslu og
landbúnað mun ærinn vandi að
komast hjá löngum vinnudegi
um lengri eða skemmri tima á
ári hér á landi.
Ég tel ekki rétt í byrjun samn
ingaviðræðna að ræða kröfur
verkalýðsfélaganna almennt, en
tel þó nauðsynlegt að leiðrélta
misskilning, sem ég hefi orðið var
við, og birti því þessar staðreynd
ir um lengd vinnuvikunnar.
• Málið eyjahúsin
Gamall Reykvíkingur skrif-
ar og kemur fram með hug-
mynd, til þess að Reykjavík
verði sér ekki til skammar nú
þegar skemmtiferðaskip með
hundruð manna fara að koma
siglandi til að skoða sig um
hér, og landsmenn sjálfir fara
að aka og ganga kringum bæ-
inn.
Hann stingur upp á því að
Reykvíkingar taki sig saman
og fari út í Engey og Viðey
og jafnvel á fleiri staði, þar
sem jafn illa er gengið um
og máli, þó ekki sé nema fram
hliðin á húsunum, svo út-
gangurinn á þeim blasi ekki
svona við. E.t.v. væri hægt
að fá málningarverksmiðjurn-
ar til að gefa málningu á sina
hverja hliðina og gæti verið góð
auglýsing í samkeppni um
hver málningin endist nú bezt.
Þarna ætti það að koma vel
í ljós, þar sem mæða á henni
vindar og saltvatn.
Hvernig sem það yrði nú
með málninguna, þá ætti að
vera hægt að útvega hana ein
hvern veginn. Aðalatriðið er
“ fá vinnukraftinn til að
.la, að sjálfsögðu með
enda þessara staða.
Ei.ivi i..- ryðjast inn á þeirra
eignir án þess. En varla getur
nokkur haft á móti því að fá
málað hjá sér. Húsin i þess-
um eyjum eru allra myndar-
legustu hús að sjá, ef komin
væri á þau málning, ekki sízt
Viðeyjarstofa.
• Virkin sögulegar
minjar
Gamli Reykvíkingurinn vill
líka vekja athygli á öðru, með-
an enn er timi til. Hann vill
að þessi fáu fallbyssuvígi, sera
hér voru byggð á stríðsárun-
um fái að standa og verði hald
ið við sem minjagripum. Elest
eru þau horfin, og gerir ekki
til. En hvort sem fólki líkaði
betur eða ver, þá voru þau sett
upp þarna og eru því orðin
sögulegar minjar. Eitt eða tvö
ætti því að varðveita, t. d. þau
sem standa enn niður við sjó-
inn.
© Þota hræðir fólk
„Ung móðir úr sveitinni**
skrifar og kvartar yfir þvi að
þota fljúgi oft mjög nálægt
íbúðarhúsi einu í Hrunamanna
hreppi, og geri íbúana skelkaða
með hávaða sínum og sér í lagi
smábörn, sem verði mjög
hrædd við þennan hávaða. Hún
segir að þetta hafi þráfaldlega
gerzt þar í sveitinni. Þota hafi
flogið mjög lágtyfir húsinu hjá
henni, einar fjórar ferðir
kannski, steypt sér niður að
húsinu og ætlað allt að æra.
Segist hún ekki vita hvert hún
eigi að snúa sér með þetta.
Velvakandi vonar að þetta
komi fyrir augu viðkomandi
aðila. Annars hlýtur þotuflug-
maður áð þekkja eitthvað til
úr því þetta kemur oft fyrir.
Væri ekki hægt t. d. að biðja
hreppstjórann um að kvarta til
réttara aðila eða kæra viðkom-