Morgunblaðið - 12.11.1965, Blaðsíða 8

9
MORGU N BLAÐID
sasæim
Raunhæfar aðgerhir þarf til lækk-
unar byggingarkostnaðar
Nu bua hlutfallslega fleiri
í eiginhúsnæði en áður
Elnar Olgeirsson (K) mælti I að i sambandi við kaupdeilur
gær fyrir frumvarpi um bygg- væru tekin til athugunar ýmis
ingu leiguhúsnæðis er hann flyt-
ur ásamt þeim Ragnari Arnalds
og Inga R. Helgasyni.
Flutningsmaður sagði að brýn
nauðsyn væri þess að gera eitt-
hvað ranuhæft
í húsnæðismál-
unum, því eins
og sakir stæðu
nú, væri ekki
öryggi til handa
öðrum en þeim,
er ættu húsnæði
sjálfir. Hinir
ættu á hættu að
vera einn dag-
inn húsnæðislausir og yrðu þá
jafnvel að segja upp atvinnu
sinni og flytja úr borginni.
Frumvarp þetta gerði ráð fyrir
að ríkisstjórninni heimila’ðist að
bygSja 500 íbúðir á árinu 1966
til þess að bæta úr skorti á leigu-
húsnæði sem væri nú víða mjög
tilfinnanlegur. Þá væri einnig
ákvæði um það í frumvarpinu,
að bjóða skyldi út byggingar
þessar til þess a'ð stuðla að því
að þær yrðu byggðar á sem ódýr
astan máta, en staðreynd væri
það, að byggingarkostnaður hér
væri mun hærri en hann þyrfti
að vera. Nefna mætti sem dæmi
að einni byggingu stæ'ði ef til vill
margir meistarar og stöðugt væri
verið að breyta teikningum eftir
að framkvæmdir væru hafnar.
Sparnaður yrði augljóslega að
því að bygga þessar íbú'ðir eftir
sömu teikningu og hafa t. d. upp-
gröft og lóðavinnu sameiginlega
fyrir þær.
Flutningsmaður kvaðst meta
það sem ríkisstjórnin hefði beitt
sér fyrir í byggingu leiguhús-
næðis með samningum við verka
lýðsfélögin s.L sumar, en hins-
vegar væru það ekki alls kostar
rétt vinnubrögð. Það væri Al-
þingis að finna viðeigandi lausn
húsnæðisvandamálsins og æski-
legt væri, ef samvinna næðist í
þinginu um lausn þessa máls,
því í þeim fælist mikil kjarabót
fyrir launþega, jafnframt sem
þau væru veigamikill þáttur til
að sporna við verðbólgunni.
Bjarni Benediktsson forsætis-
ráðherra, sagðist fagna því að
Einar Olgeirsson kynni að meta
það sem gert hefði verið s.l.
lumar, en þá hefði málgagn
sósialista hinsvegar greinilega
verið andvígt því að mál þessi
yrðu dregin inn í samninga
verka’ýðsfélaganna. Eðlilegt væri
Ungur vélstjóri
utan af landi óskar eftir góðri
atvinnu. Akstur vöruflutninga
bifreiða, vélgæzla í landi,
verkstæðisvinna og margt fl.
kemur til greina. Tilboð send-
ist afgr. Mbl. fyrir 15. þ. m.,
merkt: ,,Atvinna — 2937“.
Félagslíf
5. flokkur Fram
Munið skemmtifundinn í fé-
tagsheimilinu á morgun, laug-
ardag, kL 5.30 e.h.
Stjórnin.
aðkallandi vandamál.
Rétt væri það áð samband
væri milli kaupgjalds og húsa-
leigu eða húsnæðiskostnaðar, og
hefði það því
verið mikilsvert
að nást skyldi
samkomulag um
tilraun til að
lækka húsnæðis
kostnaðinn. Vit-
að væri að bygg
ingarkostnaður
hér í Reykjavík
væri all miklu
hærri en úti á landi, jafnvel
20—30% og vissulega hefði verið
gerð rannsókn út af minna til-
efni. Margir þyrftu að leggjast
á eitt til að árangur næ’ðist í
þessu máli. Til þess að árangur
næðist væri ekki einungis að
berjast við þá er í daglegu máli
væru kallaðir braskarar, heldur
einnig við samtök þeirra er við
húsbyggingar fást, Skera þyrfti í
gegn með allar framkvæmdir og
gæfi samstarfíð er náðist í sumar
grundvöll undir slíkt.
Æskilegt væri að ýta sem
mest undir við menn að eignast
sitt eigið húsnæði en það gætí
þó ekki orðið lausn vandans, þar
sem alltaf væru svo og svo marg-
ir sem hefðu ekki aðstæður eða
möguleika til þess.
Það væri ekki fremur ríkið
sem ætti að leggja út í bygg-
ingarframkvæmdir heldur en
sjóðir ýmisskonar. sveitafélög og
jafnvel einstaklingar, en athygl-
isverð væri sú þróun að nú á
tímum legðu menn yfirleitt ekki
út í það áð byggja leiguhúsnæði
og hafa sitt lifbirauð af því. Þá
væri einnig varhugavert að
kveða á um það að ríkið skyldi
leigja sínar íbúðir út á miklu
lægra verði heldur en gerðist nú.
Frekar bæri að athuga það á
hvaða hátt væri hægt að fá hag-
kvæmt fjármagn til að styðja
aðila er byggja vildu leiguhús-
næðL
Þáð væri almenn skoðun að
verðbólga að vissu marki væri
ekki aðeins æskileg, heldur nauð-
synleg, en erfitt væri að setja
markið og vildi hver og einn
gera það eftir sínum geðþótta.
Forsætisráðherra sagði að hús-
næðismálin væru ekki nýtt
vandamál og víst væri að nú ættu
hlutfallslega miklu fleiri eigin
ibúðir en áður. Allur þorri
manna ætlaðist nú til þess að
komast strax á sínum fyrstu bú-
skaparárum inn í eigin íbúð.
Hlutfallslega væri það ekki
meira sem menn greiddu nú fyrir
húsnæði heldur en t. d. á árun-
um frá 1930 — og fram á stríð,
fyrir utan það að þá hefði at-
vinna verið svo stopul að al-
gengt hefði verið að menn hefðu
ekki haft nema helming þeirra
launa sem eðlilegt var.
Þórarinn Þórarinsson (F) sagði
að vafasamt væri að bygging
leiguhúsnæðis yrði hagkvæmari
ef farið yrði eftir öðrum leiðum
en frumvarpið gerði ráð fyrir. Á-
nægjuleg stefnubreyting hefði orð
ið hjá forsætisráðh. er hann hóf
samninga við verkalýðsfélögin
um húsbyggingamál. Þá taldi
þingmaðurinn að meginástæðan
fyrir því að bygginarkostnaður
í Reykjavík er meiri en úti á
landi, væri að hér væri meiri
þensia á vinnumarkaðinum,
sem væri afleiðingar þess, að
stjórnarvöldin hefðu ekki nógu
gott taumhald á fjárfestingunni.
Einar Olgeirsson sagði að það
væri Alþingis að gera ákvarðanir
I húsnæðismálum og ekki bæri
að geyma slíkt þar til að tii
vinnudeilu kæmi. Ekki fælist sú
hugsun í frumvarpinu að ríkið
réði menn til framkvæmda við
byggingarnar, heldur yrði verk-
ið boðið út. Ríkinu yrði hins veg
ar úthlutað lóðunum og gæti það
orðið til að koma í veg fyrir
mismunun í lóðaveitingu. Hæfi-
leg hækkun verðbólgu væri ekki
hættuleg, en eins og nú stæði
væri hún vandamál sem ekki
yrði við ráðið nema með sam-
eiginlegum átökum.
Bjarni Benediktsson forsætis-
ráðherra, sagði að sú staðreynd,
að menn legðu ekki í það að
byggja leiguhúsnæði, stæði í sam
bandi við þá ainennu velmegun
er væri hér ríkjandi og þesa
vegna væri auðvelt að fá kaup-
endur að íbúðum. Slæmum stjórn
arvöldum væri ekki hægt að
kenna um háa húsaleigu hérlend
is þegar miðað væri við önnur
lönd, þar sem kröfur sem menn
gerðu hér væru ósambærilegar
við þær kröfur er gerðar væru
erlendis. Hús hér væru miklu dýr
ari og annað það, að hérlendia
væru menn miklu meira inni á
sínum heimilum og gerðu þesa
vegna miklar kröfur um stærð
gólfflatar og herbergjafjölda. Þá
sagðist forsætisráðherra vilja
taka undir það að verðbólgu-
vandamálin yrðu ekki leyst
nema með samstarfi ríkisstjórn-
ar, Alþingis og almannasamtaka.
Sektir landhelgi sbrjóta
verði hækka&ar
f GÆR mælti Lúðvik Jósefsson en að a.m.k. mánuði liðnum og
(K) fyrir lagaf rum varpi er
hann flytur uim breytingu á lög-
um nr. 5 18. maí 1920, um bann
gegn botnvörpuveiðum.
Flutningsmaður gat þess, að
þetta væri í þriðja skiptið sem
hann flytti frumvarp um þetta
mál á AJþiingi, en hingað til
hefðu þa<u ekki hlotið afgreiðslu.
Með frumvarp-
inu væri gert
ráð fyrir þrem-
ur meginibreyt-
ingum fá gild-
andi lögum og
væru þau í aðal
atriðum þau, að
sektarákvæð um
verði breytt og
þau hækkuð að
mun, að bann yrði lagt við því að
afhenda upntæk veiðarfæri fyrr
að heimilt vætri að bera fram
ákæru á útgerðaalðila skipsins
ef ekki næðist í skipstjóra þess,
og gera þá þar með á allam hátt
ábyrgt fyrir landihelgisbroti,
Flutningsmaður sagðL að nú-
gildandi ákvæði um sektir fyrir
landhelgisbort væru frá árinu
1951 og því orðin úrelt og ekki í
samræmi við breytingar þær er
orðið hafa á verðgildi fiskiskipa
og fiskafla.
í gildandi lögum væru sektar
ákvæðin miðuð við tvo stærðar-
flokka fiskiskipa, skip sem væru
undir 200 rúmlestir og skip sem
væru yfir 200 rúmiestir. 1 frum-
varpinu væri gert ráð íyrir, að
miðað yrði við þrjá stærðar
flokka: skip undir 200 rúmlest-
iim, skip er væru 200-600 rúm-
lestir og skip sem væru yfir
600 rúmlestir. Væri gert ráð fyrir
því að sektir skipa er væru yfir
600 rúmlestir yrðu 780-1365 þús..
en sektir skipa sem væru 200-
600 rúmlestir 390-780 þús.
Vitað væri að nú væri það
nær orðin tóm, að afli og veið-
arfæri landhelgistorjóta væru
gerð upptæk, þar sem þessum
aðila væri selt það aftur að
loknu matL Gæti þvi landhelg-
isbrjóturinn siglt aftur út á mið-
in og lokið veiðiferð sinnL Gert
vær ráð fyrir að koma í veg
fyrir slíkt með ákvæðum frum-
varpsins og gæti það orðið hin
alvarlegasta refsins fyrir veiði-
þjófinn, sem þá yrði að sigla
til heimahafnar, hver svo sem
hún væri.
Að lokum sagði flutningsmað-
ur að þetta mál hefði legið það
lengi fyrir Alþingi að nausyn
væri til að taka afstöðu til meg-
inatriða þess.
Frekari umræður urðu ekki
um málið, að sinni og var þvl
vísað til sjávarútvegsinefndar og
II. umræðu.
ViS setningu Iðnþings i gær. 1 ræðustóli Vigfús Sigurðsson, forseti sambandsins. Við borðið frá
vinstri: Þorbergur Friðriksson, Ingólfur Finnbogason, Tómas Vigfússon, Sigurður Kristinsson
og Ottó Schopka.
— /ðnjb/ng
Framhald af bls. 2,
ar væri þörf á færra fólki til
sömu eða aukinna framleiðsluaf-
kasta. Óskaði hann þinginu að
lokum allra heilla og kvaðst
bjartsýnn á framtíð iðnaðarins.
Næst tók til máls bæjarstjór-
inn í Hafnarfirði, Hafsteinn
Baldvinsson. Bauð hann þing-
fulltrúa og gesti velkomna og
kvað Hafnfirðingum það gleði-
efnL að þingið skyldi háð í bæ
þeirra, þar sem Hafnarfjörður
væri fyrst og fremst iðnaðarbær.
Síðan rakti hann nokkuð sögu
iðnaðar í Hafnarfirði.
Lauk svo setningarathöfninni
með sameiginlegum snæðingi í
boði ýmissa iðnfyrirtækja í Hafn
arfirði.
Fundum Iðnþings var haldið
áfram eftir hádegi í fundarsal
í Félagsheimili Iðnaðarmanafé-
iagsins í HafnarfirðL Forseti Iðn
þingsins var kosinn Sigurður
Kristinsson, form. Iðnaðarmanna
fél. í HafnarfirðL 1. varaforseti
Eggert Ólafsson, Vestmannaeyj-
um og 2. varaforseti Valgeir Sig-
mundsson, Neskaupstað. Ritarar
þingsins voru kjörnir þeir Gunn
ar Þorleifsson, Reykjavík og Ólaf
ur Pálsson, HafnarfirðL
Þá flutti Otto Schopka fram-
kvæmdastjóri Landssambands
iðnaðarmanna skýrslu stjórnar
Landssambandsins fýrir síðasta
starfsár. í skýrslunni kom fram,
að starfáð hefur verið að fjöl-
mörgum hagsmunamálum iðnað-
armanna og árangur náðst á
ýmsum sviðum.
Ennfremur voru lesnir reikn-
ingar Landssambandsins fyrir
árið 1964 og lögð fram fjárhags-
áætlun fyrir árið 1966. Reikn-
ingum og fjárhagsáætluninni var
vísað til fjárhagsmálanefndar.
Þá voru lagðar fram upptöku-
beiðnir frá 6 íélögum og einu
fyrirtæki og var þeim einnig
vísað til nefndar.
Þá urðu miklar umræður um
framtíðarskipulag Landssam-
bands iðnaðarmanna, en fram-
sögu um það mál hafði Tómas
Vi'ðfússon. Hann ræddi nauðsyn
á auknu starfi Landssambands-
ins með starfi erindreka og ráðu
nauta og bar það saman við starf
Búnaðarfélags íslands og Fiskifé-
lagsins. Hann benti á, að fram-
lag ríkissjóðs til Landssambands-
ins cr ekki nema lítið brot af
þeim fjárveitingum, sem félags-
samtök landbúnaðar og sjávar-
útvegs fá á f járlögum. Taldi hann
áð gera yrði Landssambandinu
kleift að færa út starfsemi sína
verulega og yrði framlag ríkis-
sjóðs að vaxa.
Aðrir ræðumenn tóku. undir
með Tómasi og ræddu um það
ástand, sem ríkti í ýmsum iðn-
greinum og töldu áð bæði fé-
lagssamtök iðnaðarins og sjálf
iðnfyrirtækin þyrftu endurskipu-
lagningar við.
Málinu var síðan vísað til
nefndar til nánari athugunar.
Bragi Hannesson, bankastjóri
hafði framsögu um lánamál iðn-
aðarins. Hnn rakti starfsemi
lánastofnana i’ðnaðarins á undan-
förnum árum og kom fram, aO
bæði Iðnaðarbankinn og Iðnlána-
sjóður hafa eflzt verulega á sL
2 — 3 árum. Þá gerði hann grein
íyrir breytingu lánadeilda iðn-
fyrirtækja í föst lán, en fram-
kvæmd laga um þetta mál
stendur nú yfir. Loks ræddi hann
um kröfur um að Se'ðlabankinn
endurkeypti afurða- og hráefna-
víxla iðnaðarins og kvaðst vona
að það hagsmunamál næði fljót-
lega fram að ganga.
Ýmis önnur mál voru rædd á
Tðnþinginu í gær s. s. stofnun
nýrra iðngreina um garðyrkju
og bifreiðaréttingar.
Jón Ágústsson hafði framsögu
um fræðslumál iðnaðarmanna,
Otto Schopka um verðlagsmáL
Ásgrimur P. Lúðvíksson um inn-
flutning i’ðnaðarvara og Bjarni
Einarsson um tollamál iðnaðar-
ins. Ix)ks hafði Grímur Bjarna-
son framsögu um tryggingarmál
iðnaðarmanna. öllum þessum
máium var vísað til nefnda.
Störfum Iðnþingsins verður
haldið áfram í dag og ver'óa þá
rædd álit nefnda.