Morgunblaðið - 08.01.1966, Síða 6

6
MORGU NBLAÐIÐ
Laugardagur 8. Janúar 196ð
Mestu vetrarhörkur
og Svíþjöö frá því
LÍTIÐ lát virðist enn á því
vetrarríki, sem Norðurlanda-
búar hafa átt við að búa að
undanfömu og valdið hefur
þeim geysilegum erfiðleikum.
Hefur sumsstaðar snjóað
an til, en þar megi á hinn bóg
inn búast við meiri snjókomu.
í Danmörku hefur veðrið
mildast nokkuð síðustu dag-
ana en þar er líka snjór yfir
öllu og mikil hálka á vegum.
að að sligast undir þungan-
uim. Starsfólk ýmissa ' fyrir-
tsekj a hefur stundum verið
langan tíma að grafa sig inn
á vinnustaði á morgnana og
víða hetfur orðið að loka skól-
hófst á ný. Á fhigvöllum stór
borganna hafa orðið alls kon-
ar tafir og véilar verið langt
á eftir éaetlunum vegna snjó-
moksturs á brautunum.
í helztu borgunum, eins og
til dæmis Stoklkhókni, hefur
fannkoman vaidið borgaryfir-
völdunum gífurlegum fjárút-
látum. Áætlað er, að kostað
hafi sem nemur um þrem
milljónum íslemakra króna á
dag, að ryðja götur Stokik-
hólmsborgar og við það hafa
unnið hátt á tvö þúsund
manns með u.þ.b. 7-800 bif-
reiðar og mokstursvélar. Þó
búa Stokkháfmsbúar að þvi
leytinu vel, að þeir hafa mjög
góða neðanjarðarbraut, sem
hefur að mestu gengið eftir
óætlun.
Eitt af þeirn vandamálum,
sem frosthörkurnar og snjó-
þyngslin hafa haft í för með
sér, er að halda liífinu í ýms-
um viltum dýrum, m.a. dódýr-
um og fasönum. Reynt hefur
verið að fóðra dýrin með
ýmsum hætti og höggva upp
vatnsból og tjarnir svo að þau
nái í vatn ,en það hefur verið
miklum erfiðleikum bundið.
Þar við bætist, að refir eru
farnir að leggjast á dýrin og
hefur sums staðar verið grip-
ið til þess að fóðra reíina.
Víða hefur verið komið að
stórum fuglahópum frosnum
í ís.
Er það máil manna, að í
norðurhlutum Svíþjóðar og
Noregs hafi ekki aðrar eins
hörkur gert frá því veturinn
1941.
emm
meira og minna daglega allt
frá því um miðjan nóvember
og snjólag víða frá 1 metra
upp í 5 að dýpt. Á fimmtudag
hermdu fregnir frá Suður-
Noregi, að skyndilega hefði
hlýnað um tíu stig, úr 3-4
stiga frosti í 7 stiga hita, en i
gær, föstudag var hitinn aft-
ur að læðast niður fyrir frost-
mark og frosthörkurnar hinar
sömu í narðurhluta Skandi-
navíu. Veðurfræðingar þar
spá áframhaldandi hörkum
norðan til, heldur hlýrra sunn
Snjóþyngslin hafa komið
nniklu róti á aUar áætlunar-
ferðir, bæði bifreiða og járn-
brautarlesta: Algengt hefur
verið, að lestir væru a.m.k.
1-2 klst. á eftir áætlun og
sumar hafa stöðvazt með ödlu.
Smábíla hefur yfirleitt lítið
þýtt að hreyfa norðan til
enda hefur hundruð bifreiða
fennt alveg í kaf. Fólkið hef-
ur orðið að grafa sig út úr hús
um á morgnana og sumsstað-
ar orðið að eiga í snjómokstri
af húslþökunum sem hafa ætl
um þar sem nemendur kom-
ust ekki á áfangastað. Al-
gengt hefur þó verið að nem-
endur færu á skíðum í skól-
ana.
Og ekki hefur mikið verið
á flugtæknina áð treysta í
þessum hörkum. Sums staðar
hefur ekki verið hægt að
fljúga döguim saman vegna
fannkomu sem síðan hefur
lokað öllum flugvöllum — og
þess eru dæmi að ekki væri
fyrr búið að moka af flug-
brautunum en snjókoman
SIÉiSÍIÍSS
Það er eins gott að vera vel búinn til fótanna, þegar frostið
fer allt niður í 40—50 stig eins og sums staðar í Norður-
Noregi og Svíþjóð. Og það erekki aðeins mannfólkið, sem
verja þarf kuldanum — heimilishundamir, sem vanir eru
stofuhlýjunni verða líka að fá eitthvað á kroppinn, eins og
þessi sem er í vellþykkum ullarsakkum.
Ölfrumvarpið
Kristinn Stefánsson áfengis-
vamarráðunautur skrifar eftir-
farandi:
,,í Velvakanda 4. þ.m. er birt
bréf undirritað H.J., og segir
Velvakandi, að þetta sé íslend-
ingur, sem dvelst í Stokkhólmi.
Bréfritari fagnar því að
komið er fram á Alþingi frum-
varp til laga um bruggun og
sölu sterks öls í landinu og tel-
ur að án efa muni bjórinn
bæta „drykkjumenningu1*
landsmanna. Menning er fag-
urt hugtak, en óneitanlega
finnst mér bilið milli menning-
ar og ómenningar stundum
vera mjótt, og nokkur vafi
leika á, hvort orðið nota skuli.
Ég mun aldrei tala um bjór-
menningu eða áfengismenn-
ingu yfirleitt. Þess vegna bregð
ur mér óþægilega við, þegar
höfundur bréfsins telur mig
vera í flokki þeirra, sem vilja
fá sterkt öl í landið, og ber
fyrir sig ummæli eftir mig
hér í þessum dálkum sl. haust.
Ég get fullvissað bréfritarann
um, að bindindishreyfingin á
íslandi mælir ákveðið gegn öl-
bruggi, en hér er ekki rúm til
að ræða það mál frekar að
sinni.
Ég hafði í áðumefndum
pistli rrúnum m.a. bent á, að
ástandið í áfengismálunum í
Stokkhólmi og Sviþjóð yfir-
leitt, hefði gerbreytzt til batn-
aðar. meðan áfengisverzlunin
þar var lokuð 1963 og vitnað
í öruggar heimildir því til
sönnunar. Bréfritari viðurkenn
ir þetta rétt vera. en heldur
því jafnframt fram, að allan
lokunartímann, eða tvo mán-
uði, hafi verið birgðir af sterk-
um bjór í landinu og sé þetta
,,mesta bjórdrykkjutímabil
Svía“. Þrátt fyrir bjórinn ríkti
þetta fyrirmyndarástand í á-
fengismálum um alit Svía-
veldi! Hér þarf ekki frekar
vitnanna við um ágæti sterka
ölsins!
Þessar fullyrðingar koma illa
upp um þekkingarskort bréf-
ritara á fyrirkomulagi áfeng-
ismála í Svíþjóð.
Bmggun á sterku öli er að
mestu eða öllu leyti á vegum
einkaframtaksins. Hins vegar
fór þá sala á sterku öli ein-
göngu fram í útsölustöðum á-
fengisverzlunar ríkisins (Syst-
embolaget) og á veitingahús-
um, er fengið höfðu söluleyfi.
En ölbirgðir í áfengisverzlun-
um ríkisins og veitingahúsum
voru af skornum skammti og
þurru á fáum dögum, og var
þá ekkert öl til að selja.
Auðvitað var eitthvað flutt
inn af öli, en það skipti litlu
máli, enda eru Svíar engin öl-
drykkjuþjóð.
Framlag H.J. í hinu svokall-
aða ölmáli okkar íslendinga
virðist ekki vera þungt á met-
unum.“
Tillitsleysi
Gamli skrifar:
,,Þú hefur örugglega veitt
því athygli, hve margir menn
eru tillitslausir gagnvsurt ná-
unganum, en rjúka svo upp
hinir verstu verði einhverjum
á að gera á þeirra hlut. Ég er
nokkurn veginn viss um, að
fjöldi þessara manna gerir sér
ekki grein fyrir þessu, þetta
er aðeins komið upp í leiðin-
legan vana. í umferðinni er
þetta tillitsleysi til dæmis eitt-
af aðalvandamálunum.
En tilefni þess að ég skrifa
þessar linur er það, að ég átti
leið í banka á miklum anna-
degi, þar sem allir voru að
flýta sér. Ég sá að afgreiðslan
gekk vel og þóttist sjá að bið-
in yrði mér ekki til baga, en
raunin varð önnur. Næst á und
an mér var kona með fullar
hendur fjár í bókstaflegri
merkingu, því hún rétti að
gj aldkeranum mikla seðla-
hrúgu. Þar ægði saman fimm-
krónu seðlum, þúsund króna
seðlum og allt þar á milli, allt
óbúntað. Gjaldkerinn réðst á
seðlahrúguna með æðruleysi,
en þetta var ekkert áhlaupa-
verk og tók sinn tíma. Konan,
sem kom með þessa peninga-
hafði sýnilega ánægju af þvi
að sjá gjaldkerann stafla seðl-
unum hennar eftir verðgildi
áður en talning gat hafizt, en
ég og aðrir ,sem þiðum og höfð
um nauman tíma bölvuðum í
hljóði þessu tillitsleysi við ná-
ungann að hafa ekki áður búnt
að seðlana til hægðarauka og
flýtis fyrir gjaldkerann. —
Mér sárnaði þetta verulega
kannski ekki sízt vegna þess,
að hér átti í hlut fulltrúi líkn-
arstofnunar, sem mér er hlýtt
til.
Höfum flutt verzlun vora og
verkstæði að
LÁGMÚLA 9
Símar:
38820 (Kl. 9—17)
38821 (Verzlunin)
38822 (Verkstæðið)
38823 (Skrifstofan)
Bræðurnir Ormsson hf.
Vesturgötu 3, Lágmúla 9.
Sími 38820.